Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  via pulchritudinis
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Czy piękno może być źródłem katechezy? Wskazania nowego Dyrektorium o katechizacji

100%
Panuś T.
Collectanea Theologica
|
2024
|
vol. 94
|
issue 1
207-223
EN
The contemporary Church sees the need to enrich the message of faith with the way of beauty (via pulchritudinis). This is postulated by the new Directory for Catechesis of 2020. By presenting the sources of catechesis, it shows that they are not limited to the Word of God in the Holy Scripture and in the Holy Tradition, the Magisterium of the Church, the liturgy, the testimony of saints and martyrs, theology and Christian culture, but they also include beauty. The latter is described in four paragraphs (nos. 106–109). The article makes a detailed analysis of this text. It answers the question: Who the source of beauty is? It shows three transcendentals: truth (verum), goodness (bonum) and beauty (pulchrum), which must shine so that the preaching of the Risen Christ can reach the depths of the human heart. Finally, it suggests the need to put contemporary catechesis on the way of beauty. The emphasis put on beauty as a source of catechesis is an important contribution of the new Directory. Faith is born not only ex auditu but also ex visu. Therefore, the way of beauty is very helpful in contemporary catechetical formation, which is deeply embedded in media and digital culture.
PL
Współczesny Kościół dostrzega konieczność wzbogacenia przekazu wiary o drogę piękna (via pulchritudinis). Postuluje to nowe Dyrektorium o katechizacji z 2020 roku. Przedstawiając źródła katechezy, wskazuje, iż są nimi nie tylko słowo Boże w Piśmie Świętym i w świętej Tradycji, Magisterium Kościoła, liturgia, świadectwo świętych i męczenników, teologia i kultura chrześcijańska, ale także piękno. Temu ostatniemu poświęca cztery akapity (nr 106–109). Artykuł dokonuje szczegółowej analizy tego tekstu. Odpowiada na pytanie, kto jest źródłem piękna. Ukazuje trzy transcendentalia: prawdę (verum), dobro (bonum) i piękno (pulchrum), które muszą rozbłysnąć, aby przepowiadanie Zmartwychwstałego mogło dotrzeć do głębi ludzkiego serca. W końcu stawia tezę o konieczności wprowadzenia współczesnej katechizacji na drogę piękna. Podkreślenie piękna jako źródła katechezy jest ważnym elementem refleksji podjętej w nowym Dyrektorium. Wiara rodzi się bowiem nie tylko ex auditu, ale także ex visu. Stąd też droga piękna jest bardzo pomocna we współczesnej formacji katechetycznej głęboko osadzonej w kulturze medialnej i cyfrowej.
2
Publication available in full text mode
Content available

