Search results

1

Młodzież w kryzysie – doświadczenie zaniedbania wśród adolescentek i adolescentów jako „zaniedbany” obszar teorii i badań

100%

Jankowiak B.

Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne

|

2019

|

vol. 9

|

issue 2

73-86

EN

Experiencing violence from parents (being neglected is a form of violence as well) may contribute to a serious emotional crisis affecting positive development in adolescence and limiting the ability to cope with developmental tasks. Unfortunately, there are still doubts concerning a proper definition of neglect of young people. Available data indicate that neglect of teenagers should be distinguished from neglect of younger children because of differences in the needs of these age groups and, consequently, because of differences in parents’ behaviours which support their development and which are a threat to young people’s needs being met. Analysis of available literature reveals a gap in the knowledge about the occurrence of neglect of young people as well as its causes and consequences.

PL

Doświadczanie przemocy ze strony rodziców – także jednej z form przemocy, jaką jest zaniedbanie – przyczynić się może do poważnego kryzysu emocjonalnego, silnie obciążającego pozytywny rozwój w okresie dorastania i ograniczający możliwości radzenia sobie z zadaniami rozwojowymi. Niestety nadal istnieją wątpliwości co do właściwego zdefiniowania zaniedbania młodzieży. Dostępne dane wskazują, że zaniedbanie nastolatków należy odróżnić od zaniedbania młodszych dzieci ze względu na różnice w potrzebach tych grup wiekowych, a co za tym idzie różnice w zachowaniach rodzicielskich wspierających rozwój oraz takich, które stanowią zagrożenie dla realizacji potrzeb młodych ludzi. Analiza dostępnej literatury świadczy o istnieniu luk w wiedzy na temat rozpowszechnienia zaniedbania wśród młodzieży oraz przyczyn i konsekwencji zaniedbania.

2

Spostrzeganie rodziny dysfunkcjonalnej przez dzieci sześcioletnie

85%

Marat E., Rydz S., Malinkiewicz-Bryndzaa O.

Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka

|

2015

|

vol. 14

|

issue 3

38-54

PL

Rodzina jest pierwszym środowiskiem społecznym człowieka. O rodzinie prawidłowiej mówimy wtedy, gdy zapewnia wszechstronny rozwój fizyczny, społeczny i psychiczny swoim dzieciom. Zdarza się jednak, że prawidłowe działanie rodziny zostaje zaburzone i nie spełnia ona swoich rzeczywistych funkcji – wówczas mówimy o rodzinie dysfunkcjonalnej. Dysfunkcjonalność rodziny obejmuje wszystkich jej członków, najbardziej jednak odbija się na najmłodszych. Atmosfera w takich rodzinach często pełna jest napięć, konfliktów, zagrożeń, negatywnych wzorców postępowania, dezintegracji emocjonalnej. Dzieci w wieku przedszkolnym potrafią już spostrzegać rodziny z pewnym dystansem, widzą różnice między różnymi środowiskami, coraz częściej przebywają poza środowiskiem rodzinnym, mają kontakt z innymi dziećmi i dorosłymi. Niniejsze badanie miało na celu ukazanie, jak dzieci z rodzin prawidłowych i dysfunkcjonalnych spostrzegają swoje rodziny, czy występują różnice w ocenie poszczególnych członków rodziny, czy inaczej oceniają rodziny chłopcy, a inaczej dziewczynki. W badaniu wzięło udział 46 dzieci sześcioletnich – 23 z rodzin przeciętnych i 23 z rodzin z problemem zaniedbania. Do zbadania spostrzegania relacji rodzinnych w perspektywie dzieci wykorzystano Test stosunków rodzinnych Bene i Anthony’ego. Ten test ocenia uczuciowy stosunek dziecka do pozostałych członków rodziny, a także postawy rodziny wobec dziecka. Badanie w pewnym sensie imituje sytuację życiową badanego dziecka, a jego wyniki ukazują rodzinne interakcje uczuciowe spostrzegane przez samo dziecko, wynikające z jego doświadczeń z osobami bliskimi. Głównym założeniem badania jest ukazanie różnic w postrzeganiu rodziny przez dzieci pochodzące w rodzin z problemem zaniedbania oraz dzieci z rodzin przeciętnych. Istotą jest pokazanie, że dzieci krzywdzone przez swoich najbliższych inaczej widzą swoje otoczenie.

