Search results

1

Aktorzy, relacje i sieci – o współpracy naukowej nie bibliometrycznie

100%

Czerniawska D., Fenrich W., Bojanowski M.

Nauka i Szkolnictwo Wyższe

|

2019

|

issue 1-2(53-54)

EN

Scholarly collaboration is relatively well described quantitatively on the macro level thanks to the analyses of large bibliographic databases. At the same time, there are known limitations of the bibliometric approaches to studying collaboration in science. We argue that in orderto improve our understanding of social processes operating in science it is necessary to take a more in-depth look: (1) identify kinds of actors that are recognized as potential partners in collaboration, (2) what features of collaborative relations are considered crucial for en-gaged actors, (3) what kinds of structures of networks composed of collaboration relations actors are embedded in, and what factors influence these structures. With 30 individual in-depth interviews (IDI) with Polish scholars we gathered detailed information about individual collaborations that allowed us to analyze collaborative ties from individual perspective and map respondent-centered networks of collaboration. Scholars identify individuals as well as teams or institutions as collaborators. They also distinguish symmetric and asymmetric collaborations. Structures of respondent-centered collaboration networks are affected by (a) leadership strategies of team principals (especially whether teams are built around positions or individuals); (b) institutional location (by making establishing external collaborations easier for scientists from bigger institutions); (c) scientific degree and recent changes in financing of science (as young scientists receive more freedom from usual organizational hierarchies by receiving substantial grants).

PL

Współpraca w nauce jest względnie dobrze opisywana na poziomie makro dzięki ilościowym analizom dużych baz bibliograficznych. Takie ujęcie współpracy naukowej ma jednak szereg znanych ograniczeń. Stoimy na stanowisku, że, aby poszerzyć wiedzę o procesach społecznych w świecie nauki, konieczne jest bardziej pogłębione ujęcie, które (1) rozróżnia różne typy aktorów społecznych identyfikowanych przez naukowców jako potencjalni współpracownicy, (2) identyfikuje cechy relacji współpracy, które potencjalni współpracownicy postrzegają jako istotne, (3) jakimi strukturami sieci relacji współpracy otoczeni są naukowcy i jakie czynniki odpowiadają za zróżnicowanie tych struktur. Za pomocą 30 wywiadów pogłębionych (IDI) przeprowadzonych z polskimi naukowcami zebraliśmy szczegółowe informacje na temat poszczególnych współpracy, które pozwoliły nam na analizę relacji z indywidualnych perspektyw i rozrysowanie ego-centrycznych sieci współpracy poszczególnych respondentów. Wśród swoich współpracowników naukowcy wymieniają zarówno osoby, jak i zespoły lub całe instytucje. Rozróżniają również współprace symetryczne i niesymetryczne. Struktury ego-centrycznych sieci współpracy są zróżnicowane ze względu na (a) strategie przywódcze kierowników zespołów, szczególnie pod względem tego, czy zespoły są budowane wokół ludzi, czy też raczej wokół pozycji; (b) ulokowanie instytucjonalne poprzez łatwość bądź trudność nawiązywania współpracy z naukowcami z większych ośrodków; (c) stopień naukowy i zmiany w zasadach finansowania, albowiem grant badawczy dla „młodego naukowca” pozwala mu na więcej swobody i oderwanie od lokalnych hierarchii organizacyjnych.

2

Design thinking. Model pracy badawczej w obliczu dzikich problemów nauk społecznych

88%

Zielińska E.

Stan Rzeczy

|

2013

|

issue 1(4)

168-185

PL

Design thinking to w terminologii wzornictwa przemysłowego proces prowadzący do powstania produktu. Richard Buchanan proponuje, by zaadaptować go również na potrzeby dziedzin innych niż sztuka użytkowa. W artykule zostaje rozpatrzona zasadność owego postulatu w stosunku do nauk społecznych. Autorka analizuje kilka płaszczyzn praktyki badawczej, dla których model myślenia projektowego mógłby stanowić wartościowy punkt odniesienia. Propozycje ich modyfikacji na podstawie design thinking traktuje jako pewne typy idealne i zaproszenie do dalszych dyskusji.

