Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  verbal code
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Un racconto per l’infanzia fatto di colori: Isabella e l’ombra di Antonio Tabucchi

100%
Bedin C.
Italica Wratislaviensia
|
2017
|
issue 8.1
29-47
EN
Antonio Tabucchi is one of the most representative authors of contemporary Italian literature. His output includes a short story for children entitled Isabella e l’ombra, which was illustrated by Isabella Staino and to whom the story is dedicated. Instead of relying on words to write short texts at school, the main character, a little girl named Isabella, uses colours and explains their chromatic compositions to the teacher. Undoubtedly, the writer’s pedagogical intention behind this story is for young readers to understand that literary expression does not occur only by writing but also through images and colours that can transmit as many emotions as written texts do. Moreover, the text, which can be considered a Bildungsroman for children, touches upon some topics visible in other novels and stories by Tabucchi. This paper aims to analyse the way in which Tabucchi shares some of his existential ideas with a non-adult audience, particularly regarding the relationship between various forms of language, the symbolism of colours, the power of visual communication, and the importance of such feelings as sadness, affection, and generosity.
IT
Antonio Tabucchi è uno degli scrittori più rappresentativi della letteratura italiana contemporanea. Nella sua vasta produzione letteraria trova posto anche un breve racconto per l’infanzia, Isabella e l’ombra, accompagnato da una serie di illustrazioni eseguite dalla pittrice Isabella Staino, a cui il racconto è dedicato. La protagonista, una bambina di nome Isabella, invece di usare le parole per scrivere i propri pensierini a scuola usa i colori, in tutte le loro diverse tonalità, e spiega le sue composizioni cromatiche ad una maestra perplessa ed impressionata. È indubbio che con questo racconto lo scrittore intenda insegnare ai suoi piccoli lettori che l’espressione letteraria non avviene solamente attraverso la scrittura, ma può realizzarsi anche attraverso le immagini e i colori, i quali trasmettono emozioni quanto e forse più di un testo scritto. Inoltre il testo, che può essere definito un romanzo di formazione rivolto ai bambini, tocca tutte le tematiche dei grandi romanzi e racconti tabucchiani. In questo articolo si vuole analizzare il modo in cui Tabucchi intende trasmettere alcune delle sue idee esistenziali ad un pubblico non adulto, in particolar modo in relazione al rapporto tra le varie forme di linguaggio, alla simbologia dei colori, alla potenza della comunicazione visiva e all’importanza di alcuni sentimenti come la tristezza, l’affetto e la generosità.
2
Publication available in full text mode
Content available

Esthétique de la bande dessinée: métissage entre le texte et l’image

84%
Bobińska A.
Svět literatury – Časopis pro novodobé literatury (World of Literature – Journal for Modern Literatures)
|
2015
|
vol. Special Issue: Le monde de la litérrature
313-321
EN
The comic, as a form of art, represents a particular means of literary and graphic expression. The text and image coexist to adapt an idea or tell stories whose richness is equal to the extreme variety of ingredients used in their composition. The aim of the given article is to reflect on interweaving of all elements mobilized by the comics creators to present the expressive and interpretable potential of the sequential art.
3
Content available remote

Polska frazeologia gestu: od informacji somatycznej do idiomu

84%
Kozak K.
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury
|
2007
|
vol. 19
253-265
PL
Autorka na podstawie bogatej literatury przedmiotu i własnych obserwacji związków frazeologicznych w języku polskim omawia stosunki, jakie w komunikacji językowej zachodzą między kodem werbalnym a somatycznym, między frazeologizmami słownymi a gestami, mimiką i pozycją ciała. Celem artykułu jest ukazanie, w jaki sposób gesty oraz ich werbalne frazeologiczne odpowiedniki nabierają metaforycznego charakteru, a następnie stają się idiomami. Wyróżnia przypadki, kiedy 1/ gesty zakorzenione w reakcjach biologicznych organizmu mają charakter uniwersalny i wchodzą do komunikacji słownej na zasadzie prostej informacji o emocjach (zmarszczenie brwi i zwężenie oczu jako oznaka złości); 2/ gesty są uwarunkowane biologicznie, ale przyjmują interpretację kulturową (odwrócenie się do kogoś plecami oznaczające dosłownie ruch ciała może też przyjąć znaczenie metaforyczne odmowy udzielenia pomocy); 3/ gesty mają charakter czysto symboliczny, są fizycznie niewykonalne, a ich werbalny wyraz ma charakter metaforyczny, jest idiomem (ugryźć się w język, łamać sobie głowę, zrywać boki). Szczególnym przypadkiem są związki frazeologiczne i idiomy zaczerpnięte z innej kultury lub innego języka, ulegają one bowiem modyfikacjom semantycznym, a ich językowe parafrazy tworzą stałe związki frazeologiczne (np. pokazać komuś figę).
EN
On the basis of the rich literature of the subject and observations of the Polish phraseology, the author discusses the relationships between the code and gesture in linguistic communication. The article attempts to show in what way gestures and their verbal phraseological counterparts become metaphors and eventually idioms. The following cases are discussed: 1) gestures rooted in biological reactions of the organism are universal and contribute to verbal communication as simple information about emotions (frowning and squinting as a sign of anger); 2) gestures are biologically conditioned but interpreted in culture (turning one’s back on someone may be taken as a refusal to help); 3) gestures are purely symbolic, physically impossible, and their verbal aspect is metaphorical, idiomatic (ugryźć się w język ‘bite one’s tongue’, łamać sobie głowę ‘rack one’s brain’, lit. ‘break one’s head’, zrywać boki ‘laugh heartily’, lit. ‘tear off one’s sides’). A special case are phraseological units and idioms borrowed from another language or culture: they are semantically modified and their paraphrases become fixed (e.g. pokazać komuś figę ‘refuse to do something’, lit. ‘show someone a fig’).
4

