Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: teatr indonezyjski

Sort By:

Limit search:

«Murwakala» – rytualny «wayang»

100%

Lis M.

Pamiętnik Teatralny

2016

vol. 65

issue 1/2

248-260

As colonial scholars at the turn of the 19th and 20th centuries surmised, the traditional Java shadow theatre, i.e. wayang kulit, probably originated from animistic rituals of prehistoric Java. According to the myth recounting its beginnings, god Wisnu, who had descended on earth as dhalang Kandhabuwana, was the first puppeteer. The story of wayang’s beginnings told in the Murwakala lakon is also a story about the birth and life of Kali, the god of time and destruction. The lakon is performed during the ruwatan ritual which is supposed to cleanse either individual people or entire communities and restore universal harmony. The real world and the world of illusion coexist in the show, and the dhalang, through the presence of the mythical dhalang Kandhabuwana on the screen, is accumulating his power, which will enable him to perform the ceremonial cleansing of the audience.

Tradycyjny jawajski teatr cieni, czyli wayang kulit, prawdopodobnie wywodzi się z animistycznych rytuałów prehistorycznej Jawy, zgodnie z przypuszczeniami kolonialnych badaczy na przełomie XIX i XX wieku. Według mitu opowiadającego o jego początkach pierwszym lalkarzem był bóg Wisnu, który zstąpił na ziemię jako dalang Kandhabuwana. Historia powstania wayangu opowiedziana w lakon Murwakala to także opowieść o narodzinach i życiu Kali, boga czasu i zniszczenia. Lakon wykonywany jest podczas rytuału ruwatan, który ma oczyścić poszczególnych ludzi lub całe społeczności, by przywrócić uniwersalną harmonię. Świat rzeczywisty i świat iluzji współistnieją w spektaklu, a dalang, poprzez obecność mitycznego dalanga Kandhabuwany na ekranie, gromadzi swoją moc, która umożliwi mu dokonanie ceremonialnego oczyszczenia widowni.

Refine search results

1 Pamiętnik Teatralny

1 Lis M.

1 2016

Search results

«Murwakala» – rytualny «wayang»