Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  uprawnienie
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Terminy zawite w projekcie księgi pierwszej Kodeksu cywilnego

100%
Kukuryk P.
Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie
|
2017
|
issue 2(962)
121-139
PL
W przeciwieństwie do terminów przedawnienia, w Kodeksie cywilnym brak de lege lata ogólnych zasad rządzących terminami zawitymi. Ich fragmentaryczna regulacja sprowadza się z reguły do określenia tzw. essentialia danego terminu zawitego, a więc jego długości oraz początku biegu. Brak ogólnej regulacji kodeksowej jest źródłem licznych kontrowersji. W związku z tym w doktrynie od dawna zgłaszano postulat uregulowania w ramach części ogólnej wybranych zagadnień z zakresu terminów zawitych. Postulat ten urzeczywistniono dopiero w ogłoszonym w październiku 2008 r. projekcie księgi pierwszej Kodeksu cywilnego, regulując w ostatnim, VII tytule kolejno w dwóch odrębnych działach przedawnienie (dział I, art. 181–191) i terminy zawite (dział II, art. 192–195). W artykule dokonano zwięzłej analizy tych przepisów. Podjęto w szczególności próbę odpowiedzi na pytanie, w jakim stopniu ich ewentualne uchwalenie przyczyni się do wyeliminowania istniejących wątpliwości. W podsumowaniu dokonano pozytywnej oceny projektowanej regulacji. Po części wynika to z faktu, że odzwierciedla ona w zasadzie utrwalone poglądy doktryny i judykatury na istotę terminów zawitych.
EN
Contrary to limitation periods, the Civil Code lacks de lege lata general principles governing time-barred periods. Their fragmentary regulation usually comes down to the determination of the so-called essentialia of a given time-barred period, namely its duration and the beginning of its run. The lack of a general code regulation is the source of numerous controversies. Therefore, in the doctrine, there has been a long-standing postulate to regulate selected aspects of the time-barred periods within the general part. This demand materialised only in the drafting of the First Book of the Civil Code, announced in October 2008, which regulates in the VII title, successively in two separate chapters, the issues of limitation periods (chapter I, Art. 181–191), and the time-barred period (chapter II, Art. 192–195). This article presents a concise analysis of these regulations. In particular, an attempt has been made to answer the question of to what extent their possible adoption will help to eliminate existing doubts. In conclusion, a positive assessment of the proposed legislation has been made. This is partly due to the fact that, in principle, the legislation reflects the established views of the doctrine and jurisprudence on the nature of time-barred periods.
2
Publication available in full text mode
Content available

The cleric, the acolyte and the lay man determined, if necessary, as the ministers of Holy Communion

100%
Kwiatkowski D.
Rocznik Teologii Katolickiej
|
2016
|
vol. 15
|
issue 2
EN
The minister of Holy Communion is the one whose task is allowed by liturgical legislation. There is a division on the ordinary ministers, they are the bishop, priest and deacon, and extraordinary ministers that are acolytes and lay men who are called to their service as a substitute for other ministers. The ordinary ministers can perform their service, unless they are not forbidden by the law as a result of imposed fines or bans. And, if there is a situation that the ordinary ministers cannot make the ministry, as disease, other service or too large number wishing to receive Holy Communion, the extraordinary minister can give Holy Communion. The extraordinary minister of Holy Communion is also the acolyte, what arise from the nature of his appointment to serve at the altar. If Holy Communion is provided on the way of Viaticum, the ministers are: parish priest, assistant priests, chaplain, and some superiors of religious institutes. In cases of necessity or with the consent of these ministers, this ministry can be made by other ordinary and extraordinary ministers.
PL
Szafarzem Komunii św. jest ten kogo prawodawstwo liturgiczne dopuszcza do spełniania tego zadania Istnieje podział na szafarzy zwyczajnych, jakimi są: biskup, prezbiter i diakon oraz na szafarzy nadzwyczajnych, którymi są akolici i świeccy wyznaczeni do swej posługi w zastępstwie innych szafarzy. Szafarze zwyczajni mogą wykonywać swą posługę, jeśli tylko nie zabrania im tego prawo w wyniku nałożonych kar lub zakazów. Natomiast, by mógł rozdzielać Komunię św. szafarz nadzwyczajny, musi zaistnieć sytuacja, która uniemożliwia działanie szafarzy zwyczajnych, jak ich choroba, inne posługi czy zbyt mała ich liczba względem pragnących przystąpić do Komunii św. Szafarzem nadzwyczajnym Komunii św. jest również Akolita, co wynika z natury jego przypisania do posługi przy ołtarzu. Jeśli Komunia św. jest udzielana na sposób Wiatyku, szafarzami są: proboszcz, wikariusz, kapelan i niektórzy przełożeni w instytutach zakonnych. W sytuacjach konieczności lub za zgodą wymienionych szafarzy, taką posługę mogą dokonywać inni szafarze zwyczajni i nadzwyczajni.
3
Publication available in full text mode
Content available

