Search results

1

Wykluczenie społeczne. Metoda towarzyszenia kompleksowym systemem wsparcia wobec potrzebujących

100%

Pryba A.

Teologia i Moralność

|

2019

|

vol. 14

|

issue 1(25)

51-60

PL

Na zjawisko wykluczenia składa się wiele aspektów. Wiąże się ono z wielowymiarowym upośledzeniem społecznym dotykającym wiele obszarów życia osób doświadczających wykluczenia. Marginalizacja ściśle łączy się z uprzedmiotowieniem. Im bardziej człowiek jest uprzedmiotowiony, tym mniejszy ma wpływ na życie swoje i swoich bliskich. Staje się kimś w rodzaju bezwolnego przedmiotu oddziaływań i manipulacji innych ludzi. Caritas Francja departamentu Seine-Saint-Denis we współpracy z ANPE (Narodowa Agencja Zatrudnienia) wypracowała metodę towarzyszenia osobom wykluczonym. Polega ona na obecności, asystowaniu i uczestniczeniu w życiu osób wykluczonych. Jest to forma resocjalizacji przez powrót do aktywności zawodowej. Jeśli jest ona tylko możliwa, to skutkuje ona również powrotem do społeczeństwa.

2

Expectations Oczekiwania małżonków wobec duszpasterskiego wsparcia miłości małżeńskiej

81%

Korgul G.

Roczniki Teologiczne

|

2021

|

vol. 68

|

issue 6

91-107

EN

The sacrament of marriage is part of the natural pursuit of love by a man and a woman. In it, the spouses receive support from God Himself. The task of pastors and the entire Church community is to strengthen the spouses in their sacramental love. This process is called pastoral accompaniment. Research has shown that an increase in the expectations of strengthening marital love is influenced by the spouses’ attitude to faith, membership in groups and associations and the length of their marriage. The pastoral challenge is to strengthen the faith of the spouses, to involve more and more couples in groups and associations and to care for couples with shorter marriages.

PL

Sakrament małżeństwa wpisuje się w naturalne dążenie do miłości przez mężczyznę i kobietę. Małżonkowie otrzymują w nim wsparcie od samego Boga. Zadaniem duszpasterzy jak i całej wspólnoty kościelnej jest umacnianie małżonków w ich sakramentalnej miłości. Proces ten nazywamy towarzyszeniem duszpasterskim. Przeprowadzone badania wskazały, iż wpływ na wzrost oczekiwań w umacnianiu miłości małżeńskiej ma stosunek małżonków do wiary, przynależność do grup i zrzeszeń oraz długość stażu małżeńskiego. Wyzwaniem duszpasterskim jest umacnianie wiary małżonków, angażowanie coraz więcej par w przynależność do grup i zrzeszeń oraz troska o małżeństwa z krótszym stażem.

3

Towarzyszenie człowiekowi w obliczu śmierci. Aspekty moralne

81%

Banaszak E.

Roczniki Teologiczne

|

2021

|

vol. 68

|

issue 3

127-141

EN

The key issue of the undertaken topic is accompanying the dying person. Death as the last phase of human life is an undeniable fact, and the transition to eternal life is an extremely important event for believers. Making it a human event amid medical procedures, fears and marginalization becomes the call of modern civilization. Recognition of the dying process becomes an important element in starting the preparation for death and accompanying you in this mystery. The responsibility of medical personnel for providing information about the possibility of death and preparing the patient and his family for the time of dying. Accepting death and accepting leaving this world becomes the basic indication of restoring the humanistic dimension to this event among medical procedures. The pandemic time, which makes it impossible for the family to relate to the sick, has become a particular symptom of the industrialization of dying. Pointing out the symptoms of the last phase of human life will allow the family and the dying person to recognize this time and at the same time begin the process of accompaniment. An important aspect in the reflection on accompanying the dying person is to show the family and loved ones specific skills useful in terminal care.

PL

Przedmiotem publikacji jest zagadnienie towarzyszenia człowiekowi umierającemu. Śmierć jako ostatnia faza życia ludzkiego jest niezaprzeczalnym faktem, a przejście do życia wiecznego stanowi niezwykle istotne wydarzenie dla osób wierzących. Szczególnym wezwaniem w obecnym czasie jest uczynienie z niej wydarzenia ludzkiego pośród procedur medycznych, lęków i marginalizacji. Rozpoznanie procesu umierania jawi się jako ważny element w rozpoczęciu przygotowania chorego do śmierci oraz towarzyszenia rodziny w tym misterium. W tym celu wskazano także na konkretne umiejętności przydatne w opiece terminalnej. W toku badań zwrócono również uwagę na odpowiedzialność personelu medycznego za przekazanie informacji o możliwości nadejścia śmierci oraz na uwrażliwienie chorego i jego rodziny na czas umierania. Przyjęcie śmierci i akceptacja odchodzenia z tego świata staje się podstawową wskazówką przywrócenia temu wydarzeniu humanistycznego wymiaru pośród procedur medycznych zwłaszcza w obliczu szczególnego przejawu industrializacji umierania, którym stał się czas pandemii, uniemożliwiający właściwe relacje rodziny z chorym.

4

Zasady wspierania rodzin w posynodalnej adhortacji Amoris laetitia papieża Franciszka

72%

Szpoton S.