EN

Family is the first and basic social environment for every person. If it guarantees comprehensive development: physical, social, and psychological one, for its adult members and for children, then we say about a properly functioning family. However, it happens that proper functioning of a family becomes destroyed (because of external and internal factors), then it is characterised by interactions that hinder its effective and positive activities. Dysfunction of a family involves all its members, yet the youngest ones are influenced most. It is in a family that a child acquires knowledge on himself or herself and on the surrounding world. Skills to solve problems, realise aims, present one’s opinions or make relations with other people are learnt by a child by means of imitating the significant others (parents, siblings). Whereas the atmosphere in dysfunctional families is often filled with tension, conflicts, menaces, negative patterns of behaviour, and emotional disintegration. It is as early as in preschool age that children are able to perceive their families with some distance and see differences between environments, for they stay beside their family environments more and more often and they have contacts with other children and adults. The objective of the studies undertaken by the authors was to find answers to the following questions: How do children from proper and dysfunctional families perceive their families? Are there any differences in their assessment of particular persons in the families? Do boys assess their families in a different way than girls do? The research included 46 6-year-old children: 23 of them originated from average families and 23 – from families with the problem of neglect. Children’s perception of family relations was examined using the Test of Family Relations by E. Bene and J. Anthony. The method allows to measure a child’s emotional attitude towards family members and also to assess family’s attitudes toward a child. The examination somehow imitates life situation of an examined child, and the obtained results show emotional interactions in a family as perceived by a child because of his or her experiences with close persons. The main assumption of the study was an attempt at showing differences in perception of a family by children from families with the problem of neglect and children from average families.

3

Porzucenie jako forma zaniedbania – wybrane zagadnienia karnomaterialne i karnoprocesowe

71%

Osiak-Krynicka K.

Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka

|

2019

|

vol. 18

|

issue 1

131-152

PL

Zaniedbanie jest współcześnie występującą formą przemocy wobec dziecka. Przybiera różne postaci i może dochodzić do niego już w okresie prenatalnym. Jedną z najskrajniejszych form zaniedbania jest porzucenie dziecka, co stanowi przestępstwo według polskiego prawa. Polega ono na zostawieniu dziecka w miejscu, w którym istnieje niewielkie prawdopodobieństwo, że zostanie znalezione i otrzyma odpowiednią pomoc. Skutkiem porzucenia może być śmierć dziecka. Sprawcami tego czynu są osoby, na których ciąży obowiązek zapewnienia opieki małoletniemu. Dziecko powinno być otoczone miłością i bezpieczeństwem już od momentu poczęcia, dlatego bardzo ciężko zrozumieć motywację sprawców, którzy niejednokrotnie porzucają swoje dzieci na pewną śmierć. Porzucenie jest czynem okrutnym i zasługuje na potępienie społeczne, a sprawca na odpowiednio wysoką karę.

EN

Neglect is a contemporary form of violence against a child. It takes various forms and can reach it already in the prenatal period. One of the most extreme forms of neglect is the abandonment of a child, which is a crime according to Polish law. It consists in abandoning the child in a place where there is little probability that the child will be found and given appropriate help. The result of abandonment may be the death of a child. The perpetrator of this act are people who are under the obligation to provide care to a minor. The child should be surrounded by love and safety from the moment of conception, so it is very difficult to understand the motivation of abandoners who often abandon their children to certain death. Abandonment is a cruel act and deserves social condemnation, and the offender is punished accordingly.

4

Zaniedbane paradygmaty formacyjne nastolatka

71%

Mastalski J.

Studia Paedagogica Ignatiana

|

2017

|

vol. 20

|

issue 2

103-118

PL

Najbardziej zagrożoną grupą społeczną, narażoną na negatywne skutki zmian cywilizacyjnych, jest młodzież będąca podatnym gruntem dla manipulacji oraz sugestywnego kreowania mody i trendów. W tym kontekście autor podejmuje refleksję nad procesem wychowania i formacji młodego pokolenia. Czyni to, odwołując się do pewnych paradygmatów formacyjnych, które wydają się w obecnym czasie zaniedbane, zapomniane lub marginalizowane ze względu na to, że są niewygodne. Autor najpierw uściśla takie pojęcia, jak paradygmat i formacja. Następnie omawia dziewięć zaniedbanych paradygmatów formacyjnych nastolatka. Są nimi: paradygmat teleologiczny, ograniczonego zaufania, kontrolowanej samodzielności, indywidualnego podejścia, detoksykacyjny, wychowania przez obecność, destereotypizacyjny, ekologiczny oraz paradygmat spirytualny.

