Search results - CEJSH

1

Problemy w posłudze kapłana – nauczyciela i wychowawcy młodego pokolenia

100%

Galanciak D.

Sympozjum

|

2016

|

issue 1(30)

123-146

EN

The article is a review of significant problems in contemporary days for ordained ministry, that have appeared in Catholic Church – teaching since Vatican Council II and in the literature on the subject. Problems, that the priest experiences affect his ministry as a teacher and an educator of young people. The author points to priest’s problems sources, analyzes them in a context of relationship with God, everything around and himself. There are emphasized not only priest’s problems, but also young human beeings expectations to the priest as a teacher/educator. The revision of attitude made by the priest is essential to achieve the intended goal in a teaching process. Students learn also through copying, so it is important that they can see the priest as a Jesus Christ disciple – the role model. tłum. Anna Sass – Stefaniak

PL

Artykuł jest omówieniem bardziej znaczących problemów współczesności w zakresie posługi kapłana, jakie wybrzmiały w nauczaniu Kościoła katolickiego od Soboru Watykańskiego II i literaturze przedmiotu. Problemy, których doświadcza kapłan mają wpływ na kształt jego posługi jako nauczyciela i wychowawcy młodego pokolenia. Autor wskazuje w artykule źródła kapłańskich problemów oraz dokonuje ich analizy w kontekście relacji kapłana z Bogiem, otoczeniem i samym sobą. Wskazane zostały tu nie tylko kapłańskie problemy, ale również oczekiwania młodego człowieka wobec kapłana jako nauczyciela i wychowawcy. Korekta własnych postaw ze strony kapłana jest warunkiem koniecznym, aby proces nauczania osiągnął zamierzony cel. Uczniowie uczą się także przez naśladowanie, ważne jest zatem, aby w kapłanie widzieli wzór ucznia Jezusa Chrystusa godny naśladowania.

80%

Famuła-Jurczak A., Gejdos M., Kobiałka A.

Rocznik Lubuski

|

2020

|

vol. 46

|

issue 1

175-190

PL

Szybkie tempo zmian zachodzących w naszym społeczeństwie powoduje, że coraz częściej stajemy przed pytaniem: ku czemu ma zmierzać wychowanie? Odpowiedź na nie jest niezwykle trudna gdyż wielość i różnorodność czynników oddziałujących na kształtowanie osobowości naszych wychowanków jest tak duża, że nie jesteśmy w stanie przewidzieć jaki mogą one mieć wpływ na funkcjonowanie jednostki. Na tle zachodzących przemian społecznych coraz częściej mówi się o kryzysie wychowania. Celem niniejszego tekstu jest wskazanie znaczenie komunikacji interpersonalnej w budowaniu procesu wychowania. W tekście ukazane zostaną przemiany zachodzące we współczesnym świecie a na tym tle przybliżona zostanie kategoria wychowania jak również ukazane czynniki powodujące powstanie kryzysu w wychowaniu. Analiza literatury oraz ukazanie wyników własnych badań da możliwość do przedstawienia roli komunikacji interpersonalnej.

EN

The rapid pace of changes occurring in our society causes that we are increasingly faced with the question: what should be the aim of education? Finding the answer is diﬃcult as the multiplicity and variety of factors that aﬀect the development of the personality of our pupils is such that it is impossible to predict what impact they may have on the functioning of individuals. Given social changes taking place, the issue of a crisis in education is frequently raised. The aim of this paper is to show the importance of interpersonal communication in creating the educational process. The text shows changes taking place in the contemporary world and in light of this presents the category of education as well as the factors leading to the crisis in education. The analysis of the literature and the results of authors’ own studies provide an opportunity to discuss the role of interpersonal communication.

