Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  wartości uniwersalne
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

JAPOŃSKA KONCEPCJA KREOWANIA BEZPIECZEŃSTWA

100%
Piwowarski J., Czajkowski W.
Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje
|
2016
|
vol. 22(22)
346-362
PL
Interpretacja japońskiej koncepcji budowania bezpieczeństwa wymaga odwołania się do kategorii wartości uniwersalnych. Sandel, uznawany ostatnio za rzecznika świata wartości uniwersalnych, sugeruje, że należałoby traktować wartości i przekonania normatywne jako istotne kryteria porządku społecznego. Brak bądź niepełna ich realizacja w rozumieniu Sandela zaburza porządek społeczny i niszczy demokrację. Budowanie systemu wartości i przekonań normatywnych stanowi więc proces kluczowy dla budowania tożsamości indywidualnej podmiotu świadomego społecznie i kulturowo uniwersalnych kryteriów oceny działań człowieka. Stąd też kategoria wartości dotyczy zwykle społecznych uwarunkowań zachowania jednostki, od której inni oczekują dotrzymywania określonego wzoru zachowania niezależnie od tego, na ile wzór ten został przez nią przyswojony i zaakceptowany. W takiej interpretacji wartości zwykle będą przekazywane w obszarze kultury i pomiędzy pokoleniami jako instrument dobrego przystosowania społecznego i kulturowego.
2

Pamięć społeczna miasta – bogactwo znaczeń i sensów dla edukacji

63%
Łaguna-Raszkiewicz K.
Pedagogika Społeczna
|
2013 (R. XII)
|
issue 3(49)
51-60
PL
Artykuł ukazuje wybrane perspektywy pracy edukacyjnej skupionej wokół przywracania pamięci społecznej miasta. Działania przybliżające przeszłość nabierają szczególnej wartości i rangi – są przeciwwagą dla „kultury zapominania”, która próbuje zdominować współczesne myślenie o człowieku, Odwoływanie się do tradycji, akcentowanie wartości dziedzictwa kulturowego miejsca/regionu, rozwijanie szeroko pojętej kultury historycznej jest nieodzowne we wzmacnianiu tożsamości ludzi. „Odkrywanie” na nowo małej ojczyzny w ramach pedagogiki pamięci skłania do aktywności, integruje mieszkańców, powodując tym samym zmiany środowiskowe. Edukacja na rzecz przywracania pamięci służy rehabilitacji wartości uniwersalnych.
EN
The article presents selected perspectives of education work concentrated around a social memory of city. Actions bringing the past nearer have a special value and dignity – are oriented against a ‘forgetting culture’, which tries to dominate present day thinking of man. Appealing to the tradition, accentuating the values of cultural heritage of a place/region and developing a general idea of historical culture is indispensable for strengthening people’s identity. “Recovering” a little homeland in the frame of pedagogy of memory tends to undertake the activity and integrates inhabitants; in fact it gives an occasion for environment changes. The education for a memory restoration is connected with rehabilitation of universal values.
3

Duchowość w prowadzonym przez wiernych dialogu z ateistami, agnostykami i obojętnymi religijnie w świetle inicjatyw „dziedzińca pogan”