EN

Design thinking refers to the process of creating a new product. Richard Buchanan proposes to adapt this creative method in the disciplinesother than industrial design as well. This article analyzes the possibility of introducing design thinking in social sciences. The author considers various fields of the research practice and modifies them treating design thinking as a key foundation, thus creating some pure types as a basis for further discussion.

3

Mieczysław Wallis jako recenzent i inspirator twórczej aktywności H. Elzenberga

75%

Zegzuła-Nowak J.

Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

|

2017

|

issue 4

4

Kultura i nauka w relacjach między Polską Rzeczpospolitą Ludową i Republiką Włoską w latach 1959–1970

75%

Jarosz D.

Analecta. Studia i Materiały z Dziejów Nauki

|

2018

|

vol. 27

|

issue 1(52)

41-66

EN

At the beginning of the 60s, the development of Polish-Italian cultural, scientific and technical-scientifi c relations, that already emerged long before, was strengthened. The relevance of those ties was shown by signing on March 25, 1965 of a bilateral cultural agreement (convention, ratified not until 1969) and inter-governmental agreement on technical-scientific co-operation (February 27, 1960). From the very beginning of this period, cultural, scientifi c and technical-scientifi c co-operation programmes were signed. Bilateral co-operation was taking place also beyond the offi cial framework of inter-governmental programmes. An important sign of enlivening of these relations was the opening of an Italian reading room in Warsaw in 1965. The main Polish People’s Republic’s institution dealing with promotion of Polish culture, science and technology in Italy was The Scientifi c Centre of the Polish Academy of Sciences, vigorously directed by Professor Bronisław Biliński. From the turn of the 50s and 60s, Polish-Italian cultural contacts were becoming more and more intensive. Polish theatre, cinematography, the arts, classical music and ballet stayed in Italy for good. They gained wide recognition, which were proved by numerous prizes at festivals organised in Italy. More and more fruitful were Polish-Italian scientifi c and technical-scientifi c contacts. Polish and Italian scientists were obtaining opportunities to participate in bilateral scientifi c exchange and visit both countries. In this period relations were established, i.a., among the Polish Academy of Sciences, Italian Accademia dei Lincei and National Council for Scientific Research (CNR), between the Polish Federation of Engineering Associations (NOT) and Federation of Scientific and Technical Associations in Milan (FAST), and between the Italian Atomic Energy Committee (CNEN) and Polish Government Plenipotentiary for Utilization of Atomic Energy. In addition, there was ongoing co-operation among universities of both countries.

5

Kontakty naukowe polskich i rosyjskich matematyków w dwudziestoleciu międzywojennym

75%

Przeniosło M.

Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej

|

2014

|

vol. 49

|

issue 1

PL

Mimo nierzadko napiętych stosunków politycznych Polski i ZSRR, matematycy z obu krajów nie stronili od wzajemnych kontaktów. Polskie władze takich możliwości nie ograniczały, a radzieckie do połowy lat trzydziestych też nie czyniły tego w szerszym zakresie. Rosjanie pisywali do polskich czasopism, współpracowali z tutejszymi matematykami przy organizacji i prowadzeniu badań naukowych, gościli na polskich uczelniach jako wykładowcy i stypendyści, uczestniczyli w zjazdach tu organizowanych. Polskich matematyków również zapraszano z tych powodów na uczelnie ZSRR. Nierzadko nawzajem wspierano się także w kwestiach pozanaukowych.

6

Znaczenie bliskości w nawiązywaniu współpracy naukowej przez polskich naukowców

75%

Celińska-Janowicz D., Wojnar K., Olechnicka A., Płoszaj A.

