Search results

1

Słowo Boże i Eucharystia w Konstytucji Dei Verbum

100%

Królikowski J.

Teologia w Polsce

|

2015

|

vol. 9

|

issue 1

71-81

PL

Wzajemna więź słowa Bożego i Eucharystii – stołu słowa i stołu Ciała Chrystusa – jest tradycyjnym tematem w literaturze teologicznej, a w życiu Kościoła jest to istotna rzeczywistość o podstawowym znaczeniu duchowym i egzystencjalnym. Zasługą II Soboru Watykańskiego jest ponowne zwrócenie uwagi na ten paralelizm, pokazując wierzącym konieczność karmienia się w życiu chrześcijańskim zarówno Pismem Świętym, czyli słowem Bożym spisanym, głoszonym w liturgii, nauczanym na lekcjach religii, jak również Eucharystią, czyli substancjalną obecnością Chrystusa, najwyższym dobrem duchowym Kościoła i każdego wierzącego. W konsekwencji zarówno Pismu Świętemu, jak i Eucharystii należy okazywać właściwą cześć, uzależnioną od typów obecności Chrystusa.

EN

What relation occurs between the written word of God and the Eucharist? Presented in this article response to the above question, follows the line of teaching contained within the Dogmatic Constitution of Dei Verbum of Second Vatican Council. The Council has made the appreciation of the word of God undeniable and directly associated it with the celebration of the Eucharist, however, there is nothing in the Council’s teaching that would allow to equate the importance of the Christ’s presence in the scripture with His presence in the Eucharist. The statements of the Church following the Second Vatican Council clearly confi rm this, therefore the occurring difference should be a point of reference for the formulation of the diverse proposals concerning Bible’s presence in the house of God.

2

Słowo Boże i Eucharystia w konstytucji "Dei Verbum"

100%

Królikowski J.

Teologia w Polsce

|

2015

|

vol. 9

|

issue 1

71-81

EN

What relation occurs between the written word of God and the Eucharist? Presented in this article response to the above question, follows the line of teaching contained within the Dogmatic Constitution of Dei Verbum of Second Vatican Council. The Council has made the appreciation of the word of God undeniable and directly associated it with the celebration of the Eucharist, however, there is nothing in the Council’s teaching that would allow to equate the importance of the Christ’s presence in the scripture with His presence in the Eucharist. The statements of the Church following the Second Vatican Council clearly confirm this, therefore the occurring difference should be a point of reference for the formulation of the diverse proposals concerning Bible’s presence in the house of God.

PL

Wzajemna więź słowa Bożego i Eucharystii – stołu słowa i stołu Ciała Chrystusa – jest tradycyjnym tematem w literaturze teologicznej, a w życiu Kościoła jest to istotna rzeczywistość o podstawowym znaczeniu duchowym i egzystencjalnym. Zasługą II Soboru Watykańskiego jest ponowne zwrócenie uwagi na ten paralelizm, pokazując wierzącym konieczność karmienia się w życiu chrześcijańskim zarówno Pismem Świętym, czyli słowem Bożym spisanym, głoszonym w liturgii, nauczanym na lekcjach religii, jak również Eucharystią, czyli substancjalną obecnością Chrystusa, najwyższym dobrem duchowym Kościoła i każdego wierzącego. W konsekwencji zarówno Pismu Świętemu, jak i Eucharystii należy okazywać właściwą cześć, uzależnioną od typów obecności Chrystusa.

3

Znaczenie przepowiadania słowa Bożego w liturgii dla budowania wiary katechizowanych

84%

Sławiński H.

Polonia Sacra

|

2017

|

vol. 21

|

issue 2(47)

79-101

PL

Artykuł wyjaśnia znaczenie terminów: przepowiadanie słowa Bożego, homilia i katecheza. Omawia znaczenie homilii jako przepowiadania słowa Bożego w liturgii dla budowania wiary katechizowanych. Ponadto wykazuje kompatybilność homilii i katechezy oraz ich wspólny cel, jakim jest ożywianie i pogłębianie wiary katechizowanych. Przepowiadanie liturgiczne jest przedstawione jako stały pokarm dla uczestników katechezy i wszystkich wierzących.

EN

The article explains the meaning of these terms: preaching the word of God, homily and catechesis. It discusses the importance of the homily as the preaching of the word of God in the liturgy for the building of faith of catechized people. In addition, it demonstrates the compatibility of homilies and catechesis and their common goal of nourishing and deepening the faith of catechized people. The article concludes with the liturgical proclamation of the word of God presented as constant food for all the faithful participating in the liturgy.