EN

The most endangered social group who are vulnerable to the adverse effects of civilizational changes are youth, a fertile ground for manipulation and the suggestive creation of fashion and trends. In this context, the author reflects on the process of education and formation of the young generation. He does this by referring to certain paradigms of formation, which seem at the present time neglected, forgotten or marginalized because they are uncomfortable. The author first, however, clarifies concepts such as paradigm and formation. Then the nine neglected formative paradigms of a teenager are discussed. These are: the teleological paradigm, the paradigm of limited trust, the paradigm of controlled self-reliance, the paradigm of individual approach, the detoxification paradigm, the paradigm of upbringing by presence, the de-stereotyping paradigm, the ecological paradigm and the spiritual paradigm.

5

Zaniedbanie dziecka w rodzinie migracyjnej – aspekty społeczno-prawne

71%

Malorny I.

Resocjalizacja Polska

|

2015

|

issue 10/2015

125-136

PL

Zaniedbanie dziecka pod względem prawnym w rodzinach migracyjnych jest nagminnym problemem społecznym. Artykuł jest apelem, który autorka kieruje do migrujących rodziców w imieniu ich dzieci, pozostawionych często w kraju bez opieki prawnej. Wskazuje też na obowiązek nauczycieli, pedagogów oraz innych specjalistów o poinformowaniu rodziców wyjeżdżających do pracy za granicę o konsekwencjach związanych z niezapewnieniem opieki prawnej swoim dzieciom na czas ich nieobecności w domu oraz o tym, jak mogą się przed nimi zabezpieczyć. Warto podkreślić, że często rodzice nie są świadomi zagrożeń związanych z pozostawieniem dzieci bez opieki prawnej, zatem należy podjąć wszelkie starania, aby podnosić ich świadomość w tym zakresie.

EN

Child’s legal neglect in migration families is a widespread social problem. The article is an appeal directed to the migrating p arents in the name of the children, who are often left by them at homes without legal care. Moreover, the article refers to the teachers’, pedagogues’ and other professionals’ responsibility for informing economically migrating parents about the consequences of the lack of ensuring the legal care for their children during their absence, as well as for informing about the possibilities of protecting from mentioned potential consequences. It needs to be emphasized, that children are often left without care by parents who are not consciouss of the risk connected with this situation, that’s why it is needed to make efforts to improve their consciousness related to the mentioned problem.

6

Child Neglect in the Migration Family – Social-Legal Aspects

71%

Malorny I.

Resocjalizacja Polska

|

2015

|

issue 10/2015

373-384

EN

Child’s legal neglect in migration families is a widespread social problem. The article is an appeal directed to the migrating p arents in the name of the children, who are often left by them at homes without legal care. Moreover, the article refers to the teachers’, pedagogues’ and other professionals’ responsibility for informing economically migrating parents about the consequences of the lack of ensuring the legal care for their children during their absence, as well as for informing about the possibilities of protecting from mentioned potential consequences. It needs to be emphasized, that children are often left without care by parents who are not consciouss of the risk connected with this situation, that’s why it is needed to make efforts to improve their consciousness related to the mentioned problem.

PL

Zaniedbanie dziecka pod względem prawnym w rodzinach migracyjnych jest nagminnym problemem społecznym. Artykuł jest apelem, który autorka kieruje do migrujących rodziców w imieniu ich dzieci, pozostawionych często w kraju bez opieki prawnej. Wskazuje też na obowiązek nauczycieli, pedagogów oraz innych specjalistów o poinformowaniu rodziców wyjeżdżających do pracy za granicę o konsekwencjach związanych z niezapewnieniem opieki prawnej swoim dzieciom na czas ich nieobecności w domu oraz o tym, jak mogą się przed nimi zabezpieczyć. Warto podkreślić, że często rodzice nie są świadomi zagrożeń związanych z pozostawieniem dzieci bez opieki prawnej, zatem należy podjąć wszelkie starania, aby podnosić ich świadomość w tym zakresie.

