Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: teledysk

Sort By:

Limit search:

Narration as the production of sense using the example of a music video of the song All by Myself by Celine Dion

100%

Ostrowski M.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

2020

vol. 58

issue 3

Narracja w teledysku Celine Dion All by myself jest linearnie ułożoną, wyposażoną w cechy logiczności konstrukcją, kompozycją, porządkującą określony materiał językowy czy obrazowy. Buduje ona fabularną fikcję opartą o zasady dramatyzowania. Jeżeli przyjmiemy, iż teledysk może być analizowany jako system produkujący sens, to produkcja ta zachodzi głównie w dwóch wymiarach. Po pierwsze jako fikcja, a po drugie jako narracja. Montaż sekwencyjny nadaje znaczenie całości filmu. Określone miejsce połączenia scen wpływa na interpretację obrazu przez widza – jest wyłonieniem znaczenia części teledysku. Z pewnością można to zjawisko określić jako produkcję sensu.

The narration in the music video to Celine Dion’s song All By Myself is a linearly organised construct or composition equipped with features of logicality, which organises specific linguistic or image-based material. It constructs a fiction based on the principles of dramatism. If one assumes that a music video can be analysed as a system which produces meaning, then the production occurs mainly within two dimensions. Firstly, as fiction, and secondly, as narration. The sequential editing adds significance to the entire film. The specific connection points of individual scenes influence the interpretation of the images by viewers – they extract the significance of a portion of the music video. Surely this phenomenon could be defined as a production of sense.

#BlackLivesDontMatter – postapokalipsa i polityka w teledysku Señorita Vince’a Staplesa

100%

Kniaź L.

Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia

2016

vol. 34

issue 2

The article aims to analyze the vision of post-apocalypse in the music video for Vince Staples’ Señorita directed by Ian Pons Jewell. The music video utilizes the post-apocalyptic aesthetics to reflect upon tense racial relations in the contemporary United States. In Señorita the apocalypse has already happened – social, political, economic, and ecological – but the world after the catastrophe does not look much different from the one known in the first decades of the 21st century. In this paper I will focus on the visual side of the music video as well as its ending, which emphasizes the pessimistic overtone of the video. It turns out that the life in the futuristic ghetto is watched in a quasi-museum by an upper-class White American family. The ending stresses the attitude of the richest towards the people who are less educated or in a worse economic situation. Depending on the interpretation of the music video, Whites will either exterminate those regarded as less valuable and now watch their life in a minimalistic museum or will consider watching their life in real time as a reality TV type of entertainment. The vision of the future, according to the director and Vince Staples, is very post-apocalyptic in nature not only thanks to the specific type of aesthetics but also due to the Señorita’s pessimistic ending. Owing to the use of post-apocalyptic iconography portraying the life in the ghetto, the viewers may draw a conclusion that those from less privileged social groups have their “post-apocalypse” now.

W artykule dokonano analizy wideoklipu do utworu Vince’a Staplesa Señorita, wyreżyserowanego przez Iana Pons Jewella. Napięte relacje międzyrasowe w Stanach Zjednoczonych przedstawione zostały za pomocą formuły postapokaliptycznej. W Señoricie apokalipsa jest już faktem – społeczna, polityczna, ekonomiczna oraz ekologiczna – jednak świat nie wydaje się znacząco różny od rzeczywistości znanej z pierwszych dekad XXI wieku. Szczególną uwagę poświęcono warstwie wizualnej teledysku oraz jego zakończeniu, które akcentuje pesymizm przekazu. Okazuje się bowiem, że rzeczywistość przedstawionego w obrazie futurystycznego getta oglądana jest w niby– muzeum przez amerykańską białą rodzinę z wyższej klasy. Wskazuje to na stosunek ludzi bogatych do tych nisko sytuowanych i gorzej wykształconych. W zależności od interpretacji wideoklipu zamożniejsi albo całkowicie pozbyli się ludzi uważanych za mniej wartościowych społecznie i teraz oglądają ich świat w minimalistycznym muzeum, albo traktują obserwowanie ich życia w czasie rzeczywistym jako rozrywkę typu reality TV. Wizja przyszłości według reżysera klipu i autora utworu jest na wskroś postapokaliptyczna. Użycie ikonografii postapokaliptycznej obrazującej życie w getcie pozwala wysnuć wniosek, że dla osób z mniej uprzywilejowanych grup społecznych, parafrazując tytuł klasycznego filmu Coppoli, „czas postapokalipsy” właśnie trwa.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

1 Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia

1 Kniaź L.

1 Ostrowski M.

1 2020

1 2016

Search results

Narration as the production of sense using the example of a music video of the song All by Myself by Celine Dion

#BlackLivesDontMatter – postapokalipsa i polityka w teledysku Señorita Vince’a Staplesa