4

Jaką rolę odgrywa egzegeza w dogmatyce?

84%

Körner B.

Teologia w Polsce

|

2018

|

vol. 12

|

issue 2

35-48

EN

With the end of neoscholastic theology, there was a necessity of new definition of relation between dogmatics, which is now understood from the perspective of history of salvation, and exegesis which, among other methods, uses a historicocritical method. Fundamentals of that new understanding have been given by the constitution Dei Verbum of Vaticanum II. Reffering to this document, the article presents the thesis that the interpretation of the Holy Scripture by the Church through the ages, that is in the living Tradition, and historicocritical interpretation are two different approaches which, nevertheless, should not be contradicted. What is more, we can read the Bible and understand it not just as a historical text but as the Word of God for today, only when we take into account the mutual influence of these two approaches.

PL

Wraz z końcem teologii neoscholastycznej musiała zostać na nowo zdefiniowana relacja między dogmatyką, która jest teraz rozumiana historiozbawczo, a egzegezą, która posługuje się (między innymi) metodą historyczno-krytyczną. Solidne podstawy ku temu stworzyła konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym Dei Verbum Soboru Watykańskiego II. Opierając się na niej, niniejszy tekst reprezentuje tezę, że kościelna interpretacja Pisma Świętego przez stulecia, czyli w ramach żywej Tradycji, i interpretacja historyczno-krytyczna stanowią dwa różne podejścia do Biblii, które nie powinny być sobie przeciwstawiane. Tylko w ich wzajemnym oddziaływaniu można czytać i rozumieć Biblię jako Słowo Boże (!) dzisiaj, a nie tylko jako tekst historyczny.

5

Przepowiadanie apostolskie w tajemnicy objawienia Bożego

84%

Królikowski J.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2018

|

issue 25

27-35

PL

Przepowiadanie, zarówno Chrystusa, jak i apostołów, stanowi kluczowy element objawienia Bożego. Sobór Watykański II w konstytucji Dei Verbum dokonał najpierw ścisłego połączenia wydarzeń i słów w tajemnicy objawienia Bożego, a potem dowartościował słowo wyjaśniające, którego szczególną formą jest przepowiadanie. Soborowa konstytucja skłania nas zatem do refleksji nad teologicznym znaczeniem „przepowiadania apostolskiego”, wychodząc przede wszystkim od jego specyfiki – „jedyności”, którą ukazuje i poniekąd kodyfikuje początek tego przepowiadania w czasach apostolskich, a następnie do określenia jego znaczenia w życiu Kościoła oraz wpływu „normatywnego” na wszelkie przepowiadanie w Kościele. Niniejszy artykuł proponuje kilka wstępnych uwag teologicznych odnośnie do przepowiadania apostolskiego, które w dalszej perspektywie pokazują także specyfikę i znaczenie wszelkiego przepowiadania w Kościele.

EN

The teaching of Christ and the Apostles is the key element of the revelation of God. Vatican II clearly connected the events and the words in the mystery of the revelation of God in the Dogmatic Constitution Dei Verbum, and later enhanced the importance of the explanatory word of which a proclamation is the special form. Therefore, the dogmatic constitution inspires us to reflect on the theological meaning of “the apostolic proclamation”. It begins in its specific “singular” character which points out and somehow codifies the beginning of the proclamation in the times of the Apostles. Then, it defines its meaning in the life of the Church and its “normative” influence on every proclamation within the Church. This article presents several introductory theological remarks that refer to the apostolic proclamation which, in the longer perspective, show the specific character and the meaning of the entire proclamation within the Church.

6

Zagrożenia w przepowiadaniu Słowa Bożego w świetle "Enarrationes in psalmos" św. Augustyna

84%

Strankowski M.

Vox Patrum

|

2013

|

vol. 60

289-314

EN

This article shows the dangers in preaching of God’s word according to St. Augustine. The observations of the Bishop of Hippona are double. In the first group there are exterior dangers. Their source of origin is on the outside of the Church, from heretics and schismatics. In the second group there are internal dangers. Their source is in human dimension of the Church. Among them, according to St. Augustine, there are: preachers-mercennnaries, excessive pride of preacher, desire of human praises and honours, laziness in God’s service, giving into temptation of earthly comfort and care for worldly things.

7

Misyjne przeobrażenie Kościoła: tradycyjne i nowe funkcje parafii

84%

Swędrowski J.

