Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Freedom of Public Assembly in Poland

100%
Bidziński M.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2019
|
issue 5 (51)
201-213
EN
The right to assembly is a manifestation of the social possibility of influencing state organs by loud and often expressive articulation of the position of a given social group on issues important to it. It should be clearly emphasized that the right to peaceful assembly is a manifestation of freedom and is one of the core guarantees of pluralism, freedom of speech and the nation’s right to decide about self, which one considers a sovereign. Detailed rules and procedures for organizing, conducting and dissolving assemblies have been regulated in the Act of July 24, 2015 of the Act of Assembly Law2. The basic concept – the concept of assembly – has been defined in the Art. 3 of Act of the Assembly Law. According to the adopted systematics, two types of assembly were distinguished: ordinary and spontaneous. The first of these means “a grouping of persons in an open space accessible to unspecified persons in a specific place organized in order to carry our joint deliberations or for joint expression of public opinion”. The organization of the meeting can be practically unlimited. The only requirement is having full legal capacity, which excludes persons partially deprived of legal capacity, regardless of the scope of such limitation and the relationship with the subject of the organized meeting. The process of organizing assemblies is not complicated, although one should be particularly careful about the deadlines and keep in mind the “privileged status” of some other forms of assemblies. The amendment to the Act of 2016 introduced new legal solutions, although definition issues were omitted, which in this case are of fundamental importance for the correct application of the Act and guaranteeing observance of constitutional norms by public administration bodies.
PL
Prawo do zgromadzeń jest przejawem społecznej możliwości wpływu na organy państwa poprzez głośne, a często ekspresyjne wyartykułowanie stanowiska danej grupy społecznej na ważne dla niej tematy. Należy wyraźnie podkreślić, że prawo do pokojowych zgromadzeń stanowi przejaw wolności i jest jedną z trzonowych gwarancji pluralizmu, wolności słowa, prawa decydowania o samym sobie przez suwerena, jakim jest naród3. Szczegółowe zasady i tryb organizowania, odbywania oraz rozwiązywania zgromadzeń uregulowany został w ustawie z 24 lipca 2015 r. Prawo o zgromadzeniach4. Podstawowe pojęcie – zgromadzenia – zdefiniowane zostało w art. 3 uPoZ. Zgodnie z przyjętą systematyką rozróżnione zostały dwa rodzaje zgromadzeń: zwykłe i spontaniczne. Pierwsze z nich oznacza „zgrupowanie osób na otwartej przestrzeni dostępnej dla nieokreślonych imiennie osób w określonym miejscu w celu odbycia wspólnych obrad lub w celu wspólnego wyrażenia stanowiska w sprawach publicznych”. Organizacja zgromadzenia jest niemal podmiotowo nieograniczona. Jedynym wymogiem jest posiadanie pełnej zdolności do czynności prawych, co wyklucza osoby częściowo pozbawione zdolności do czynności prawnych, bez względu na zakres takiego ograniczenia i związek z przedmiotem organizowanego zgromadzenia. Proces związany z organizacją zgromadzeń nie jest skomplikowany, jakkolwiek należy szczególnie uważnie pilnować terminów oraz mieć na względzie „uprzywilejowanie” niektórych innych form zgromadzeń. Nowelizacja ustawy z 2016 r. wprowadziła nowe rozwiązania prawne, jakkolwiek pominięte zostały kwestie definicyjne, które w tym przypadku mają zasadnicze znaczenie dla prawidłowości stosowania ustawy i gwarancji przestrzegania przez organy administracji publicznej norm konstytucyjnych.
2
Publication available in full text mode
Content available

