Search results

1

Rehabilitacja głosu u chorych po laryngektomii całkowitej. Co się zmieniło?

100%

Olszewski J., Szkutnik K.

Logopaedica Lodziensia

|

2023

|

issue 8

119-131

EN

The most unpleasant consequence of laryngectomy is the inability to communicate with a sonorous voice. One way to overcome these depressing feelings is to focus on the most important problem at the moment: learning replacement speech. The mechanism of creating the esophageal voice is as follows: the role of the vibration generator is taken over by the upper part of the esophagus, the so‑called mouth of the esophagus, forming a pseudoglossus, and the esophagus is the reservoir of air. The air expelled from the esophagus with an antiperistaltic movement vibrates the pseudo‑loudspeaker, creating a basic sound, which is then appropriately modulated in slightly altered resonance and articulation cavities. It is advisable to start the introductory exercises for learning voice and substitute speech before the surgery. The actual rehabilitation begins after the wound has healed, preferably during hospitalisation. The first exercises should be conducted by a doctor to prevent developing abnormal habits that make it difficult to master the substitute speech. The quality of esophageal speech and the speed of mastering it depends not only on the persistence and regularity of the practitioner. The effectiveness of rehabilitation is delayed by high tension of the esophageal mouth sphincter, the extent of surgery, radiotherapy, hearing loss, poor dental condition, and coexisting diseases. Voice prosthesis implantation is one of the two currently considered equivalent methods of voice rehabilitation in patients after complete removal of the larynx due to cancer. It is a method of surgical voice rehabilitation. The pioneer of this method in Poland was a well‑known and recognised otolaryngologist, prof. Erwin Mozolewski, who first applied voice rehabilitation using a voice prosthesis in Szczecin in 1972. The method of surgical rehabilitation of speech in patients after laryngectomy consists in creating a tracheo‑esophageal fistula and implanting a simple, unidirectional air valve, the so‑called voice prosthesis. This allows the patient, when closing the tracheostomy with a finger, to direct the exhaled air from the lungs to the esophagus and the lower pharynx to produce a substitute basic tone in the same place as in the case of esophageal speech (in the so‑called pharyngeal segment).

PL

Najbardziej przykrą konsekwencją operacji usunięcia krtani jest niemożność porozumiewania się dźwięcznym głosem. Sposobem na pokonanie przygnębiających uczuć jest skoncentrowanie się na najważniejszym w danej chwili problemie: uczeniu mowy zastępczej. Mechanizm tworzenia głosu przełykowego jest następujący: rolę generatora drgań przejmuje górny odcinek przełyku, tzw. usta przełyku, tworzące pseudogłośnię, a zbiornikiem powietrza jest przełyk. Powietrze usuwane z przełyku ruchem antyperystaltycznym wprowadza w drgania pseudogłośnię, tworząc dźwięk podstawowy, który następnie jest odpowiednio modulowany w nieznacznie zmienionych jamach rezonacyjnych i artykulacyjnych. Ćwiczenia wprowadzające do uczenia się głosu i mowy zastępczej korzystnie jest zacząć jeszcze przed operacją. Właściwą rehabilitację rozpoczyna się po wygojeniu rany, najlepiej jeszcze podczas pobytu w szpitalu. Pierwsze ćwiczenia powinny być prowadzone przez lekarza, by nie powstawały nieprawidłowe nawyki, utrudniające opanowanie mowy zastępczej. Jakość mowy przełykowej oraz szybkość jej opanowania zależą nie tylko od wytrwałości i systematyczności ćwiczącego. Skuteczność rehabilitacji opóźniają: wysokie napięcie zwieracza ust przełyku, rozległość zabiegu operacyjnego, radioterapia, ubytek słuchu, zły stan uzębienia, choroby współistniejące. Implantacja protez głosowych stanowi jeden z dwóch, obecnie uznanych za równoważne sposobów rehabilitacji głosu u pacjentów po całkowitym usunięciu krtani z powodu raka. Jest metodą chirurgicznej rehabilitacji głosu. Pionierem tej metody w Polsce był znany i uznany otolaryngolog – prof. Erwin Mozolewski, który w 1972 roku w Szczecinie jako pierwszy zastosował rehabilitację głosu przy użyciu protezy głosowej. Metoda chirurgicznej rehabilitacji mowy u chorych po usunięciu krtani polega na wytworzeniu przetoki tchawiczo‑przełykowej i wszczepieniu prostej, jednokierunkowej zastawki powietrznej – tzw. protezy głosowej. Pozwala to, przy zamknięciu otworu tracheostomy palcem, kierować powietrze wydechowe z płuc do przełyku i gardła dolnego w celu wytworzenia zastępczego tonu podstawowego w tym samym miejscu co w przypadku mowy przełykowej (w tzw. segmencie gardłowo‑przełykowym).