Est-ce que la polonité est (in)traduisible ? Quelques réflexions sur la réception des éléments culturels dans le film Wesele par un Français

67%
Kochanowska U.
Białostockie Archiwum Językowe
|
2015
|
vol. 15
FR
L’article est consacré au transfert des éléments culturels dans la traduction audiovisuelle du film d’Andrzej Wajda Wesele et leur compréhension par un récepteur français. L’analyse de la traduction du film, profondément enraciné dans la culture polonaise, nous a permis de classer les éléments culturels selon quelques voies possibles du transfert. Nous essayons également de préciser si le récepteur français est capable de comprendre les références culturelles dans des scènes analysées. Cela nous mène à la constatation que la majorité des élements culturels dans le film reste incompréhensible pour un spectateur français. En effet, bien que le code non-verbal (image, musique) contribue à l’explication et à la compréhension du code verbal (sous-titres), cette fonction n’est pas remplie dans le cas du film Wesele. Par conséquent, le récepteur français ne comprendra pas plusieurs allusions, surtout celles dans les scènes privées de dialogues. Cela résulte aussi du fait qu’il n’a pas eu de possibilité de connaître la culture polonaise. Cependant, l’oeuvre de Wajda transmet un certain savoir sur la polonité ce qui constitue la valeur du film.
EN
The article is devoted to the interpretation of cultural elements in the audiovisual translation of Wesele by Andrzej Wajda and their reception by the French viewer. The choice of the film was dictated by its strong rootedness in Polish culture. The analysis of the film translation makes it possible to group the cultural elements into several categories. In each case, we try to clarify how the analyzed scenes are understood by the French viewer. This analysis leads to the conclusion, that most of the cultural elements in Wesele remain incomprehensible. Although the role of non-verbal code (picture, music) is to explain and to complete verbal code (subtitles), this function is not completely fulfilled in the case of Wajda’s movie. Many scenes, especially images lacking words, do not induce any cultural associations amongst French viewers, which may be caused by their lack of contact with Polish culture. The film may, however, provide a lot of information about Polishness, which is its advantage.
5
Publication available in full text mode
Content available

Realizacja funkcji magicznej w tekście jednego chamaiła

59%
Kożinowa A., Tarełko M.
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury
|
2001
|
vol. 13
231–246
PL
Odnaleziony przez autorów w Mińsku fragment muzułmańskiego podręcznego notatnika zwanego chamaiłem, pochodzący z okresu I Rzeczypospolitej, jest autentycznym świadectwem pogranicza kulturowego i językowego. Poświadcza przenikanie się w tekście kodów werbalnego, przedmiotowego i akcjonalnego, łączenie praktyk magicznych muzułmańskich ze słowiańskimi, a na gruncie językowym mieszanie w jednym zdaniu elementów polskich z białoruskimi, przy czym wyrazy słowiańskie zostały zapisane pismem arabskim. Tak więc cytaty z Koranu sąsiadują ze sprzecznym z tradycją muzułmańską zaleceniem użycia alkoholu jako leku, a liczne przepisy na leczenie chorób takich jak wysypka, krwawienie, suchoty, febra, żółtaczka, łamanie kości zalecają użycie odpowiednich ziół, co jest znane lokalnej społeczności słowiańskiej. Występują w badanym chamaile także zalecenia oryginalne, szerzej w kręgu słowiańskim nieznane, co wskazuje na kompilacyjny charakter tego tekstu.
EN
In Minsk, Byelorussia, the authors of the article have found a fragment of a Muslim pocket notebook called chamaił, dating back to the times of the 1st Polish Republic. It is a genuine piece of evidence for the existence of a cultural and linguistic borderland in that area. It documents interpenetration of the verbal, object and actional codes, combining magic Muslim and Slavonic practices. Linguistically, it evidences the mixing of Polish and Byelorussian elements (Slavonic elements being written in Arabic script). Quotations from the Koran are provided next to advice to use alcohol as medication, which is against the Muslim tradition. Numerous prescriptions to treat such illnesses as a rash, bleeding, tuberculosis, fever, jaundice or bone pains advise to use appropriate herbs, a practice known to the local Slavonic community. The chamaił also contains original pieces of advice, unknown in larger Slavonic circles, which suggests that the text is a compilation.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.