Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 9

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  zemsta
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Czy Pan Jezus zniósł prawo odwetu?

100%
Rucki M.
Scriptura Sacra
|
2013
|
issue 17
47-58
EN
It is often claimed, especially in popular Bible commentaries, that the principle “eye for eye” had constituted the ius talionis observed by Jews, which Jesus Christ has nullified. In the article, the effort was undertaken to understand what kind of law this principle really represented in Judaism, with references to rabbinic literature both found in Qumran and in use today. In that context, the Jewish commandment “not to revenge” was analysed, too. It was pointed also that the function of a “goel” (called “the revenger of blood” in KJV) is often confused with the revenge which is really not the case. It is the matter of fact, however, that if Jesus nullify the law on “goel” it would make His own mission of redemption baseless. So, keeping in mind His attitude to Torah, we should understand that Jesus Christ wasn’t able to nullify any law of Old Testament, and He didn’t mean it.
2

Symbolika krwi w „Panu Tadeuszu”

84%
Tomkowski J.
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
|
2016
|
issue 6(9)
309-324
EN
Pan Tadeusz by Adam Mickiewicz, a great poet of Polish Romanticism, was first published in June 1834 in Paris. It is recognized as the national epic poem, one of the last in European literature. It depicts very precisely the life of the Polish gentry in the early 19th century. Pan Tadeusz was perceived as an idyllic poem, full of happiness and serenity. In my opinion, it is a misunderstanding. The poem by Adam Mickiewicz describes the world in blood. In this world we meet evil, chaos, violence and numerous conflicts. And the acts of bloodshed, of course. Blood is a very important symbol – bloodshed calls for revenge. Heroes are frequently eager for revenge. Blood is also the symbol of family relationship. As we can see, Pan Tadeusz is a rather bloody masterpiece!
3
Publication available in full text mode
Content available

De la chronique à la politique. L’histoire du Maure cruel entre le Moyen Âge et le XVIIe siècle

67%
Giernatowska J., Łódzki U.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
|
2014
|
vol. 009
EN
The story of the Moor who takes a cruel revenge on his master seems to notably express a human’s preference for bloody “fait divers”. It has been constantly quoted and adapted since the 10th century, serving as an “exemplum” which allows the authors of different nationalities to reflect on the contemporary events. The narrative structure is subjected to several modifications; however, it always contains a significant number of brutal aspects related to the act of vengeance. In fact, the force of precise and violent description correlates with the exhortation, characteristic of most of the works in question. We can observe simultaneously a certain evolution of story’s interpretation that the authors impose on the readers: being at first a part of a chronicle and collection of “exempla”, it gains a moral character in the late Middle Ages, to become finally a source of the political reflection which is particularly evident in 17th century France. All those factors, as well as the authors’ choice of literary genres, help to represent the social, moral, religious and ideological reality of the period of which the slavery is an integral part.
PL
Historia o Maurze dokonującym okrutnej zemsty na swoim panu stanowi szczególny wyraz ludzkiego upodobania do krwawego „fait divers”. Począwszy od X wieku, jest ona wielokrotnie przytaczana i adaptowana, służąc autorom różnych narodowości jako „exemplum” pozwalające snuć rozważania na temat współczesnych im wydarzeń. Struktura narracyjna ulega oczywiście w ciągu wieków modyfikacjom, nie rezygnując jednakże nigdy z brutalnych aspektów sceny zemsty. Stopień precyzji i drastyczności opisu koreluje wręcz z parenetycznym charakterem dzieł. Równocześnie zaobserwować można swoistą ewolucję interpretacji, jaką twórcy nadają sukcesywnie wykorzystywanej przez siebie opowieści: wchodząc początkowo w skład kroniki i zbiorów exemplów, uzyskuje ona pod koniec Średniowiecza wydźwięk moralny, aby stać się w końcu źródłem refleksji czysto politycznej, co widoczne jest zwłaszcza w siedemnastowiecznej Francji. Wszystkie te czynniki, włącznie z doborem odpowiednich gatunków literackich, pozwalają autorom odzwierciedlić realia ówczesnych epok, których nieodłączną część stanowi niewolnictwo.
4
Publication available in full text mode
Content available

Die Mauer steht noch, oder: Begegnungen an der Grenze. Menschen, Geschichten und Konflikte in Unterleuten (2016) von Juli Zeh