Polonia Sacra

|

2022

|

vol. 26

|

issue 2

119-136

EN

As we enter on the journey of faith we unite with Jesus Christ, and we desire to see life through His eyes. Faith is ecclesial in nature, according to St. Paul: “yet I live; no longer I, but Christ lives in me” (Gal 2, 20). In the dynamics of the Church, the parish is the place of a direct encounter with God and with people. Pastors in parishes preach the Word and administer the sacraments and thus build community. The measure of this commitment becomes the common good, which is realized in diversity. It is also the Christian way of life, both of the clergy and the laity, that permeates the entire community. Pope Francis has postulated the need for a missionary transformation of parish communities. In his vision, there is a need for a profound evangelization of what is the heritage of the past and the gift of the present. The parish is to become a sanctuary where people find faith, the sacraments and, in the culture of encounter, discover community.

PL

Wchodząc na drogę wiary, jednoczymy się z Jezusem Chrystusem i pragniemy patrzeć za życie Jego oczyma. Wiara ma charakter eklezjalny, zgonie ze słowami św. Pawła „Teraz zaś już nie ja żyję, ale żyje we mnie Chrystus” (Ga 2, 20). W dynamice funkcjonowania Kościoła parafia jest miejscem bezpośredniego spotkania z Bogiem i z ludźmi. W niej duszpasterze podejmują się nieść słowo i sakramenty, a także budować wspólnotę. Miarą tego zaangażowania staje się dobro wspólne, które realizuje się w różnorodności. To także chrześcijański styl bycia duchownych i świeckich, przenika całą społeczność. Papież Franciszek postuluje konieczność misyjnego przeobrażenia wspólnot parafialnych. W jego wizji potrzeba dokonać głębokiej ewangelizacji, tego co jest dziedzictwem przeszłości i darem teraźniejszości. Parafia ma stawać się sanktuarium, w którym ludzie znajdą wiarę, sakramenty i w kulturze spotkania odkryjąwspólnotę.

8

Adresaci słowa Bożego na podstawie II Soboru Watykańskiego i XII Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów

84%

Kasperowicz P.

Sympozjum

|

2023

|

vol. 1(44)

89-105

EN

What does the Holy Spirit say to the Church? At the Second Vatican Council it was noticed that the Church must accept the word of God fully, i.e. the entire revelation, because its identity is contained in it, however, in order to belong to God's people, knowledge alone is not enough, the need for familiarity is not enough. These conclusions were made at the XII Ordinary General Assembly of the Synod of Bishops, paying special attention to the liturgy of the Word of God, the sacramental dimension of the sacred texts, the need to study them in depth, to put the word into practice, and to indicate human situations that particularly suit the situations in which the word of Christ was preached.

PL

Co Duch Święty mówi do Kościoła? Na II Soborze Watykańskim dostrzeżono, że Kościół musi przyjąć słowo Boże w pełni, tj. całe objawienie, bo w nim zawarta jest jego tożsamość, jednak aby należeć do Ludu Bożego, nie wystarczy sama wiedza, potrzeba zażyłości. Wnioski te wysnuto na XII Zwyczajnym Zgromadzeniu Ogólnym Synodu Biskupów, zwracając szczególną uwagę na liturgię słowa Bożego, sakramentalny wymiar tekstów świętych, konieczność pogłębionego ich zgłębiania, wprowadzania słowa w czyn, oraz wskazano sytuacje ludzkie, które szczególnie odpowiadają sytuacjom, w jakich słowo Chrystusa było przepowiadane.

9

Adresaci słowa Bożego na podstawie II Soboru Watykańskiego i XII Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów

84%

Kasperowicz P.

Sympozjum

|

2023

|

vol. 1(44)

89-105

PL

Co Duch Święty mówi do Kościoła? Na II Soborze Watykańskim dostrzeżono, że Kościół musi przyjąć słowo Boże w pełni, tj. całe objawienie, bo w nim zawarta jest jego tożsamość, jednak aby należeć do Ludu Bożego, nie wystarczy sama wiedza, potrzeba zażyłości. Wnioski te wysnuto na XII Zwyczajnym Zgromadzeniu Ogólnym Synodu Biskupów, zwracając szczególną uwagę na liturgię słowa Bożego, sakramentalny wymiar tekstów świętych, konieczność pogłębionego ich zgłębiania, wprowadzania słowa w czyn, oraz wskazano sytuacje ludzkie, które szczególnie odpowiadają sytuacjom, w jakich słowo Chrystusa było przepowiadane.

