Search results

1

"Lubelszczyzna" : pismo Regionalnego Ośrodka Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego w Lublinie

100%

Paździor M.

Ochrona Zabytków

|

1997

|

issue 1

97-99

2

Unicka eparchia przemyska. Uwagi w związku z książką Wioletty Zieleckiej-Mikołajczyk, Gdzie Wschód spotkał się z Zachodem. Dzieje i organizacja unickiej diecezji przemysko-samborskiej w latach 1596–1772, Toruń 2021

86%

Krochmal J.

|

2022

|

vol. 29

|

issue 29

263-305

PL

Artykuł recenzyjny książki Wioletty Zieleckiej-Mikołajczyk, Gdzie Wschód spotkał się z Zachodem. Dzieje i organizacja unickiej diecezji przemysko-samborskiej w latach 1596–1772, Toruń 2021

3

Męczennicy z Pratulina

72%

Szczepaniak J.

Folia Historica Cracoviensia

|

2010

|

vol. 15

EN

The article presents the life and death of 13 martirs of Pratulin.

PL

Artykuł omawia męczęńską śmierć trzynastu unitów zamordowanych w Pratulinie, błogosławionych Kościoła katolickiego.

4

Św. Jozafat Kuncewicz – reformator Cerkwi na Rusi

72%

Sobolewski Z.

Studia Ełckie

|

2023

|

vol. 25

|

issue 4

497-514

PL

400-lecie męczeństwa św. Jozafata Kuncewicza stanowi okazję do przyjrzenia się działalności biskupa w Połocku. Autor artykułu ukazuje reformatorską działalność abp Jozafata wychodząc od uwarunkowań historycznych diecezji połockiej w pocz. XVI w. Podkreśla konieczność reform w dziedzinie duchowej i moralnej. Kościół ten znajdował się w stanie głębokiego kryzysu ekonomicznego, moralnego i duchowego. Arcybiskup skupił się na pod niesieniu poziomu intelektualnego i moralnego duchowieństwa poprzez synody diecezjalne, propagowanie Katechizmu oraz reguł życia kapłańskiego. Zwalczał wady, takie jak pijaństwo, uzależnienie od hazardu i chciwość. Od swych kapłanów żądał zachowywania reguł życia kapłańskiego, właściwego Cerkwi. Jozafat podjął się również dzieła podniesienia moralnego i religijnego wiernych świeckich. Jako narzędzie walki z powszechną ignorancją religijną wykorzystywał kazania i osobisty dialog. Zachęcał do częstego korzystania ze spowiedzi i systematycznego uczestnictwa w Eucharystii. W artykule wykorzystano materiały z procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego św. Jozafata oraz najważniejszych opracowań życiorysu Świętego w języku polskim. Autor podkreśla aktualność metod działania reformatorskiego św. Jozafata. Uwydatnia rolę dialogu jako skutecznego narzędzia ewangelizacji.

EN

400th anniversary of the martyrdom of Saint Jozafat Kuncewicz is an op-portunity to look at the bishopʼs activities in Polotsk. The author of the article begins presenting the reforming activity of Archbishop Josaphat by depicting historical conditions of the Polotsk diocese in the beginning of the 16th century. He emphasizes the need for reforms in the spiritual and moral field. This church at the time was in a state of deep economic, moral and spiritual crisis. The Archbishop focused on raising the intellectual and moral level of the clergy through diocesan synods, promoting the Catechism and the rules of priestly life. He targeted vices such as drinking, gambling addiction, and greed. He demanded his priests follow the rules of priestly life proper to the Church. Josaphat also undertook the work of moral and religious upliftment of the lay faithful. He used sermons and personal dialogue as a tool to combat widespread religious ignorance. He encouraged people to go to confession frequently and regularly participate in the Eucharist. The article draws on materials from the beatification and canonization process of St. Josaphat and the most important studies of the Saintʼs biography in Polish. The author emphasizes the relevance of Saint Josaphat’s reforming methods. He highlights the value of dialogue as an effective tool of evangelization.