Studia Paradyskie

|

2021

|

issue 31

203-220

PL

Celem opracowania było przedstawienie sposobu, w jaki przesłanie adhortacji Amoris laetitia pomaga towarzyszyć rodzinie na drodze realizowania jej powołania. Refleksja ta obejmowała trzy zagadnienia. Po pierwsze, zostało przeanalizowane zjawisko kryzysu związane z fazami rozwoju więzi małżeńskiej, kryzysami osobistymi, kryzysami natury zewnętrznej i tzw. kryzysami niepokonalnej niesakramentalności – zagadnieniem szeroko dyskutowanym w adhortacji papieża Franciszka. Po drugie, omówiliśmy zasady wspierania rodzin obciążonych kryzysem, wypływające wprost z tekstu adhortacji. Do najważniejszych zaliczyliśmy: zajmowanie centralnego miejsca przez sakramenty, wrażliwość i szacunek, akceptację cierpienia, szacunek dla Bożej autonomii, samodzielność i upodmiotowienie, świadomość dynamiki zła oraz zasadę pokornego wydobywania z ludzi tego, co Bóg w nich zdeponował. Wszystkie ww. zasady uświadamiają wielokształtność i złożoność szeroko pojętych problemów życia małżeńskiego. Po trzecie, naświetliliśmy rolę trzech grup, które są wezwane do towarzyszenia rodzinom w „oswajaniu ich kryzysu”, a są nimi: duszpasterze, specjaliści oraz inni doświadczeni małżonkowie. Ich zadanie polega głównie na udzielaniu duszpasterskiej i specjalistycznej pomocy w dojrzewaniu w wierze. Wymaga to od nich nade wszystko umiejętnego rozeznawania, słuchania i ukazania, że to, co spotyka rodziny w kryzysie, jest okazją do bardziej świadomego i dojrzalszego życia małżeńskiego. Ci, którzy podejmują się towarzyszenia, starają się przede wszystkim doprowadzić osoby przeżywające trudności i kryzysy do pojednania: z sobą samym, ze swoimi bliskimi oraz z Bogiem.

EN

The purpose of this dissertation was to present the way in which the message of the exhortation Amoris laetitia helps to accompany a family on the way of its vocation. The reflection consisted of three issues. At first, the phenomenon of the crises connec ted with the levels of the development of the marriage bonds has been scrutinised; the personal crisis, the crises of external nature, and so called the crisis of the invincible non-sacramentality - widely discussed in the exhortation of Pope Francis. Secondly, the rules of delivering support to the families burdened with crisis arising directly from the text of the exhortation have been discussed. As the most important we admitted to be: giving the rfist place to the sacraments, tenderness and respect, accepting suefring, respect for the God's autonomy, awareness of the dynamic od the evil, and the principle of the humble deriving from the people of what God had implemented in them. All these rules make us aware of diversity and complexity of the problems of married life in a broad sense. Thirdly, the role of three groups called to accompany the families on their way of “taming their crisis” has been exposed. They are: pastors, experts and other experienced married people. Their task is to deliver pastoral and professional help with growing in faith. That requires from them a skilful discernment, listening and showing that what married families struggle with is an opportunity to a more aware and mature married life. Those who undertake the task basically try to lead the families experiencing difi culties to reconciliation with themselves, with their close relatives and with God.

5

Implementacja posynodalnej adhortacji apostolskiej "Amoris laetitia" papieża Franciszka w duszpasterstwie związków nieregularnych w diecezji płockiej

72%

Kućko W.

Colloquia Theologica Ottoniana

|

2020

|

vol. 36

197-219

EN

The publication of the post-synodal Apostolic Exhortation "Amoris laetitia" in the spring of 2016 met with a response in the Diocese of Płock. The main purpose of the article is to describe how the papal guidelines were implemented in the diocese regarding non-sacramental relationships and marriages. The text briefly presents the history of the pastoral care of non-sacramental marriages in Mazovia and then discusses the contemporary forms of accompanying people in irregular situations in light of the paradigm of Pope Francis, expressed in the verbs: accept – accompany – discern – integrate. In the Diocese of Płock, this was expressed not only in the establishment of a new Department for Families in the diocesan curia and the creation of new pastoral structures for non-sacramental marriages, which the pope called “irregular” situations or relationships but also in theological and pastoral reflection undertaken among pastors and laypeople. This issue was developed in a special way in the document Vademecum of Pastoral Care of People Living in Irregular Unions in the Diocese of Płock from 2018, prepared by those responsible for the pastoral care of families and signed by the bishop of Płock. The document was an attempt to implement the teaching of the pope in the conditions of the Church of Płock. The Diocese of Płock is the only diocese in Poland to date to undertake the task of a practical, pastoral confrontation of the indications of the "Amoris laetitia" exhortation in the pastoral reality. The Vademecum text contains numerous specific answers to the questions of how people living in various types of irregular relationships can participate in the life of the parish and what forms of participation in the community of the Church are unavailable to them for various reasons.

PL

Publikacja posynodalnej adhortacji apostolskiej "Amoris laetitia" wiosną 2016 roku spotkała się z odzewem w diecezji płockiej. Głównym celem artykułu jest opisanie, w jaki sposób papieskie wskazania w kwestii związków niesakramentalnych zostały wprowadzone w życie diecezji. W tekście została ukazana krótko historia duszpasterstwa związków niesakramentalnych na Mazowszu, a następnie omówiono współczesne formy towarzyszenia osobom w sytuacjach nieregularnych w świetle paradygmatu papieża Franciszka, wyrażonego słowami: przyjąć – towarzyszyć – rozeznać – zintegrować. W diecezji płockiej zostało to wyrażone nie tylko w powołaniu nowego Wydziału ds. Rodzin w kurii diecezjalnej, w tworzeniu nowych struktur duszpasterstwa związków niesakramentalnych, nazywanych przez papieża sytuacjami lub związkami „nieregularnymi”, ale także w refleksji teologiczno-duszpasterskiej podejmowanej w gronie duszpasterzy i świeckich. W szczególny sposób zagadnienie to zostało rozwinięte w opracowanym przez duszpasterstwo rodzin i podpisanym przez biskupa płockiego dokumencie Vademecum duszpasterstwa osób żyjących w związkach nieregularnych w diecezji płockiej z 2018 roku, stanowiącym próbę wcielenia w życie nauczania Kościoła w warunkach Kościoła płockiego. Diecezja płocka jako dotychczas jedyna w Polsce podjęła zadanie praktycznego duszpasterskiego skonfrontowania wskazań adhortacji "Amoris laetitia" z rzeczywistością duszpasterską. W tekście Vademecum znalazły się liczne konkretne odpowiedzi na pytania, w jaki sposób osoby żyjące w różnego rodzaju związkach nieregularnych mogą uczestniczyć w życiu parafii, a jakie formy ich udziału we wspólnocie Kościoła z różnych względów nie są dla nich dostępne.