EN

What does the Holy Spirit say to the Church? At the Second Vatican Council it was noticed that the Church must accept the word of God fully, i.e. the entire revelation, because its identity is contained in it, however, in order to belong to God's people, knowledge alone is not enough, the need for familiarity is not enough. These conclusions were made at the XII Ordinary General Assembly of the Synod of Bishops, paying special attention to the liturgy of the Word of God, the sacramental dimension of the sacred texts, the need to study them in depth, to put the word into practice, and to indicate human situations that particularly suit the situations in which the word of Christ was preached.

10

Kapłan sługą miłosierdzia. Refleksja moralno-pastoralna w kontekście Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia (8 grudnia 2015 – 20 listopada 2016)

71%

Kluz M.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2016

|

issue 30

413-431

EN

The Extraordinary Jubilee of Mercy announced in the bull Misercicordiae vultus by the Holy Father Francis, becomes an opportunity to reflect on the priestly vocation in the context of the truth about mercy. The practice of authentic mercy is a fundamental task of priestly life. In this perspective it seems that the mercy as the style of the priestly life requires to be presented again with new enthusiasm and with renewed pastoral activity. This is a key task for the Church. Therefore, the moral-pastoral reflections included in this publication aim to - in the light of the documents of the Church, especially the writings and statements of popes: John Paul II, Benedict XVI and Francis - encourage in the Holy Year to rediscover and revive the sense of identity and essential tasks of priestly ministry fulfilled primarily in preaching and practicing the virtue of mercy.

PL

The Extraordinary Jubilee of Mercy announced in the bull Misercicordiae vultus by the Holy Father Francis, becomes an opportunity to reflect on the priestly vocation in the context of the truth about mercy. The practice of authentic mercy is a fundamental task of priestly life. In this perspective it seems that the mercy as the style of the priestly life requires to be presented again with new enthusiasm and with renewed pastoral activity. This is a key task for the Church. Therefore, the moral-pastoral reflections included in this publication aim to - in the light of the documents of the Church, especially the writings and statements of popes: John Paul II, Benedict XVI and Francis - encourage in the Holy Year to rediscover and revive the sense of identity and essential tasks of priestly ministry fulfilled primarily in preaching and practicing the virtue of mercy.

11

Teologia jako dziedzina nauki i zadanie dydaktyczne

67%

Królikowski J.

Teologia w Polsce

|

2018

|

vol. 12

|

issue 1

27-39

EN

Theology has been a rightful branch of science for a long time. Obviously, it has its own specific character stemming both from its subject and scientific method, as well as from its specified ecclesiastical mission to which it remains subordinate. Theology is an entirely ecclesiastical science. Among other challenges pointed out by the theologians, theology has to show that it is a rightful academic discipline amid other sciences. It is acknowledged by its subject which is the mystery of God, as well as by its didactic function which consists in the transferring of the content which results from this mystery. Placing a stronger emphasis on its specific research character and on the modernization of theological didactics might support the scientific significance of theology. These very issues constitute the main subject of this article

PL

Teologia jest pełnoprawną nauką, nawet jeśli jest ewidentna jej specyfika wynikająca zarówno z jej przedmiotu i metody, jak i z misji eklezjalnej, której pozostaje podporządkowana. W obecnym momencie historycznym, pośród wielu wyzwań, na teologii spoczywa zadanie ukazania, że jest ona pełnoprawną nauką akademicką pośród innych nauk. Świadczy o tym zarówno przedmiot, którym jest tajemnica Boga, jak również funkcja dydaktyczna. Na umocnienie znaczenia naukowego teologii mogłoby wpłynąć mocniejsze akcentowanie jej specyfiki badawczej oraz unowocześnianie dydaktyki teologicznej.

12

Teologia jako dziedzina nauki i zadanie dydaktyczne

67%

Królikowski J.

Teologia w Polsce

|

2018

|

vol. 12

|

issue 1

27-39

PL

Teologia jest pełnoprawną nauką, nawet jeśli jest ewidentna jej specyfika wynikająca zarówno z jej przedmiotu i metody, jak i z misji eklezjalnej, której pozostaje podporządkowana. W obecnym momencie historycznym, pośród wielu wyzwań, na teologii spoczywa zadanie ukazania, że jest ona pełnoprawną nauką akademicką pośród innych nauk. Świadczy o tym zarówno przedmiot, którym jest tajemnica Boga, jak również funkcja dydaktyczna. Na umocnienie znaczenia naukowego teologii mogłoby wpłynąć mocniejsze akcentowanie jej specyfiki badawczej oraz unowocześnianie dydaktyki teologicznej.