5

Język modlitwy jako deklaracja?

72%

Naumow A.

Latopisy Akademii Supraskiej

|

2012

|

vol. Język naszej modlitwy- dawniej i dziś

|

issue 3

105-110

EN

In the domain of a religious language, choices and valorizations are always made from the point of view of symbols and carriers of a particular culture and a all times are a declaration of ideological appurtenance. The article presents the process of formation of the Church language first as a personal norm of saint Cyril, then its transformation into a social norm and afterwards the recognition of Church Slavonic as a determinant of indigenousness. The most important thing in using a religious language is not complete and literal understanding of the message, but the certitude of participation in the traditional culture. That is why the attempts to modernize the cult in the name of comprehension of the message is in most cases ineffective.

6

Ikonostas z XVII wieku w cerkwi św. Jana Teologa w Nowoberezowie – odkrycie zespołu Katalogu Zabytków Sztuki w Polsce

72%

Jamski P., Michalczyk Z., Nowicki J.

Biuletyn Historii Sztuki

|

2023

|

vol. 85

|

issue 3

109-146

EN

The article discusses the large sections of a 17th-century iconostasis hitherto unknown to scholars and the conservation services, which have been discovered in the attic of the filial Orthodox church of St John the Theologian in Nowoberezowo (Hajnówka district). It is the earliest extant iconostasis in the Podlachia region and most probably one of the oldest in the lands of the former Commonwealth of Poland and Lithuania. Its discovery was made during inventorying procedures carried out by the Catalogue of the Monuments of Art in Poland. An analysis of the records of church visitations from the years 1727, 1759 and 1784 has made it possible to trace the transformations in the structure of the iconostasis in the course of the 18th century and to propose its conjectural reconstructions in the condition it had in the early 18th century and after 1771.

PL

Artykuł omawia odnalezione na strychu cerkwi filialnej św. Jana Teologa w Nowoberezowie (pow. hajnowski) nieznane nauce i służbom konserwatorskim duże fragmenty pochodzącego z ok. 2.–3. ćwierci XVII w. ikonostasu – najstarszego zachowanego na Podlasiu, zapewne jednego z najstarszych na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej. Odkrycia dokonano podczas prac inwentaryzacyjnych prowadzonych przez zespół Katalogu Zabytków Sztuki w Polsce. Analiza treści aktów wizytacji świątyni z lat 1727, 1759 i 1784 pozwoliła na prześledzenie przekształceń obiektu w XVIII w. i opracowanie domniemanych rekonstrukcji stanu z początku XVIII w. i po 1771 r.

7

Postać Atanazego Brzeskiego w świetle jego Diariusza. Próba interpretacji

72%

Gołębiowski M.

Tematy i Konteksty

|

2016

|

issue 6(11)

83-90

EN

The short study is devoted to the person of Athanasius of Brest, one of the most prominent Orthodox priests and religious activists of the 17th century, seen in the light of his only work, Diary (Дыярыуш, 1646). The paper attempts to analyse Athanasius’ dis-uniate mission as a consequence of his own prophetic creation, belief in supernatural visions and radical passion for the Orthodox traditionalism, described in his book. It appears that the key place in the work of Athanasius is occupied by the Icon of Virgin Mary of Kupiatycze, the sacred image regarded by the monk not only as a source of grace for his Apostolic ministry, but also as a sign of the real identity of the Orthodox Church. Athanasius’ social activity turns out to be important for understanding the controversies surrounding the Union of Brest.

8

Duchowieństwo unickie eparchii przemysko-samborskiej w latach 1596–1609

72%

Krochmal J.