2

Porównanie wyników skali dyskomfortu traktu głosowego z obiektywnymi i instrumentalnymi parametrami badania foniatrycznego u nauczycieli rehabilitowanych z powodu zaburzeń głosu

63%

Woźnicka E., Niebudek-Bogusz E., Wiktorowicz J., Śliwińska-Kowalska M.

Medycyna Pracy

|

2013

|

vol. 64

|

issue 2

199-206

EN

Background: Diagnostic and therapeutic procedures of occupational dysphonia play a major role in voice self-assessment, which is one of the elements of a comprehensive evaluation of voice disorders. The aim of the study was to assess the applicability of the Vocal Tract Discomfort (VTD) scale to monitor the effectiveness of voice rehabilitation and compare the VTD results with objective and instrumental methods of phoniatric diagnosis. Materials and Methods: The study included 55 teachers (mean age, 47.2) with occupational dysphonia. A comprehensive diagnosis took into account self-assessment by VTD scale, phoniatric examination, including laryngovideostroboscopy (LVSS) and objective measurements of the aerodynamic parameter - the maximum phonation time (MPT). After 4 months of intense rehabilitation, post-therapy examination was performed using the methods specified above. Results: After the treatment, a significant improvement was obtained in the subjective symptoms measured on a VTD scale - assessed both for the frequency (p = 0.000) and the severity (p = 0.000) subscales. Positive effects of the therapy were also observed for the parameters evaluated in the phoniatric study (p < 0.01) and laryngovideostroboscopy (p < 0.01). After voice therapy, there was also an improvement in the objective parameter MCF, which was about 5 seconds longer. Studies have shown that the VTD scale is characterized by high reliability - Cronbach's alpha coefficient in the preliminary test was as follows: for the frequency subscale symptoms - 0.826, and severity - 0.845; similarly high reliability was achieved in the control test, 0.908 and 0.923, respectively. Conclusions: Vocal Tract Discomfort scale can be a valuable tool for assessing voice, and can also be used to monitor the effectiveness of therapy of the occupational dysphonia. Med Pr 2013;64(2):199–206

PL

Wprowadzenie: W postępowaniu diagnostyczno-terapeutycznym w dysfoniach zawodowych ważną rolę odgrywa samoocena głosu, która jest jednym z elementów kompleksowej ewaluacji zaburzeń głosu. Celem pracy była ocena możliwości zastosowania skali Dyskomfortu Traktu Głosowego (Vocal Tract Discomfort - VTD) w monitorowaniu skuteczności rehabilitacji głosowej, a także porównanie wyników skali VTD z obiektywnymi i instrumentalnymi metodami diagnostyki foniatrycznej. Materiał i metody: Badaniami objęto 55 nauczycieli (średnia wieku: 47,2 lat) z dysfoniami o podłożu zawodowym. Przeprowadzono kompleksową diagnostykę uwzględniającą: samoocenę głosu według skali VTD, badanie foniatryczne z wideostroboskopią, a także pomiar obiektywnego parametru aerodynamicznego - maksymalnego czasu fonacji (MCF). Po 4-miesięcznej intensywnej rehabilitacji głosu wykonano badanie kontrolne z zastosowaniem ww. metod. Wyniki: Po leczeniu uzyskano istotną poprawę w odniesieniu do subiektywnych dolegliwości mierzonych za pomocą skali VTD - zarówno w podskali częstotliwości (p = 0,000), jak i nasilenia (p = 0,000). Pozytywne efekty terapii stwierdzono także dla parametrów ocenianych w badaniu foniatrycznym (p < 0,01) i wideostroboskopowym (p < 0,01). Po rehabilitacji głosu poprawił się też obiektywny parametr MCF, który wydłużył się średnio o 5 s. Badania wykazały, że Skala Dyskomfortu Traktu Głosowego cechuje się wysoką rzetelnością - współczynnik α-Cronbacha w badaniu wstępnym wynosił: dla podskali częstotliwości symptomów - 0,826, dla podskali nasilenia - 0,845. Analogicznie wysoki był w badaniu kontrolnym i wynosił odpowiednio: 0,908 i 0,923. Wnioski: Skala Dyskomfortu Traktu Głosowego może być wartościowym narzędziem oceny głosu, wykorzystywanym także do monitorowania skuteczności terapii dysfonii zawodowych. Med. Pr. 2013;64(2):199–206