“Poczucie uprawnienia” zakodowane w gramatyce angielskiej

100%
Wierzbicka A.
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury
|
2018
|
vol. 30
EN
The study claims that in English there is a grammatical construction, or even a family of constructions, that expresses the notion of a ‘sense of entitlement’. In sentences like Can I have my apple and cheese, please?, this notion is expressed with the pronoun my. In order to describe the meaning of this construction in a way that would be understandable not only to speakers of English but also those whose languages do not contain the word for ‘entitlement’, Natural Semantic Metalanguage is used. NSM, in the intention of its creators, allows for descriptions of languages and cultures with the use of universal and semantically simple concepts, present in all languages as lexemes or similar units.The ‘sense of entitlement’ is expressed when everyday rituals are violated, which disturbs the speaker, e.g. Would you leave me finish my breakfast?. The assumption here is that everyone has the right and wants to perform these regular, ritualistic activities. The range of potential obstacles has not been established at this stage of research but can be captured in the formula “I cannot do now what I always do at this time; this is bad; everybody can know this”.The meaning of a ‘sense of entitlement’ is connected with such words and expressions as have the right to, be entitled to, personal space, privacy, violate/disturb/interfere, which express some of the major assumptions and concerns of contemporary Anglo-culture. Especially interesting is the connection between the ‘sense of entitlement’ and justice because both are grounded in the existence of voluntarily obeyed principles. It appears that the English grammar contains an implicit understanding that everybody has the right to their personal routine that involves having breakfast (my breakfast) or dinner (my dinner) in a particular way, or e.g. reading (my newspaper). It is bad when the routine is disturbed by others.
PL
Autorka zauważa, że język angielski ma konstrukcję, a być może nawet rodzinę konstrukcji gramatycznych, pozwalającą wyrażać specyficzne dla angielskiej kultury znaczenie „poczucia uprawnienia” („poczucie bycia uprawnionym do”). W zdaniach takich jak Can I have my apple and cheese, please? nośnikiem owego „poczucia uprawnienia” jest zaimek my ‘mój’. Aby opisać znaczenie tej konstrukcji w sposób zrozumiały nie tylko dla użytkowników języka angielskiego, ale także dla tych, których języki nie mają odpowiedników ang. słowa entitlement ‘uprawnienie’, zastosowany został Naturalny Metajęzyk Semantyczny. W intencji jego twórców, ten minijęzyk pozwala opisywać języki i kultury za pomocą wspólnych wszystkim językom, uniwersalnych i semantycznie prostych pojęć, które w tych językach mają wykładniki bądź w postaci słów, bądź w postaci elementów podobnych do słów.„Poczucie uprawnienia” wyrażane jest wówczas, gdy dochodzi do zakłócenia codziennych rutynowych zachowań, do których mówiący jest przyzwyczajony, np. Would you leave me finish my breakfast? (‘Czy pozwolisz mi skończyć moje śniadanie?’). Zakłada, że każdy ma prawo do wykonywania rutynowych czynności, do których przywykł i które chce wykonywać. Zakres przeszkód, które uniemożliwiają mówiącemu robienie tego, co chce w danym momencie, nie został na tym etapie badań sprecyzowany. W przybliżeniu można go ująć formułą: „Nie mogę teraz robić czegoś, co zawsze robię w tej chwili; to jest złe; każdy może to wiedzieć”.Znaczenie „poczucia uprawnienia” wiąże się z takimi słowami i wyrażeniami, jak mieć prawo, być uprawnionym, przestrzeń osobista, prywatność, naruszać/przeszkadzać/zakłócać, które wyrażają niektóre z głównych założeń i trosk współczesnej kultury anglojęzycznej. Szczególnie interesujący jest związek między „poczuciem uprawnienia” a sprawiedliwością, ponieważ oba pojęcia zakładają istnienie zasad i zgodę na ich przestrzeganie. Wydaje się, że w gramatyce angielskiej zakodowany jest konsensus co do tego, że wszyscy mają prawo do osobistej rutyny, na którą składają się czynności takie, jak między innymi jedzenie w określony sposób śniadania (my breakfast) czy obiadu (my dinner) albo czytanie gazety (my newspaper) i jest źle, kiedy procedury te są zakłócane przez inne osoby.
4
Publication available in full text mode
Content available