Miscellanea Historico-Archivistica

|

2013

|

issue 20

135-167

EN

Orthodox bishop of Przemysl and Sambor Michał Kopysteński (1591-1609) did not join the union of Brest in 1596. Therefore, the Przemyśl-Sambor Emparchy did not have Greek-Catholic bishop until 1609, when Atanazy Krupecki was nominated.The article presents the history of the first phase of the church union in Przemyśl-Sambor eparchy (1596-1609). This issue has been poorly explored in historiography. Many historians thought that before 1609, the Eparchy of Przemyśl-Sambor had no Greek-Catholic priests and Greek-Catholics. This view has been verified. Also the myth that the Greek-Catholic Church initially consisted only of bishops, and was deprived of ecclesiastical structures and followers was challenged. The Church Union of Brest was supposed to combine the two Churches - Catholic and Orthodox. As a result of non-acceptance of the Union by the two bishops and a large part of the Orthodox faithful, there were formed two parallel structures of the Eastern Church: Orthodox and Greek-Catholic. This complex legal and religious situation forced the Orthodox popes of the Przemyśl-Sambor Eparchy to face the choice between the Ortodox Church or acceptance of ecclesiastical union. The latter was equivalent with the conversion from the Orthodox to the Greek Catholic denomination. Following the adoption of the Union of Brest state authorities outlawed the Orthodox Church, and recognized as the only legitimate one the Greek-Catholic Church. Pope recognizing the authority of the Metropolitan of Kiev, which was of Greek-Catholic denomination, had to object to his hitherto Orthodox bishop. Moreover, the bishops and priests who did not accept the union of church, were excommunicated by metropolitan of Kiev. An important role in determining denomination of a particular parish had landowners of lands where churches were located. The landowner (the king, the nobles and the clergy) was called. "Ktitor", and had the right to choose a pope. After 1596, decisions on filling the church by the Orthodox and Greek-Catholic priests were taken in accordance with the principle of cuius regio, eius religio. Union developed gradually throughout the Przemyśl-Sambor Eparchy thanks to the support of ktitors. This graduall evolutionary development of the union was followed by natural generational changes that took place in the individual parishes. No information was found on Orthodox priests forcibly removed and replaced by the Greek-Catholics. From 1598 to 1609 Greek-Catholic popes are confirmed in seven decanates of the eparchy, mostly in the towns and villages belonging to the king and Stanisław Stadnicki from Żmigród. Identified were 22 known by name Greek-Catholic priests, plus four popes who were probably of Greek-Catholic denomination. Recognized popes accounted for only about 2% of all priests (both Greek-Catholics and Orthodox) from the eparchy. However, for all Greek-Catholic churches operating at that time this is a significant percentage of the Greek-Catholics parishes. These figures have not been known in historiography yet. During this period, the vast majority of churches and clergy of the Przemyśl-Sambor Eparchy remained Orthodox. Nevertheless, only 19 known by the name Orthodox priests and eight who were probably Orthodox were identified as a result of a query. The number of identified Greek-Catholic and Orthodox priests are comparable, although on the Orhodox should be much more information in the sources. There was also found information about 12 known by name popes who lived by 1596 but there was no hints about their attitude to the union and 18 popes from the period after 1596, whose denomination can not be determined. Orthodox churches served by popes known by name were of a minor percentage of the total number of operating the Orthodox and Greek-Catholic churches. So far, historians have failed to determine the number of churches that existed in that period in the Przemyśl-Sambor eparchy and all data are based on estimations. Therefore, creation of an inventory of the Orthodox and Greek-Catholic churches is an important research proposal. Another objective should be to determine the number of priests serving in those churches. The article shows religious specificity of Przemyśl-Sambor Eparchy over 13 years (1596-1609). Most of the processes had not been completed in that period, so they should be considered in the long term. The final adoption of the church union between 1691 and 1693 ended disputes among Orthodox and Greek-Catholics in the Eparchy of Przemyśl-Sambor.

9

Senatorowie wobec spraw wyznaniowych na sejmie 1597 roku

71%

Gałuszka J.