Zagadnienia Naukoznawstwa

|

2017

|

vol. 53

|

issue 3(213)

285-308

PL

W ostatnich dziesięcioleciach nastąpiła bezprecedensowa intensyfi kacja różnych wymiarów współpracy naukowej. W Polsce skala współpracy, zwłaszcza zagranicznej, jest wyraźnie niższa niż w większości krajów europejskich. Celem artykułu jest analiza mechanizmów i preferencji w zakresie nawiązywania współpracy naukowej przez polskich naukowców. Wykorzystując koncepcję bliskości R. Boschmy zbadano jakie jest znaczenie różnych kategorii bliskości w nawiązywaniu współpracy naukowej w zależności od rangi ośrodka naukowego. Analizę oparto na 61 wywiadach z pracownikami naukowymi uczelni wyższych i instytutów badawczych w czterech polskich ośrodkach naukowych. Badania wykazały, że w procesach nawiązywania współpracy największe znaczenie miała bliskość kognitywna, a w dalszej kolejności także organizacyjna i społeczna. Bliskość geograficzna i instytucjonalna miały minimalne znaczenie. Ponadto, dla naukowców z ośrodków peryferyjnych kontakty krajowe odgrywały istotną rolę w nawiązywaniu współpracy zagranicznej. Na podstawie uzyskanych wyników sformułowano rekomendacje dla polityki naukowej służące rozwojowi współpracy naukowej

EN

In the recent few decades we have witnessed unprecedented intensifi cation of scientific collaboration worldwide. In Poland, the scale of collaboration, especially international, is clearly lower than in most of the European countries. The aim of the article is to analyze the mechanisms and preferences of establishing scientific collaboration by the Polish researchers. Using R. Boschma’s concept of proximity we investigated how the role of various types of proximity differs in establishing scientific collaboration depending on the standing of a scientific centre. The analysis is based on 61 interviews with scientists in four Polish cities. It was revealed that in establishing scientific collaboration the most important was cognitive proximity, and – to a lesser extent – organizational and social. Geographical and institutional proximities were of a minor signifi cance. Additionally, for scientists from peripheral scientific centres national contacts played an important role in establishing international collaborative links. Based on the results, we proposed recommendations for science policy focused on spurring scientific collaboration.

7

Współpraca polsko-rumuńska w działalności politycznej i naukowej Nicolae Iorgi

63%

Dubicki A.

International Studies. Interdisciplinary Political and Cultural Journal

|

2021

|

vol. 27

|

issue 1

53-62

EN

Nicolae Iorga is a person of much significance in the history and culture of Romania. He very often spoke about Polish matters in a broad sense pertaining both to academic and political issues. Nicolae Iorga’s involvement with Poland is noticeable almost constantly during his scientific and political career. From the time of primary school to his tragic death, Poland and its affairs were present in his activities also through the influence of his teachers, professors or later political partners,. Thanks to his historical education, Iorga saw Poland as an important partner of Romania on the international stage; moreover, as a guarantee of political security; but also an important partner in the context of cultural development. The initiator of the Romanian language and culture courses at the Jagiellonian University, Nicolae Iorga was given a honorary doctorate by Wilno University in 1931 for his important role in strengthening relations between Poland and Romania.

PL

Nicolae Iorga jest postacią o dużym znaczeniu w historii i kulturze Rumunii. Bardzo często wypowiadał się o sprawach polskich w szerokim tego słowa znaczeniu, zarówno w kwestiach akademickich, jak i politycznych. Zaangażowanie Iorgi w Polskę jest widoczne niemal nieprzerwanie w trakcie jego kariery naukowej i politycznej. Od czasów szkolnych po jego tragiczną śmierć Polska i jej sprawy były obecne w jego działalności także za sprawą jego nauczycieli, profesorów czy późniejszych partnerów politycznych. Dzięki wykształceniu historycznemu Iorga postrzegał Polskę jako ważnego partnera Rumunii na arenie międzynarodowej, jako gwarancję bezpieczeństwa politycznego, ale także ważnego partnera w kontekście rozwoju kulturalnego. Jako inicjator kursów języka i kultury rumuńskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim, Nicolae Iorga otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Wileńskiego w 1931 r. za ważną rolę w umacnianiu stosunków między Polską a Rumunią.

