Results found: 3

Search results

Search:
in the keywords: zaniedbywanie

Sort By:

Limit search:

Wskaźniki zaniedbywania w próbie krajowej – charakterystyka dzieci i rodzin oraz skutki psychologiczne

100%

Vanderminden J., Hamby S., David-Ferdon C., Kacha-Ochana A., Merrick M., Simon T. R., Finkelhor D., Turner H.

Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka

2019

vol. 18

issue 1

153-176

Kontekst: Chociaż zaniedbywanie dzieci jest najczęściej zgłaszaną formą krzywdzenia, to jest stosunkowo słabo zbadane. Cel: Zebranie szacunkowych danych dotyczących podtypów zaniedbywania i różnic demograficznych w zakresie ekspozycji na poszczególne z nich, a także informacji o skutkach psychologicznych tego zjawiska. Osoby badane: Dane zbiorcze z dwóch reprezentatywnych prób z ogólnoamerykańskich badań ekspozycji dzieci na przemoc (National Surveys of Children’s Exposure to Violence, NatSCEV), przeprowadzonych w latach 2011 i 2014, dotyczących doświadczeń dzieci oraz nastolatków w wieku od miesiąca do 17 lat (N = 8503). Metody: Przeprowadzono ankiety telefoniczne, aby uzyskać dane socjodemograficzne, sześć miar doświadczeń zaniedbywania w roku poprzedzającym badanie i w ciągu całego życia oraz ocenę objawów traumy, myśli samobójczych, używania alkoholu i narkotyków. Wyniki: Ponad jedno na 17 amerykańskich dzieci (6,07%) doświadczyło jakiejś formy zaniedbywania w roku poprzedzającym badanie, a ponad jedno na siedmioro (15,4%) doświadczyło zaniedbywania w którymś momencie życia. Najczęstszym typem zaniedbywania jest zaniedbanie nadzoru nad dzieckiem (supervisory neglect) spowodowane niewydolnością opiekuńczą rodziców lub ich nieobecnością. W rodzinach z dwojgiem rodziców biologicznych zjawisko to występowało rzadziej (4,29% w poprzednim roku) niż w rodzinach o innej strukturze (7,95–14,10%; p <0,05). Wszystkie typy zaniedbywania były związane z nasileniem symptomów traumy i myśli samobójczych (w grupie dzieci i nastolatków w wieku 10–17 lat), a niektóre formy wiązały się z podwyższonym ryzykiem picia alkoholu i używania narkotyków przed osiągnięciem pełnoletniości. Wniosek: Należy poświęcić więcej uwagi skutkom zaniedbywania dzieci. Otrzymane wyniki podkreślają wagę działań profilaktycznych, zapewniających wsparcie niezbędne do budowania bezpiecznych, stabilnych, troskliwych relacji oraz środowisk wspomagających prawidłowy rozwój dziecka.

Background: Childhood neglect is an understudied form of childhood maltreatment despite being the most commonly reported to authorities. Objective: This study provides national estimates of neglect subtypes, demographic variations in exposure to neglect subtypes, and examines the psychological impact. Participants and Setting: Pooled data from two representative U.S. samples from the National Surveys of Children’s Exposure to Violence (NatSCEV) survey conducted in 2011 and 2014, representing the experiences of children and youth aged 1 month to 17 years (N=8503). Methods: Telephone surveys were used to obtain sociodemographic characteristics, six measures of past year and lifetime exposure to neglect, and assessments of trauma symptoms, suicidal ideation, alcohol use, and illicit drug use. Results: More than 1 in 17 U.S. children (6.07%) experienced some form of neglect in the past year, and more than 1 in 7 (15.14%) experienced neglect at some point in their lives. Supervisory neglect, due to parental incapacitation or parental absence, was most common. Families with two biological parents had lower rates (4.29% in the past year) than other household configurations (range from 7.95% to 14.10%; p < .05). All types of neglect were associated with increased trauma symptoms and suicidal ideation (for 10–17 year olds), and several were associated with increased risk of underage alcohol and illicit drug use. Conclusion: More attention needs to be paid to the impact of supervisory neglect. These results underscore the importance of prevention strategies that provide the supports necessary to build safe, stable, and nurturing relationships and environments that help children thrive.

(Nie)bezpieczeństwo w rodzinie

84%

Grabowiec A.

Wychowanie w Rodzinie

2016

vol. XIII

issue (1/2016)

457-467

Abstract Besides the fact that it seems obvious that the majority of the families involve people who love each other, still the researchers agree that the family is the place in which acts of violence unprecedented in other environments take place. They also claim that crimes within the family are some of the most common crimes committed. The UNICEF report concerning the death of children caused by domestic violence or drastic neglect shows Poland to be in the middle of the ranking of 28 developed countries. The report of the WHO shows that over 1/3 of women in the world are victims of violence and majority of them are attacked or harmed by their husbands or partners. This article is an attempt to show the complexity of the domestic violence problem. The author presents in it the forms of violence against children as well as adult family members. Special attention was paid to the very often ignored kind of victimization, namely the children being witnesses of violence between their parents or between other children in the family. The article shows the scale of the domestic violence problem in the light of the empirical research done in Poland and confronted with foreign research results. Special attention was also paid to the situation of a child experiencing violence from his/her relatives. The scale of consequences of the harmful behavior of the parents is wide and their effects are long-lasting. The child’s aggressive environment provides models of behavior and ways of the instrumental usage of aggression. The victims of domestic violence very often became tormentors reaching for the kinds of behavior that caused them pain and humiliation.