6

Włączanie wiernych w sytuacjach nieregularnych w życie wspólnoty Kościoła

72%

Rojowski L.

Polonia Sacra

|

2018

|

vol. 22

|

issue 4(53)

87-106

PL

Adhortacja Amoris laetitia daje zdecydowany impuls do działań na rzecz pełniejszego włączenia w życie Kościoła wiernych, którzy znajdują się w sytuacjach nieregularnych. Ma się to dokonać dzięki procesowi towarzyszenia i rozeznania, który po uwzględnieniu złożoności i różnorodności sytuacji, okoliczności łagodzących, i innych czynników wskaże konkretne możliwości ich szerszej integracji. Powinna się ona wyrażać w podejmowaniu różnych posług i form aktywności w dziedzinie liturgicznej, duszpasterskiej, edukacyjnej, instytucjonalnej i dobroczynnej. Przykładem wdrażania nauczania Franciszka w tej materii jest dokument Pastoral guidelines for implementing Amoris laetitia wypracowany przez archidiecezję w Filadelfii. Łączy on w swoich rozwiązaniach wskazania zawarte w Amoris laetitia z wcześniejszym nauczaniem Kościoła, zwłaszcza tym wyrażonym w Familiaris consortio. Normy tego dokumentu z jednej strony promują włączanie wiernych w sytuacjach nieregularnych w życie Kościoła, a z drugiej określają zadania, które nie mogą przez nich być podjęte. Jest to uzasadnione koniecznością kierowania się nie tylko miłością i miłosierdziem, ale też prawdą o nierozerwalności małżeństwa.

EN

Exhortation Amoris laetitia gives strong impuls to integrate into Church life the faithful who are in irregular situations. It is to make through a process of accompaniment and discernment which, after taking account of the complexity and the diversity of situations, mitigating circumstances and other factors, will identify the specific opportunities for their widen integration. They might hold different ecclesial services and be involved in many forms of activity in the liturgical, pastoral, educational, institutional and charitable framework. An example of implementation of Francis’ teaching in this matter is a document entitled Pastoral guidelines for implementing Amoris laetitia issued by the Archdiocese in Philadelphia. It combines in practical solutions the indications of Amoris laetitia with the earlier teachings of the Church especially that expressed in Familiaris consortio. Regulations of Pastoral guidelines promote on the one hand the more full participation of the faithful in irregular situations in the life and mission of the Church, and on the other hand indicate activities they shouldn’t carry out. It is justified by the need to follow not only love and mercy, but also the truth of indissolubility of marriage.

7

The Pasja pedagogiczna streetworkerów w Polsce jako towarzyszenie dzieciom ulicy

72%

Adamczyk B.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2019

|

vol. 40

|

issue 2

61-72

EN

Work among children and teenagers shaped by a vagabond lifestyle and leading a life permanently inscribed in the urban space is carried out by means of streetworking, by well-prepared and trained streetworkers. This type of service may become an interesting subject of reflection, not only due to the relatively fixed values of the work’s ethics, but also to ways, both positive and negative, in which both individual streetworkers and groups of streetworkers experience the undertaken work. The article presents satisfaction determinants associated with work of streetworkers among street children in Poland, being analysed within the category of pedagogical passion understood as accompaniment. This passion, according to what they claim, is directed at the children’s welfare, and it is manifested in three different ways such as: help, presence in the group and, last but not least, intentional character of meetings.

PL

Praca w grupach dzieci i młodzieży zdefiniowanych włóczęgowskim stylem życia i utrwaloną egzystencją w przestrzeni miasta prowadzona jest metodą streetworkingu przez odpowiednio przygotowanych i przeszkolonych streetworkerów. Nie tylko względnie stałe wartości składające się na etykę pracy, ale interesująca jest również refleksja nad sposobem przeżywania pracy przez jednostki i grupy, który może być pozytywny lub negatywny. Artykuł ma na celu prezentację determinantów satysfakcji z pracy streetworkerów wśród dzieci ulicy w Polsce analizowanych w kategorii pasji pedagogicznej rozumianej jako towarzyszenie. W narracjach badanych streetworkerów jest to pasja dla dobra dzieci ulicy prezentowana w trzech formach: pomoc, obecność w środowisku oraz intencjonalność spotkania.

8

Towarzyszenie wychowawcze w formacji człowieka

72%

Marek Z., Walulik A.

Horyzonty Wychowania

|

2020

|

vol. 19

|

issue 50

105-116

EN

Reseach objective: The aim of the paper is to demonstrate how a specific form of education – accompanying education that has its source in the Ignatian tradition – fosters the formation of the pupil. Formation is understood here as the educational endeavor directed at the development of all human skills and talents, and the whole person: body and spirit, intellect, will, feelings. The description of the formation processes will focus on the moral formation, because morality is the fullest expression of the value of educational processes. The research problem and methods: The paper looks for the answer to the question regarding the possibility of employing accompanying pedagogy in human formation developed from the perspective of the Ignatian tradition. The characteristic features of the Ignatian tradition described in the subject literature are applied to the requirements of the processes of moral formation. The process of argumentation: The interpretation of the Ignatian tradition and the spirituality developed on its bases allow for developing a model of moral formation. Research results: The processes of moral formation require the involvement of the forms of cognition available to man (natural and supernatural). Cognition gives a person the ability to "process" and expand his knowledge of the man-made reality. This ability consists what is objectively good and what is bad and in choosing good as a consequence of this recognition. Conclusions, innovations and recommendations: Moral formation is the actual reality that takes place in the life of every person. People’s functioning in everyday life is the visible outcome of this formation, which requires from pedagogy particular forms of social coexistence. One of these is accompanying pedagogy, which, while respecting the pupil’s freedom, places another person next to him – that of an educator/mentor acting as a kind of a witness to the history of his life.

