Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: theatre laboratory

Sort By:

Limit search:

In Service of the Living Word: Some Thoughts on «Reducie na stulecie: studia i rozpoznania»

100%

Salata K.

Pamiętnik Teatralny

2020

vol. 69

issue 2

259-266

Obszerny tom Reducie na stulecie: studium i rozpoznania, pomyślany jako symboliczny prezent dla uhonorowania setnej rocznicę powstania Teatru Reduta, nie tylko upamiętnia i celebruje: jest kontynuacją studiów nad jednym z najbardziej oryginalnych i wpływowych przedsięwzięć w polskim teatrze. Reduta zajmuje emblematyczne miejsce w historii, ale zasługuje na bliższą analizę z perspektywy współczesnej, a także na upowszechnienie wśród badaczy i praktyków teatru. Czytając tę książkę po drugiej stronie Atlantyku, dodam, że potrzeba ciągłego rewidowania naszego spojrzenia na teatr w dialogu z Osterwą i Limanowskim w aktualnym polskim kontekście kulturowym i politycznym wydaje się być tyleż ważna, ile wymagająca. Z jednej strony religijne i duchowe podstawy Reduty mogą być szczególnie podatne na "zaangażowane” interpretacje, by użyć określenia Adorno. Z drugiej strony związane z Redutą wspomnienia prowokują nostalgię i sentymentalizm, które raczej mitologizują niż pomagają analizować to zjawisko. Czy Reducie na stulecie udało się uwolnić od tych historiograficznych pułapek? Jaką wartość przynoszą nam dziś te lekcje historii?

Conceived as a symbolic gift to honor Teatr Reduta on the 100th anniversary of its inception and dedicated to the memory of recently passed theatre historian, Zbigniew Osinski, this extensive volume does more than commemorate and celebrate. It advances the studies of one of the most original and deeply influential undertakings in Polish theatre, which, despite securing its emblematic place in histry, deserves a closer analysis from the contemporary perspective, and further dissemination among scholars and practitioners. Reading the book from across the Atlantic Ocean, I will add, that this need for continued rethinking of theatre in dialogue with Osterwa and Limanowski in current Polish cultural and political context seems to be as important as challenging. On the one hand, religious and spiritual underpinnings of Reduta may be particularly susceptive to “committed” interpretations, to use Adorno’s term. On the other hand, memories bring the threat of nostalgia and sentimentalism which help to mythologize rather than analyze unique phenomena. Has Reducie na stulecie managed to stay free from these historiographic traps? What value do these history lessons bring to us today?

Theatre Education at Reduta

100%

Świątkowska W.

Pamiętnik Teatralny

2020

vol. 69

issue 2

7-48

Artykuł przedstawia historię i założenia edukacji teatralnej w Reducie na różnych etapach funkcjonowania zespołu – od powołanego w 1921 Koła Adeptów, przez Instytut Reduty po Okop, który był ostatnim przedwojennym wcieleniem uczelni. Na podstawie dokumentów oraz wspomnień ukazano wszechstronny i holistyczny model kształcenia, w którym regularnym zajęciom teoretycznym towarzyszyły ćwiczenia praktyczne oraz fizyczne. Zasadniczą część edukacji w Reducie stanowiła praktyka realizowana poprzez udział adeptów w codziennej pracy teatru: w próbach, w przygotowaniu przedstawień, w objazdach Reduty. Celem szkoły było kompleksowe przygotowanie artysty do pełnienia różnych funkcji w teatrze, jak również ideowe wychowanie społecznika, który służbę społeczeństwu poprzez sztukę uważa za swoje podstawowe zadanie i posłannictwo. Porównanie redutowych szkół z innymi inicjatywami pedagogicznymi potwierdza, że pod względem rozmachu, programu nauczania, sposobu pracy, praktyk, jak również tworzonej atmosfery miały one pionierski charakter i wyróżniały się na tle przedwojennego szkolnictwa dramatycznego. Aneksem do artykułu jest materiał źródłowy: Juliusz Osterwa, Okop, ze wstępem i w opracowaniu autorki artykułu.

The article presents the history and principles of theatre education at Reduta in its successive forms: from Koło Adeptów [The Apprentice Circle], established in 1921, through the Reduta Institute, to Okop [The Trench], which was the last pre-war incarnation of the school. Based on documents and memoirs, the article discusses Reduta’s comprehensive and holistic model of education, in which regular theoretical classes were accompanied by practical and physical exercises. A crucial part of the education process was student participation in the theatre’s daily operations: rehearsals, preparation of stage productions, and tours. The aim of the school was to offer future artists comprehensive preparation for various theatre functions, as well as to produce ideologically engaged social activists, who consider serving the society through art as their primary task and mission. A comparison between Reduta’s schools and other educational initiatives confirms that in terms of scope, curriculum, work methods, practices, as well as atmosphere, the former were indeed pioneering and stood out from traditional pre-war drama teaching. Published as an appendix to the article is its source material: Juliusz Osterwa, Okop, edited and with an introduction by the author of the article. (Transl. Z. Ziemann)

Refine search results

2 Pamiętnik Teatralny

1 Salata K.

1 Świątkowska W.

2 2020

Search results

In Service of the Living Word: Some Thoughts on «Reducie na stulecie: studia i rozpoznania»

Theatre Education at Reduta