Search results

1

Plato’s Philosophy of Cognition by Mathematical Modelling

100%

Kljujkov R. S., Kljujkov S. F.

Dialogue and Universalism

|

2014

|

issue 3

110-115

EN

By the end of his life Plato had rearranged the theory of ideas into his teaching about ideal numbers, but no written records have been left. The Ideal mathematics of Plato is present in all his dialogues. It can be clearly grasped in relation to the effective use of mathematical modelling. Many problems of mathematical modelling were laid in the foundation of the method by cutting the three-level idealism of Plato to the single-level “ideism” of Aristotle. For a long time, the real, ideal numbers of Plato’s Ideal mathe-matics eliminates many mathematical problems, extends the capabilities of modelling, and improves mathematics.

2

Proměny ockhamistické teorie idejí

63%

Hanke M.

Filosofický časopis (Philosophical Journal)

|

2019

|

vol. 67

|

issue 6

917-931

EN

The study addresses different accounts of divine ideas within scholastic nominalism between the fourteenth and seventeenth centuries (the sample includes William Ockham and the reception of his work by Biel, Mair, and Arriaga). The basic topics within that tradition are the logico-semantical analysis of the term “idea” and the ontology of identity (including the discussion of the admissibility of different “weak” forms of identity). From a broader historical perspective, it is possible to document, among others, the elaboration of logical issues within the “first” and their disappearance in the “second” scholasticism, and thus contribute to the present knowledge of the transformations of the nominalist paradigm and scholastic thought in general.

CS

Studie se zabývá přístupy k problematice idejí ve scholastických verzích nominalismu v období mezi čtrnáctým a sedmnáctým stoletím; konkrétní vzorek zahrnuje Ockhamův přístup a jeho recepci u Biela, Maira a Arriagy. Za základní témata této diskuse lze považovat logicko-sémantickou analýzu výrazu „idea“ a ontologickou teo-rii identity (resp. otázku přípustnosti slabších forem identity, než je identita reál-ná). V širší historické perspektivě je možno sledovat postupné propracování logických témat v první scholastice a jejich úplné vymizení ve scholastice druhé, což přispívá k historiografii transformace jak nominalistického myšlení, tak scholastického myšlení obecně.

3

Problem oddzielenia i Platoński argument z natury narzędzi

63%

Tiuryn T.

Edukacja Filozoficzna

|

2021

|

issue 72

89-123

PL

Pojęcie oddzielenia jest jednym z najważniejszych i zarazem najbardziej spornych pojęć opisujących Platońską teorię idei. Arystoteles wskazuje na oddzielenie jako tę cechę idei, która odróżnia je od immanentnych powszechników. Pomimo wagi tego pojęcia, nie ma wśród współczesnych badaczy zgody co do tego, jak je rozumieć: dwie główne propozycje to niezależność ontologiczna oraz odrębność. Spór toczy się również wokół pytania, czy tego rodzaju cecha idei w dialogach Platona faktycznie występuje. W swoim artykule opisuję niektóre stanowiska występujące współcześnie w sporze o oddzielenie idei, a następnie przedstawiam własną interpretację oddzielenia i jego obecności w dialogach Platona. W szczególności punktem odniesienia jest dla mnie stanowisko Gail Fine. W moim ujęciu oddzielenie idei rzeczywiście jest związane z niezależnością ontologiczną, ale ta cecha idei wynika z faktu, że mają one specyficzny sposób istnienia, a mianowicie są doskonałymi wzorami, które nigdy nie są w sposób pełny zrealizowane w świecie zmysłowym. W dalszej części artykułu pokazuję, że interesującym argumentem na rzecz oddzielonego istnienia idei w dialogach Platona jest zwykle pomijany argument z natury narzędzi zawarty w Kratylosie. W końcowych sekcjach tekstu staram się pokazać, że ten argument możemy rozszerzyć również na pozostałe idee, jeśli weźmiemy pod uwagę, że u Platona idee są przyczynami celowymi, które wyznaczają kierunek rozwoju rzeczy zmysłowych.

EN

The notion of separation is one of the most important and yet most contested notions describing Plato’s theory of ideas. Aristotle points to separation as the feature of ideas that distinguishes them from immanent universals. Despite the importance of this notion, there is little consensus among contemporary scholars on how to understand it: the two main proposals are ontological independence and numerical distinctness. There is also disagreement about whether separation of ideas can actually be found in Plato’s dialogues. In my paper, I describe some of the contemporary positions in the debate about the separation of ideas, and then I offer my own account of separation and its presence in Plato’s dialogues. In particular, Gail Fine’s position on separation is a point of reference for my reading. On my account, separation is indeed associated with ontological independence, but this feature of ideas is due to the fact that they have a specific mode of existence, namely, they are perfect paradigms that are never fully realized in the world of sensible objects. In the paper I show that an interesting argument in Plato’s dialogues for a separate existence of ideas is the usually overlooked argument from the nature of tools in the Cratylus. In the final sections of my paper, I try to show that we can extend this argument to other ideas if we take into account the fact that in Plato’s theory ideas are final causes that determine the goal and direction of the development of sensible objects.

Refine search results

1 Dialogue and Universalism

1 Edukacja Filozoficzna

1 Filosofický časopis (Philosophical Journal)

1 Hanke M.

1 Kljujkov R. S.

1 Kljujkov S. F.

1 Tiuryn T.

1 2021

1 2019

1 2014

Plato’s Philosophy of Cognition by Mathematical Modelling

Proměny ockhamistické teorie idejí

Problem oddzielenia i Platoński argument z natury narzędzi