PL

CEL NAUKOWY: Zamierzamy pokazać, jak specyficzna forma wychowania – wyrastające z tradycji ignacjańskiej towarzyszenie – sprzyja formacji wychowanka rozumianej jako trud wychowawczy przywiązujący wagę do rozwoju wszystkich jego umiejętności i talentów, całej osoby: ciała i ducha, intelektu, woli, uczuć. Przebieg procesów formacji zostanie zawężony do formacji moralnej wychowanka przede wszystkim dlatego, że moralność najpełniej ukazuje wartość podjętych procesów wychowania. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Artykuł winien udzielić odpowiedzi na pytanie o możliwości korzystania w formacji osoby z rozwijanej w tradycji ignacjańskiej pedagogiki towarzyszenia. Wydobyte z literatury przedmiotu charakterystyczne rysy tradycji ignacjańskiej zostaną odniesione do potrzeb prowadzonych procesów formacji moralnej. PROCES WYWODU: Interpretacja założeń tradycji ignacjańskiej i wiążącej się z nią duchowości umożliwiła wypracowanie wyrastającego z niej modelu formacji moralnej człowieka. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Procesy formacji moralnej domagają się angażowania dostępnych form poznania (naturalnego i nadprzyrodzonego). Poznanie daje osobie zdolność „przetwarzania” i rozszerzania posiadanej wiedzy o rzeczywistości tworzonej przez człowieka. Chodzi o umiejętność rozeznawania nie tylko tego, co obiektywnie dobre, a co złe, ale też o będący konsekwencją takiego rozeznania wybór dobra. WNIOSKI, INNOWACJE I REKOMENDACJE: Formacja moralna jest konkretną rzeczywistością w życiu każdego człowieka. Jej zewnętrznym efektem jest jego funkcjonowanie w codziennym życiu. To z kolei domaga się od pedagogiki określonych form współistnienia społecznego. Jedną z nich jest pedagogika towarzyszenia, która szanując wolność wychowanka, stawia obok niego drugą osobę – wychowawcę/mentora pełniącego funkcję swego rodzaju świadka toczącej się historii życia.

9

Oczekiwania małżonków wobec duszpasterskiego towarzyszenia w parafii

72%

Korgul G.

Nurt SVD

|

2021

|

issue 1

247-262

PL

Towarzyszenie duszpasterskie w parafii należy do istotnych form posługi pastoralnej. Małżonkowie oczekują różnych form pomocy odnoszącej się do ich życia religijnego i rodzinnego. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie, czym jest towarzyszenie duszpasterskie, zaprezentowanie wyników badań małżonków oraz wskazanie istotnych wniosków pastoralnych. Przeprowadzone analizy wykazały, że większość par małżeńskich oczekuje różnych form towarzyszenia duszpasterskiego. Istnieją obszary życia religijnego i małżeńskiego, które wyznaczają kierunek posługi w parafiach. Istotny wpływ na stopień oczekiwań małżonków ma ich stosunek do wiary oraz przynależność do grup i zrzeszeń.

EN

Pastoral accompaniment in the parish is one of the essential forms of pastoral service. The spouses expect various forms of help relating to their religious as well as family life. The aim of this article is showing what pastoral accompaniment is, presentation of the results of research on spouses and indication of important pastoral conclusions. The conducted analyses showed that the majority of spouses expect various forms of pastoral accompaniment to a large extent. However, there are areas of religious and conjugal life that set the direction of ministry in parishes. The spouses’ attitude to faith and belonging to groups and associations have a significant influence on the level of expectations of the spouses.

10

Searching for People and Accompanying them on their Journey Back

72%

Wanat Z.

Studia Gdańskie

|

2018

|

issue 43

187-202

EN

The post-synodal exhortation Amoris laetitia of Pope Francis provoked the most heated theological dispute since the Second Vatican Council. They also awakened new hopes and expectations of the faithful, especially those living in non-sacramental relationships. Because of objective spiritual obstacles, they cannot receive absolution and receive Holy Communion. Now, because of these aroused hopes, they turn again to priests, especially to confessors. It is a great challenge for them to meet all those who need help and accompaniment on their way back to full integration with the community of the Church. An important impulse for reflection on this challenge is Pastoral Guidelines for Exhortation Amoris laetitia adopted by the Polish Episcopal Conference at its 379th plenary meeting on 8 June 2018. This document was long awaited by the priests. He have provided answers to some questions concerning the pastoral practice of the Church, in particular concerning the giving of Holy Communion to people living in non-sacramental relationships. Bishops reminded the already existing indications, which have not changed. On the other hand, they placed a strong emphasis on a renewed evangelical attitude towards people in an irregular situation. They emphasized that the pastoral ministry should be characterize “with closeness, respect and compassion, which at the same time heal, liberate and encourage adolescence in the Christian life”. With regard to this pastoral goal, the author of the article will focus on the role and selected tasks of the priest. This will be a welcoming reception, accompaniment in the discernment of situations and a gradual integration with the community of the Church.

PL

Posynodalna adhortacja Amoris laetitia papieża Franciszka sprowokowała najbardziej gorący spór teologiczny od czasu Soboru Watykańskiego II. Rozbudziła także nowe nadzieje i oczekiwania wiernych, zwłaszcza żyjących w związkach niesakramentalnych. Z powodu obiektywnych przeszkód natury duchowej nie mogą oni otrzymać rozgrzeszenia i przystępować do Komunii świętej. Teraz – ze względu na owe rozbudzone nadzieje – na nowo zwracają się do duszpasterzy, w szczególności do spowiedników. Jest to dla nich wielkie wyzwanie, by wyjść na spotkanie tym, którzy potrzebują pomocy i towarzyszenia w drodze powrotu do pełnej integracji ze wspólnotą Kościoła. Ważnym impulsem do refleksji na tym wyzwaniem są Wytyczne pastoralne do adhortacji Amoris laetitia przyjęte przez Konferencję Episkopatu Polski na 379. zebraniu plenarnym w dniu 8 czerwca 2018 r. Dokument ten był długo oczekiwany przez duszpasterzy. Przyniósł on odpowiedź na niektóre pytania dotyczące duszpasterskiej praktyki Kościoła, w szczególności dotyczące udzielania Komunii świętej osobom żyjącym w związkach niesakramentalnych. Biskupi przypomnieli istniejące już wskazania, które nie uległy zmianie. Natomiast mocny akcent położyli na odnowioną, ewangeliczną postawę wobec osób, które znalazły się w sytuacji nieregularnej. Podkreślili, by pasterską posługę „naznaczyć bliskością, spojrzeniem pełnym szacunku i współczucia, które jednocześnie leczą, wyzwalają i zachęcają do dojrzewania w życiu chrześcijańskim”. W odniesieniu do tego pastoralnego celu autor artykułu skupi się na roli i wybranych zadaniach kapłana. Będą to życzliwe przyjęcie, towarzyszenie w rozeznawaniu sytuacji oraz stopniowa integracja ze wspólnotą Kościoła.