Uprawnienia i obowiązki duszpasterzy wojskowych jako przejaw znaczenia i roli duchowieństwa w Wojsku Polskim od pierwszego rozbioru do podpisania traktatu ryskiego 18 marca 1921 roku

100%
Kołota J.
|
2019
|
vol. 14
|
issue 16 (1)
101-121
EN
Military chaplaincy in Poland has a rich tradition, shaped by many different circumstances and political conditions. With the development of the army, various regulations were created over the centuries intended to normalize the functioning of religious ministry in the military and adapt it to meet the needs of the developing armed forces. The article presents the work of both secular and church authorities aimed at regulating the status of military chaplains by granting privileges and rights, as well as clearly defining the duties of chaplains in the military, from the time of the First Partition to the 1921 Treaty of Riga.
PL
Duszpasterstwo wojskowe w Polsce ma bogatą tradycję, kształtowaną wieloma okolicznościami i uwarunkowaniami politycznymi. Wraz z rozwojem organizacji armii na przestrzeni wieków powstawały różne regulacje, które miały na celu unormowanie funkcjonowania posługi religijnej w wojsku i dostosowanie jej do potrzeb rozwijających się sił zbrojnych. Artykuł przedstawia działania władz świeckich, jak również kościelnych, mające na celu uregulowanie statusu duszpasterzy w wojsku poprzez nadawanie przywilejów i uprawnień, a także jasne określenie obowiązków kapelanów w wojsku, od czasów rozbioru do czasu pokoju ryskiego z 1921 r.
5
Publication available in full text mode
Content available

Glosa do postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 listopada 2017 r., sygn. akt II FSK 2864/17

80%
Babiarz S.
Kwartalnik Prawa Podatkowego
|
2022
|
issue 4
239-256
EN
Article 4(1)(1)(h) and Article 16(4) of the Act on income of local government units state that proceeds from the tax on civil-law transactions are transferred to the account of the budget of the municipality (gmina) in the area where the seat of the enterprise or its organized part is located. According to Article 11 of this Act, the tax authority transfers these funds to the budget account of the relevant local government unit within 14 days from the day they are credited to the account of the tax office. The distribution of funds on account of this tax is made by a notary as the withholding agent (Article 8 of the Tax Ordinance Act) by preparing a declaration on the amount of tax collected and paid by the withholding agent, including information (constituting a tax declaration within the meaning of Article 3(5) of the TOA) on the amount of tax due to individual municipalities. It follows from the aforementioned regulations that this information, as a tax declaration, is subject to verification pursuant to Article 272 et seq. of the TOA. Furthermore, it is a substantive technical action (Article 3, § 2(4) of the Act: Law on Proceedings before Administrative Courts) thanks to which a municipality that has received less money from the tax on civil-law transactions and wishes to exercise the right to challenge this distribution (Article 133, § 1 of the TOA), as a party to these transfer proceedings, may file a complaint with an administrative court in accordance with Article 3, § 2(4) of the LPAC. The Court’s view that there is no administrative court route in this matter, forcing the municipality to commence proceedings before a common court, is wrong because it does not take into account the aforementioned legal regulations and fails to recognize that they are different from the procedure for distributing funds due to municipalities from income taxes.
PL
Z art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. h i art. 16 pkt 4 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego wynika, że wpływy z podatku od czynności cywilnoprawnych są przekazywane na rachunek budżetu gminy, na której obszarze znajduje się siedziba przedsiębiorstwa albo jego zorganizowanej części. Zgodnie z art. 11 tej ustawy środki te organ podatkowy przekazuje na rachunek budżetu właściwej jednostki samorządu terytorialnego w terminie 14 dni od dnia, w którym wpłynęły one na rachunek urzędu skarbowego. Podziału środków z tytułu tego podatku dokonuje notariusz jako płatnik (art. 8 Ordynacji podatkowej), sporządzając deklarację o wysokości pobranego i wpłaconego podatku przez płatnika, w tym także informację (będącą deklaracją podatkową w rozumieniu art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej) o kwocie podatku należnego poszczególnym gminom. Z powyższych regulacji wynika, że informacja – jako deklaracja – podlega czynnościom sprawdzającym z art. 272 i następnych Ordynacji podatkowej. Jest ona poza tym czynnością materialno-techniczną (art. 3 § 2 pkt 4 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), przez co gmina, która otrzymała mniej środków pieniężnych z podatku od czynności cywilnoprawnych, a chce skorzystać z uprawnienia do zakwestionowania tego podziału, może jako strona (art. 133 § 1 o.p.) tego postępowania o przekazaniu złożyć skargę do sądu administracyjnego zgodnie z art. 3 § 2 pkt 4 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Pogląd sądu o braku drogi sądowoadministracyjnej w tej kwestii i odsyłający gminę na drogę postępowania przed sądem powszechnym jest błędny, nie uwzględnia bowiem powyższych regulacji prawnych i nie dostrzega, że nie są one tożsame z procedurą podziału środków należnych gminom z tytułu podatków dochodowych.
6

