Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Refine search results

Results found: 1

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  the Job Demands-Resources model
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
Medycyna Pracy
|
2013
|
vol. 64
|
issue 2
217-225
EN
Background: The aim of this study was to explore the relationships between job demands, job resourses, personal resourses and job satisfaction and to assess the usefulness of the Job Demands-Resources (JD-R) model in the explanation of these phenomena. Materials and Methods: The research was based on a sample of 500 social workers. The "Psychosocial Factors" and "Job satisfaction" questionnaires were used to test the hypothesis. Results: The results showed that job satisfaction increased with increasing job accessibility and personal resources (r = 0.44; r = 0.31; p < 0.05). The analysis of variance (ANOVA) indicated that job resources and job demands [F(1.474) = 4.004; F(1.474) = 4.166; p < 0.05] were statistically significant sources of variation in job satisfaction. Moreover, interactions between job demands and job resources [F(3,474) = 2.748; p < 0.05], as well as between job demands and personal resources [F(3.474) = 3.021; p < 0.05] had a significant impact on job satisfaction. The post hoc tests showed that 1) in low job demands, but high job resources employees declared higher job satisfaction, than those who perceived them as medium (p = 0.0001) or low (p = 0.0157); 2) when the level of job demands was perceived as medium, employees with high personal resources declared significantly higher job satisfaction than those with low personal resources (p = 0.0001). Conclusion: The JD-R model can be used to investigate job satisfaction. Taking into account fundamental factors of this model, in organizational management there are possibilities of shaping job satisfaction among employees. Med Pr 2013;64(2):217–225
PL
Wstęp: Celem prezentowanych badań było określenie związków między wymaganiami pracy, zasobami pracy, zasobami osobistymi a satysfakcją zawodową oraz określenie użyteczności modelu Wymagania Pracy - Zasoby w wyjaśnianiu stwierdzonych związków. Materiał i metody: Badaniami objęto 500 pracowników socjalnych z całej Polski. Do testowania hipotez zastosowano kwestionariusz „Czynniki psychospołeczne" oraz skalę „Satysfakcja zawodowa". Wyniki: Wykazano, że wraz ze wzrostem dostępnych zasobów pracy oraz wzrostem dostępnych zasobów osobistych wzrasta satysfakcja z pracy (r = 0,44; p < 0,05; r = 0,31; p < 0,05). Analiza wariancji (ANOVA) wykazała, że zasoby pracy [F(1,474) = 4,004; p < 0,05] oraz wymagania pracy [F(1,474) = 4,166; p < 0,05] są istotnymi źródłami zmienności satysfakcji zawodowej. Ponadto interakcja wymagań pracy i zasobów pracy [F(3,474) = 2,748; p < 0,05] oraz wymagań pracy i zasobów osobistych [F(3,474) = 3,021; p < 0,05] ma statystycznie istotny wpływ na poziom zadowolenia z pracy. Porównania post hoc wykazały, że: 1) w warunkach niskich wymagań pracy, ale przy dużych zasobach pracy pracownicy odczuwają istotnie wyższy poziom satysfakcji zawodowej w porównaniu z osobami oceniającymi zasoby pracy jako średnie (p = 0,0001) lub niskie (p = 0,0157); 2) przy średnim poziomie wymagań pracy osoby szacujące swoje zasoby osobiste jako duże deklarowały istotnie wyższą satysfakcję z pracy niż osoby oceniające swoje zasoby osobiste jako małe (p = 0,0001). Wnioski: Wykazano użyteczność modelu Wymagania Pracy - Zasoby do badania satysfakcji zawodowej. Uwzględniając w zarządzaniu organizacją składowe modelu, tj. wymagania pracy oraz zasoby (pracy i osobiste), można wpływać na poziom satysfakcji zawodowej. Med. Pr. 2013;64(2):217–225
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.