11

Trudności i perspektywy zmiany wśród osób uzależnionych od narkotyków przed i po leczeniu odwykowym

72%

Chmielewska A.

Praca Socjalna

|

2020

|

vol. 35(3)

24-41

PL

Celem artykułu jest ukazanie sytuacji życiowej osób uzależnionych od narkotyków przed rozpoczęciem leczenia odwykowego w ośrodku leczenia uzależnień i po ukończeniu wszystkich jego etapów. Istotne jest pokazanie różnicy w postrzeganiu swojego położenia życiowego przed i po leczeniu. Pomimo występujących podobnych potencjalnych problemów chociażby w zakresie sytuacji mieszkaniowej, zawodowej, zdrowotnej i rodzinnej, istnieje zasadnicza zmiana polega na sposobie ich oceny i umiejętności ich rozwiązywania. Przyczyną jest konfrontacja z chorobą, do której dochodzi podczas pobytu w ośrodku. Dzięki niej można zastanowić się nad tym, co należy zmienić w swoim życiu. Szeroko pojmowana zmiana jest możliwa dzięki odpowiedniemu wsparciu po opuszczeniu ośrodka. To wsparcie, udzielane między innymi przez pracowników socjalnych, polega na towarzyszeniu takiej osobie w realizacji kolejnych podejmowanych wyzwań i w rozwiązywaniu pojawiających się problemów. Wiąże się ono z motywowaniem, wskazywaniem zasobów i wzmacnianiem poczucia sprawczości w życiu.

12

Duszpasterskie towarzyszenie narzeczonym i młodym małżonkom w Kościele katolickim według najnowszego dokumentu Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia na tle dotychczasowej praktyki duszpasterskiej i dokumentów Magisterium

72%

Gałuszka P., Dej M.

Teologia i Moralność

|

2023

|

vol. 18

|

issue 2 (34)

181-197

EN

The purpose of this article is to refl ect on the pastoral accompaniment of those preparing for marriage in the Catholic Church proposed in the latest document Catechumenal Pathways for Married Life presented in 2023 by the Dicastery for Laity, Family and Life. It was done against the background of previous Magisterium documents and pastoral practice in the preparation for the sacrament of marriage over the last century. In order to achieve this aim, the documents of the universal Church and the documents of the Polish Episcopal Conference dealing with this issue have been analysed, as well as the statements of individual popes. The Second Vatican Council brought a significant change in the view on the sacrament of marriage. A consequence of the Council’s reflection were the later guidelines on the manner of preparation of fiancées contained in John Paul II’s exhortation Familiaris consortio. The most recent document of the Dicastery for Laity, Family and Life, written after the publication of Pope Francis’ exhortation Amoris laetitia, proposes significant changes in the accompaniment of fiancées and young married couples. According to the guidelines of the document, this should be carried out through the path of catechumenal initiation, the first aim of which is to bring the engaged couples closer to the Church and to awaken their faith, and only the second is direct preparation for marriage.

PL

Przedmiotem artykułu jest refleksja nad duszpasterskim towarzyszeniem osobom przygotowujących się do zawarcia ślubu w Kościele katolickim proponowanym w najnowszym dokumencie Drogi wtajemniczenia katechumenalnego do życia małżeńskiego z 2023 r. Dokonana ona została na tle dotychczasowych dokumentów Magisterium oraz praktyki duszpasterskiej w zakresie przygotowania do sakramentu małżeństwa na przestrzeni ostatniego stulecia. Dla zrealizowania tak postawionego celu przeprowadzono analizę dokumentów Kościoła powszechnego, a także dokumentów Konferencji Episkopatu Polski odnoszących się do tego zagadnienia, przeanalizowano ponadto wypowiedzi poszczególnych papieży. Sobór Watykański II przyniósł istotną zmianę w spojrzeniu na sakrament małżeństwa. Konsekwencją refleksji soborowej były późniejsze wytyczne dotyczące sposobu przygotowania narzeczonych zawarte w adhortacji Familiaris consortio Jana Pawła II. Najnowszy dokument Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia powstały po publikacji adhortacji Amoris laetitia papieża Franciszka, proponuje zmiany w towarzyszeniu narzeczonym i młodym małżonkom. W myśl założeń tego dokumentu powinno być ono realizowane poprzez drogę wtajemniczenia katechumenalnego, której pierwszym celem jest przybliżenie narzeczonych do Kościoła i rozbudzeniem wiary, a dopiero drugim bezpośrednie przygotowanie do ślubu.

13

Ojcostwo w wychowaniu

72%

Marek Z.