Przegląd Nauk Historycznych

|

2019

|

vol. 18

|

issue 2

209-228

EN

The article discusses the attitude of senators to religious matters at the Sejm in 1597. It was an extremely turbulent assembly, the first one after the conclusion of the Brest Union. It shows the great commotion that this act caused in the multinational society of the Polish-Lithuanian Commonwealth. The defence of Orthodoxy by Protestants also showed an alliance between dissidents. In the history of this alliance, the Sejm I am analysing occupies a special place, because for the first time in its forum there was cooperation between Orthodox and Protestants in defense of the Warsaw confederation concluded in 1573. Thanks to the use of Sejm diaries, correspondence and written newspapers, I present Sejm speeches of senators during the sessions of the Sejm. Their juxtaposition makes it possible to state that this issue played a significant role in the internal politics of the Polish-Lithuanian Commonwealth at the end of the 16th century.

PL

Artykuł omawia stosunek senatorów do spraw wyznaniowych na sejmie w 1597 r. Było to niezwykle burzliwe zgromadzenie, pierwsze po zawarciu unii brzeskiej (1596). Pokazuje duże poruszenie, jakie wywołał ów akt w wielonarodowym społeczeństwie Rzeczypospolitej polsko-litewskiej. Obrona prawosławia podczas obrad sejmu przez protestantów ukazywała również sojusz między dysydentami. W jego dziejach analizowany przeze mnie sejm zajmuje miejsce szczególne, po raz pierwszy bowiem na jego forum doszło do współpracy między prawosławnymi a protestantami w obronie konfederacji warszawskiej zawartej w 1573 r. Nie było to przypadkowe i doraźne łączenie sił w momencie zagrożenia swobód wyznaniowych, ale długofalowa i dobrze przemyślana strategia, obejmująca pełen wachlarz działań.

10

Wpływ idei protestanckiej na myśl prawosławną w wyniku unii brzeskiej w 1596 roku

58%

Moskałyk J.

Studia Oecumenica

|

2017

|

vol. 17

195-208

EN

The event of the Brest union from 1596 apart from a unification historic act caused an also meaning exchange of ideas religious among the Catholic, Orthodox and Protestant denomination. As a result of it gaining by individual denominations more expressive views happened in many theological issues. Polemical character of the discourse resulted in also an appearance of different influences and doctrinal relations. Against this background they were seen more permeation of the Protestant intuition to the Orthodox doctrine and influence of the Latin position on the position of eastern Catholics of the Kiev tradition. However the multilateral doctrinal confrontation contributed with time to the considerable search of teaching in the Orthodox Church and change attitudinal of eastern Catholics towards the Latin influence.

PL

Wydarzenie unii brzeskiej z 1596 r. oprócz historycznego aktu zjednoczeniowego spowodowało również znaczącą wymianę myśli religijnej między wyznaniem katolickim, prawosławnym i protestanckim. W wyniku tego doszło do wypracowania przez poszczególne wyznania bardziej wyrazistych poglądów w wielu kwestiach ściśle teologicznych. Główną platformą dyskusji stała się wówczas idea unii, wokół której podejmowano złożone zagadnienia dogmatyczne, eklezjologiczne, liturgiczne i inne. Na tym tle uwidoczniły się w sposób szczególny przenikanie intuicji protestanckiej do doktryny prawosławnej oraz wpływ stanowiska łacińskiego na pozycję wschodnich katolików tradycji kijowskiej. Jednak wielostronna konfrontacja doktrynalna przyczyniła się z czasem do znacznej rewizji nauczania w Kościele prawosławnym i zmiany orientacji wschodnich katolików względem oddziaływania łacińskiego.