EN

Theology has been a rightful branch of science for a long time. Obviously, it has its own specific character stemming both from its subject and scientific method, as well as from its specified ecclesiastical mission to which it remains subordinate. Theology is an entirely ecclesiastical science. Among other challenges pointed out by the theologians, theology has to show that it is a rightful academic discipline amid other sciences It is acknowledged by its subject which is the mystery of God, as well as by its didactic function which consists in the transferring of the content which results from this mystery. Placing a stronger emphasis on its specific research character and on the modernization of theological didactics might support the scientific significance of theology. These very issues constitute the main subject of this article

13

Działanie Ducha Świętego w przekazie słowa Bożego

67%

Urbanek B.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2018

|

vol. 71

|

issue 4

EN

In many places, the New Testament presents the relationship between the Holy Spirit and the Word of God. First, the gift of the Spirit is necessary to discern, take in, and understand the word that God directly communicates to man. Next, the preached word and the awakening and development of faith occur through His power; that is, the Spirit acts not only on the person who preaches the word but on the audience as well. The efficacy of preaching is the result of the activity of the Holy Spirit. Finally, the Word of God written on paper also influences the reader and listener as it breathes the Spirit.

PL

Nowy Testament w wielu miejscach przedstawia związki pomiędzy Duchem Świętym a słowem Bożym. Po pierwsze, dar Ducha konieczny jest do rozpoznania, przyjęcia i zrozumienia słowa przekazywanego bezpośrednio przez Boga człowiekowi. Następnie przepowiadanie słowa oraz wzbudzenie i rozwój wiary dokonuje się Jego mocą, to znaczy Duch oddziałuje nie tylko na głosiciela, lecz także na odbiorców. Skuteczność głoszenia wynika właśnie z działania Ducha Świętego. W końcu, także spisane na kartach Biblii słowo Boże wywiera wpływ na czytelnika i słuchacza, gdyż tchnie Duchem.

14

Słowo Boże na drodze rozeznawania i rozwoju charyzmatu założycielskiego bł. Franciszka Marii od Krzyża Jordana

67%

Słupek R.

Wrocławski Przegląd Teologiczny

|

2022

|

vol. 30

|

issue 2

153-170

EN

In the post-conciliar teaching of the Church, in view of the challenges faced by religious communities, there are numerous appeals to remain faithful to the founding charism in their life and mission. The question of understanding this charism and its formation has therefore become the subject of deeper theological reflection. The main purpose of this study is to show how the word of God became part of the process of discerning and developing the charism of the founder of the Salvatorians and Salvatorian Sisters, Blessed Francis Mary of the Cross Jordan (1848–1918). A special witness of this path is the Spiritual Diary he had been writing for more than 40 years, which became the main point of reference in the reflection undertaken. Realizing the chosen goal, the place of the Bible in the life of Blessed Francis Jordan was first pointed out. Then the special action of the Holy Spirit in the life of this religious founder, which is described as fundamental inspiration, was discussed. The culmination of the considerations undertaken became a reflection on the dynamics with which the word of God, especially the passage John 17:3, illumined the path of discernment and formation of his founding charism.

PL

W posoborowym nauczaniu Kościoła, wobec wyzwań, przed jakimi stają wspólnoty zakonne, pojawiają się liczne apele o zachowanie w ich życiu i misji wierności charyzmatowi założycielskiemu. Kwestia rozumienia tegoż charyzmatu i jego kształtowania stała się z tego względu przedmiotem głębszej refleksji teologicznej. Zasadniczym celem niniejszego opracowania jest ukazanie, w jaki sposób słowo Boże wpisało się w proces rozeznawania i rozwoju charyzmatu założyciela salwatorianów i salwatorianek bł. Franciszka Marii od Krzyża Jordana (1848–1918). Szczególnym świadkiem tej drogi jest pisany przez niego przez ponad 40 lat Dziennik duchowy, który z tego względu stał się głównym punktem odniesienia w podejmowanej refleksji. Realizując obrany cel, wskazano najpierw na miejsce Biblii w życiu bł. Franciszka Jordana. Następnie omówiono szczególne działanie Ducha Świętego w życiu tego zakonodawcy, które określa się mianem inspiracji fundamentalnej. Zwieńczeniem podjętych rozważań stała się refleksja nad dynamiką, z jaką słowo Boże, szczególnie fragment J 17,3, działało na drodze rozeznawania i kształtowania jego charyzmatu założycielskiego.

