Search results

1

Medium: Wizualizacja pierwszej warstwy narracyjnej: Odkrywanie

100%

Koprowicz J.

Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication

|

2012

|

vol. 11

|

issue 20

101-132

EN

A director’s analysis of the narrative layers in the film Medium allows one see, among other things, the construction of individual elements of the film. Through an analysis of the construction of particular scenes and the relations between them within the story, the text describes the visual narrative structure of the first layer, i.e. “discovery” (the next layers are: confirmation, confrontation and fulfillment). Within the horror genre, this layer is an essential element in building a dramaturgical structure and in influencing the viewers’ reactions (including the visual pleasure of “discovering”).

PL

The Film Medium. Visualization of the First Layer of the Narrative Level: Discovery A director’s analysis of the narrative layers in the film Medium allows one see, among other things, the construction of individual elements of the film. Through an analysis of the construction of particular scenes and the relations between them within the story, the text describes the visual narrative structure of the first layer, i.e. “discovery” (the next layers are: confirmation, confrontation and fulfillment). Within the horror genre, this layer is an essential element in building a dramaturgical structure and in influencing the viewers’ reactions (including the visual pleasure of “discovering”).

2

Telling images? The self-reflexive turn in contemporary American graphic novels

72%

Olsza M.

Art Inquiry. Recherches sur les arts

|

2015

|

vol. XVII (XXVI)

273-290

EN

This article proposes to see graphic novel as the epitome of a twofold turn. First, as the genre of the pictorial turn, a form that demonstrates the transition from the verbal to the visual. Indeed, the graphic novel can be described as a verbal-visual compound whose power of expression arises from the tension between text and image. The burden of advancing the plot is primarily placed on the visual sequence: images in graphic novels serve to “tell” of the events. With its roots in the popular medium of the comics, the graphic novel embraces unequivocalness of the image as its main principle. This rule, however, is being increasingly violated. This development signals the second turn: the so-called “self-reflexive” turn, where the image is emancipated from the referent. This article examines instances of a play with the image and its representational status. I will analyze selected sequences from contemporary American graphic novels, including David Mazzucchelli and Paul Karasik’s City of Glass (1994), Chris Ware’s Jimmy Corrigan (2000), and Craig Thompson’s Blankets (2003), describing the strategies employed to render the narrative less straightforward. Such strategies as the use of color fields, non-standard page layout, or emphasis on the abstract character of the portrayed shapes and forms constitute significant additions to graphic tales. I will demonstrate how this subversive visual language enriches the medium of the graphic novel – a primarily self-reflexive form.

PL

Artykuł rozpatruje powieść graficzną w kontekście dwojakiego zwrotu. Po pierwsze, powieść graficzna to gatunek, którego narodziny i rozwój są ściśle związane ze zwrotem obrazowym, demonstrując przejście od opowiadania do obrazowania. Powieść graficzną można zdefiniować jako zespolenie słowa i obrazu: jej siła wyrazu leży w napięciu pomiędzy sferą werbalną a wizualną. Akcję „prowadzi” jednak głownie sekwencja wizualna; obrazy w powieści graficznej mają „opowiedzieć” o wydarzeniach. Czerpiąc z tradycji obrazowania komiksowego, powieść graficzna opiera się na obrazach figuralnych i jednoznacznych w odczytaniu. Jednak coraz więcej autorów powieści graficznych świadomie porzuca jednoznaczność i czytelność narracji wizualnej na rzecz eksperymentów w tej sferze. Jest to sygnał dokonującego się drugiego zwrotu – tzw. zwrotu „autotematycznego” – w ramach którego obraz oddziela się od referenta. Artykuł opisuje gry z obrazem i jego reprezentacyjnym charakterem we współczesnych amerykańskich powieściach graficznych: City of Glass (1994) D. Mazzucchelli’ego i P. Karasika, Jimmy Corrigan (2000) C. Ware’a, oraz Blankets (2003) C. Thompsona. Analizie zostają poddane wybrane sekwencje poszczególnych powieści, ukazując jakie strategie graficzne czynią narrację wizualną formą opierającą się jednoznacznemu odczytaniu. Płaszczyzny koloru, niestandardowy układ strony oraz abstrakcyjne obrazowanie wzbogacają język powieści graficznych – medium w swojej istocie autotematyczne.

3

Селфи-дискурс и сетевая коммуникация в эпоху искусственного интеллекта

58%

Belovodskaja A.

Przegląd Rusycystyczny

|

2023

|

issue 3 (183)

110-123

PL

W artykule zostały przedstawione perspektywy badań dyskursu selfie w sytuacji pojawienia się nowego autora w obszarze komunikacji cyfrowej – sztucznej inteligencji. Dyskurs selfie, któremu przypisuje się dziś status jednego z głównych katalizatorów komunikacji masowej w mediach społecznościowych i który jawi się jako jedna z najbardziej specyficznych cech komunikacji międzyludzkiej, rozpatrywany jest w artykule z następujących perspektyw: 1) specyfiki dyskursu selfie jako kategorii tzw. treści user-genered, istniejących w obszarze przecięcia modeli komunikacyjnych JA – ON i JA – JA; 2) specyfiki dyskursu selfie jako rodzaju narracji o charakterze pamiętnika, zbudowanej w oparciu o technikę autoreferencyjnego przedstawienia, a jednocześnie zorientowanego na ogląd i ocenę Innego; 3) specyfiki dyskursu selfie jako zjawiska multisemiotycznego.

RU

Статья посвящена освещению перспектив исследования селфи-дискурса в контексте прихода в поле цифровой коммуникации нового актора – искусственного интеллекта. Селфи-дискурс, которому сегодня приписывается статус одного из основных катализаторов массовой коммуникации в социальных медиа и который представляется одной из наиболее специфических характеристик человеческой коммуникации, рассматривается в статье с точки зрения следующих ракурсов: 1) специфики селфи-дискурса как категории так называемого user-generated контента, существующего в поле пересечения моделей Я – ОН и Я – Я коммуникации; 2) специфики селфи-дискурса как разновидности нарратива дневникового типа, строящегося на технике автореферентного отображения и, одновременно, ориентированного на взгляд и оценку Другого; 3) специфики селфи-дискурса как мультисемиотичного феномена.

EN

The article is dedicated to exploring the perspectives of researching selfie discourse in the context of the emergence of a new actor - artificial intelligence - in the field of digital communication. Selfie discourse, which is currently attributed the status of one of the main catalysts of mass communication in social media and is considered one of the most specific characteristics of human communication, is examined in the article from the following aspects: 1) the specificity of selfie discourse as a category of so-called user-generated content, existing at the intersection of models of interpersonal (ru: Я – ОН) and autocommunication (ru: Я – Я); 2) the specificity of selfie discourse as a kind or diary-type narrative, based on the technique of auto-referential representation and, at the same time, focused on the view and assessment of the Other; 3) the specificity of selfie discourse as a multi-semiotic phenomenon.

Refine search results

1 Art Inquiry. Recherches sur les arts

1 Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication

1 Przegląd Rusycystyczny

1 Belovodskaja A.

1 Koprowicz J.

1 Olsza M.

1 2023

1 2015

1 2012

Medium: Wizualizacja pierwszej warstwy narracyjnej: Odkrywanie

Telling images? The self-reflexive turn in contemporary American graphic novels

Селфи-дискурс и сетевая коммуникация в эпоху искусственного интеллекта