11

A French Page in the History of the Union of Brest: the Ruthenian Psalter of Jacques Davy Du Perron

58%

Tatarenko L.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2020

|

vol. 114

405-420

PL

Do dziś, misja prowadzona w Rzymie przez biskupów ruskich Hipacego Pocieja i Cyryla Terleckiego od listopada 1595 do marca 1596 roku, znana była głównie z nielicznych i rozproszonych notatek i relacji różnych członków Kurii, zgromadzonych w drugiej połowie XX wieku w źródłowych wydaniach Atanaziego Wełykiego. Z tego powodu, ruski psałterz znaleziony w bibliotece Évreux (Normandia) pozwala na nowe rozważanie tego założycielskiego etapu w historii unii brzeskiej. Starodruk, opatrzony adnotacjami samego Pocieja i ofiarowany przebywającemu wówczas w Rzymie francuskiemu biskupowi Jacques’owi Davy Du Perronowi, odzwierciedla zarówno koncepcje eklezjologiczne ruskiego biskupa włodzimierskiego i jego pragnienie wpisania unijnej polemiki w szerszy kontekst wyznaniowy, daleko poza granicami Rzeczypospolitej. Widoczne niepowodzenie tej inicjatywy występuje również jako świadectwo wyzwań, przed którymi stali zwolennicy unii lokalnych w czasach potrydenckich.

FR

Jusqu’à présent, la mission menée à Rome par les évêques ruthènes Hipacy Pociej et Cyryl Terlecki entre novembre 1595 et mars 1596 était principalement connue par quelques notes et rapports éparses, laissés par les différents membres de la Curie, qui ont été réunis dans la seconde moitié du XXe siècle dans les éditions de sources d’Atanasij Velykyj. C’est pourquoi, le psautier ruthène retrouvé dans la bibliothèque d’Évreux (Normandie) permet d’offrir un nouveau regard sur cette étape fondatrice de l’Union de Brest. L’ouvrage annoté de la main de Pociej lui-même et offert à l’évêque français Jacques Davy Du Perron, qui se trouvait alors à Rome, reflète à la fois les conceptions ecclésiologiques de l’évêque ruthène de Volodymyr et sa volonté d’inscrire la polémique unioniste dans un contexte confessionnel plus large, bien au-delà des frontières de la République polono-lituanienne. L’échec apparent de cette initiative apparaît également comme un témoignage des défis auxquels se sont confrontés les partisans des Unions locales au cours de la période post-tridentine.

EN

Until now, the mission carried out in Rome by the Ruthenian bishops Hipacy Pociej and Cyryl Terlecki between November 1595 and March 1596 was mainly known by a few scattered notes and reports left by the various members of the Curia, which were brought together in the second half of the 20th century in sources editions of Atanasij Velykyj. This is why the Ruthenian psalter found in the library of Évreux (Normandy) offers a new perspective on this founding stage of the Union of Brest. The book annotated by the hand of Pociej himself and offered to the French bishop Jacques Davy Du Perron, who was then in Rome, reflects both the ecclesiological conceptions of the Ruthenian bishop of Volodymyr and his desire to place the unionist polemic in a wider confes-sional context, well beyond the borders of the Polish-Lithuanian Commonwealth. The apparent failure of this initiative also comes as a testimony to the challenges faced by supporters of local Unions from the post-Tridentine period.

12

Edycja i opracowanie naukowe pism polemicznych Kasjana Sakowicza i Piotra Mohyły. Problem badawczy

58%

Kobylińska Z., Marek M. M.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2017

|

vol. 38

|

issue 1

151-163

PL

Celem artykułu jest przedstawienie problemu badań na opracowa-niem krytycznym i wydaniem wraz z komentarzem dwóch pism polemicz-nych czołowych reprezentantów katolicko-prawosławnej polemiki wyzna-niowej na ziemiach ruskich I Rzeczypospolitej. Będą to dzieła: Kasjana Sa-kowicza Perspektywa (1642) oraz Piotra Mohyły Lithos (1644). Proponowa-ne badania mogą mieć istotne znaczenie w rozwoju wiedzy na temat staro-polskiej i staroruskiej kultury literackiej tworzonej zarówno przez wyznaw-ców Kościoła katolickiego, jak i przez pisarzy wywodzących się z kręgu chrześcijaństwa wschodniego – prawosławnego w I połowie w XVII wieku.