7

Osoby z niepełnosprawnością jako ofiary zaniedbania w rodzinie

71%

Ćwirynkało K.

Opuscula Sociologica

|

2013

|

issue 1(3)

47-59

PL

Podstawowymi celami artykułu jest: 1) określenie dylematów związanych z definicją zaniedbania (w porównaniu z przemocą) oraz konsekwencji zaniedbania w krótszej i dłuższej perspektywie, jak również 2) analiza najnowszej literatury na temat osób z niepełnosprawnością jako ofiar zaniedbania, pokazująca różnice w rozpowszechnieniu zjawiska zaniedbania między populacją ogólną i osobami z niepełnosprawnością, a także przedstawienie powszechnych form zaniedbania fizycznego i emocjonalnego, którego doświadczają osoby z niepełnosprawnością. Literatura pokazuje, że zaniedbanie jest najpowszechniejszą formą niewłaściwego traktowania, a osoby niepełnosprawne są szczególnie zagrożone staniem się ofiarą zaniedbania. Wśród powszechnych form zaniedbania, których doświadczają, wymienić można zaniedbanie w zakresie: podstawowej opieki, zapewnienia bezpieczeństwa, ciepła emocjonalnego, stabilizacji, stymulacji, stawiania granic i kierowania. Podkreślono także społeczny kontekst zaniedbania i niepełnosprawności.

EN

The main objectives of the article were to (1) delineate the dilemmas connected with the definition of neglect (compared to abuse) and the consequences of neglect in the short and long term as well as to (2) analyze the recent research on neglect of disabled people, showing the differences in the prevalence of neglect in the general population and in the disabled persons, and presenting common forms of physical and emotional neglect of the disabled . The literature on the subject shows that neglect is the most common form of maltreatment and the disabled are especially at risk of neglect. The common forms of their neglect include: neglect in basic care, ensuring safety, emotional warmth, stability, stimulation, setting boundaries and guidance. The social context of neglect and disability is also emphasized.

8

Przemoc w rodzinie, zaniedbanie, wiktymizacja pośrednia. Wyniki Ogólnopolskiej diagnozy problemu przemocy wobec dzieci

71%

Wójcik S.

Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka

|

2013

|

vol. 12

|

issue 3: Ogólnopolska diagnoza problemu przemocy wobec dzieci

40-62

PL

Artykuł przedstawia wyniki przeprowadzonego w roku 2012 na losowej próbie 1005 dzieci w wieku 11–17 lat badania Ogólnopolska diagnoza problemu przemocy wobec dzieci w zakresie przemocy fizycznej i psychicznej doświadczanej przez dzieci ze strony rodziców i znajomych dorosłych, zaniedbania oraz bycia narażonym na wiktymizację pośrednią. Ponad jedna piąta respondentów (21%) doświadczyła w swoim życiu przemocy fizycznej ze strony znajomych dorosłych. Równie duży odsetek (22%) narażony był na przemoc psychiczną (emocjonalną). Doświadczanie zaniedbania przed ukończeniem 12 roku życia było udziałem 6% respondentów. 12% było świadkami przemocy pomiędzy bliskimi dorosłymi, a 9% krzywdzenia innych dzieci przez dorosłych. Omawiane zjawiska często współwystępowały ze sobą. Wyniki badań empirycznych zostały w artykule przedstawione w kontekście teoretycznym a także skonfrontowane z wynikami innych badań polskich i zagranicznych.

EN

The article presents the results of National Survey of Child and Youth Victimisation in Poland – a nationwide study on a random sample of 1005 children aged 11–17 years realised in 2012. It examines physical and psychological violence experienced by children from their parents and known adults as well as neglect and exposition to indirect victimization. More than one fifth of respondents (21%) had experienced in their lifetime physical abuse by known adults. An equally high percentage (22%) were subjected to psychological (emotional) violence. Experiencing neglect before the age of 12 affected 6% of respondents. 12% had witnessed violence between intimate adults and 9% had seen adults hurting other children. These phenomena are often co-occurring with each other. Empirical studies have been presented in an article in the theoretical context and confronted with other Polish and international research devoted to this topic.