8

Praca z bajką w procesie wychowania dziecka w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym: zagadnienia terminologiczne i metodyczne

80%

Bednarska G.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Psychologica

|

2017

|

vol. 10

108-130

PL

W artykule wyznaczono ramy teoretyczne metody„ pracy z bajką” jako narzędzia użytecznego w procesie wychowania dziecka w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. W pierwszej części poczyniono niezbędne ustalenia terminologiczne i definicyjne w odniesieniu do pojęcia bajki w kontekście pracy z tekstem w procesie wychowania. Dokonano przeglądu metod działań wychowawczych opartych na przekazie narracyjnym. Znaczenie praktyczne ma końcowa część artykułu, w której sformułowane zostały warunki skutecznej pracy z tekstem bajkowym.Mają one inspirować oraz służyć jako zestaw użytecznych wskazówek dla nauczycieli-wychowawców, opiekunów i rodziców pragnących tworzyć własne scenariusze zajęć z dziećmi.

EN

This article outlines the theoretical framework of the fairytale narrative and its applications in aiding the rearing of preschool and early school-aged children. First, a specific set of terminology and definitions for the method presented in the paper is established. Some narrative strategies used in child-rearing are also reviewed. The last part of this article is of practical significance; it illustrates the necessary conditions and steps for the interaction between a child and the fairytale narrative to work. They aim to both inspire and serve as practical guidance for educators, caretakers, and parents, assisting them in the creation of their own narrative environments.

9

O przedmiocie badań psychologii wychowania

80%

Trempała J.

Psychologia Wychowawcza

|

2019

|

vol. 58(16)

17-26

PL

Mimo ponad stuletniej historii badań psychologicznych nad wychowaniem nie potrafimy jednoznacznie określić przedmiotu oraz specyficznych zadań i celów psychologii wychowawczej jako odrębnej subdyscypliny psychologicznej. Odczuwamy również brak jednej, ogólnej i wyczerpującej psychologicznej teorii wychowania, opisującej i wyjaśniającej w sposób zadowalający złożoność zjawisk wychowawczych. Prezentowane w tym opracowaniu rozważania prowadzą do stwierdzenia, że psychologia wychowawcza odnosi się do obszaru zastosowania, który nie jest jednak unikalną kategorią przedmiotu badań psychologicznych. Stwierdzenie to jest traktowane jako problem, który warto podjąć na gruncie psychologii.

10

Wychowanie i rodzicielstwo, styl wychowania i styl rodzicielski. Analiza terminologiczna

80%

Bakiera L.

Psychologia Wychowawcza

|

2019

|

vol. 58(16)

60-72

PL

W artykule zaprezentowano rozważania na temat istoty wychowania zainspirowane dostrzeżeniem niejednoznaczności kategorii stosowanych w psychologii i dotyczących wychowania rodzicielskiego, takich jak styl rodzicielski, styl wychowania, postawa rodzicielska. Wskazano na różnice między wpływem społecznym i rozwojem a wychowaniem oraz na kluczowe właściwości działań wychowawczych (intencjonalność, celowość, procesualność, asymetryczność relacji wychowawczej). Autorka traktuje wychowanie jako długotrwałe i intencjonalne oddziaływanie interpersonalne nastawione na optymalizowanie rozwoju wychowanka. Domeną aktywności wychowawczej jest aktualizowanie potencjału rozwojowego wychowanka. Przyjmując takie założenie zauważa, że nie każde działanie rodzica świadczy o wychowaniu. Jego wpływ może mieć charakter destruktywny z punktu widzenia rozwoju dziecka. Natomiast próba wyjścia poza funkcje opiekuńczo-wychowawcze, z którymi najczęściej jest utożsamiane rodzicielstwo, zaowocowało autorskim ujęciem stylu rodzicielskiego. Omawiany jest on na podstawie złożonej sieci czynników różnicujących wymiary – interpersonalny i intrapsychiczny – doświadczeń rodziców.

11

Wychowanie a etyka odpowiedzialności

80%

Kunicka M.

Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja

|

2015

|

vol. 18

|

issue 3(71)

59-70

EN

The specific character of upbringing imposes the recognition of a human being, including their moral development, based not only on pedagogy, but also on philosophical sciences, amongst others on axiology and philosophical antropology. The process of upbringing always aims at raising such a personality of a pupil that allows them to make their own goals and values true taking into account a responsible action for the sake of common good. And it is the category of responsibility that has become the subject of reflection and consideration on various concepts of its phenomenon. The article presents three concepts of responsibility (by R. Ingarden, H. Jonas, E. Lévinas) creating “a new wave” in the philosophy of responsibility and their threads possible to be used in the upbringing theory.

PL

Specyfika problematyki wychowania nakazuje rozpoznanie człowieka, w tym jego rozwoju moralnego, na gruncie nie tylko pedagogiki, ale także nauk filozoficznych, m.in. aksjologii i antropologii filozoficznej. Proces wychowania zmierza każdorazowo do ukształtowania takiej osobowości wychowanka, która pozwoli mu na urzeczywistnianie własnych celów i wartości z uwzględnieniem odpowiedzialnego działania na rzecz dobra wspólnego. Właśnie kategoria odpowiedzialności stała się przedmiotem refleksji i namysłu nad różnymi koncepcjami jej fenomenu. Artykuł przedstawia trzy koncepcje odpowiedzialności (R. Ingardena, H. Jonasa, E. Lévinasa), tworzące „nową falę” w filozofii odpowiedzialności i ich wątki możliwe do wykorzystania w teorii wychowania.

12

Reflections on youth and upbringing

80%

Karpuszenko E., Czerw M., Grochulska M.

Szkoła - Zawód - Praca

|

2020

|

issue 20

27-38

PL

W opracowaniu poruszone są problemy współczesnej młodzieży i dylematy wychowawcze, stojące przed pedagogami i rodzicami. Tekst odnosi się do trudów kształtowania własnej tożsamości w dobie kultury popularnej i oddziaływania tej kultury na wychowanie młodzieży.

EN

The study deals with the problems of contemporary youth and the educational dilemmas faced by teachers and parents. The text refers to the efforts to shape a person’s identity in the era of popular culture and its effect on upbringing the youth.

13

Św. Józef Kalasancjusz 1557-1648. Życie oddane wychowaniu. Jubileusz 450. rocznicy urodzin Założyciela pijarów, Wydawnictwo Polskiej Prowincji Zakonu Pijarów, Kraków 2008, ss. 93

80%

Głowacka-Sobiech E.

Biuletyn Historii Wychowania

|

2008

|

issue 24

182-183

PL

Św. Józef Kalasancjusz 1557-1648. Życie oddane wychowaniu. Jubileusz 450. rocznicy urodzin Założyciela pijarów, Wydawnictwo Polskiej Prowincji Zakonu Pijarów, Kraków 2008, ss. 93

14

Zakazane emocje

80%

Paszkiewicz A.

Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze

|

2017

|

vol. 558(3)

12-19

PL

Wiele osób często popełnia błąd dzieląc emocje na pozytywne, czyli takie które można przeżywać i okazywać oraz negatywne, tj. takie, których okazywanie czy nawet doświadczanie jest niewłaściwe. W naszej kulturze istnieją uczucia, których okazywanie jest niewłaściwe, niepożądane, do których nie należy się przyznawać. Można tu zaliczyć emocje uznawane za „negatywne”, jak złość, wściekłość, smutek czy żal. Bolesne czy nieprzyjemne emocje nie są problemem samym w sobie, lecz stanowią raczej sygnał istnienia problemu w jakiejś innej sferze życia (fizycznej, psychicznej, moralnej). Udawanie, że się ich nie dostrzega przynosi więcej szkód niż korzyści, które zresztą są tylko doraźne. Dzieci, które nie mogą przeżywać wybranych emocji nie rozumieją reakcji i emocji innych ludzi, reagują w sposób nieadekwatny, co prowadzi do ich izolacji. Zadaniem rodziców i wychowawców jest nauczenie dziecka sprawnego poruszania się w świecie emocji, wyposażenie go w umiejętność rozpoznawania i nazywania uczuć własnych i innych ludzi.