Horyzonty Wychowania

|

2022

|

vol. 21

|

issue 58

45-55

EN

RESEARCH OBJECTIVE: The aim of the article is to show the legitimacy of actions enabling conscious preparation for fulfilling the role of a father. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The article aims to answer the question about the reasons why it is worth striving for the preparation of future fathers for the tasks that they face up. The literature on the subject will be used to solve the problem, analyzed by the analytical – synthetic method. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: Based on the most important aspects of spirituality, both the tasks resulting from being a father and the directions of undertaken educational initiatives were discussed, as well. RESEARCH RESULTS: Being a father is associated not only with biological but also spiritual (internal) fatherhood. This demands initiatives that make it easier for the child to discover that he/ she is loved. This feeling is fostered by respect for the subjectivity of not only the father, but also the child. Here, it is about experiencing a freedom that the child is not able to use it yet. The father, aware of these limitations of the child, accompanies him/her in reaching maturity. CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: The presented process of argu‑ mentation seems to confirm the legitimacy of making adults aware of the need to shape personal father–child relationships

PL

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest wykazanie zasadności działań umożliwiających świadome przygotowanie do pełnienia roli ojca. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Dla jakich powodów warto zabiegać o przygotowanie przyszłych ojców do stojących przed nimi zadań. Do rozwiązania problemu zostanie wykorzystana literatura przedmiotu analizowana metodą analityczno-syntetyczną. PROCES WYWODU: Na podstawie ważniejszych aspektów duchowości omówiono zadania wynikające z bycia ojcem oraz kierunki podejmowanych inicjatyw wychowawczych. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Ojcostwo obejmuje zarówno sferę życia biologicznego, jak i duchowego (wewnętrznego). To zaś domaga się inicjatyw ułatwiających dziecku odkrycie, że jest kochane. Temu poczuciu sprzyja poszanowanie podmiotowości nie tylko ojca, ale też i dziecka. Chodzi o doświadczanie wolności, z której dziecko w pełni nie jest jeszcze w stanie korzystać. Ojciec świadomy tych ograniczeń dziecka towarzyszy mu w osiąganiu dojrzałości. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Przeprowadzony wywód zdaje się potwierdzać zasadność uświadamiania dorosłym potrzeby kształtowania osobowych relacji ojciec–dziecko.

14

Towarzyszenie w dobie pandemii COVID‑19 a aktywność społeczna i edukacyjna emerytowanych funkcjonariuszy Służby Więziennej

72%

Urlińska-Berens M.

Horyzonty Wychowania

|

2021

|

vol. 20

|

issue 56

107-118

EN

RESEARCH OBJECTIVE: The work reflects on the process of accompaniment during the COVID-19 pandemic in Poland in the context of social and educational activity of retired prisoners. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The leading research problem is the question: what is the importance of accompanying and being in the community during the COVID-19 pandemic for retired Prison Service officers? THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The first part contains an introduction to the main considerations, and a detailed description of the research methodology, as well. In the second part an attempt was undertaken to describe the categories of the accompaniment from a pedagogical perspective and from the perspective of activities undertaken by retired prison officers. In the third part, the phenomenon of the COVID-19 pandemic was analyzed. The negative and positive effects of the pandemic in the context of the daily functioning of KZEIRSW were discussed. The fourth part describes the strategies and solutions undertaken by the retired prison officers which enabled to overcome the negative and psychological consequences of the pandemic. The last fragment of the publication is a summary containing the scientific conclusions. RESEARCH RESULTS : The analyss show that the time of the COVID-19 pandemic is treated by retired prison officers in terms of a difficult situation, and a specific time of accompaniment, as well. CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: Research based on the experiences of the last two years shows the legitimacy of choosing the online form of education and communication. This form gives participants the opportunity to be together and work despite the current difficult situation related to the pandemic. For the retired prison officers taking part in the educational „the Academia RetroC@fe” project was a challenge for many retired prison officers from KZEIRSW, and it initially aroused hesitation and fear.

PL

CEL NAUKOWY: Praca poddaje refleksji proces towarzyszenia w czasach pandemii COVID-19 w Polsce w kontekście aktywności społecznej i edukacyjnej emerytowanych więzienników. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Wiodącym problemem badawczym jest pytanie o to, jakie znaczenie dla emerytowanych funkcjonariuszy SW ma towarzyszenie i bycie we wspólnocie w czasach pandemii COVID-19, jakie strategie radzenia sobie w sytuacji trudnej, pozwalające im na podejmowanie aktywności społecznej i edukacyjnej, zostały wybrane przez emerytowanych więzienników. PROCES WYWODU: Artykuł składa się z pięciu części. Pierwsza zawiera wstęp do zasadniczych rozważań, a także szczegółowy opis metodologicznych podstaw badań. W części drugiej podjęta została próba opisu kategorii towarzyszenia z perspektywy pedagogicznej oraz z perspektywy aktywności podejmowanych przez emerytowanych funkcjonariuszy SW, omówione zostały charakterystyczne dla obu perspektyw cechy i wymiary działań. W części trzeciej przeanalizowane zostało zjawisko pandemii COVID-19 traktowane z jednej strony jako sytuacja trudna, z drugiej strony jak specyficzny czas towarzyszenia; omówione zostały negatywne i pozytywne skutki pandemii w kontekście codziennego funkcjonowania KZEIRSW. W części czwartej opisane zostały strategie i rozwiązania podjęte przez więzienników umożliwiające przeciwdziałanie negatywnym, psychologicznym skutkom pandemii. Ostatni fragment publikacji stanowi podsumowanie zawierające wnioski naukowe. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Z przeprowadzonych analiz wynika, że czas pandemii COVID-19 jest przez emerytowanych więzienników traktowany w kategorii sytuacji trudnej, jak również specyficznego czasu towarzyszenia. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Badania oparte na doświadczeniach ostatnich niespełna dwóch lat pokazują zasadność doboru zdalnej formy edukacji i komunikacji, która daje uczestnikom możliwość bycia razem i działania pomimo obecnej sytuacji trudnej związanej z pandemią. Udział w innowacyjnym projekcie edukacyjnym „Akademia RetroC@fe” był dla wielu emerytów KZEIRSW prawdziwym wyzwaniem, budził początkowo obawy i lęk. .

15

Aktualność propozycji pedagogiczno-formacyjnej zawartej w numerze 70 adhortacji „Vita Consecrata”

58%

Pudełko A. M.