9

Ukryta trauma – zaniedbywanie i emocjonalne krzywdzenie dzieci

71%

Czub M.

Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka

|

2019

|

vol. 18

|

issue 2

38-58

PL

Obecna wiedza psychologiczna jasno wskazuje, że doświadczenie przez dziecko zaniedbania i krzywdzenia emocjonalnego ma destrukcyjny wpływ na jego dalsze funkcjonowanie społeczno-emocjonalne. Skutki tego rodzaju krzywdzenia są równie poważne jak konsekwencje przemocy fizycznej czy seksualnej i są tym większe, im wcześniej ma ono miejsce w życiu dziecka. Niestety te rodzaje krzywdzenia często pozostają niezauważane przez otoczenie lub są jedynie powodem do krytyki, ale nie podjęcia interwencji i terapii. W artykule przedstawiono podstawowe informacje dotyczące problemu krzywdzenia emocjonalnego, jego przejawów i konsekwencji, a także szczegółowo opisano oznaki krzywdzenia emocjonalnego służące do rozpoznawanie tego zjawiska i podejmowania decyzji o interwencji. Coraz szerzej prowadzone w tym obszarze badania wskazują, że jednym z bardzo częstych następstw traumatycznych doświadczeń w obszarze relacji z innymi są – ciągle jeszcze rzadko rozpoznawane i opisywane – zaburzenia dysocjacyjne. Dlatego też szczególny nacisk położono w artykule na przybliżenie tego zjawiska – definicję, opis rodzajów dysocjacji oraz objawów w zachowaniu dziecka świadczących o jej występowaniu.

EN

Current psychological knowledge clearly indicates that the child’s experience of neglect and emotional abuse has a destructive impact on his further socio-emotional functioning. The effects of this kind of abuse are as serious as the consequences of physical or sexual violence. They are all the more serious the sooner they occur in the child’s life. Unfortunately, these types of abuse often go unnoticed by the close social environment or, they are just a reason to criticism but not to intervene and treatment. The following text will present basic information about the problem of emotional abuse, its manifestations and consequences, as well as detailed descriptions of signs of emotional abuse to help to recognize this phenomenon and make decisions about intervention. Increasingly widespread research in this area indicates that one of the very common consequences of traumatic experiences in the area of relationships with others are, still rarely recognized and described, dissociative disorders. Therefore, special emphasis was placed in the article on familiarizing readers with the phenomenon of dissociation - the definition, description of the types of dissociation and symptoms in child’s behavior

10

Przemoc w rodzinie. Wyniki Ogólnopolskiej diagnozy skali i uwarunkowań krzywdzenia dzieci

71%

Szredzińska R., Włodarczyk J.

Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka

|

2019

|

vol. 18

|

issue 3

36-67

PL

W artykule przedstawiono wyniki Ogólnopolskiej diagnozy skali i uwarunkowań krzywdzenia dzieci, którą przeprowadzono w 2018 r. na losowej próbie 1155 dzieci i nastolatków w wieku 11–17 lat. Analizie poddano zjawiska przemocy fizycznej, przemocy psychicznej i zaniedbania fizycznego oraz wiktymizacji pośredniej w postaci bycia świadkiem przemocy domowej. Okazało się, że co piąty nastolatek doświadczył przemocy fizycznej ze strony bliskich osób, a odsetek ten wzrósł do 33%, gdy do analizy włączono doświadczanie kar fizycznych w postaci klapsów. Spośród badanych 19% doświadczyło przemocy psychicznej w rodzinie, 6% – zaniedbania fizycznego, a 13% było świadkiem przemocy domowej wobec osoby dorosłej lub innego dziecka w rodzinie. Wykazano istotny związek wszystkich wymienionych kategorii krzywdzenia z podejmowaniem zachowań autodestrukcyjnych – samookaleczeń i prób samobójczych.

EN

Phenomena of physical and psychological violence, physical neglect and indirect victimization, in the form of witnessing domestic violence. Every fith teenager experienced physical violence from close relatives. This percentage grew to 33% when the experience of physical punishment in the form of spanking was included in the analysis. 19% of respondents experienced psychological violence in the family, 6% have physical negligence experience and 13% witnessed domestic violence against an adult or other child in the family. The analysis of the results showed a significant relationship between all the above categories of abuse and self-destructive behavior: self-harm and attempted suicide.