Konstytucyjne prawo dostępu do informacji publicznej

100%
Bidziński M.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2012
|
issue 4 (12)
119-134
PL
ednym z najważniejszych elementów warunkujących oraz immanentnie związanych z funkcjonowaniem współczesnych demokracji jest gwarancja powszechnego dostępu do informacji publicznej. Prawo to realizowane jest w praktyce w różny sposób, przy czym niejednokrotnie w tożsamych stanach faktycznych i prawnych, odmiennie. W tym zakresie niezbędnym jest jednoznaczne określenie spektrum podmiotów zobligowanych do udostępniania danych, jak również wyraźne wskazanie zakresu przedmiotowego informacji, jakie mogą i powinny być udostępniane. Obowiązywanie precyzyjnych regulacji dotyczących dostępu do informacji jest o tyle istotne, iż pozwala to na realizację konstytucyjnych zasad demokratycznego państwa prawnego oraz wpływa na wzrost świadomości i obywatelską postawę społeczeństwa.
EN
One of the key elements determining modern democracies and interchangeably bound with their functioning is the guaranteed access to public information. This right might be pursued in various ways, often differently in identical factual and legal states of affairs. Therefore, it is indispensable to expressly determine the spectrum of units that are obliged to make certain data available, as well as indicate the exact scope of information that shall be available. The enforcement of precise provisions concerning the access to information is essential as it allows the implementation of a constitutional principle of a democratic state founded on the rule of law, as well as evokes the consciousness raising and civic attitude in society.
3
Publication available in full text mode
Content available

The constitutional conditions and models of political party funding

100%
Bidziński M.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2015
|
issue 6 (28)
163-171
EN
From the perspective of the political party, defining the sources and funding models are very important issues. Defining the legal standards, which provide in particular the certain and secure political parties funding, in a right manner, enables to direct their main activity on the more substantive areas. The subject area of the sources and models of political parties funding causes a great deal of emotions and controversy, not only among the political class, but also among the representatives of the science world and scholars. While the issue concerning the scope and amount of the funds has been revived at almost every single local, parliamentary or presidential elections, the analysis of and debate on the systemic solutions have been continued permanently.
PL
Niezwykle ważnym z punktu widzenia funkcjonowania partii politycznych zagadnieniem jest określenie źródeł i modelu ich finansowania. Odpowiednie sformułowanie norm prawnych zapewniających w szczególności pewne i stałe źródła finansowania partiom politycznym pozwala skierować ich główną aktywność na bardziej merytoryczne obszary. Tematyka źródeł i modeli finasowania partii politycznych budzi wiele emocji i kontrowersji nie tylko wśród klasy politycznej, ale także w gronie przedstawicieli nauki i doktryny. O ile samo zagadnienie źródeł i wysokości środków odżywa przy okazji praktycznie każdych wyborów samorządowych, parlamentarnych czy prezydenckich, o tyle analiza i debata nad rozwiązaniami systemowymi trwa w zasadzie permanentnie.
4
Publication available in full text mode
Content available

Problematyka deregulacji w zakresie liberalizowania przepisów związanych z pozaaplikacyjnymi ścieżkami dostępu do zawodu radcy prawnego w kontekście postanowień art. 17 Konstytucji RP