Warszawskie Studia Teologiczne

|

2017

|

vol. 30

|

issue 3-4

144-161

EN

No 70 of post-synodal exhortation Vita Consecrata by John Paul II (1996) under the characteristic title In a constant search for faithfulness distinguishes itself against the background of other Church’s Magisterium documents on con-tinuing formation by offering more integral and comprehensive vision of develop-ment stages of an adult person called to a consecrated life. It also presents, in an innovative way, a possibility to experience a vocational crisis as a significant part of the formation process as well as suggests specific ways to help a person in crisis and provides development guidelines. While comparing suggestions offered by No 70 of Vita Consecrata post-synodal exhortation to contemporary theories of development psychology and andragogy concerning the development in subsequent stages of adult life and development opportunities offered by development and situaltional crises, one may conclude that Vita Consecrata suggestions are indeed valid and integral ones. They are definitely worth both further theoretical studies and putting them into practice in formation processes of religious congregations and training cours-es organized for directors of formation of religious communities in charge of both initial and continuing formation.

16

Światło słowa Bożego dla chrześcijańskich małżonków w nauczaniu moralnym encykliki Humanae vitae

58%

Nawrot J., Pryba A.

Studia Gdańskie

|

2018

|

issue 43

245-261

PL

Artykuł stanowi pretekst do debaty nad istotą zaufania i jego znaczenia w środowisku pierwotnym i wtórnym człowieka. Jak się okazuje, pomimo coraz niższego stopnia zaufania do instytucji, czy organizacji, jest ono niezbędne do prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie. Najwłaściwszym wydaje się ujęcie zaufania w kategorii wartości. Budowanie klimatu zaufania rozpoczyna się w środowisku rodzinnym i to rodzice są pierwszymi osobami, którym ufają dzieci. Od postawy rodziców oraz ich ufności we własne umiejętności i możliwości, a także od nieustającego procesu samokształcenia zależy, czy dzieci wejdą w świat ludzi dorosłych z przekonaniem we własne kompetencje i zdolności. Bez nich zaś nie można mówić o zaufaniu do samego siebie, jak i do innych ludzi.

EN

The purpose of the article is to discuss the essence of trust and its importance in the primary and secondary human environment. As it turns out, despite the ever lower level of confidence in institutions or organizations, trust is necessary in order for people to function properly in society. It seems most appropriate to approach trust as a value category. Building a climate of trust begins in the family environment and it is parents who are the first persons that children trust. The attitude of parents and their confidence in their own skills and abilities, combined with a constant process of self-improvement, are the factors which decide whether children enter the world of adults with confidence in their own competences and abilities, without which one cannot speak of trust in either oneself or other people.

17

Teoretyczne podstawy towarzyszenia rodzinom zastępczym. W stronę rekomendacji metodycznych z punktu widzenia nauk o rodzinie

58%

Żukiewicz A.

Teologia i Moralność

|

2023

|

vol. 18

|

issue 2 (34)

27-40

EN

This article has been prepared in order to present the theoretical and methodological foundations of social activity conducted in the foster parenthood environment. In the course of the under taken analyses, the deskresearch method was used. The research covered sources of legal regulation, the results of previous field explorations (own and foreign), as well as specialist literature on the subject. On the basis of the conducted research, it can be assumed that the category of accompaniment requires further reflection and scientific research aimed at the sphere of activity supporting foster families in their daily service.

PL

Niniejszy artykuł powstał w celu prezentacji teoretycznych i metodycznych filarów działalności społecznej prowadzonej w środowisku rodzicielstwa zastępczego. W toku analizy wykorzystano metodę deskresearch. Badania obejmowały źródła regulacji prawnej, wyniki zrealizowanych eksploracji terenowych (własnych i obcych) oraz wybraną literaturę przedmiotu. W świetle przeprowadzonych badań można stwierdzić, że kategoria towarzyszenia wymaga dalszego namysłu oraz naukowych badań ukierunkowanych na sferę działalności wspomagającej rodziny zastępcze w ich codziennej służbie.

18

Guidelines for the Pastoral Care of the Divorced and Remarried in Czechia after Amoris laetitia

58%

Menke M.

Kościół i Prawo

|

2023

|

vol. 12

|

issue 2

173-186

PL

Artykuł przedstawia czeski sposób poszukiwania i tworzenia wytycznych konferencji biskupów lub dyrektyw poszczególnych biskupów po opublikowaniu posynodalnej adhortacji Amoris laetitia papieża Franciszka. Opisuje utworzenie komisji ekspertów, podsumowanie zagranicznych opinii, które zainspirowały komisję w jej pracy oraz brak konsensusu wśród biskupów. W związku z tym w Czechach nie powstała jednolita instrukcja konferencji biskupów, a jeden z biskupów (diecezji pilzneńskiej), po pewnym czasie poszukiwania rozwiązania, wiosną 2023 r. wydał własną dyrektywę diecezjalną, której treść również została przedstawiona w tekście artykułu.

EN

The article summarizes the Czech way of searching and creating possible guidelines of the Bishops' Conference or directives of individual bishops after the Post-synodal Apostolic Exhortation Amoris laetitia of Pope Francis. It discusses the establishments of a commission of experts, refers to foreign opinions that inspired the commission in its work, and outlines the lack of consensus among the bishops. Thus, the Bishops’ Conference failed to draw up uniformed guidelines on the subject. One of the bishops (the Diocese of Plzeň), after some time of searching for a solution, finally issued his own diocesan directive in the spring of 2023, the content of which is also presented in the text of the article.

19

L’umanizzazione della morte. L’etica dell’accompagnamento del malato terminale

51%

Kowalski E.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2020

|

vol. 18

|

issue 3

73-82

RU

The aim of the article is to show the problem of humanization of death and related ethical challenges regarding accompanying the patient in the terminal state. In the event of insufficient therapeutic measures, the physician should take proper care of the dying person. The issue of humanization of death is described based on the writings of Elisabeth Kübler-Ross. First of all, it concerns the patient himself and his reaction to the perspective of death. Patient responses are very different and require a lot of patience from healthcare professionals and other caregivers. Also important are the ways of experiencing this situation by relatives and family, also taking part in the passing of the dying person, which can be expressed in shaking hope or lack of acceptance. The second part of the article discusses various ethical issues related to accompanying the dying: the ability to listen, assessment of the heritage of the past, mediation in the patient's responses, respect for the values professed by the patient, entering the cultural world of the dying, spiritual accompaniment, acceptance of defeats.