67%
Jurzysta A.
Tematy i Konteksty
|
2017
|
vol. 12
|
issue 7
386-401
PL
The article is devoted to Juli Zeh’s novel Unterleuten, which explores what happens in a small village outside of Berlin, when an energy company arrives with plans to develop a wind farm. Brutality surfaces in many forms, from harassment and deliberate cruelty to perverse acts of revenge. Two old men, a successful agribusiness man and a displaced comrade from the former GDR farming collective, reengage in past conflicts, and their twenty-year-long feud grows into a prime source of vicious ill feeling. The structure of the novel is like a literary kaleidoscope: Unterleuten is a place between past and present, east and west, city and province, civilisation and tradition, reality and fiction, true and false, winners and losers.
5

Ewangelia Zaratustry - pozytywne przesłanie negatywnej teologii Fryderyka Nietzschego

67%
Brejdak J.
Roczniki Kulturoznawcze
|
2015
|
vol. 6
|
issue 1
59-90
PL
Artykuł jest próbą dotarcia do pozytywnego przekazu Nietzscheańskiego Zaratustry oraz próbą jego rekonstrukcji. Przekaz ten koncentruje się na trzech zasadniczych filarach: 1) pokonywaniu odruchu zemsty, 2) cnocie darzącej oraz 3) doczesnym wymiarze Królestwa Bożego. Ten w sensie metody negatywno-majeutczny przekaz w zdumiewający sposób wydaje się zbliżać do przekazu Jezusa z podstawowymi filarami jego sposobu życia: 1) przebaczania qua pokonywanie odruchu zemsty, 2) miłości qua cnoty darzącej, czy 3) doczesnego wymiaru Królestwa Bożego, do którego kluczem staje się przebaczenie. Początek tego Królestwa jest, wbrew faryzejskiej koncepcji Królestwa Bożego, nie na końcu dziejów, ale tu i teraz. Nietzscheański Zaratustra, wbrew masywnej krytyce zarówno pod adresem Apostoła Pawła, jak i Ewangelistów, wydaje się być bardziej uczniem niż adwersarzem Jezusa, a uzasadnieniem owej krytyki jest, zdaniem Nietzschego, sprzeniewierzanie się Jego intencjom. Z tej potrzeby zrodziła się „Piąta Ewangelia”, jak nazywał swego Tako rzecze Zaratustra Fryderyk Nietzsche.
EN
This is an attempt of reconstruction of the positive preaching of the Zarathustra’s negative theology. His message based on three pillars 1) overcoming an impulse of revenge, 2) virtue of gift-givining, 3) earthly dimension of the Kingdom of Heaven. This maieutic message resembles astonishingly the message of Jesus with the basic pillars of his way of life: 1) forgiveness qua an overcoming an impulse of revenge, 2) love qua a virtue of gift-givining, 3) earthly dimension of Kingdom of Heaven with a forgiveness as the key to it. The begin of the Kingdom of Heaven is, against to the Phariseec concept of The Kingdom, not in the end of time but here and now possible. The Nietzschean Zarathustra against to the massive critics addressed either to Apostle Paul or to the Evangelists seems to be more an adapt then an adversary of Jesus and the foundation of his critics lays according to Nietzsche in their rejection of Jesus’s intention. From this need arises “The Fifth Gospel” as Thus Spoke Zarathustra was called by Friedrich Nietzsche.
6

Listy Marka Celiusza Rufusa o „zemście doskonałej” (Cic. Fam. 8, 12-17)