8

Współpraca naukowa jako element potencjału innowacyjneg regionów europejskich

63%

Smętkowski M., Olechnicka A., Płoszaj A.

Studia Regionalne i Lokalne

|

2017

|

issue 1(67)

5-25

PL

Głównym celem artykułu jest próba oceny, czy współpraca naukowa jest istotną składową regionalnego potencjału innowacyjnego. W pierwszej części, na podstawie przeglądu literatury, przedstawiono wstępną operacjonalizację najważniejszych elementów składowych potencjału innowacyjnego. Ich empirycznej weryfikacji dokonano za pomocą analizy czynnikowej. Na tej podstawie można stwierdzić, że współpraca naukowa jest istotną składową tego potencjału, gdyż wskaźniki ją ilustrujące weszły w skład jego wymiaru „naukowego” (centralność pośrednicząca) oraz „rdzeniowego” (umiędzynarodowienie). Współpraca nie była natomiast powiązana z wymiarem „technologicznym”, który odgrywał w badanym okresie największą rolę w kształtowaniu dynamiki wzrostu regionów europejskich. Natomiast „rdzeniowość”, w skład której wchodziło m.in. umiędzynarodowienie współpracy naukowej, okazała się istotna przy wyjaśnianiu dynamiki rozwoju trzech z dziewięciu wyróżnionych podtypów regionów np. „naukowo-technologicznego”. Może to oznaczać, że zagraniczna współpraca naukowa ma znaczenie dla rozwoju tych regionów, które są kluczowe z perspektywy europejskiego potencjału innowacyjnego.

EN

The main aim of the paper is an attempt to assess whether academic cooperation is an important component of a region’s innovation potential. First, a preliminary operationalization of the most important components of innovation potential is presented based on a literature review. The components are then verified using factor analysis which makes it possible to identify the main dimensions of a region’s innovation potential. The results suggest that academic cooperation is a significant component of the potential, given that the indicators that illustrate it are part of the potential’s „academic” dimension (betweenness centrality) and of its „core” dimension nternationalization). However, the paper shows that cooperation is not linked with the “technological” dimension that, at the time of the study, played the central role in shaping European regions’ growth dynamic. The ”core” dimension, on the other hand, comprising e.g. internationalization of academic cooperation, proved to be significant in explaining the growth dynamics of three out of nine subtypes of regions, the “academic-technological” among others. It may mean that foreign academic cooperation is important for the development of the regions that are key for European innovation potential.

9

Internacjonaliści i miejscowi – międzynarodowa współpraca badawcza w Polsce na mikropoziomie indywidualnych naukowców

51%

Kwiek M.

Nauka i Szkolnictwo Wyższe

|

2019

|

issue 1-2(53-54)