EN

The purpose of this article is to present the research problem related with conducting a critical analysis of two polemical writings authored by the leading representatives of the Catholic-Orthodox religious polemics who lived on the Ruthenian lands of the First Republic of Poland. The works will include: Perspektywa (1642) by Kasjan Sakowicz and Lithos (1644) by Piotr Mohyła. The project, which is also aimed at later publication of the above texts provided with a commentary, will play a significant role in the devel-opment of knowledge about literary culture created both by the followers of the Catholic Church and by writers originating from the sphere of Eastern Christianity in the first half of the seventeenth century.

13

„Herezja werbalna” – wokół sporów o prawdę języka objawienia

58%

Kuczyńska M.

Latopisy Akademii Supraskiej

|

2012

|

vol. Język naszej modlitwy- dawniej i dziś

|

issue 3

111-123

EN

In the 1620s Francisk Skoryna of Polotsk worked on the translation of the Bible, explaining to the common people the more difficult terms on the margins. The Homiliary of Zabludov (1569) was edited in Church Slavonic as it was assumed that, transmitted by the means of the language traditional for the liturgical and spiritual sphere of the Church, it would guarantee the prescriptivism of the content. Since in 1577 the Roman Catholic Church in Poland accepted the decisions of the Council of Trent and the Uniate tendencies in regard to the Orthodox Church, Peter Skarga – one of the principal Catholic theologians and polemists of the time – spoke on the question of the liturgical language of the Orthodox Church, naming it among other “mistakes” of the Greek faith. Monk Ivan Vishensky defended Church Slavonic (around 1609) seeing in it a part of the Church tradition as well as a means of transmitting God’s address to mankind, able to give it the eternal life or, if it deforms it in a verbal mistake, condemn it to extermination. Vishensky saw in Church Slavonic the only effective means of communicating the Church tradition to the contemporary and future people as well as the first liturgical language of the Orthodox Slavs in which Triune God spoke to them and still does. Despite many controversies concerning the use of the common speech, in 1616 Meletius Smotritsky edited in that language The Homiliary of Zabludov, feeling it necessary as most of the faithful did not understand Church Slavonic.

14

Ławryn Drewiński – najważniejszy prawosławny protagonista szlachecki w czasach Zygmunta III

58%

Kempa T.

Res Historica

|

2023

|

issue 56

89-150

EN

The article concerns one of the most important Orthodox noble leaders in the times of the Polish-Lithuanian Commonwealth – Ławryn Drewiński. He was one of the most outstanding parliamentarians of the Old Polish era. He participated in 15 parliamentary assemblies. He became famous for his expressive speeches in the parliamentary forum (especially in 1620 and 1621) in defense of the Orthodox Church, which after the conclusion of the Union of Brest (1596) had to compete with the Uniate Church for the preservation of previously held freedoms and privileges. Drewiński was a deputy from the Volyn voivodeship, whose sejmik, during the reign of Sigismund III Vasa, most often spoke about religious matters, consistently advocating for religious tolerance. He played an outstanding role during the interregnum of 1632, when the Orthodox managed (largely thanks to the determination of the king-elect Władysław IV Vasa) to regain some of the bishoprics, and then also a number of churches, previously taken over by the Uniates. Despite his consistent stance of fidelity to Orthodoxy, in 1629 he actively supported the attempt to build a union between the Orthodox Church and Uniates in the Polish-Lithuanian Commonwealth. Drewiński was also one of the most active activists of the Orthodox brotherhoods in the times of Sigismund III, seeing them as an opportunity for the spiritual and intellectual revival of Orthodoxy in the Polish-Lithuanian Commonwealth. Despite the emphasized Ruthenian origin, Drewiński was also to some extent polonized. In public activities, he used the Polish language. Like his father Basil, he was a supporter of the Polish-Lithuanian Union, while at the same time being an opponent of involving Moscow in the fight for the restoration of the Orthodox Church in the Polish-Lithuanian Commonwealth (after the Union of Brest).