63%
Sawa P.
Roczniki Teologiczne
|
2017
|
vol. 64
|
issue 5: Teologia duchowości
99-123
EN
Pluralism of contemporary worldviews makes it challenging for Christianity to enter into a dialogue with different opinions, especially those relating to (non)existence of God and foundations of man's life. Such a discussion is also difficult with the atheist, agnostic and religiously ambivalent circles. The source of this discourse lays in the human nature, which strives for unity with others, and in Christ's Great Commission. Moreover, the evolution of contemporary world, a peculiar spiritual crisis of many and effectively a crisis of human identity, rules, priorities and values demands a firm voice on the supernatural dimension of human's life, on the authentic and healthy humanism and on the value of universal virtues, especially when it comes to life, health, mutual respect and culture. Thus, the Church is called to accommodate people that are outside of its moral or formal structures. This results from the nature of its mission and prevents it from becoming a marginal group seen as a cult, as a historic relic or as an organisation limiting man's freedom. Therefore, it becomes necessary to organise various meetings relating to the “Courtyard of Gentiles” or “Courtyard Dialogue”. This is also an opportunity to pick up healthy Christian apologetic, which is necessary because of the the nature of faith itself, and to confront the dogmatic atheism which is more and more aggressive towards religion, especially towards Catholicism. Dialogue of the faithful with the gentiles is necessary. It also encourages exploring of the world and facilitates common existence in the society. For the baptised the perspective of evangelisation and the true respect for their interlocutors are equally important.
PL
Pluralizm światopoglądowy we współczesnym świecie przynosi wyzwanie dla chrześcijaństwa, by wejść w realny dialog z odmiennymi poglądami, zwłaszcza dotyczącymi (nie)istnienia Boga i podstaw życia człowieka. Obejmuje to również dyskurs ze środowiskiem ateistów, agnostyków czy obojętnych religijnie. Źródło tego dyskursu tkwi w naturze człowieka, który dąży do jedności z innymi oraz w wielkim nakazie misyjnym Chrystusa. Poza tym przemiany współczesnego świata, swoisty kryzys duchowy wielu ludzi, a co za tym idzie kryzys tożsamości człowieka, zasad, priorytetów, wartości domaga się mocnego głosu o ponadmaterialnym wymiarze życia człowieka, o autentycznym i zdrowym humanizmie, o znaczeniu uniwersalnych wartości, zwłaszcza w zakresie życia, zdrowia, szacunku dla bliźniego, kultury. Kościół wezwany jest więc do wychodzenia w kierunku ludzi będących poza jego strukturami formalnie lub moralnie. Wynika to z charakteru jego misji, a także z faktu, by nie stał się marginalną grupą, postrzeganą jako sekta, relikt przeszłości czy formacją ograniczającą wolność człowieka. Wobec tego konieczne staje się organizowanie różnego rodzaju spotkań w ramach „Dziedzińca Pogan” czy „Dziedzińca Dialogu”. Jest to też okazja do podejmowania zdrowej chrześcijańskiej apologetyki, koniecznej z samej natury wiary, ale również jako konfrontacja z ateizmem dogmatycznym, coraz bardziej agresywnym wobec religii, zwłaszcza katolicyzmu. Dialog wierzących z niewierzącymi jest konieczny. To sprzyja poznaniu świata, lepszemu układaniu wzajemnego istnienia w społeczeństwie. Dla ochrzczonych jednak ważna jest perspektywa ewangelizacyjna i prawdziwy szacunek wobec współrozmówców.
4
Publication available in full text mode
Content available

Inter- and Extra-Legal Axiology

51%
Kordela M.
Studia Iuridica Lublinensia
|
2020
|
vol. 29
|
issue 3
EN
The legal order is composed not only of legal norms but also of values. An axiological aspect of law becomes important especially in the acts of law interpretation and application. By reconstructing values a legislator presumes there is a possibility to reconstruct his complete axiological system. This system contains three types of values: legally binding values inbuilt in legal norms (especially in principles), reference values (this kind of values must be applied by courts in accordance with reference provisions) and universal values.
PL
Porządek prawa składa się nie tylko z norm, lecz także z wartości. Aksjologiczny aspekt prawa staje się ważny zwłaszcza w przypadku jego interpretacji i stosowania. Rekonstruując wartości, prawodawca zakłada, że istnieje również możliwość zrekonstruowania całego systemu aksjologicznego. System ten obejmuje trzy rodzaje wartości: prawnie wiążące wartości wbudowane w normy prawne (szczególnie w zasady), wartości odesłania (tego rodzaju wartości muszą być stosowane przez sądy zgodnie z odesłaniami) i wartości uniwersalne.
5
Publication available in full text mode
Content available

Wartość dialogu międzykulturowego w przezwyciężaniu konfliktów na pograniczach kulturowych

51%
NIKITOROWICZ J.
Multicultural Studies
|
2016
|
issue 1
53-63
PL
Tezą wyjściową rozważań jest założenie, iż dialog międzykulturowy jest wynikiem trudnego procesu równoważenia emocji, wyciszania–niwelowania emocji negatywnych, nabywania umiejętności przechodzenia od reakcji do interakcji z Innymi. Brak dialogu międzykulturowego może wyzwalać negatywne reakcje w stosunku do Innych, w efekcie kształtując kulturę strachu oraz neoprymitywne myślenie i świadomość. W ostatnich latach nastąpiła koncentracja państw na ratowaniu systemu ekonomicznego, bankowego, militarnego, a nie zauważa się zaniku postaw obywatelskich i upadku wiary w demokrację, w poczucie europejskiej i planetarnej solidarności, we wspólne dobro kreujące dialog i pokój. Współczesne społeczeństwa uruchomiły mechanizmy: izolacji i separacji oraz nadmiernej otwartości i liberalizmu z zasadami poprawności politycznej i relatywizmu. Stąd pytania o rolę pedagogiki kultury: czy są wartości absolutne, czy można je wskazać i rozwijać, czy współczesna edukacja międzykulturowej jest w stanie je realizować jako wartości trwałe i uniwersalne? Wnioski wskazują, iż współcześnie w społeczeństwach wielokulturowych winniśmy być przygotowani nie tylko do zauważania i tolerancji zdefi niowanych i tradycyjnych różnic, lecz także do uznawania i rozumienia nowych, zmiennych, dynamicznych tożsamości hybrydowych. Uważam, że edukacja międzykulturowa uruchomiła nowy model interakcji, zauważyła człowieka, jego usytuowanie w przestrzeni i w czasie. Określiła paradygmat interaktywny w rozwoju człowieka, diagnozując i prognozując zmianę społeczną w procesie uczenia się.
EN
The starting proposal is the assumption that intercultural dialogue is a product of a diffi cult process of balancing emotions, damping down and curbing negative emotions, learning to progress from reaction to interaction with the Others. Lack of intercultural dialogue can trigger negative emotions towards the Others, eff ectively forming a culture of fear and neoprimitive thinking and awareness. Over the recent years a number of countries have been focused on saving the economic, banking, and the military systems, overlooking the decline in active citizenship and the destruction of belief in democracy, in the feeling of European and global solidarity, in the common good creating dialogue and peace. The societies of today have set in motion the mechanism of isolation and separation, as well as an excessive openness and liberalism with the principles of political correctness and relativism. This raises the questions about the role of culture education. Are there absolute values? Can they be identifi ed and developed? Is the intercultural education of today capable of realising them as permanent and universal values? The conclusions show that in this day and age, in multicultural societies, we should be prepared not only to acknowledge and tolerate diff erences, both defi ned and traditional, but also to acknowledge and understand new, changeable, dynamic hybrid identities. I believe that intercultural education has triggered a new model of interaction, acknowledging the man, his position in time and space. It defi ned an interactive paradigm in human development, diagnosing and projecting social change in the learning process.
6
Publication available in full text mode
Content available