15

Wychowawcze aspekty ojcostwa

80%

Bieszczad B.

Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze

|

2020

|

vol. 586(1)

3-11

PL

Celem artykułu jest wskazanie i uzasadnienie katalogu podstawowych kompetencji współczesnego ojca, składających się na jego rolę wychowawczą w rodzinie. Jest to perspektywa teorii wychowania, a zatem taka, która odwołuje się do elementarnych komponentów struktury procesu wychowania. Proponowany zbiór kompetencji wychowawczych ojca osadzony jest w perspektywie szerszej diagnozy społeczno-kulturowej współczesnej rodziny.

16

Prawo wychowawcą do dobra wspólnego

80%

Zamelski P. S.

Horyzonty Wychowania

|

2016

|

vol. 15

|

issue 36

141-151

PL

CEL NAUKOWY: Celem opracowania jest wykazanie związku pomiędzy treścią prawa stanowionego oraz wychowaniem społeczeństwa do rozumienia dobra wspólnego i partycypacji w jego budowaniu. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Problem badawczy, którego rozwiązaniu służą rozważania, brzmi: w jaki sposób prawo stanowione wychowuje do dobra wspólnego i jakie warunki powinno w związku z tym spełniać? Jako metodę badawczą zastosowano analizę i syntezę systemową oraz badania literaturowe. PROCES WYWODU: W toku rozważań poruszono zagadnienia istoty wychowania do dobra wspólnego, cech prawa stanowionego niezbędnych do przekazywania konstruktywnych treści wychowawczych oraz moralnych aspektów wychowania do dobra wspólnego wynikających z osobowo‑społecznej natury ludzkiej. Rozważania zostały osadzone na gruncie pedagogiki prawa, która zajmuje się wychowawczym oddziaływaniem prawa w życiu społecznym. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Na podstawie przeprowadzonych wywodów sformułowano następujące wnioski: dobro wspólne jest wartością konieczną w życiu społecznym; wychowanie do dobra wspólnego obejmuje przekaz wartości i postaw; prawo stanowione wychowuje do dobra wspólnego pod warunkiem zgodności z prawem naturalnym.WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Z rozważań płynie wniosek wskazujący na konieczność stanowienia i stosowania prawa z poszanowaniem obiektywnych wartości moralnych, dzięki czemu prawo stanie się bardziej skutecznym środkiem wychowywania społeczeństwa do rozumienia i współdziałania na rzecz dobra wspólnego.

17

Narcyza Żmichowska (1819–1896) – pisarka, działaczka społeczna, nauczycielka

80%

Hajkowska M.

Lubelski Rocznik Pedagogiczny

|

2015

|

vol. 34

|

issue 1

EN

Narcyza Żmichowska is one of the most prominent women of the 19th century. She succeeded in fulfilling herself on different planes including writing, social and pedagogical activity. She created modern postulates concerning women’s education, establishing a career path. In her works she presented the picture of the whole family as well as the role and importance of individual family members. She upheld precious values such as love, honesty or patriotism.

PL

Narcyza Żmichowska należy do grona najwybitniejszych kobiet XIX stulecia. Realizowała się na wielu płaszczyznach, do których zaliczała się działalność pisarska, społeczna i pedagogiczna. Wychodziła z nowoczesnymi postulatami dotyczącymi kształcenia kobiet, wyznaczając im drogę kariery zawodowej. W swoich pracach ukazywała obraz rodziny oraz rolę i znaczenie poszczególnych jej członków. Stała na straży cennych wartości, takich jak miłość, uczciwość, patriotyzm.

18

Współczesny uczeń obrazem rodzinnych problemów

80%

Mastalski J.