Muzyka sakralna jako via pulchritudinis wyzwaniem dla kompozytorów

100%
Bramorski J., Karcz B., Tyrała R., Zając A., Delimat W., Janicki J. J., Malik J., Sterczewska L., UPJPII i., Pasek W., Karcz B., Malik J., Sterczewska L., UPJPII i., Pasek W.
Pro Musica Sacra
|
2017
|
vol. 15
EN
If nature and cosmos are the expression of the beauty of the Creator and bring us to the threshold of a contemplative silence, artistic creation possesses its own capacity to evoke the ineffable aspects of the mystery of God. For the believer, beauty transcends the aesthetics and finds its archetype in God. The contemplation of the eternal beauty is the living source from which the Christian composers take inspiration to speak of the mystery of God. Works of sacred music inspired by the Christian faith posses an enormous potential pertinent to contemporary needs that remain unaltered by the times that pass. In an intuitive and tasteful manner, they permit participation in the great experience of faith, the meeting with God in the face of Christ in whom he uncovers the mystery of the love of God and the identity of man. With the language of beauty, Christian musicwork does not only transmit the message of the artist, but also the truth of the mystery of God meditated by a person who reads it to us, not to glorify himself but to glorify the Source. The beauty of the liturgy, an essential moment in the experience of faith and the pathway towards the adult faith, is unable to reduce itself to mere formal beauty. It is, first of all, the deep beauty of the meeting with the mystery of God. Superficiality, banality and negligence have no place in the liturgical music. They definitely do not help the believers progress on his path of faith but, above all, damage those who attend Christian celebrations. Beauty is seen as fundamental to faith and to the perception of truth. Via pulchritudinis as the way of beauty in sacred music is the finest expression of faith, hope and love.
PL
Jeśli natura i kosmos są odblaskiem piękna Stwórcy i prowadzą nas do kontemplacji Jego wielkości, to również twórczość artystyczna ma możliwość przybliżania nas do tajemnicy Boga. Dla człowieka wierzącego piękno wykracza poza estetykę i odnajduje swój archetyp w Bogu. Kontemplacja odwiecznej piękności jest źródłem, z którego kompozytorzy chrześcijańscy czerpią natchnienie, aby ukazywać w swej twórczości misterium Boga. Inspirowane wiarą chrześcijańską dzieła muzyki sakralnej pozwalają nam w intuicyjny sposób uczestniczyć w doświadczeniu wiary, odkrywając tajemnicę miłości Boga i tożsamości człowieka. Posługując się językiem piękna, dzieła muzyczne są nie tylko nośnikami przesłania artysty, ale także prawdy o Bogu. Kompozytor, ukazując ową prawdę, nie wychwala samego siebie, ale pragnie uwielbiać Źródło Piękna. W liturgii, będącej istotnym momentem w doświadczaniu dojrzałej wiary, piękna nie można zredukować jedynie do formalnego estetyzmu. Jest to przede wszystkim głębokie piękno spotkania z tajemnicą Boga. Dlatego w muzyce liturgicznej nie ma miejsca na powierzchowność, banalność i niedbałość. Muzyka nie pomagałaby wówczas w rozwoju wiary, ale wręcz stawałaby się przeszkodą w godnym uczestniczeniu w chrześcijańskich obrzędach. Piękno stanowi zatem jedną z fundamentalnych kategorii teologicznych, pomagając wzrastać w wierze oraz dążyć do prawdy. Istotną rolę ewangelizacyjną pełni w tym kontekście muzyka sakralna, która jako via pulchritudinis stanowi wspaniały wyraz wiary, nadziei i miłości.
3
Publication available in full text mode
Content available

„Wiara z widzenia”. Pre-ewangelizacyjna funkcja ikonografii

100%
Klauza K.
Roczniki Teologii Dogmatycznej
|
2012
|
vol. 4
19-31
EN
In the time of the icon-based culture, vision as an element of pre-evangelisation constitutes a tool for catechization. It indicates complementarity and parallelism of truth and beauty (goodness). It is the Biblical texts that offer a positive possibility to use the hermeneutics of beauty for awakening faith in non-believers and strengthening it in those loosing faith. They interpret important themes of faith and lead to the eschatological hope for a completion of the God-human dialogue (prayer, contemplation, cardiognosis). Theology after Vaticanum II provides details of the method of seeing beauty in the adoption and development of the gift of faith in the teachings of the popes: Paul VI, John Paul II and Benedict XVI.
4
Publication available in full text mode
Content available