Nowy wymiar zniewolenia czyli o syndromach globalizacji

51%
Zbyrad T.
Roczniki Nauk Społecznych
|
2006
|
vol. 34
|
issue 1
55-80
EN
The term globalization is most often used in the world economy. With some people it arouses enthusiasm, and hence a lot of them have become its followers, and with others it inspires fear, uncertainty, the feeling of threat. It is doubtless that the process of globalization has its advantages and drawbacks; it brings liberation to some and enslavement to others. The growing correlations between particular countries in the economic, political and social fields are especially dangerous. The growing economic relations to an ever greater degree limit the sovereignty of particular countries. Cultural homogenization leads to decline of national culture, and standardization of the world creates a serious threat for behavior models and lifestyles. The globalization process is not indifferent to man; it is a new form of enslavement. Syndromes of globalization include, among others, civilization, cultural, and economic unification, more and more acute social inequality, unemployment, increase in mega-corporations, and consumerism. The aim of the article is to attempt giving an answer to the question: Does the globalization process enslave man, and if so, then to what degree?  
7
Publication available in full text mode
Content available

Godność osoby ludzkiej i obiektywne normy moralne jako reguły w działalności gospodarczej

51%
Mazurek F. J.
Roczniki Nauk Społecznych
|
2006
|
vol. 34
|
issue 1
19-53
EN
The author subjects to revision the economic liberalism supporters’ views, according to which there is no room for universal moral norms in the area of economy. The conception of homo economicus accepted in economy and the exclusive rule of profit are a manifestation of reductionism. The conviction that the free competition – free market – acts mechanically and impersonally and solves all economic-social problems in the best way is basically incorrect. In free competition there are positive and negative elements. Free competition – “yes, but what kind?” In the article a possibly complete picture of man is shown. Man is a reasonable creature, he is internally free and able to recognize good and evil (owing to his conscience) and owing to this he is the most perfect being in the created world. In his nature, man is a social being (ens sociale); a spiritual-bodily unity; he is not completely actualized but he is open to development; he is a religious and working creature (laborem exercens, homo economicus); he is able to do good, devote oneself to others, to build just – albeit not ideal –systems: legal, cultural, social and economic. But man is also able to do evil: to kill others, to steal, to lie, to wage wars, to commit acts of terrorism and of genocide, to build concentration camps, to manipulate the needs and mentality of whole societies and to enslave others by means of mass media – that is to form a one-dimension man. In the theological-biblical language this is called sinfulness of the human nature. And finally, man is capable of – as H. Marcuse writes – “scientific idiotism”. The highest value is the inborn, n a t u r a l, dignity of the human person, which is pointed to by his mind, inner freedom and conscience. Man is created in God’s image (imago Dei). Christ’s incarnation and redemption of man show his s u p e r n a t u r a l dignity. This is theological-biblical justification. Also philosophical (rational) justification is given. The former one is binding for believers, and the latter is for unbelievers. In the Catholic social teaching both justifications are given. The ontic structure of the human person in itself gives rise to obligations, it is the highest norm. It is defined in the following form: the human person should be respected for himself, because he is a person, and not for any other reason (persona est affirmanda propter se ipsam). The very human person, his dignity, is the fundamental norm of morality that is searched for. The Decalogue, objective and universal moral norms as principles show how to respect and protect the human person. It is not recognizing and complying with moral norms and human rights for themselves that is meant here – art for the art’s sake (pure formalism) – but protection of one’s own dignity and the dignity of every other person. Both moral norms as principles and human rights have been discovered slowly, step by step, but regressions also occur; this especially happened in the 20th and at the beginning of the 21st century. Human persons are the subjects of all communities – the family, the nation, the universal human society (familiae humanae), production and service institutions. The communities do not exist by themselves, but human persons are their foundation. Human persons, and not various systems, are the subject of any activity, for the systems are not