15

Rola słowa Bożego w modlitwie osobistej i liturgicznej wspólnot cenobickich według Reguły Pachomiusza i Asketikonu Bazylego Wielkiego

67%

Ciemała M.

Polonia Sacra

|

2017

|

vol. 21

|

issue 2(47)

63-77

PL

Teksty źródłowe dla wczesnego cenobityzmu wskazują, iż codzienny kontakt z Pismem stanowił fundament monastycznej koinônii. Artykuł stanowi próbę ukazania najistotniejszych form obecności słowa Bożego w modlitwie wspólnot pachomiańskich i bazyliańskich oraz ich rolę w formacji mnichów i w rozwoju koinônii. Dla analizy teologicznej wybrane zostały teksty normatywne pierwszych wspólnot cenobickich. W Regule Pachomiusza oraz w Asketikonie Bazylego Wielkiego czytamy o wskazaniach dotyczących nauki modlitwy. Ważnym elementem formacji było pamięciowe opanowanie niektórych ksiąg Pisma Świętego. Praktyka ta umożliwiała braciom czynne zaangażowanie się w modlitwie wspólnotowej i przysposabiała do modlitwy nieustannej (medytacji), polegającej na mówieniu (głośno lub półgłosem) z pamięci słów Pisma lub na czytaniu fragmentów biblijnych z kodeksów i na zgłębianiu ich wewnętrznej treści. W ten sposób słowa Pisma zapamiętane, recytowane i rozważane miały być dla cenobitów pierwszą (niektórzy mówią nawet: jedyną) regułą oraz pokarmem duchowym, koniecznym do życia zgodnym z wolą Boga oraz umacniającym jedność wśród braci.

EN

Numerous studies of ancient monastic rules indicate that community monasticism is rooted in the Bible. The Word of God has played an essential role in the life of cenobites: it was constituting a practical rule of their behavior and it was forming their spirituality. Daily contact with the Scriptures through the prayer was a foundation of monastic koinonia, as the source texts evidence. The Article shows the form of the presence of the word of God in the community prayer (of Pachomius and Basil) and their role in the formation of monks as well as in the development of Koinonia. The Rule of Pachomius and the Asketikon of Basil explains the indications of the teaching of prayer. An important element in the formation was the memorizing the books of Scripture. This practice allowed the brothers to involve actively in a community prayer and prepared them to a constant prayer (meditation), consisting of speaking (aloud or quietly) memorized words of Scripture, or reading passages from the Bible codes and exploring their inner content. In this way the memorized, recited and considered words of Scripture were for cenobites first or even the only rule and the spiritual food – necessary to live accordingly to the will of God, and strengthening the unity among brothers.

16

Światło słowa Bożego dla chrześcijańskich małżonków w nauczaniu moralnym encykliki Humanae vitae

67%

Nawrot J., Pryba A.

Studia Gdańskie

|

2018

|

issue 43

245-261

PL

Artykuł stanowi pretekst do debaty nad istotą zaufania i jego znaczenia w środowisku pierwotnym i wtórnym człowieka. Jak się okazuje, pomimo coraz niższego stopnia zaufania do instytucji, czy organizacji, jest ono niezbędne do prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie. Najwłaściwszym wydaje się ujęcie zaufania w kategorii wartości. Budowanie klimatu zaufania rozpoczyna się w środowisku rodzinnym i to rodzice są pierwszymi osobami, którym ufają dzieci. Od postawy rodziców oraz ich ufności we własne umiejętności i możliwości, a także od nieustającego procesu samokształcenia zależy, czy dzieci wejdą w świat ludzi dorosłych z przekonaniem we własne kompetencje i zdolności. Bez nich zaś nie można mówić o zaufaniu do samego siebie, jak i do innych ludzi.

EN

The purpose of the article is to discuss the essence of trust and its importance in the primary and secondary human environment. As it turns out, despite the ever lower level of confidence in institutions or organizations, trust is necessary in order for people to function properly in society. It seems most appropriate to approach trust as a value category. Building a climate of trust begins in the family environment and it is parents who are the first persons that children trust. The attitude of parents and their confidence in their own skills and abilities, combined with a constant process of self-improvement, are the factors which decide whether children enter the world of adults with confidence in their own competences and abilities, without which one cannot speak of trust in either oneself or other people.