Uniwersalno-teologalny wymiar muzyki i śpiewu w ujęciu Benedykta XVI

80%
Warzeszak J.
Pro Musica Sacra
|
2020
|
vol. 18
EN
This article was written mainly on the basis of numerous pope’s Benedict XVI speeches given on the occasion of over 40 of the great world music concerts offered to him. From them emerges an image of the pope as a great lover and expert in this field. In his comments he had presented the context in which the work performed by the orchestra or choir was created, the composer’s intentions, what thoughts he contained and by what musical discourse he expressed them. One can also see his great sensitivity to the performed music, he was able to see what the conductor with the orchestra and choir intended to express and he was able to appreciate the masterly original performance. He could also experience this music; it was able to move his emotions, penetrate his heart and move his spirit. Thanks to this, music was reviving his everyday life and giving to it a festive and sublime character.In the musicological comments and statements of the pope, two basic features of music and singing stand out: universal character and theological character. Universal, because music is not – as he said – an accidental combination of sounds, but has a beauty, depth, message that sends the listener above the present, above materiality, raises up the spirit to matters of everlasting, timeless, supranational, supracultural. And these aspects were tried to be extracted from the papal speeches in the first part of the article.However, this orientation of music and singing towards the universal is not Benedict’s XVI orientation towards some pure abstractionism, towards some existential emptiness, but it is theologically oriented, i.e. towards Truth, Goodness, Personal Beauty, towards Someone Transcendent, Someone distant, towards the Creator of the beauty of the cosmos, but also artistic beauty, including music, towards the Giver of the talents who create beauty, and at the same time towards God who is close, God‑Man, Christ, who revealed himself as Personal Love. Music and singing make possible search for God and at the same time contemplation of the mysteries of his existence and saving action. According to the pope’s idea, the universal and theological dimensions cannot be separated; in his teaching they interpenetrate each other.An important element of the pope’s teaching about music and singing is to make the recipients aware of the evangelical roots and the Christian nature of the Western civilization. The meeting with God - Love was throughout the history of the Western Europe a source of music and singing: love for God and the will to worship him were the spiritus movens of the great musical works in which the Western Europe boasts. These issues are focused in the second part of this article, where based on the specific works are pointed these roots. There is also presented Benedict’s description of the essence of the Church music, the path of beauty to God, the role of music and singing in conversion and strengthening the faith in emphasizing of the salvific events, in expressing love for the creatures and the Creator, in intensifying the zeal of prayer. Besides, there is presented the importance of the sacred music and liturgical singing and at the end the organ music – as the crowning achievement of the music of all instruments. Thus, this article attempts to present holistically the musicological issues raised in the papal speeches, giving generally a rich and systematized image.
PL
Niniejszy artykuł został napisany głównie w oparciu o liczne przemówienia Benedykta XVI z okazji ofiarowanych mu koncertów wielkiej muzyki światowej. Wyłania się z nich obraz papieża jako wielkiego miłośnika i znawcy tej dziedziny. W jego komentarzach i wypowiedziach muzykologicznych wybijają się dwie podstawowe cechy muzyki i śpiewu: charakter uniwersalny oraz charakter teologalny. Uniwersalny, ponieważ odsyła słuchacza ku sprawom nieprzemijającym, ponadnarodowym, ponadkulturowym. Te aspekty starano się wydobyć z papieskich przemówień w pierwszej części artykułu. Jednak to zorientowanie muzyki i śpiewu ku temu, co uniwersalne, nie jest u Benedykta XVI ukierunkowaniem ku jakiemuś czystemu abstrakcjonizmowi, jakiejś pustce egzystencjalnej, lecz jest ukierunkowaniem teologalnym, tzn. ku Stwórcy piękna kosmosu, ale i piękna artystycznego, w tym muzycznego, Dawcy talentów tworzących piękno, a równocześnie ku Bogu‑Człowiekowi, który objawił się jako Miłość osobowa. Muzyka i śpiew umożliwiają poszukiwanie Boga i zarazem kontemplację tajemnic Jego istnienia i działania zbawczego. W przekonaniu papieża nie da się oddzielić wymiaru uniwersalnego od teologalnego; w jego nauczaniu nawzajem się przenikają.
5