11

Zaniedbanie psychospołeczne młodzieży w środowisku rodzinnym funkcjonującym w warunkach zróżnicowania kulturowego

57%

Chojnacka-Synaszko B.

Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka

|

2019

|

vol. 18

|

issue 1

45-68

PL

W tekście zwrócono uwagę na to, że zróżnicowanie kulturowe jest rozpatrywane nie tylko w odniesieniu do mniejszości/większości narodowych, lecz też do grup różnych pod względem cech biologicznych, psychologicznych, społecznych i ekonomicznych. W przestrzeni zróżnicowanej kulturowo ważna jest nie tylko reakcja na odmienność (charakterystyczna dla wielokulturowości), ale także interakcja (zamierzone poznawanie, współdziałanie, negocjacja, dialog), czyli kreowanie międzykulturowości. Wobec tego młode pokolenie powinno w rodzinie kształtować umiejętności potrzebne do zrozumienia sytuacji kontaktu z przedstawicielem innej kultury i rozwijać umiejętności odpowiedniego zachowania się podczas tego typu spotkań. Wskazano, że te umiejętności wchodzą w zakres tzw. kompetencji interkulturowej. Obejmuje ona cząstkowe kompetencje: personalną, społeczną i strategiczną. Na proces nabywania i utrwalania przez młodzież tych kompetencji mogą oddziaływać negatywnie przejawiane przez rodziców zachowania z zakresu zaniedbania psychospołecznego. W tekście przedstawiono więc sytuacje zaniedbania psychospołecznego, których doświadcza w rodzinie młodzież (N = 384) żyjąca w powiecie cieszyńskim (w regionie, który cechuje przygraniczne położenie, transgraniczna współpraca i zróżnicowanie wyznaniowe). Powyżej 20% badanych spotykało się z nadmierną krytyką ze strony obojga rodziców, a także rodziców cechowały obojętność i niska jakość opieki. Badani wskazywali, że ich ojcowie odznaczają się emocjonalną niedostępnością i mają problem z reakcją na sygnały docierające do nich ze strony dzieci. Młodzi chłopcy podkreślali, że rodzice rzadko dążą do kontaktu werbalnego ze swym dzieckiem oraz mają trudności w okazywaniu mu pomocy i wsparcia. W dalszej części tekstu podjęto próbę określenia konsekwencji zachowań rodzicielskich z kategorii zaniedbania psychospołecznego i wskazano, jak mogą one rzutować na zainicjowanie spotkania oraz podtrzymywanie kontaktu z odmiennymi.

EN

Cultural diversity is not only considered in relation to minorities/national majority, but also to groups different in terms of biological, psychological, social and economic characteristics. In a culturally diverse space, it is not only the reaction to difference (multiculturalism) that is important, but also the interaction (intended cognition, cooperation, negotiation, dialogue),that is, creating interculturality. In the family, the young generation should shape the skills needed to understand the situation of contact with a representative of another culture. It is indicated in the text that they fall within the scope of the intercultural competence. This competence includes partial competences: personal, social and strategic. Behavior expressed by parents in the field of psychosocial neglect can negatively affect the process of acquiring and consolidating these skills. The text presents the situations of psychosocial neglect which are experienced in the family by young people (384 respondents) living in a region characterized by a cross-border location and cooperation, religious diversity). Over 20% of all respondents meet with excessive criticism from both parents, and both parents are characterized by indifference, low quality of care. Their fathers are characterized by emotional inaccessibility and have a problem with the response to signals from children growing up to them. Young boys emphasize that parents rarely seek verbal contact with their child and show difficulties in showing him support. An attempt was made to determine the consequences of parental behaviors from the category of psychosocial neglect and it was indicated how they can affect the approach, the initiation of the meeting, maintaining contact with others.

12

Złożoność zjawiska przemocy domowej wobec starszych kobiet na obszarach wiejskich. Charakterystyka współwystępowania form przemocy i relacji między sprawcami a ofiarami

57%

Terelak A., Kołodziejczak S.