3

Odżywianie a emisja głosu mówionego i śpiewanego nauczycieli wczesnej edukacji

51%

Majzner R.

Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce

|

2020

|

vol. 15

|

issue 4(58)

39-51

EN

The present theoretical article takes on the issue of the impact of eating habits of early school teachers on voice emission. The author tries to circumstantiate the thesis that teachers eating habits determine the way their vocal tract works. For early school and early education teachers, a vocal tract is an essential tool not only to use while communicating verbally but also used in vocal phonation which can generate additional vocal complications. The author starts with the determination of terminology and review of the literature in which she cites the results of the research done in this area. The author shows that poor diet habits and substance abuse can result in temporary disability of voice, including larynx irritation and mucus obstruction and can also lead to gastroesophageal and obesity. The consequences of taking such an unhealthy behaviour approach can result in cancer formation in the vocal apparatus area. The author tries also to demonstrate that health-oriented activities, such as rational nutrition are also mentioned in the guidelines for vocal health and rehabilitation. The author also emphasises the educational challenge with providing and presenting the knowledge regarding eating habits and its influence on voice, vocal health and rehabilitation to the future teachers.

PL

W niniejszym artykule o charakterze teoretycznym podjęto problem wpływu sposobu odżywiania nauczycieli wczesnej edukacji na ich emisję głosu. Autor próbuje uzasadnić tezę, iż nawyki żywieniowe nauczycieli determinują sposób funkcjonowania ich aparatu głosowego, który jest dla nich podstawowym narzędziem pracy, służącym w przypadku nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej i wychowania przedszkolnego nie tylko komunikacji werbalnej, ale również wykorzystywany do fonacji wokalnej, co może generować dodatkowe komplikacje głosowe. Wychodząc od ustaleń terminologicznych i przeglądu literatury przytacza wyniki badań prowadzonych w danym obszarze. Wykazuje, że niewłaściwa dieta oraz przyjmowanie używek może prowadzić do chwilowych niedyspozycji głosu, m.in.: podrażnienia krtani czy zaflegmienia, jak również do choroby refluksowej i otyłości. Konsekwencją takich zachowań antyzdrowotnych może być powstawanie nowotworów, również w obrębie aparatu głosotwórczego. Autor stara się również wykazać, że zachowania prozdrowotne, w tym racjonalne żywienie, znajdują się w wytycznych dotyczących higieny głosu, a także rehabilitacji głosowej. Podkreśla również problem wyzwania edukacyjnego związanego z zapewnieniem kandydatom na nauczycieli wiedzy z zakresu odżywiania i jego wpływu na głos, jego higienę i rehabilitację.

Refine search results

1 Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce

1 Logopaedica Lodziensia

1 Medycyna Pracy

1 Majzner R.

1 Niebudek-Bogusz E.

1 Olszewski J.

1 Szkutnik K.

1 Wiktorowicz J.

1 Woźnicka E.

1 Śliwińska-Kowalska M.

1 2023

1 2020

1 2014

Rehabilitacja głosu u chorych po laryngektomii całkowitej. Co się zmieniło?

Porównanie wyników skali dyskomfortu traktu głosowego z obiektywnymi i instrumentalnymi parametrami badania foniatrycznego u nauczycieli rehabilitowanych z powodu zaburzeń głosu

Odżywianie a emisja głosu mówionego i śpiewanego nauczycieli wczesnej edukacji