EN

The paper contrasts „internationalists” and „locals” (i.e. researchers who are international and local in their research): the former are researchers involved in international research cooperation and the latter are not. As a clearly defined group of Polish scientists (51.4%), internationalists are a separate type. Dehermetisation of the Polish science system puts locals in a radically more difficult situation. The processes we call „internationalization cumulative advantage” and „internationalization cumulative disadvantage” occur simultaneously, dividing the scientific community in terms of prestige, recognition and access to competitive research funding. Internationalisation in research is a powerful stratifying force, not only for institutions (causing their vertical diversification) but also for their departments (leading to horizontal segmentation). Highly internationalised institutions, departments, research groups and individual researchers are therefore emerging. Nine working hypotheses have been tested concerning gender, age and academic position, national cooperation, research productivity, distribution of working time, orientation towards academic roles, predictors of being internationalist and type of research productivity. Internationalists are mainly men and older scientists with longer academic experience and higher degrees. In all clusters of academic disciplines, internationalists generate more than 90% of publications produced as part of international cooperation: the lack of international cooperation in practice means the lack of internationally co-authored publications. Internationalists are much more productive when it comes to international co-authored publications: they represent 2320% of local productivity for peer-reviewed articles and 1600% for their equivalents. Internationalists spend less time on teaching, more on research and more on administrative duties. In Poland, the majority of female researchers are local (55%) and the majority of men are internationalists (56%). Therefore, the advancement of women on the academic ladder basedon purely scientific achievements is likely to be longer over time, and access to increasingly competitive individual funds for research is increasingly difficult. Our multidimensional analyses (logistical regression) have identified new predictors of engagement in international research collaboration. The results of our analyses based on an extensive survey (N = 3,704 returned questionnaires) lead to conclusions about academic careers, productivity patterns and internationalisation of research.

PL

W tekście porównano „internacjonalistów” i „miejscowych” (czyli badaczy umiędzynarodowionych i lokalnych w badaniach naukowych) – pierwsi to naukowcy zaangażowani w międzynarodową współpracę badawczą, a drudzy w nią niezaangażowani. Jako wyraźnie zdefiniowana grupa polskich naukowców (51,4%), internacjonaliści stanowią ich odrębny typ. Dehermetyzacja polskiego systemu nauki stawia miejscowych w radykalnie trudniejszej sytuacji. Procesy nazwane przez nas „skumulowaną przewagą z racji umiędzynarodowienia” i „skumulowaną stratą z racji braku umiędzynarodowienia” zachodzą jednocześnie, dzieląc środowisko naukowe pod względem prestiżu, uznania i dostępu do konkurencyjnego finansowania badań. Umiędzynarodowienie w badaniach naukowych jest potężną siłą rozwarstwiającą nie tylko instytucje (powodującą ich pionowe zróżnicowanie), ale także ich wydziały (doprowadzając do segmentacji poziomej). Wyłaniają się zatem wysoce umiędzynarodowione instytucje, wydziały, grupy badawcze i indywidualni naukowcy. Przetestowano dziewięć hipotez roboczych dotyczących płci, wieku i stanowiska, współpracy krajowej, poziomu produktywności badawczej, rozkładu czasu pracy, orientacji na role akademickie, predyktorów bycia internacjonalistą i typu produktywności badawczej. Internacjonaliści to głównie mężczyźni i naukowcy starsi, mający dłuższe doświadczenie akademickie i wyższe stopnie naukowe. We wszystkich klastrach dyscyplin akademickich internacjonaliści generują ponad 90% publikacji powstałych w ramach współpracy międzynarodowej: brak współpracy międzynarodowej w praktyce oznacza brak międzynarodowych publikacji współautorskich. Internacjonaliści są znacznie bardziej produktywni jeśli chodzi o międzynarodowe publikacje współautorskie: reprezentują 2320% produktywności miejscowych w przypadku artykułów recenzowanych i 1600% w przypadku ich ekwiwalentów. Internacjonaliści poświęcają mniej czasu na działalność dydaktyczną, więcej na badania i więcej na obowiązki administracyjne. W Polsce większość kobiet naukowców stanowią miejscowi (55%), a większość mężczyzn – internacjonaliści (56%). W związku z tym awans kobiet na drabinie akademickiej opartej o osiągnięcia czysto naukowe będzie z czasem prawdopodobnie dłuższy, a dostęp do coraz bardziej konkurencyjnych funduszy indywidualnych na badania – coraz bardziej utrudniony. Nasze analizy wielowymiarowe (regresja logistyczna) zidentyfikowały nowe predyktory zaangażowania w międzynarodową współpracę badawczą. Wyniki analiz przeprowadzonych w oparciu o rozległe badanie ankietowe (n = 3704 zwróconych kwestionariuszy) prowadzą do wniosków dotyczących kariery akademickiej, wzorców produktywności i umiędzynarodowienia badań naukowych.