100%
Bidziński M.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2015
|
issue 4 (26)
125-134
PL
Ustawa z dnia 13 czerwca 2013 r. o zmianie ustaw regulujących wykonywanie niektórych zawodów zdecydowanie ułatwiła dostęp do wykonywania zawodu radcy prawnego, zarówno poprzez otwarcie ścieżek pozaaplikacyjnych, jak i poprzez umożliwienie migracji pomiędzy zawodami prawniczymi. Abstrahując od oceny zasadności takiego rozwiązania, pojawiła się kwestia podmiotu uprawnionego do definiowania zasad dostępu do zawodu zaufania publicznego. W tym kontekście istotne jest rozważenie w szczególności art. 17 Konstytucji RP, dotyczącego samorządów zawodowych. Samorząd zawodowy radców prawnych ma bowiem za zadanie zapewnienie należytego wykonywania zawodu radcy prawnego w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony. Trybunał Konstytucyjny zważył, iż tzw. deregulacja zawodów prawniczych nie rzutuje na kompetencje i prawa samorządów zawodowych, określonych w art. 17 Konstytucji, mimo iż w opinii Trybunału jedynym podmiotem zdolnym kształtować warunki dostępu do zawodu radcy prawnego jest ustawodawca. Rolą samorządu radcowskiego jest natomiast przestrzeganie ustanowionego prawa, w szczególności ocena kandydatów pod kątem spełnienia ustawowych wymogów do wpisu na listę radców prawnych, jak również osób wykonujących zawód pod kątem realizacji interesu publicznego. Paradoksalnie, uznać więc należy, że deregulacja dostępu do zawodu radcy prawnego spowodowała wzrost odpowiedzialności izb samorządowych za jakość usług świadczonych przez radców prawnych.
EN
The Act of 13th June 2013 to change laws regulating performing certain professions definitely facilitated access to the profession of a legal adviser as well as by opening paths ignoring legal counsel apprenticeship program, as well as by enabling migration between the legal professions. Because of that appeared a question of who is entitled to define the rules for access to the profession of public confidence. In this context, it is important to consider, in particular, article 17 of the Constitution of the Republic Of Poland for professional self-government. The professional self-government of legal advisers is designed to ensure the proper practice of the profession of a legal counsel within the limits of the public interest. The Constitutional Court has scaled that deregulation of the legal profession does not affect the competence and rights of professional self-government referred in article 17 of the Constitution, despite the fact that, in the opinion of the Court, the only body able to form the conditions of access to the profession of a legal adviser is the legislature. The role of professional self-government is the compliance of the established law, in particular the assessment of the candidates for the fulfilment of the statutory requirements for registration on the list of legal advisors, as well as those carrying out the profession of legal adviser. In fact deregulation of access to the profession of a legal adviser has resulted in an increase in the responsibility of the professional self-government for the quality of services provided by legal councils.
5
Publication available in full text mode
Content available

Recenzja O demokracji w polskich partiach politycznych, red. Marek Chmaj, Marcin Waszak, Jarosław Zbieranek Instytut Spraw Publicznych, Warszawa 2011, ss. 200

100%
Bidziński M.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2012
|
issue 3 (11)
273-275
6
Publication available in full text mode
Content available

Recenzja Władza państwowa i administracja publiczna w państwach Europy Środkowej i Wschodniej, red. Marek Barański, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2009, ss. 343

100%
Bidziński M.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2012
|
issue 3 (11)
263-272
7
Publication available in full text mode
Content available

Recenzja Marek Chmaj, Wiesław Skrzydło, System wyborczy w Rzeczypospolitej Polskiej, 5 wydanie, Wydawnictwo Wolters Kluwer, Warszawa 2015, ss. 196

100%
Bidziński M.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2015
|
issue 3 (25)
217-219
8
Publication available in full text mode
Content available

Constitutional Regulations of the Official Language in the European Union Countries

100%
Bidziński M.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2020
|
issue 6 (58)
489-496
EN
The regulations concerning the definition of the official language at the constitutional level have not been unified in the constitutions of European Union countries. The importance of a language, the level of its protection, and care for the language are immanently connected with the cultural awareness of a given nation, its historical conditions, national aspirations, and other factors allowing to distinguish it from other subjects. The number of languages used in individual regions of the EU depends on social migrations, the uniformity of nationalities, historical conditions, as well as the level and directions of patriotic aspirations in a given society. Therefore, the attempts to impose on the members of the EU the adoption of the unified solutions, which de facto imply - in the case of most of them - the need to amend the constitution, is a demand that now seems completely unfeasible.
PL
Regulacje dotyczące określenia języka urzędowego na poziomie konstytucyjnym nie zostały zunifikowane w ustawach zasadniczych państw Unii Europejskiej. Znaczenie języka, poziom jego ochrony oraz dbałość o język są immanentnie związane ze świadomością kulturową danego narodu, uwarunkowaniami historycznymi, dążeniami narodowościowymi i innymi czynnikami pozwalającymi na wyróżnienie się od innych podmiotów. Liczba używanych języków na poszczególnych obszarach UE jest zależna od migracji społecznych, jednolitości narodowościowej państwa, uwarunkowań historycznych, a także poziomu i kierunków dążeń patriotycznych w społeczeństwie. Wymuszenie zatem na członkach UE tożsamych rozwiązań, implikujących de facto w większości z nich konieczność zmiany ustawy zasadniczej jest obecnie zadaniem całkowicie niewykonalnym.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.