Mimo iż oczywisty wydaje się fakt, że większość rodzin tworzą osoby związane uczuciem miłości, to jednocześnie badacze są zgodni co do tego, że to właśnie rodzina jest miejscem, w którym dochodzi do niespotykanych w innych środowiskach aktów przemocy, a przestępstwa przeciwko rodzinie należą do jednych z najczęściej popełnianych. Raport UNICEF dotyczący śmierci dzieci z powodu stosowania przemocy lub drastycznego zaniedbania pokazuje, że Polska znajduje się w środku zestawienia dotyczącego 28 krajów rozwiniętych. Jak wynika z raportów WHO, ponad jedna trzecia kobiet na świecie pada ofiarą przemocy, przy czym większość z nich atakowana jest lub krzywdzona przez własnych mężów lub partnerów. Niniejszy artykuł stanowi próbę ukazania złożoności problematyki dotyczącej przemocy wewnątrzrodzinnej. Przedstawiono w nim formy krzywdzenia zarówno dzieci, jak i dorosłych członków rodziny. Zwrócono uwagę na często pomijany rodzaj wiktymizacji, czyli bycie przez dzieci świadkami przemocy między rodzicami czy innymi dziećmi znajdującymi się w rodzinie. Ukazano skalę występowania problemu przemocy domowej w świetle badań empirycznych prowadzonych w Polsce i skonfrontowano z wynikami badań zagranicznych. Szczególną uwagę poświęcono sytuacji dziecka doświadczającego przemocy ze strony najbliższych. Konsekwencje krzywdzących zachowań ze strony rodziców mają bowiem wymiar niezwykle szeroki i trwały. Agresywne otoczenie dziecka dostarcza wzorców zachowania i sposobów instrumentalnego wykorzystywania agresji. Ofiary przemocy w rodzinie stają się często prześladowcami sięgającymi po zachowania, które im samym przyniosły ból i upokorzenie.

Obowiązek zgłaszania przypadków przemocy wobec dzieci w praktyce lekarskiej

67%

Chmielewska K.

Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka

2014

vol. 13

issue 4

40-63

Pracownicy ochrony zdrowia odgrywają niezwykle ważną rolę w wykrywaniu przemocy i zaniedbań wobec dzieci, a ich aktywna postawa może skutecznie przyczynić się do zapobiegania kolejnym przypadkom stosowania przemocy wobec małoletnich. Osoby doznające przemocy mają prawo oczekiwać, że lekarze prócz pomocy medycznej okażą im wsparcie i pomogą znaleźć wyjście z trudnej sytuacji. Lekarz ma codziennie bezpośredni kontakt z ludźmi. Jeśli cieszy się zaufaniem pacjentów, wykazuje motywację i ma odpowiednią wiedzę, może odegrać ogromną rolę w powstrzymaniu przemocy. Ustawiczne dokształcanie pracowników medycznych, organizowanie działań profilaktycznych i kampanii informacyjnych ma zasadnicze znaczenie we wzmocnieniu systemu ochrony dzieci. Artykuł prezentuje najważniejsze zagadnienia z zakresu prawa oraz praktyczne aspekty działania lekarza w przypadku powzięcia wiadomości o podejrzeniu popełnienia przestępstwa ściganego z urzędu na szkodę pokrzywdzonego dziecka.

Health care professionals play an extremely important role in detecting child abuse and neglect, and their proactive attitude may contribute to preventing further incidents of violence against children. Victims of violence have the right to expect that doctors will not only provide them with medical care, but also support them and help them find a way out of a difficult situation. Doctors have direct contact with people in their daily work. If they are trusted by their patients and have adequate motivation and knowledge, they may play a key role in stopping violence. Constant training for health care professionals, as well as organizing prevention activities and awareness raising campaigns are essential for strengthening the child protection system.

Refine search results

2 Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka

1 Wychowanie w Rodzinie

1 Chmielewska K.

1 David-Ferdon C.

1 Finkelhor D.

1 Grabowiec A.

1 Hamby S.

1 Kacha-Ochana A.

1 Merrick M.

1 Simon T. R.

1 Turner H.

1 Vanderminden J.

1 2019

1 2016

1 2014

Search results

Wskaźniki zaniedbywania w próbie krajowej – charakterystyka dzieci i rodzin oraz skutki psychologiczne

(Nie)bezpieczeństwo w rodzinie

Obowiązek zgłaszania przypadków przemocy wobec dzieci w praktyce lekarskiej