Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 3

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  the Last Judgment
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Traktaty o czterech ostatecznych rzeczach człowieka w literaturze czeskiej XVI i XVII wieku. Zarys problematyki

100%
Koczur-Lejk K.
Slavica Wratislaviensia
|
2019
|
vol. 168
243-254
EN
Treatises on four ultimate truths about the human condition in 16th and 17th century Czech literature (an outline of issues) Czech literature of the 16th and 17th century was for readers of that time an important source of admonishment concerning death and afterlife. Manuals about the art of dying — ars moriendi books — provided ample advice on how to die a “good death”. Besides that, their authors focused also on other issues of ultimate importance for human beings, i.e. death, God’s judgment, heaven and hell. The aim of the treatises was to make readers lead a good life through constant pondering over death and the uncertainty of the soul’s fate in the afterlife. Descriptions of various tortures suffered by the damned in hell were meant to frighten sinners, make them repent and change their lives. Descriptions of heaven, on the other hand, were supposed to lure people into doing good. According to the Catholic dogma, after death, the soul can go to heaven, hell or purgatory. The Protestant Reformation rejected purgatory as wishful human fiction, and returned to a traditional dualistic view of the afterlife.
CS
Traktáty o čtyřech posledních věcech člověka v české literatuře 16. a 17. století (náčrt problematiky) Česká náboženská vzdělávací literatura 16. a 17. století představovala pro čtenáře důležitý zdroj poučení o smrti a posmrtném životě. Příručky šťastného umírání — knihy ars moriendi přinášely rady, jak má dobrá smrt vypadat. Kromě této problematiky se autoři zabývali tématy souvisejícími s posledními věcmi člověka, to je smrtí, božím soudem, peklem a nebem. Cílem traktátů bylo přimět čtenaře k dobrému životu prostřednictvím myšlenky na smrt a nejistý posmrtný osud duše. Líčení pekelných trestů mělo vyvolat u hříšníků hrůzu, přimět je, aby změnili své chování a nastoupili cestu pokání. Popisy ráje měly lákat a přitahovat. Podle katolíků duše po smrti mohla jít do nebe, pekla nebo ji čekal očistěc, kde měla smýt hříchy a poté vstoupit na nebesa. Reformace odmítla učení o očistci, a proto na něm protestanští autoři zdůrazňovali lidský výmysl.
2
Publication available in full text mode
Content available

Sąd Boży w Biblii jako pozytywne wyczekiwane doświadczenie

100%
Rucki M., Szymański K.
Scriptura Sacra
|
2020
|
issue 24
111-130
EN
In the paper, the overview and analysis of the Biblical texts connected with God’s judgment is presented, starting with the sin of the first humans, through the times of Moses and prophets up to Jesus Christ and the eschatological final judgment. It was shown in the analysis, that the God’s judgment described in the Bible is quite different from its popular understanding. Some scholars see the final judgment as a curse contrasting with eternal blessing or with eschatological Messianic celebration, while many Biblical passages emphasize the positive essence of the God’s judgment. God is presented as a just judge who case about the rights of the weakest ones, and to Him turns every offended one. The punishment resulting from the just verdict means in fact the ultimate destruction of the things damaged by the wrongdoers. In this context, the final eschatological judgment is presented as a positive and awaited event.
PL
Artykuł zawiera przegląd i analizę tekstów biblijnych związanych z sądem od upadku pierwszych ludzi poprzez czasy Mojżesza i proroków aż do Chrystusa i sądu ostatecznego. Analiza wykazuje, że sąd Boży opisywany na kartach Pisma św. znacznie różni się od popularnych o nim wyobrażeń. Niektórzy badacze postrzegają sąd ostateczny jako przekleństwo kontrastujące z wiecznym błogosławieństwem czy też z eschatologiczną mesjańską ucztą, tymczasem wiele biblijnych tekstów podkreśla pozytywny charakter sądu Bożego. Bóg jest ukazywany w Biblii jako sprawiedliwy sędzia, dbający o prawa najsłabszych, do którego zwraca się każdy pokrzywdzony. Kara, wynikająca ze sprawiedliwego osądu, jest ostatecznym zniszczeniem tego, co już zostało zburzone przez złoczyńców. W tym kontekście sąd ostateczny jawi się jako wyczekiwane pozytywne doświadczenie.
3
Publication available in full text mode
Content available

Последние времена этого мира в богословской мысли преподобного Иустина Поповича

71%
Sashko I.
Roczniki Teologiczne
|
2021
|
vol. 68
|
issue 7
79-89
PL
Czasy ostateczne w refleksji teologicznej czcigodnego Justina Popovicia Nauczanie św. Justyna Popovicia o czasach ostatecznych jest skoncentrowane przede wszystkim wokół znaków zapowiadających koniec świata, do których należy głoszenie Ewangelii wszystkim narodom, nawrócenie Izraela do Chrystusa, pojawienie się Antychrysta, katastrofa kosmiczna, a także niebiański znak krzyża w przeddzień powtórnego przyjścia Zbawiciela. Zdaniem św. Justyna Popovicia najtragiczniejszym momentem na końcu tego świata będzie pojawienie się Antychrysta, w którym wszelkie zło osiągnie swój punkt kulminacyjny. W oparciu o Pismo Święte oraz nauczanie Ojców Kościoła, archimandryta Justyn rozmyśla o zmartwychwstaniu ludzkiego ciała, a także rekapitulacji całego stworzenia pod panowaniem Chrystusa, gdy Bóg „będzie wszystkim we wszystkich” (1 Kor 15,28). Według archimandryty Justyna największym darem Zmartwychwstałego Bogoczłowieka dla ludzkości jest nieśmiertelność ciała oraz materii.
EN
The doctrine of the last times of this world of the Monk Justin Popovich concentrates primarily around the signs announcing the end of the world, which include the preaching of the Gospel to all nations, the conversion of Israel to Christ, the appearance of the Antichrist, a cosmic catastrophe, and also the heavenly sign of the cross on the eve of the Second Coming of the Savior.  According to the Monk Justin, the most tragic moment at the end of this world will be the appearance of the Antichrist, in which all evil will reach its apogee.  Proceeding from the Holy Scriptures, as well as the works of the Church Fathers, Archimandrite Justin discusses the resurrection of the human body, as well as the anakefalaiosis of everything created under the head of Christ, when only God “will be all in all” (1 Cor. 15:28).  For Archimandrite Justin, the greatest gift of the Risen God-Man to human nature is the immortality of body and matter.
RU
Учение о последних временах этого мира преподобного Иустина Поповича концентрируется прежде всего вокруг знаков, возвещающих конец света, к которым относится проповедь Евангелия всем народам, обращение Израиля ко Христу, появление Антихриста, космическая катастрофа, а также небесное знамение креста накануне Второго Пришествия Спасителя. По мнению преподобного Иустина, наиболее трагическим моментом в конце этого мира будет появление Антихриста, в котором все зло достигнет своего апогею. Исходя от Священного Писания, а также трудов Отцов Церкви, архимандрит Иустин рассуждает о воскрешении человеческого тела, а также об анакефалаиосисе всего тварного под главою Христом, кода лишь Бог «будет все во всем» (1 Кор. 15,28). Для архимандрита Иустина самым большим даром Воскресшего Богочеловка естеству человеческому является бессмертие тела и материи.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.