Tryb dochodzenia przez gminę utraconego podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z jego podziałem między gminy przez notariusza jako płatnika

80%
Siewkowska M.
Rejent
|
2022
|
issue 9 (377)
37-56
EN
The rules of distribution of tax on civil law transactions between municipalities are regulated in two Acts: the Act of 9 September 2000 on tax on civil law transactions and the Act of 13 November 2003 on income of local government units. The distribution of these funds takes place with the participation of two entities: the notary acting as withholding agent and the head of the tax office acting as tax authority. Certain obligations are imposed on both of these entities by the above laws. These are public law obligations of a binding nature. Since these laws impose certain obligations on these entities, including the obligation to transfer the proceeds of the tax on civil law transactions to municipalities, and the tax authority also participates in the transfer, they perform these actions of transferring the proceeds of the tax on civil law transactions to individual municipalities, and it is their obligation to transfer it in the amounts due to them, in accordance with the law. Therefore, this transaction may be subject to a tax audit, and the declarations and information on the amounts due to individual municipalities may be subject to a verification. Each of these actions should involve the municipality that disputes the manner in which these sums were distributed and the municipality that was deprived of the funds. They become parties to these acts. Furthermore, the implementation of the obligation to transfer the proceeds to individual municipalities is a substantive technical act against which an interested party may lodge a complaint with an administrative court. Moreover, it should be stated that in the event that an enterprise or its organized part, which is the object of a civil law transaction, holds real property located in the territory of at least two municipalities, the issue of distribution of tax on civil law transactions between these municipalities cannot be solved only by referring to the seat of the enterprise or its organized part (special regulation) but by taking into account the general principle with respect to real property regulated in Article 16(1) of the Act on tax on civil law transactions.
7
Publication available in full text mode
Content available

The Legal Nature of the Act of Celebrating the Holy Mass

80%
Kasperowicz P.
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
|
2023
|
vol. 18
|
issue 20 (2)
109-122
EN
The work aims to show the relationship that occurs between the church authority and the celebration of the Eucharist. It is worth emphasizing that concepts such as potestas, auctoritas or iurisdictio are still at an early stage of research development, and are inextricably linked to the mission of preaching the Gospel and administering the sacraments, and constitute a specific heritage of the legal doctrine of the Church from which it is difficult to cut off when wanting to describe the issue in a canonical manner celebration of the sacrament of the Eucharist. In addition, canonical concepts such as bring, right, authorization, or duty allow a better understanding of the nature of the power necessary to celebrate the Holy Mass.
PL
Praca ma na celu pokazanie relacji, jaka zachodzi pomiędzy władzą kościelną a celebrowaniem Eucharystii. Warto podkreślić, że takie pojęcia jak potestas, auctoritas czy iurisdictio są wciąż we wczesnym stadium rozwoju badań, a nieodłącznie wiążą się z misją głoszenia Ewangelii i sprawowania sakramentów oraz stanowią specyficzne dziedzictwo doktryny prawnej Kościoła, od którego trudno się odcinać chcąc opisywać na sposób kanoniczny zagadnienie celebracji sakramentu Eucharystii. Ponadto kanoniczne pojęcia takie jak przywiej, uprawnienie, upoważnienie czy obowiązek umożliwiają lepsze zrozumienie natury władzy niezbędnej do sprawowania Mszy św.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.