Wychowanie w Rodzinie

|

2023

|

vol. XXX

|

issue (1/2023)

249-282

EN

Aim. The study of the phenomenon of domestic violence against senior women, carried out in rural areas of Western Pomerania, was oriented to the characteristics of the structure of the phenomenon (in the form of – well-established in the research tradition and described in the literature – five of its forms: psychological violence, physical violence, neglect, economic violence and sexual violence), as well as the characteristics of the relationship between perpetrators and victims. Methods. The research concept was carried out using an auditory interview technique based on a questionnaire. Results. 35.5% of elderly women experience psychological violence, 22.3% experience neglect by relatives, 8.3% - acts of economic violence, 5.8% physical violence and 0.8% sexual violence. Considering the perpetrators of domestic violence against older women, 60.6% are men, most often the husbands of victims (50%), and sons (25%). Perpetrators of violence are more likely to be the victims’ husbands than their children, who in turn are perpetrators of violence against elders more often than their spouses (i.e., the victims’ sons-in-law/daughters-in-law), concubines or partners. Conclusion. Neglect is more likely than not to co-occur with psychological violence. Two types of acts of psychological violence: humiliation, persistent teasing/mocking/mocking in the eyes of others, and blaming for even minor failures, failures/multiple blames for one’s own mistakes are characterized by a high potential for associating psychological harms with neglect. They remain correlated with almost all, accepted for study, acts of neglect. This correlation of forms of domestic violence can be read as a kind of complex of dysfunctional relationships between family members. The results of the study confirm the thesis that the situation of families is characterized by a peculiar accumulation of conditions having the hallmarks of pathological patterns of family life, expressed in the occurrence of entire complexes of experienced harms, usually belonging to more than one form of violence.

PL

Cel. Badanie nad zjawiskiem przemocy domowej wobec kobiet w wieku senioralnym, zrealizowane na obszarach wiejskich Pomorza Zachodniego, zorientowane zostało na charakterystykę struktury zjawiska (w postaci – ugruntowanych w tradycji badawczej i opisanych w literaturze – pięciu jego form: przemocy psychicznej, fizycznej, zaniedbań, przemocy ekonomicznej i seksualnej), a także charakterystykę relacji między sprawcami a ofiarami. Metody. Koncepcja badawcza zrealizowana została przy zastosowaniu techniki wywiadu audytoryjnego bazującego na kwestionariuszu. Wyniki. 35,5% starszych kobiet doświadcza przemocy psychicznej, 22,3% doświadcza zaniedbań ze strony bliskich, 8,3% – aktów przemocy ekonomicznej, 5,8% przemocy fizycznej oraz 0,8% przemocy seksualnej. Mając na uwadze sprawców przemocy domowej wobec starszych kobiet, 60,6% stanowią mężczyźni, najczęściej mężowie ofiar (50%) oraz synowie (25%). Sprawcami przemocy częściej są mężowie ofiar niż ich dzieci, te z kolei są sprawcami przemocy wobec starszych częściej niż ich małżonkowie (czyli zięciowie/synowe ofiar), konkubenci czy partnerzy. Wnioski. Zaniedbania częściej współwystępują niż nie współwystępują z przemocą psychiczną. Dwa rodzaje aktów przemocy psychicznej: poniżanie, uporczywe naigrywanie się/przykre wyśmiewanie/ośmieszanie w oczach innych oraz obwinianie za choćby drobne porażki, niepowodzenia/wielokrotne zrzucanie winy za własne błędy charakteryzują się wysokim potencjałem wiązania krzywd psychicznych z zaniedbaniami. Pozostają one w zależności z niemal wszystkimi, przyjętymi do badania, aktami zaniedbań. Taka korelacja form przemocy domowej może być odczytywana jako swoisty kompleks dysfunkcji relacji między członkami rodziny. Wyniki badania potwierdzają tezę, iż sytuację rodzin charakteryzuje swoista kumulacja warunków posiadających znamiona patologii wzorców życia rodzinnego, wyrażająca się występowaniem całych kompleksów doświadczanych krzywd, należących zwykle do więcej niż jednej formy przemocy.

13

Safeguarding as Ministry. Promoting a Culture of Safeguarding Children, Young People and Adults at Risk within the Catholic Church of England and Wales

43%

Kwiatkowski D.