Maryja ikona Chrystusa - „Nowego Człowieka”. Via pulchritudinis w mariologii

80%
Lekan J.
Roczniki Teologiczne
|
2014
|
vol. 61
|
issue 2: Teologia Dogmatyczna
79-98
EN
Mariology that is an academic reflection on the person of the Virgin Mary requires an adequate methodology. The tradition that is many hundreds of years old has worked out various ways of cognition. Besides the dominating logical-rational reflection (via veritatis), there is also the equally legitimate via pulchritudinis. Its significant role in Mariological reflection was pointed to by the recent popes. In the second half of the 20th century an important role of aesthetics in theology was emphasized by Hans Urs von Balthasar. If theology is symbolic, Mariology plays a critical role, as it is with the participation of Mary that God performs the mysteries that He reveals, and it is with Her that He causes them to be perceived. Aesthetic Mariology becomes then a way to cognize the beauty of Christ via a contact with His beauty reflected on the image of Mary’s life. Mary, being an actual person, plays an essential role in the birth of Christ as the “icon of the invisible God”. Maintaining the principle of analogy it may be stated that like Christ is an icon of the invisible God, Mary also is one, being “an icon that gives birth to the Icon”. Mary herself, being a synthesis of the beauty of God’s work, helps us discover the beauty that we can enjoy through Her mediation: becoming a new man by participating in the salvation, which is Christ’s work that creates a new man.
PL
Mariologia, będąca naukową refleksją nad osobą Najświętszej Maryi Panny, domaga się odpowiedniej metodologii. Wielowiekowa tradycja wypracowała różne drogi poznania. Obok dominującej refleksji logiczno-racjonalna (via veritatis), istnieje równie uprawniona via pulchritudinis. Na jej znaczącą rolę w refleksji mariologicznej zwracali uwagę ostatni papieże. W II połowie XX wieku istotą rolę estetyki w teologii uwypuklił Hans Urs von Balthasar. Jeśli teologia jest symboliczna, to mariologia pełni rolę krytyczną, gdyż to z udziałem Maryi Bóg dokonuje misteriów, jakie objawia i z Nią osiąga to, że zostają one postrzegane. Mariologia estetyczna staje się więc drogą poznawania piękna Chrystusa poprzez kontakt z Jego pięknem odbitym na obliczu życia Maryi. Maryja, będąc konkretną osobą, pełni zasadniczą rolę w narodzinach Chrystusa jako „ikony niewidzialnego Boga”. Zachowując zasadę analogii można uznać, iż tak jak Chrystus jest ikoną niewidzialnego Boga, tak Maryja też nią jest, będąc „ikoną, która daje początek Ikonie”. Sama, będąc syntezą piękna dzieła Bożego pomaga nam odkrywać to piękno, jakie pośrednio dzięki Niej staje się naszym udziałem: stawanie się nowym człowiekiem przez udział w zbawieniu, Chrystusowym dziele rodzącym nowego człowieka.
6
Publication available in full text mode
Content available

Argument kaloniczny w teologii fundamentalnej. Uwagi na marginesie dokumentu Papieskiej Rady ds. Kultury „Via pulchritudinis” – uprzywilejowana droga ewangelizacji i dialogu

57%
Słupek R.
Wrocławski Przegląd Teologiczny
|
2021
|
vol. 29
|
issue 1
301-321
PL
Jednym z argumentów za wiarygodnością chrześcijaństwa, który jest formułowany w ramach teologii fundamentalnej, jest argument kaloniczny. Wskazuje się w nim na uwiarygadniającą wiarę chrześcijańską moc piękna. Dla pogłębiania tej refleksji inspirująca jest treść dokumentu „Via pulchritudinis” – uprzywilejowana droga ewangelizacji i dialogu wydanego przez Papieską Radę ds. Kultury w 2006 roku. Nie został on jak dotąd oficjalnie przetłumaczony na język polski, a stanowi kompendium nauczania Kościoła na temat ewangelizacyjnej siły piękna. Zasadniczym celem artykułu jest więc wydobycie inspiracji płynących z tego dokumentu, które przydatne mogą być dla refleksji prowadzonej w ramach teologii fundamentalnej. Po krótkim wprowadzaniu do zagadnienia teologii piękna i via pulchritudinis podjęta zostanie analiza wspomnianego dokumentu. Wskaże się najpierw na aktualną sytuację wiary oraz na kwestię natury argumentów za wiarygodnością chrześcijaństwa. W zasadniczej części tej analizy przedstawione zostanie zagadnienie rozumienia i konstruowania argumentu kalonicznego oraz kwestia waloru motywacyjnego via pulchritudinis.
EN
One of the arguments supporting the credibility of the Christian faith formulated as part of fundamental theology is called the aesthetic argument. It empha-sizes the importance of the power of beauty in the process of accepting Christianity as trustworthy. To further a deeper reflection on the topic, it is commendable to read a document published by the Pontifical Council for Culture in 2006 called “Via Pul-chritudinis” – Privileged Pathway for Evangelization and Dialog. This document has not been officially translated into the Polish language yet but constitutes a compendium of the Church’s teaching on the subject of the evangelical power of beauty. The prin-cipal aim of this article is to extract inspirational content from the abovementioned document, which may prove useful within the framework of fundamental theology. The text starts with a short introduction to the topic of the theology of beauty and via pulchritudinis followed by the analysis of the abovementioned document. Next, it describes the current situation concerning faith and the nature of arguments used to demonstrate Christianity as credible. The main part of this analysis will include the topic of understanding and making of the aesthetic argument as well as the issue of the motivational aspect of via pulchritudinis.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.