59%
Dziuba A.
Roczniki Humanistyczne
|
2016
|
vol. 64
|
issue 3: Filologia klasyczna
111-122
PL
Epistulae ad familiares Marka Tulliusza Cycerona zawierają nie tylko listy wielkiego oratora do przyjaciół i znajomych, ale także korespondencję, którą otrzymywał. W szesnastu księgach zbioru znajduje się siedemnaście tekstów, pisanych przez Marka Celiusza Rufusa – ucznia i przyjaciela Arpinaty. Listy Celiusza pochodzą z lat 51-48, a więc m.in. z okresu, gdy Cyceron przebywał jako namiestnik w Cylicji. Były uczeń i czynny polityk donosił starszemu koledze o tym, co się dzieje w Rzymie, co planują politycy, informował o polityce międzynarodowej. Nie wahał się też dzielić z żądnym wieści Cyceronem zwykłymi plotkami. Artykuł bada jeden z problemów poruszanych w korespondencji Celiusza, a mianowicie jego niefortunne uwikłanie się w czynności procesowe Appiusza Klaudiusza Pulchra, oskarżonego w 50 r. przez przyszłego zięcia Cycerona – Publiusza Korneliusza Dolabellę. Celiusz, który chciał pożyczyć od Appiusza pieniądze, usiłował zaangażować w jego obronę Cycerona i za to oczekiwał wdzięczności. Okazało się jednak, że nie tylko pieniędzy nie otrzymał, ale jeszcze dał pretekst Appiuszowi do zemsty za swoje wcześniejsze działania (kompromitacja Klodii Metelli – siostry Appiusza, poparcie Tytusa Anniusza Milona – zabójcy Publiusza Klodiusza, uniemożliwienie zdobycia auguratu przyjacielowi Appiusza – Lucjuszowi Domicjuszowi Ahenobarbusowi). Gdy Celiusz rozpoczynał kunsztowną intrygę, spodziewał się, że jako pośrednik między patrycjuszem a Cyceronem, odniesie wymierną materialnie korzyść bez zbędnego wysiłku. Jednak szybko sam znalazł się w niebezpieczeństwie. Appiusz zaaranżował bowiem oskarżenie młodego ekwity na podstawie groźnie brzmiącej lex Scantinia i tylko sprawowanie przez niego urzędu edyla kurulnego uniemożliwiło postawienie go przed sądem. W następnym, 49 r., Celiusz już jako homo privatus nie mógł liczyć na ochronę prawną i zdecydował się poszukać opieki w obozie Gajusza Juliusza Cezara, przywódcy stronnictwa walczącego z optymatami, do których zaliczał się Appiusz. Związanie z popularami nie tylko bardzo dotknęło Cycerona, ale także odsłoniło konformizm i oportunizm samego Marka i przyczyniło się do powstania negatywnej opinii historyków o tym skądinąd najzdolniejszym uczniu Arpinaty.
EN
Epistulae ad Familiares contains not only letters written by the great orator to his friends and familiars but also received correspondence. There are seventeen letters written by Marcus Caelius Rufus – the pupil and friend of Cicero – in sixteen books of epistulae. Caelius was writing his letters in the period of three years from 51 till 48 BC when Cicero was, among others, a governor in Cilicia, in Asia. The pupil and active politician was giving information to his older colleague about Roman politics and an activity of society. Caelius did not hesitate to relate to ordinary gossips. This paper concentrates on one of the subjects mentioned in Caelius’ letters – his problems with hostility of Appius Claudius Pulcher, the well-known Roman politician. Publius Cornelius Dolabella, future Cicero’s son-in-law, accused Appius of vis. Caelius, who wanted to borrow money from Appius, tried to involve Cicero in Claudius’ defense. The young politician thought that Appius would give him money in token of gratitude. It appeared soon that Caelius did not only receive loan, but also enabled Appius to get a revenge against him. The patrician hated Cicero’s pupil for his prior activity (a discredit of Clodia Metelli, the sister of Appius, an advancement of Titus Annius Milo – the murderer od Appius’ brother – Publius Clodius and a detriment of Lucius Domitius Ahenobarbus – the friend of Appius). Te patrician accused Caelius of immoral behaviour. The Cicero’s pupil avoided accusation only because he was an aedile in this time. In the next year, Caelius, as a private man, had to look for protection in Caius Iulius Caesar camp. Caesar was an enemy of optimates, a party of Appius, Cicero and until quite lately – Caelius. This decision of young politician showed his opportunism and conformity and lead to his death in the next year.
7
Publication available in full text mode
Content available

Homo malus. Zło jako zasada świata w myśli Emila Ciorana

59%
Piechaczek S.
Przegląd Humanistyczny
|
2016
|
vol. 60(2 (453))
57-69
PL
The article, referring to Emil Cioran’s thought, focuses on the philosophical analysis of the phenomenon of evil and the role it plays in human life. According to Cioran, a man does not incline to good, but as a slave of own individuality, wants to affirm his existence, thus human relationships are a chain of envy, hatred, resentment and revenge. Despite the fact that life in society founded on these feelings is unbearable, a man deliberately chooses the way of being based on them, as they are the only ones which add strength, drive his actions and the whole history. This, in turn, leads Cioran to the conclusion that only evil has substance and really exists, and its ubiquity and the role of the principle of movement indicate that the world could not be created by a good god, but an evil demiurge. Imperfection of a demiurge led him to create the world, which took over all his qualities. This is the bungled world, where everything gets destroyed, and in which everybody must cope with his destructibleness and passing on his own.
8
Publication available in full text mode
Content available

Moralne dylematy polskich romantyków w drodze do niepodległości. Wybrane zagadnienia

