Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: villain

Sort By:

Limit search:

„Паче радуяся отхожю свѣта сего!”: смерть святого и смерть злодея в древнерусских текстах XI–XII веков

100%

Shaikin A.

Slavica Wratislaviensia

2018

vol. 167

47-62

“Now I rejoice o depart from this world!”: The saint’s death and the villain’s deathin the Old Russian texts of the 11th to 12th centuries In this article the questions of real and false values, life and death for an ancient Russian person soon after the adoption of Christianity are explored — on the basis of texts about Boris and Gleb and saint Theodosius of the Caves. The building of a person’s individuality in ancient Russia went in the frame of religious sphere, and in this way the moral ideals (and anti-ideals) were created. In the hagiographic texts “earthly” as a synonym of “worldly” is often opposed to “heavenly”. In the Life of Theodosius Nestor shows how the divine plan is grounded in the ordinary: even if the intention is high, one of its ends is here, in the usual human life. If the hagiographic texts about Boris and Gleb carried the idea of denial of the worldly for the sake of heavenly and eternal, then the Life of Theodosius carried the idea of their harmonization. The death of Theodosius opens the earthly way to the heaven.

„Teraz raduję się, że odchodzę z tego świata!” — śmierć świętego a śmierć złoczyńcy w tekstach staroruskich XI–XII wieku Niniejszy artykuł jest próbą interpretacji tekstów o świętych Borysie i Glebie oraz Teodozjuszu Pieczerskim w aspekcie prawdziwych i fałszywych wartości związanych z opozycją życia i śmierci w oczach mieszkańca Rusi Kijowskiej w okresie po przyjęciu chrześcijaństwa. Według autora kształtowanie się jednostki odbywało się w Rusi Kijowskiej w ramach chrześcijaństwa i na tej płaszczyźnie budowane były moralne ideały (oraz antyideały). W żywotach świętych pojęcie „ziemskiego” jako synonimu „świeckiego” nierzadko traktowane było z pogardą i przeciwstawione „niebiańskiemu”. W Żywocie Teodozjusza Nestor pokazuje, w jaki sposób boski plan ugruntowany jest w powszedniości — nawet najwznioślejszy zamysł jednym końcem tkwi w powszednim życiu człowieka. Jeśli teksty hagiograficzne o Borysie i Glebie niosły ideę negacji świeckości wobec niebiańskości i wieczności, to Żywot Teodozjusza przynosi ideę ich harmonizacji — śmierć Teodozjusza otwiera ziemskiemu drogę do boskości.

Różnorodne aspekty Inności czarnego charakteru w cyklu powieści J.K. Rowling Harry Potter. Prolegomena

58%

Łukasiewicz A.

Acta Humana

2017

vol. 8

The paper portrays various aspects of Otherness included in the Harry Potter cycle by J.K. Rowling, focusing on the villain – Lord Voldermort. By Otherness of the character, the author of the report means the interference of the forces triggered by him that disturbs the established order in the presented world. The character’s predisposition, deeds and goals pose a threat to two planes which he contacts with: magical and non-magical ones. He combines features that are known and unknown to the others: he is and is not a human being at the same time. Additionally, the paper depicts the villain’s Otherness which has a dynamic nature. Over the course of the plot, the figure undergoes A metamorphosis and evolves in his Otherness which is built upon three basic spheres concerning the name, the body, and the soul. This is particularly noticeable in the aspect of his life and passing. In order to avoid death, which frightens him, he decides to split his soul into several parts (Horcruxes). This is meant to ensure his immortality. As a result, his soul as well as his material body is destroyed. However, he does not die ultimately. Although Voldermort remains in the world of the living, he is neither a human being nor a spirit. The conception of the villain’s soul indicates its independence from the flesh. After his downfall Voldermort enters other beings’ bodies to be his temporal Horcruxes. Using their obedience, he manipulates them to regain his lost power and body. All in all, it is character’s inability to love that ultimately proves his state of Otherness.

Artykuł przedstawia różnorodne aspekty Inności zawarte w cyklu powieści Harry Potter, skupiając się na czarnym charakterze – Lordzie Voldemorcie. Pisząc o Inności bohatera, autorka tekstu ma na myśli interferencję uruchomionych przez niego sił, które zakłócają ustalony w przedstawionym świecie porządek. Skłonności, czyny oraz cele postaci stanowią zagrożenie dla dwóch płaszczyzn, z którymi ma styczność – magiczną i nie-magiczną. Łączy w sobie cechy, które są znane i obce innym: jednocześnie jest i nie jest istotą ludzką. Ponadto artykuł przedstawia dynamiczną naturę Inności czarnego charakteru. Wraz z rozwojem wydarzeń postać przechodzi metamorfozę i ewoluuje w swojej Inności ukształtowanej w obrębie trzech podstawowych sfer dotyczących imienia, ciała i duszy. Jest to szczególnie dostrzegalne w aspekcie jego życia i umierania. By uniknąć przerażającej go śmierci, bohater decyduje się rozszczepić duszę na kilka części (Horkruksy). Zabieg ten ma na celu zapewnienie mu nieśmiertelności. W efekcie zarówno jego dusza, jak i ciało zostają zniszczone. Niemniej jednak, nie umiera on całkowicie. Mimo że Voldemort pozostaje obecny w świecie żywych, nie jest ani człowiekiem, ani duchem. Koncepcja duszy czarnego charakteru wskazuje na jej niezależność od ciała. Po swoim upadku Voldemort wstępuje w ciała innych osobników, które są jego przejściowymi Horkruksami. Wykorzystując ich posłuszeństwo, manipuluje nimi, by odzyskać swoją utraconą siłę i ciało. Ogólnie rzecz ujmując: to nieumiejętność kochania dowodzi jego Inności.

Refine search results

1 Acta Humana

1 Slavica Wratislaviensia

1 Shaikin A.

1 Łukasiewicz A.

1 2018

1 2017

Search results

„Паче радуяся отхожю свѣта сего!”: смерть святого и смерть злодея в древнерусских текстах XI–XII веков

Różnorodne aspekty Inności czarnego charakteru w cyklu powieści J.K. Rowling Harry Potter. Prolegomena