17

Munus docendi biskupa diecezjalnego w prawodawstwie posoborowym

67%

Krauz K.

Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej

|

2020

|

issue 27

135-150

PL

Artykuł ma na celu ukazanie munus docendi, czyli zadania nauczania biskupa diecezjalnego, który pełni ważną rolę biskupów diecezjalnych w Kościele. Wraz z konsekracją zostaje nałożony na biskupów obowiązek wypełniania zadania nauczania, uświęcania i rządzenia. Biskup diecezjalny zadanie nauczania powinien wykonywać osobiście, a także koordynować jego realizację przez swoich współpracowników, którzy wspierają go w głoszeniu Słowa Bożego. W artykule została zwrócona uwaga na przedmiot i styl przepowiadania oraz sposoby przekazywania Słowa Bożego. Biskup diecezjalny poza osobistym głoszeniem ma również troszczyć się o innych głosicieli doktryny Kościoła. Ukazane zostały kompetencje oraz relacje biskupa diecezjalnego w stosunku do duchowieństwa, wiernych świeckich, nauczania katechetycznego, szkół, uniwersytetów katolickich, uniwersytetów i fakultetów kościelnych, środków społecznego przekazu oraz teologów. Biskupi są autentycznymi nauczycielami i, co warto podkreślić, pozostają tylko narzędziem w ręku Boga, powołanym do nauczania Słowa Bożego. Głoszone Słowo Boże musi być dostosowane do aktualnych problemów ludzi, środowiska i kultury. Słowo Boże biskup musi również wprowadzać w swoje życie, gdyż przez jego świadectwo głoszona Ewangelia zyskuje na wartości. Przedmiotem przepowiadania biskupa diecezjalnego ma być cały depozyt wiary. Biskup diecezjalny ma przekazywać Ewangelię wszystkim wiernym zarówno wierzącym jak i niewierzącym oraz tym, którzy odeszli od praktyki i wiary religijnej.

EN

The article aims to present the munus docendi, i.e. the task of teaching the diocesan bishop who plays an important role in the Church. With consecration, the bishops are charged with the task of teaching, sanctifying and governing. The diocesan bishop should carry out the task of teaching personally, and coordinate its implementation through his co-workers who support him in proclaiming the Word of God. The article focuses on the subject and style of preaching and the ways of communicating God’s Word. The diocesan bishop, in addition to his personal preaching, is also to care for other proclaimers of the Church’s doctrine. The competences and relations of the diocesan bishop towards the clergy, lay faithful, catechetical teaching, schools, Catholic universities, church universities and faculties, the media of social communication and theologians were presented. Bishops are authentic teachers and, what is worth emphasizing, they remain only an instrument in God’s hand called to teach the Word of God. The preached Word of God must be adapted to the current problems of people, the environment and culture. The bishop must also implement the word of God in his life, because through his testimony the preached Gospel gains value. The entire deposit of faith is to be the subject of the proclamation of the diocesan bishop. The diocesan bishop is to communicate the Gospel to all the faithful, both believers and non-believers, and to those who have departed from religious practice and faith.

18

Głoszenie słowa Bożego podstawowym zadaniem kapłana

67%

Klementowicz M.

Sympozjum

|

2018

|

issue 2(35)

61-75

PL

Niniejszy artykuł ma na celu uporządkowanie zagadnień teologicznych dotyczących głoszenia homilii. Artykuł precyzuje konkretne kroki, które warunkują poprawne przybliżenie misteriów życia Jezusa dla słuchaczy słowa Bożego. W opracowaniu zwrócona zostaje uwaga na prawidłowe odczytanie orędzia kerygmatycznego. Na tej podstawie budowane są kolejne kroki takie jak: poprawne adresowanie orędzia tzn. treści egzystencjalne, pogłębienie przekazywanego misterium tzn. treści didaskalijne, sformułowanie zalecenia moralnego tzn. treści parenetyczne oraz doprowadzenie do doświadczenia Chrystusa w liturgii tzn. treści mistagogiczne.

EN

This article aims to organize theological issues regarding the preaching of the homily. It specifies concrete steps, which determine a correct explanation of mysteries of Jesus’ life for the listeners of the word of God. The study draws attention to the correct interpretation of the kerygmatic message. On this basis, further steps are built such as: right addressing of the message i.e. existential content of the homily, deepening of communicated mystery i.e. didactic content of the homily, expression of a moral recommendation i.e. a parenetic content of the homily and leading to experience of Christ in the liturgy i.e. mistagogical dimension of homily.