10

Krzysztof Pomian – historia nauki i sieć relacji przyjacielsko-intelektualnych

51%

Rodak P.

Zagadnienia Naukoznawstwa

|

2022

|

vol. 55

|

issue 3

117-125

EN

The purpose of this article is to introduce the text by Dominique Pestre, which was presented at the conference “Parmi les hommes, les objets et les signes / Among humans, objects and signs. Hommage à Krzysztof Pomian”. This event was organised on the occasion of Professor Pomian’s 85th birthday, one of the most outstanding contemporary Polish humanists, living and working mainly in France since 1973. The conference took place in Paris on 4–6 April 2019. Its participants included students, colleagues and collaborators of Krzysztof Pomian from Poland, France, Belgium, the Netherlands, the United Kingdom, Germany and Israel. The article briefly describes each of the three days of the conference with particular emphasis on the importance of Krzysztof Pomian’s work in such fields as the history of collections and museums, historiography, and European history. Next, the article places Dominique Pestre’s speech in the context of Krzysztof Pomian’s research interests and the development of the history of science in France from the 1980s to today. Finally, the article draws attention to the vital importance of networks of friendship and intellectual relations in the development of science.

PL

Celem niniejszego artykułu jest wprowadzenie do tekstu Dominique’a Pestre’a, który został wygłoszony na konferencji „Parmi les hommes, les objets et les signes / Among humans, objects and signs. Hommage à Krzysztof Pomian”. Wydarzenie to zostało zorganizowane z okazji 85. rocznicy urodzin prof. Pomiana, jednego z najwybitniejszych żyjących polskich naukowców, od 1973 r. mieszkającego i pracującego głównie we Francji. Konferencja odbyła się w Paryżu w dniach 4–6 kwietnia 2019 r. Jej uczestnikami byli współpracownicy, uczniowie i przyjaciele Krzysztofa Pomiana z Polski, Francji, Belgii, Holandii, Wielkiej Brytanii, Niemiec i Izraela. W artykule został krótko opisany każdy z trzech dni konferencji ze szczególnym podkreśleniem znaczenia prac Krzysztofa Pomiana w takich dziedzinach, jak historia kolekcji i muzeów, historiografia, historia Europy. Wystąpienie Dominique’a Pestre’a zostało umiejscowione w kontekście zainteresowań badawczych Krzysztofa Pomiana oraz rozwoju historii nauki we Francji od lat 80. do dzisiaj. Na koniec zwrócono uwagę na istotne znaczenie sieci relacji przyjacielskich i intelektualnych w rozwoju nauki.

11

Działania Politechniki Lubelskiej i jej pracowników na rzecz zwiększania widoczności naukowców w sieci

51%

Pietrzyk-Leonowicz S., Tomczak Ł.

Bibliotheca Nostra. Śląski Kwartalnik Naukowy

|

2021

|

issue 1(61)

10-21

EN

The article discusses activities that enhance web visibility of scientists, such as: selecting prestigious sources for publishing, practice of open science, collaboration among researchers, presence on academic social networking sites and tracking of altmetrics. Examples of good practices applied by Lublin University of Technology researchers and their cooperation with other university employees (librarians, open access coordinator) in this area are also presented.

PL

W artykule omówiono działania wpływające na zwiększenie widoczności naukowców w sieci: wybór prestiżowych źródeł do publikowania, praktyka otwartej nauki, współpraca naukowa wśród badaczy, obecność w społecznościowych serwisach skierowanych do ludzi nauki oraz śledzenie alternatywnych wskaźników metrycznych. Przedstawiono również przykłady dobrych praktyk stosowanych przez badaczy Politechniki Lubelskiej oraz ich współpracę z innymi pracownikami uczelni (bibliotekarzami, pełnomocnikiem do spraw otwartego dostępu) w tym zakresie.