51%
Toruń W.
Tematy i Konteksty
|
2023
|
vol. 18
|
issue 13
218-230
EN
The presented sketch, referring mainly to conservative thought, tries to present the moral dilemmas of Polish romantics (A. Mickiewicz, J. Słowacki, Z. Krasiński, C. Norwid) on the road to independence. Taking into account the concept of Wallenrodism, the state of conspiracy, open insurrectionary struggle, and methods of revolutionary terror, these methods of active resistance were confronted with Christian ethics, co-creating the essence of Latin civilization. The sometimes immoral ways of fighting suggested by the historical situation conflicted with the Decalogue and tested the conscience of their perpetrators, Polish patriots.
PL
Prezentowany szkic, nawiązujący głównie do myśli konserwatywnej, stara się przedstawić dylematy moralne polskich romantyków (A. Mickiewicz, J. Słowacki, Z. Krasiński, C. Norwid) na drodze do niepodległości. Biorąc pod uwagę koncepcję wallenrodyzmu, stanu konspiracji, otwartej walki powstańczej, metod rewolucyjnego terroru, te sposoby aktywnego oporu zostały skonfrontowane z etyką chrześcijańską, współtworząc istotę cywilizacji łacińskiej. Sugerowane przez sytuację historyczną, niekiedy niemoralne sposoby walki, kolidowały z dekalogiem i wystawiały na próbę sumienia ich sprawców, polskich patriotów
9

Theological Analysis of Syncretic and Paganistic Beliefs and Practices in Catholic Funerals in Igboland Nigeria

51%
Chukwudi Ezeokeke E.
Roczniki Teologiczne
|
2017
|
vol. 64
|
issue 9: Teologia fundamentalna i religiologia
111-122
EN
“Death is generally seen as the cessation of the connection between our mind and our body”. Most people believe that death takes place when the heart stops beating. Death occurs when the subtle consciousness finally leaves the body to go to the next life. “In order word death is the termination of all biological functions that sustain the living organism.” According to Catechism of the Catholic Church, “death is the separation of the soul from the body.” At the moment of death, the soul separates from the body. One particular belief that cuts across all cultures and religions is that all human beings must die and ought to be buried as a sign of respect and farewell. The question is what is the nature or rather what should be the nature of the burial and funeral rite of a deceased person? Do all human beings have the same or common burial and funeral rites or do our burial and funeral rites vary according to our religion, faith, beliefs, culture, age and understanding? Catholic Church teaches that death is a transformation and not the end of life. It is the teaching and belief of the Catholic Church that there is a resurrection and life of glory in heaven where those who have done well while on earth see God face to face. Catholic Church also teaches and believes that on the last day, both the body and the soul will rise to see the glory of God. For this reason, the body of a dead Catholic deserves some respect and dignity. This corpse should be given the respect and dignity it deserves during burial. However, this is not always the case especially in Igboland, Nigeria. There are some syncretistic and fetish beliefs and practices associated with some Catholic burials and funerals in Igboland. This paper therefore sets out to bring to light these syncretic, paganistic and fetish practices and beliefs associated with Catholic burials and funerals in Igboland. It will also offer some theological implications of these practices as well as the possible ways through which they can be curtailed and stopped.
PL
Artykuł podejmuje problem obecności synkretystycznych i pogańskich wierzeń oraz praktyk religijnych związanych ze śmiercią i pogrzebem katolickim wśród ludności Igboland w Nigerii, który to teren znany jest jako zdecydowanie katolicki. Autor charakteryzuje konkretne przykłady synkretystycznych i pogańskich wierzeń oraz praktyk religijnych związanych z pochówkiem, jak wiara w złe duchy, zemsta i odwet na zmarłym, konieczność oczyszczenia i okupu złożonego za zmarłego „złą śmiercią”, rytuał wypicia wody, którą umyto ciało zmarłego przez podejrzanego o zadanie mu śmierci. W kolejnej części artykułu zostały przedstawione teologiczne i moralne konsekwencje wcześniej opisanych wierzeń i praktyk. Artykuł wieńczy ogólny wniosek, że według autora błędem jest traktowanie tychże praktyk i wierzeń jako części inkulturacji. Uważa on, że inkulturacja, jako właściwy sposób ewangelizacji, polega na uznaniu oraz włączaniu przez Kościół danej kultury w tych jej przejawach, które są zgodne z wiarą chrześcijańską. Te niezgodne z nią powinny być oczyszczone i nie mogą być inkulturowane, gdyż wówczas rodziłby się synkretyzm, który zagrażałby tożsamości chrześcijaństwa i Kościoła.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.