19

Przeszkody w urzeczywistnianiu autentycznej duchowości eucharystycznej w nauczaniu Benedykta XVI

43%

Kwiatkowski D.

|

2021

|

vol. 68

|

issue 5

111-124

EN

Today, among many Catholics, a phenomenon of subjective judging of one's participation and experiencing the Eucharist can be seen. This means, that there exist a handful of obstacles on the way of experiencing the authentic Eucharistic spirituality. To see them, first one must discover the fundamental elements of said real Eucharistical spirituality. Among the most important of those are: the ability to connect, in the Eucharistic spirituality, the baptismal unity with Christ, which leads to the Eucharist, building one's spirituality by listening to the word of God, which creates faith in Jesus Christ, and intertwining the everyday life with the Eucharist, which is a result of unification with Christ the Servant. While the factors deforming the authentic Eucharistic spirituality are: ignorance in understanding and experiencing the Eucharist, improper ecumenical initiatives, linked to the Eucharist and lack of connection between the Eucharist and everyday life. From the Pope's Benedict XVI teachings, it is clear that Christian spirituality should be, to its fullest meaning, an Eucharistic spirituality.

PL

Dziś, u wielu katolików, można zaobserwować zjawisko subiektywnego oceniania własnego uczestnictwa i przeżywania Eucharystii. Oznacza to, że istnieją pewne przeszkody w przeżywaniu autentycznej duchowości eucharystycznej. By je zobaczyć, trzeba najpierw odkryć fundamentalne elementy autentycznej duchowości eucharystycznej. Do najważniejszych z nich należą: umiejętność połączenia w duchowości eucharystycznej chrzcielnego zjednoczenia z Chrystusem, które prowadzi do Eucharystii, budowanie duchowości na słuchaniu słowa Bożego, które rodzi wiarę w Jezusa Chrystusa oraz powiązanie codziennego życia z Eucharystią, które wynika ze zjednoczenia się z Chrystusem Sługą. Natomiast czynnikami, deformującymi autentyczną duchowość eucharystyczną, są: ignorancja w rozumieniu i przeżywaniu Eucharystii, niewłaściwe inicjatywy ekumeniczne związane z Eucharystią oraz brak łączności Eucharystii z codziennym życiem. Z nauczania papieża Benedykta XVI jasno wynika, że duchowość chrześcijańska winna być w pełnym tego słowa znaczeniu duchowością eucharystyczną.

Refine search results

Słowo Boże i Eucharystia w Konstytucji Dei Verbum

Słowo Boże i Eucharystia w konstytucji "Dei Verbum"

Znaczenie przepowiadania słowa Bożego w liturgii dla budowania wiary katechizowanych

Jaką rolę odgrywa egzegeza w dogmatyce?

Przepowiadanie apostolskie w tajemnicy objawienia Bożego

Zagrożenia w przepowiadaniu Słowa Bożego w świetle "Enarrationes in psalmos" św. Augustyna

Misyjne przeobrażenie Kościoła: tradycyjne i nowe funkcje parafii

Adresaci słowa Bożego na podstawie II Soboru Watykańskiego i XII Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów

Adresaci słowa Bożego na podstawie II Soboru Watykańskiego i XII Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów

Kapłan sługą miłosierdzia. Refleksja moralno-pastoralna w kontekście Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia (8 grudnia 2015 – 20 listopada 2016)

Teologia jako dziedzina nauki i zadanie dydaktyczne

Teologia jako dziedzina nauki i zadanie dydaktyczne

Działanie Ducha Świętego w przekazie słowa Bożego

Słowo Boże na drodze rozeznawania i rozwoju charyzmatu założycielskiego bł. Franciszka Marii od Krzyża Jordana

Rola słowa Bożego w modlitwie osobistej i liturgicznej wspólnot cenobickich według Reguły Pachomiusza i Asketikonu Bazylego Wielkiego

Światło słowa Bożego dla chrześcijańskich małżonków w nauczaniu moralnym encykliki Humanae vitae

Munus docendi biskupa diecezjalnego w prawodawstwie posoborowym

Głoszenie słowa Bożego podstawowym zadaniem kapłana

Przeszkody w urzeczywistnianiu autentycznej duchowości eucharystycznej w nauczaniu Benedykta XVI