Sympozjum

|

2011

|

issue 2(21)

27-40

EN

Omnipresent globalism greatly influences educational reality, which appears to be a place of many challenges, chances and threats. Nowadays, computers become “subject” quicker than ever, and a student interacts with it much more intensively than with a teacher. Globalization becomes, to some extent, a part of the life of the subject of education. At school, which is full of global trends, a student absorbs the preferred style of thinking and acting. Today’s teacher must be aware of the changes that shape the profile of a student in a school of the 21st century. The article describes negative elements in the profile of a global student. Depicting the profile of a 21st century’s student, the author also presents opportunities for the student’s development (global spaces of development, cultural exchanges, and enlarged chances for comprehensive development).

19

Dorosłe dzieci z rodzin dysfunkcyjnych, czyli kilka słów o funkcjonowaniu oraz konsekwencjach życia w nieprawidłowym środowisku wychowawczym

80%

Dąbrowska A.

Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze

|

2018

|

vol. 568(3)

3-15

PL

Artykuł dotyczy problemu ekosystemu rodzinnego jako podstawowego środowiska socjalizacjii wychowania dziecka.Nie jest to jednak kolejne definicyjne ujęcie tego tematu, ale raczej synteza wiedzy niezbędnej dla określenia tła stanowiącego przybliżenie zasadniczej problematyki niniejszego studium, koncentrującego się wokół konsekwencji (dla funkcjonowania w dorosłym życiu) wychowywania się w rodzinach dotkniętych kryzysami. Literatura przedmiotu oraz terapeuci coraz częściej kierują uwagę nie tylko na kwestię dorosłych dzieci alkoholików (DDA), ale także – rozpatrując problem w szerszym ujęciu – dorosłych dzieci z rodzin dysfunkcyjnych (DDD), zaznaczając tym samym, że osoby, które wychowywały się w nieprawidłowym, dysfunkcjonalnym środowisku, projektują zaburzone zachowania na swoje własne życie partnerskie, rodzinne i społeczne (Pospiszyl, 1998, s. 17–175).

20

O utracie zaufania do wychowania

80%

Olbrycht K.

Horyzonty Wychowania

|

2015

|

vol. 14

|

issue 31

95-109

PL

Autorka poświęca tekst zjawisku, które jej zdaniem cechuje współczesne życie społeczne i staje się jednym z poważniejszych problemów praktyki społeczno-edukacyjnej. Chodzi o utratę zaufania do wychowania. Osią przedstawianych rozważań są pytania: Czy, a jeśli tak, to w jakim sensie można dziś mówić o utracie zaufania do wychowania? Co można uznać za jego symptomy? Jakie mogą być przyczyny, ale i konsekwencje tego zjawiska? Za symptomy utraty zaufania do wychowania uznaje niechętne używanie pojęcia „wychowanie” w praktyce i teorii działań pedagogicznych, zastępowanie go pojęciami „edukacja” i „wspieranie zdrowia psychicznego”, brak debaty społecznej na temat wychowania, osłabianie świadomości wychowawczego wymiaru pracy szkoły, przejmowanie zadań tradycyjnie wiązanych z wychowaniem przez programy profilaktyczne, wreszcie szukanie rozwiązań trudności wychowawczych nie głównie w działaniu wychowawczym, ale u specjalistów zajmujących się różnymi sferami rozwoju. Głównymi przyczynami są jej zdaniem kulturowe tendencje do unikania w działaniach z ludźmi określania założeń antropologicznych i aksjologicznych, co dotyczy również pracy z młodym pokoleniem. Oznacza to rezygnację z wyraźnych celów na rzecz poszczególnych kompetencji i sposobów ich uzyskiwania, a w konsekwencji – brak refleksji nad istotą działań wychowawczych oraz ich warunków. Skutkiem może być niebezpieczne rozwojowo, społecznie i kulturowo, postępujące wycofywanie się naturalnych i instytucjonalnych wychowawców z podejmowania rozłożonego w czasie, spójnego działania wychowawczego oraz przenoszenie odpowiedzialności za dzieci i podopiecznych na zewnętrzne instytucje i specjalistów.

Refine search results