persons or super-persons – Super Ego. Hence the thesis put forward by some economists that the system is ruled by an invisible hand is absurd. In human rights three elements are distinguished: their source, contents and protection. These constitute an integral whole. However, identifying a part with the whole (pars pro toto) is a logical mistake. The debate about man’s right to work can be solved after removing this logical mistake and introducing a new term: “the right for work”; showing that work is one of man’s fundamental needs, that it is a universal phenomenon, has a multi-aspectual dimension of values. Work is an anthropological (personal), moral, social, cultural, historical and economic value. Together with the multidimensional value of work the multidimensional evil of unemployment can be seen. There have been various economic models, even in capitalism. After the fall of socialism the thesis is proclaimed that capitalism is the only alternative (logical quantifier). Recognizing the priority of the real capital over work treated as a tool and commodity bought in the so-called work market is the essential feature of capitalism. John Paul II perceives numerous positive elements in capitalism, but he also sees a few negative ones: “We have found out that the thesis saying that after the defeat of real socialism capitalism remains the only model (logical quantifier) of economic organization is unacceptable.” He does not suggest another model, but generally he states that it is “… a society in which there are: freedom of work, enterprise and participation” that is meant here. He adds: “Economy that does not take into consideration the ethical dimension and does not attempt to serve the good of man – each man and the whole man – in fact does not even deserve the name of «economy» understood as reasonable and benevolent management of material resources”. Although he sees positive elements in the process of globalization, he puts forward an imperative demand to base it on the principle of the dignity of the human person and his rights, and the good of the whole human family (familiae humanae). In the area of economy “ … in the field of economy nobody may insult the human dignity without a punishment, which dignity God himself respects greatly” (Leo XIII).
8
Publication available in full text mode
Content available

The Religious Experience of the Church and the Experience of National Community in the Writings of Joseph Ratzinger–Benedict XVI

38%
Woźniak J. J.
Studia Gdańskie
|
2019
|
issue 44
165-180
EN
The main subject covered in this paper is the coexistence of the religious experience of the Church and the experience of national community in the teaching of Joseph Ratzinger–Benedict XVI. The starting point is the understanding of experience in the writings of Joseph Ratzinger–Benedict XVI. In his view, experience manifests itself in three ways: through faith and liturgy, through testimony and through saints. This, in turn, translates to the national experience, which encompasses such areas as culture and academia, religious and universal values, natural law, family and education, and the principles of subsidiarity and solidarity in development and progress. The interdependence between the Church and the national community reflected in the works of Joseph Ratzinger–Benedict XVI highlights the need for these two institutions to work together towards the common good of those who constitute the Church and those who constitute the nation, regardless of their religious beliefs or political convictions. Throughout Cardinal Ratzinger’s teaching, one can observe that the religious experience of the Church provides a starting point for the national experience that manifests itself in the brotherhood of all people.
PL
Głównym zagadnieniem artykułu jest współistnienie doświadczenia religijnego Kościoła i doświadczenia wspólnoty narodowej w nauczaniu Josepha Ratzingera-Benedykta XVI. Punkt wyjścia stanowi rozumienie doświadczenia w pismach Josepha Ratzingera-Benedykta XVI. Doświadczenie to przejawia się w na trzy sposoby wiara i liturgia; świadectwo oraz świeci. to z kolei przekłada się na doświadczenie narodowe, które obejmuje następujące zagadnienia: kulturę i uniwersytet; wartości religijne i uniwersalne; prawo naturalne; rodzinę i wychowanie; oraz na zasadę pomocniczości i solidarności w rozwoju i postępie. Współzależność Kościoła jak i wspólnoty narodowej w nauczaniu Josepha Ratzingera-Benedykta XVI kładą nacisk na współpracę tych dwóch instytucji w dziedzinie dobra wspólnego tych, którzy tworzą Kościół oraz tych którzy tworzą naród nie zależnie od wyznawanej religii czy przekonań politycznych. W nauczaniu kard. Ratzingera, papieża Benedykta XVI widać, że doświadczenie religijne Kościoła stanowi punkt wyjścia dla doświadczenia narodowego, które widać we wspólnym braterstwie ludzi.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.