PL

Artykuł poświęcony jest postaci jednego z najważniejszych prawosławnych liderów szlacheckich w czasach Rzeczypospolitej Obojga Narodów – Ławrynowi Drewińskiemu. Był on jednocześnie jednym z najwybitniejszych parlamentarzystów epoki staropolskiej. Uczestniczył w 15 sejmach. Zasłynął z wyrazistych mów wygłaszanych na forum parlamentarnym (zwłaszcza w latach 1620 i 1621) w obronie prawosławia, które po zawarciu unii brzeskiej (1596) musiało rywalizować o zachowanie wcześniej posiadanych wolności i przywilejów z Cerkwią unicką. Drewiński był posłem z województwa wołyńskiego, którego sejmik w okresie panowania Zygmunta III Wazy najczęściej zabierał głos w sprawach wyznaniowych, konsekwentnie opowiadając się za zachowaniem tolerancji religijnej. Odegrał wybitną rolę w okresie bezkrólewia 1632 r., gdy prawosławnym udało się (w znacznej mierze dzięki determinacji króla-elekta Władysława IV Wazy) doprowadzić do odzyskania części władyctw, a potem także szeregu cerkwi, wcześniej przejętych przez unitów. Mimo zajmowanej konsekwentnej postawy wierności wobec prawosławia, w 1629 r. włączył się aktywnie w próbę budowania unii pomiędzy prawosławnymi i unitami. Drewiński należał też do najbardziej czynnych działaczy bractw prawosławnych w czasach Zygmunta III, widząc w nich szansę na duchowe i intelektualne odrodzenie prawosławia w Rzeczypospolitej. Mimo podkreślanego ruskiego pochodzenia Drewiński uległ też w pewnej mierze polonizacji. W działalności publicznej posługiwał się językiem polskim. Tak jak ojciec Bazyli, był zwolennikiem unii polsko-litewskiej, jednocześnie będąc przeciwnikiem wciągania Moskwy do walki o przywrócenie praw prawosławnym w Rzeczypospolitej.

Refine search results

"Lubelszczyzna" : pismo Regionalnego Ośrodka Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego w Lublinie

Unicka eparchia przemyska. Uwagi w związku z książką Wioletty Zieleckiej-Mikołajczyk, Gdzie Wschód spotkał się z Zachodem. Dzieje i organizacja unickiej diecezji przemysko-samborskiej w latach 1596–1772, Toruń 2021

Męczennicy z Pratulina

Św. Jozafat Kuncewicz – reformator Cerkwi na Rusi

Język modlitwy jako deklaracja?

Ikonostas z XVII wieku w cerkwi św. Jana Teologa w Nowoberezowie – odkrycie zespołu Katalogu Zabytków Sztuki w Polsce

Postać Atanazego Brzeskiego w świetle jego Diariusza. Próba interpretacji

Duchowieństwo unickie eparchii przemysko-samborskiej w latach 1596–1609

Senatorowie wobec spraw wyznaniowych na sejmie 1597 roku

Wpływ idei protestanckiej na myśl prawosławną w wyniku unii brzeskiej w 1596 roku

A French Page in the History of the Union of Brest: the Ruthenian Psalter of Jacques Davy Du Perron

Edycja i opracowanie naukowe pism polemicznych Kasjana Sakowicza i Piotra Mohyły. Problem badawczy

„Herezja werbalna” – wokół sporów o prawdę języka objawienia

Ławryn Drewiński – najważniejszy prawosławny protagonista szlachecki w czasach Zygmunta III