12

KRAJOWE CENTRUM BADAŃ NAD DZIEDZICTWEM – NOWA INICJATYWA NA MAPIE POLSKIEGO MUZEALNICTWA

51%

Czop J., Łydżba-Kopczyńska B., Świątkowska B.

Muzealnictwo

|

2017

|

vol. 58

123-133

EN

Not so long ago, Poland was one of the European countries which lacked a research centre which would support museum institutions. Meeting numerous needs, the National Museum in Cracow (NMC) had been sharing the resources of its Laboratory with other museum institutions. This is how the National Centre for Research on Heritage (hereafter the Centre) was founded. Relying on equipment and specialists from the NMC Laboratory, the Centre offers multilateral research on objects and collections to Polish museum institutions. It organises contests which all Polish museums may apply to with their research projects. The Centre focuses on three main activities. Firstly, it carries out technological projects comprising the composition and features of materials used to make works of art. Secondly, there are projects linking technological research with analyses of the state of preservation and environmental conditions in order to safeguard works or sets of art or which are particularly culturally valuable. The third activity consists in joint interdisciplinary expertise with external research units. The Centre has also undertaken its own longterm programme of research into managing the protection of collections in a sustainable and effective way. Within the framework of the programme, methodology and tools for the quantitative assessment of risk are prepared. The development of the National Centre for Research, based on the already existing potential of the NMC, allows the effective usage of collected research equipment and the adaption of its activity to the real needs of museum institutions. At the same time, an important area of the Centre’s activity is the coordination and possibility of using the potential of groups conducting research in the field of heritage at the Polish Academy of Sciences or at higher education institutions. The next goal of the NMC is to expand the Centre’s activity on conservation work.

PL

Jeszcze niedawno Polska należała do nielicznych krajów europejskich, które nie posiadały centrum badawczego wspierającego placówki muzealne. Wychodząc naprzeciw licznym potrzebom Muzeum Narodowe w Krakowie (MNK) od dekady udostępnia zasoby własnego Laboratorium innym placówkom muzealnym. W ten sposób powstało Krajowe Centrum Badań nad Dziedzictwem (dalej Centrum). W oparciu o aparaturę i specjalistów z Laboratorium MNK Centrum oferuje polskim placówkom muzealnym wielostronne badania obiektów i zbiorów. Organizuje konkursy, na które projekty badawcze mogą zgłaszać wszystkie polskie muzea. Działalność Centrum koncentruje się na 3 głównych aktywnościach. Pierwszą są badania technologiczne obejmujące skład i cechy materiałów, z których wykonano dzieła sztuki. Drugą są projekty łączące badania technologiczne z analizami stanu zachowania i warunków środowiskowych w celu ochrony dzieł sztuki lub ich zespołów mających szczególne znaczenie dla kultury. Trzecia aktywność to wykonywanie wspólnie z zewnętrznymi jednostkami badawczymi ekspertyz interdyscyplinarnych. Centrum podjęło również własny długofalowy program badań nad zarządzaniem ochroną zbiorów w sposób zrównoważony i efektywny. W ramach programu powstają metodyka i narzędzia ilościowej oceny zagrożeń. Rozwój krajowego centrum badawczego bazującego na potencjale już istniejącym w MNK pozwala na efektywne wykorzystanie zgromadzonej aparatury badawczej oraz podporządkowanie działań rzeczywistym potrzebom placówek muzealnych. Jednocześnie ważną sferą działalności Centrum jest koordynacja i możliwość korzystania z potencjału grup badawczych prowadzących badania w obszarze dziedzictwa w Polskiej Akademii Nauk, czy na wyższych uczelniach. Kolejnym celem MNK jest rozszerzenie działalności Centrum o prace konserwatorskie.