Roczniki Teologiczne

|

2019

|

vol. 66

|

issue 6: Teologia pastoralna

19-39

EN

The article offers an insight into the work of the Catholic Church in England and Wales in promoting a culture of safeguarding children, young people and adults at risk. The promotion of the safeguarding culture depens on a balanced and careful assessment of the situation, the operation of institutions and organizations established within the Church to protect and prevent crimes against minors as well as fostering a pastoral sense of safeguarding in the Church, namely all members of the Church’s hierarchy, priests, religious leaders and laic people as well as all the People of God. This article presents the development of definition of safeguarding and a broad understanding of the context of protection of minors in recent years, especially in the Church’s practice and teachings. It also presents legal, civil and canonical documents as well as theological and pedagogical aspects of the safeguarding. In the research aspect of the thesis the article indicates key elements of actions taken by the Catholic Church in England and Wales in relation to the One Church principle, the principle of unity of the Church as an institution. Also presented are forms and ways of promoting a culture of safeguarding in the life and ministry of the Church, whose aim is to love and ensure pastoral care for every “Little Child.”

PL

Artykuł przedstawia oddziaływania Kościoła katolickiego w Anglii i Walii w dziedzinie promowania kultury ochrony (safeguarding) przed przestępstwami wobec małoletnich, młodzieży i dorosłych znajdujących się w sytuacji zachowań ryzykownych. Promowanie kultury prewencji wyraża się w dojrzałej refleksji i działaniu zarówno instytucji i organizacji powołanych w Kościele do ochrony i zapobiegania przestępstwom wobec małoletnich, jak i formacji oraz edukacji podmiotów oddziaływania pastoralnego w Kościele: członków hierarchii Kościoła, księży i osób zakonnych, religijnych liderów i osób świeckich, a także całego Ludu Bożego. Artykuł prezentuje rozwój definicji oraz szerokie rozumienie kontekstu ochrony małoletnich na przestrzeni ostatnich lat. Przedstawia kontekst prawny i kanoniczny, elementy nauczania i praktykę Kościoła. Podejmuje elementy teologii i pedagogiki prewencji oraz ochrony małoletnich. Wskazuje na kluczowy wymiar pracy Kościoła w Anglii i Walii w dziedzinie ochrony i prewencji, zasadę One Church (Jeden Kościół – Kościół Razem), zasadę jedności oddziaływania Kościoła jako instytucji. W aspekcie badawczym pracy omawia formy i sposoby promowania kultury ochrony i prewencji w życiu oraz posłudze Kościoła, którego nadrzędnym celem jest miłość i troska pasterska o „najmniejszych”.

Refine search results

Młodzież w kryzysie – doświadczenie zaniedbania wśród adolescentek i adolescentów jako „zaniedbany” obszar teorii i badań

Spostrzeganie rodziny dysfunkcjonalnej przez dzieci sześcioletnie

Porzucenie jako forma zaniedbania – wybrane zagadnienia karnomaterialne i karnoprocesowe

Zaniedbane paradygmaty formacyjne nastolatka

Zaniedbanie dziecka w rodzinie migracyjnej – aspekty społeczno-prawne

Child Neglect in the Migration Family – Social-Legal Aspects

Osoby z niepełnosprawnością jako ofiary zaniedbania w rodzinie

Przemoc w rodzinie, zaniedbanie, wiktymizacja pośrednia. Wyniki Ogólnopolskiej diagnozy problemu przemocy wobec dzieci

Ukryta trauma – zaniedbywanie i emocjonalne krzywdzenie dzieci

Przemoc w rodzinie. Wyniki Ogólnopolskiej diagnozy skali i uwarunkowań krzywdzenia dzieci

Zaniedbanie psychospołeczne młodzieży w środowisku rodzinnym funkcjonującym w warunkach zróżnicowania kulturowego

Złożoność zjawiska przemocy domowej wobec starszych kobiet na obszarach wiejskich. Charakterystyka współwystępowania form przemocy i relacji między sprawcami a ofiarami

Safeguarding as Ministry. Promoting a Culture of Safeguarding Children, Young People and Adults at Risk within the Catholic Church of England and Wales