Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: the county

Sort By:

Limit search:

Żegluga na rzece Przemszy (ustawy obowiązujące w drugiej połowie XIX i na początku XX wieku)

100%

Moriak-Protopopova K.

Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

2018

vol. 13

issue 15 (2)

213-222

Nowadays, the Przemsza River does not count as navigable one. However, this was not always the case. Over the centuries, this small tributary of the Vistula was an important river artery, which connected Chełmek – a city in the Małopolskie voivodship in the Oświęcim poviat and surrounding cities from the Vistula basin, further with Krakow, Sandomierz and even Puławy. There were transported industrial goods and raw materials on the Przemsza River. The river was also important from the touristic point of view. The necessary conditions that allowed sailing in the past on the title river included: obtaining a permit from the local authority, carrying out an appropriate investigation and obtaining a patent for a ship (for the owner of the ship) and possession of a sailing license issued after passing the exam (for the ship’s captain). All information about ships (their owners, captains, results of investigations carried out, data on the maximum permissible number of transported persons and data on the maximum level of draft of the loaded vessel) were made public and remained in the appropriate offices. The described way of regulating the shipping even today seems to be purposeful 222 and effective, and the postulate of the resumption of navigation on the “Princess of Polish rivers” should be considered justified not only from historical, but also from an economic point of view.

Współcześnie rzeka Przemsza nie zalicza się do rzek żeglownych. Jednakże nie zawsze tak było. W ciągu stuleci ten niewielki dopływ Wisły był ważną arterią rzeczną, która łączyła Chełmek – miasto w województwie małopolskim w powiecie oświęcimskim i otaczające miasta z basenu Wisły, dalej z Krakowem, Sandomierzem, a nawet Puławami. Rzeką Przemszą transportowane były towary przemysłowe, surowce, a także na niej rozwijała się turystyka rzeczna. Do warunków koniecznych, które pozwalały na żeglugę w ubiegłych czasach na tytułowej rzece, zaliczały się: uzyskanie stosownego pozwolenia od lokalnej władzy, przeprowadzenie odpowiedniej rewizji i uzyskanie patentu na statek (dla właściciela statku) oraz posiadanie patentu żeglarskiego wydawanego po zdanym egzaminie (dla kapitana statku). Wszystkie informacje o statkach (ich właścicielach, kapitanach, wynikach przeprowadzonych rewizji, dane o maksymalnej dopuszczalnej liczbie przewożonych osób oraz dane o maksymalnym poziomie zanurzenia załadowanego statku) były upublicznione i zachowały się w odpowiednich urzędach. Opisany sposób regulacji żeglugi nawet współcześnie wydaje się być celowy i skuteczny, a postulat wznowienia żeglugi na „Księżniczce polskich rzek” należy uznać za uzasadniony nie tylko z historycznego, ale także z ekonomicznego punktu widzenia.

Zagadnienia aprowizacji ludności województwa wrocławskiego z perspektywy starostwa kamiennogórskiego w latach 1945–1947

80%

Pazgan M.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia

2014

vol. 69

The problem of people messing in fundamental groceries after World War II was one of the major concerns of Polish general administration. This was due to various factors, including lack of agricultural crops. To ensure the provision of food supplies office paper in district offices was separating food stamps to the urban population engaged in the administration or industry. Food stamps were divided into categories, to which is assigned the right amount of food. The rural population was supplied by means of the so-called benefits in kind, called a tariff war. The exchange of food held at slaughter public three times a year. The form of external assistance was called UNRRA packages that have become a substitute for replacement food stamps. Between 1946 and 1947 the Recovered Territories held a so-called one-time benefit national tribute to the equivalent in cash. Internal and external assistance resulted in improved quality of life, however, was to be developed further assistance plans, the first of which was a Three-Year Plan.

Wśród wielu problemów mających miejsce po II wojnie światowej ważne były sprawy zaopatrzenia, którymi zajmowali się przedstawiciele polskiej administracji ogólnej, a szczególnie referat aprowizacji. Brak żywności powodowało wiele czynników, m.in. słabe uprawy rolne. Aby zapewnić aprowizację mieszkańcom, wprowadzono kartki żywnościowe, które zostały podzielone na kategorie, do których przypisano odpowiednie grupy społeczne i odpowiednią ilość żywności. Podział na kategorie dotyczył głównie mieszkańców miast. Mieszkańcy wsi, którzy posiadali gospodarstwa, byli zobowiązani do dostarczania tzw. świadczeń rzeczowych, nazywanych w czasie wojny kontyngentami. Wymiana żywności odbywała się w czasie publicznych spędów bydła. Korzystano również z formy zewnętrznej, tzw. paczek UNRRA, które stawały się substytutami zamiennymi kartek żywnościowych. Na przełomie 1946 i 1947 r. na ziemiach zachodnich odbyło się też jednorazowe świadczenie, tzw. danina narodowa. Pomoc wewnętrzna i zewnętrzna w aprowizacji mieszkańców zaowocowała niewielką poprawą jakości życia. Należało jednak opracować kolejne plany poprawy zaopatrzenia w żywność, pierwszym z nich był plan 3-letni.

Refine search results

1 Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia

1 Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

1 Moriak-Protopopova K.

1 Pazgan M.

1 2018

1 2014

Search results

Żegluga na rzece Przemszy (ustawy obowiązujące w drugiej połowie XIX i na początku XX wieku)

Zagadnienia aprowizacji ludności województwa wrocławskiego z perspektywy starostwa kamiennogórskiego w latach 1945–1947