13

Współpraca Wydziału Historycznego Charkowskiego Uniwersytetu Narodowego im. W. Karazina z uniwersytetami i instytucjami naukowymi w Polsce

38%

Posokhova L., Serhij L.

Wschodni Rocznik Humanistyczny

|

2019

|

vol. XVI (2019)

|

issue 4: Kampania i wybory do parlamentu europejskiego w kontekście problemów historii najnowszej

113-122

PL

Artykuł koncentruje się na przedstawieniu wieloletnich doświadczeń współpracy między Wydziałem Historycznym Charkowskiego Uniwersytetu Narodowego im. Wasyla Karazina z uniwersytetami i instytucjami naukowymi w Polsce. Doświadczenie Wydziału Historycznego ChNU pokazuje, że sukces współpracy między uniwersytetami Ukrainy i Polski polega przede wszystkim na tym, że znaleziono skuteczne mechanizmy i owocne formy współpracy, a także zaangażowano odpowiedzialnych i kreatywnych realizatorów projektów i organizatorów. Należy również zauważyć, że chociaż zakres tematyczny badań jest dość szeroki, to jednak zauważalne jest skupienie się na wspólnych projektach z zakresu historii kultury, które z założenia nie mogą być konfrontacyjne.

EN

The article focuses on presenting the many years of cooperation experience between the Historical Faculty of the V. N. Karazin Kharkiv National University with universities and scientific institutions in Poland. The experience of the Historical Faculty KNU shows that the success of cooperation between the universities of Ukraine and Poland lies primarily in the fact that effective mechanisms and fruitful forms of cooperation were found, and responsible and creative project implementers and organizers were involved. It should also be noted that although the thematic scope of the research is quite wide, it is noticeable to focus on joint projects in the field of cultural history, which be definition cannot be confrontational.

UK

У цій статті увага зосереджена на огляді багаторічного досвіду співпраці історичного факультету Харківського національного університету імені В.Н. Каразіна (далі – ХНУ) з університетами та науковими установами Польщі. Досвід історичного факультету ХНУ засвідчує, що успіх співробітництва між університетами України та Польщі полягає передовсім в тому, що були знайдені ефективні механізми взаємодії та плідні форми співпраці, а також були задіяні відповідальні і творчі виконавці проектів та організатори заходів. Також зазначимо, що хоча тематичний спектр досліджень є досить широкий, тим не менш помітною є орієнтація на спільні проекти з культурної історії, яка апріорі не може бути конфронтаційною.

Refine search results

Aktorzy, relacje i sieci – o współpracy naukowej nie bibliometrycznie

Design thinking. Model pracy badawczej w obliczu dzikich problemów nauk społecznych

Mieczysław Wallis jako recenzent i inspirator twórczej aktywności H. Elzenberga

Kultura i nauka w relacjach między Polską Rzeczpospolitą Ludową i Republiką Włoską w latach 1959–1970

Kontakty naukowe polskich i rosyjskich matematyków w dwudziestoleciu międzywojennym

Znaczenie bliskości w nawiązywaniu współpracy naukowej przez polskich naukowców

Współpraca polsko-rumuńska w działalności politycznej i naukowej Nicolae Iorgi

Współpraca naukowa jako element potencjału innowacyjneg regionów europejskich

Internacjonaliści i miejscowi – międzynarodowa współpraca badawcza w Polsce na mikropoziomie indywidualnych naukowców

Krzysztof Pomian – historia nauki i sieć relacji przyjacielsko-intelektualnych

Działania Politechniki Lubelskiej i jej pracowników na rzecz zwiększania widoczności naukowców w sieci

KRAJOWE CENTRUM BADAŃ NAD DZIEDZICTWEM – NOWA INICJATYWA NA MAPIE POLSKIEGO MUZEALNICTWA

Współpraca Wydziału Historycznego Charkowskiego Uniwersytetu Narodowego im. W. Karazina z uniwersytetami i instytucjami naukowymi w Polsce