PL

Celem artykułu jest ukazanie problemu humanizacji śmierci oraz związanych z nim wyzwań etycznych, dotyczących towarzyszenia choremu w stanie terminalnym. W sytuacji niewystarczalności środków terapeutycznych, lekarz powinien otoczyć właściwą troską umierającego. Zagadnienie humanizacji śmierci zostaje opisane na podstawie pism Elisabeth Kübler-Ross. W pierwszym rzędzie dotyczy ono samego pacjenta i jego reakcji w perspektywie śmierci. Reakcje pacjenta są bardzo różne i wymagają wiele cierpliwości ze strony pracowników medycznych i innych opiekunów. Istotne są również sposoby przeżywania tej sytuacji przez bliskich i rodzinę, biorących również udział w odchodzeniu umierającego, które mogą się wyrazić w zachwianiu nadziei lub braku akceptacji. W drugiej części artykułu omówione są różne zagadnienia etyczne, dotyczące towarzyszeniu umierającemu: umiejętność słuchania, ocena dziedzictwa przeszłości, pośrednictwo w reakcjach chorego, szacunek do wartości wyznawanych przez pacjenta, wejście w świat kulturalny umierającego, towarzyszenie duchowe, zaakceptowanie przegranej.

IT

Lo scopo dell’articolo è quello di mostrare il problema dell’umanizzazione della morte e delle relative sfide etiche riguardanti l’accompagnamento del paziente nello stato terminale. In caso di misure terapeutiche insufficienti, il medico dovrebbe prendersi cura della persona morente. La questione dell’umanizzazione della morte è descritta sulla base degli scritti di Elisabeth Kübler-Ross. Innanzitutto, la questione riguarda il paziente stesso e la sua reazione nella prospettiva della morte. Le risposte dei pazienti sono molto diverse e richiedono tanta pazienza da parte degli operatori sanitari e di altri curatori. Altrettanto importanti sono i modi di vivere in queste circostanze da parte di parenti e familiari, che prendono parte nell’andare via della persona morente, che può essere espresso in scosse di speranza o mancanza di accettazione. La seconda parte dell’articolo discute varie questioni etiche legate all’accompagnamento del morente: l’atteggiamento di ascolto, la valutazione dell’eredità del passato, la mediazione nelle reazioni del paziente, il rispetto per i valori professati dal paziente, l’entrare nel mondo culturale del morente, l’accompagnamento spirituale, l’accettazione delle sconfitte.

20

Pastoralne wsparcie małżeństwa i rodziny w poszanowaniu życia

51%

Zarębski Z.

Teologia i Moralność

|

2017

|

vol. 12

|

issue 2(22)

97-111

EN

The problem of life and the reality of the family are closely connected and one can safely say that they are almost inseparable. It is enough to look at the documents of the Second Vatican Council to see that marriage and the family are a deep union of married life and love (Gaudium et Spes 48). St. John Paul II in the encyclical Evangelium Vitae highlights the relationship between the family and the gift of life (EV 92). This publication is dedicated to the pastoral support of marriages and families in respect for life. It consists of several parts in which the author presents successively the value and inviolability of human life, describing the basic environment of human life, that is a family whose mission is the transmission and protection of life. Next, we fi nd a discussion of the mission of the Church, which is called to serve man and family and especially to support the family in the affi rmation of life. The article culminates in the presentation of selected forms and ways of pastoral support for the family, including the word of God, the witness of the spouses’ lives, accompanying spouses and family, and concrete actions the Church undertakes to defend life.

PL

Abstrakt dostępny w papierowej wersji czasopisma.

Refine search results

Wykluczenie społeczne. Metoda towarzyszenia kompleksowym systemem wsparcia wobec potrzebujących

Expectations Oczekiwania małżonków wobec duszpasterskiego wsparcia miłości małżeńskiej

Towarzyszenie człowiekowi w obliczu śmierci. Aspekty moralne

Zasady wspierania rodzin w posynodalnej adhortacji Amoris laetitia papieża Franciszka

Implementacja posynodalnej adhortacji apostolskiej "Amoris laetitia" papieża Franciszka w duszpasterstwie związków nieregularnych w diecezji płockiej

Włączanie wiernych w sytuacjach nieregularnych w życie wspólnoty Kościoła

The Pasja pedagogiczna streetworkerów w Polsce jako towarzyszenie dzieciom ulicy

Towarzyszenie wychowawcze w formacji człowieka

Oczekiwania małżonków wobec duszpasterskiego towarzyszenia w parafii

Searching for People and Accompanying them on their Journey Back

Trudności i perspektywy zmiany wśród osób uzależnionych od narkotyków przed i po leczeniu odwykowym

Duszpasterskie towarzyszenie narzeczonym i młodym małżonkom w Kościele katolickim według najnowszego dokumentu Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia na tle dotychczasowej praktyki duszpasterskiej i dokumentów Magisterium

Ojcostwo w wychowaniu

Towarzyszenie w dobie pandemii COVID‑19 a aktywność społeczna i edukacyjna emerytowanych funkcjonariuszy Służby Więziennej

Aktualność propozycji pedagogiczno-formacyjnej zawartej w numerze 70 adhortacji „Vita Consecrata”

Światło słowa Bożego dla chrześcijańskich małżonków w nauczaniu moralnym encykliki Humanae vitae

Teoretyczne podstawy towarzyszenia rodzinom zastępczym. W stronę rekomendacji metodycznych z punktu widzenia nauk o rodzinie

Guidelines for the Pastoral Care of the Divorced and Remarried in Czechia after Amoris laetitia

L’umanizzazione della morte. L’etica dell’accompagnamento del malato terminale

Pastoralne wsparcie małżeństwa i rodziny w poszanowaniu życia