In the modern world the expansion of the semantic field of security takes place, which is the reason for the existence of a number of risks, with a very wide dimension. In addition to traditional natural hazards and existing threats to civilization, there is a new one that is closely related to the implementation of modern technologies, information systems, and communication systems. They are a sign of the times and an inevitable consequence of progress. At the same time society (especially informed civil society) requires more and more of their country, demanding ever higher levels of security and protection to enable its further development. Providing such protection requires considerable strengths and resources, and the intersectoral cooperation of public and private subjects. Developing international contacts and extensive cooperation in this dimension is necessary, but existing forms of security protection are limited to the territory of one state and cannot fulfill these tasks. The fight against terrorism is also a question of access to information about people traveling regularly or prolonging their stay in other states. In the face of these processes we should look for new solutions and undertake such activity, with a scale corresponding to the scale of risk. The cooperation of various entities – understood as combining expertise, manpower and resources – while engaging modern technology, seems to be most appropriate.
PL
We współczesnym świecie następuje stałe rozszerzanie się zakresu znaczeniowego bezpieczeństwa, czego powodem jest istnienie wielu zagrożeń, mających bardzo szeroki wymiar. Obok tradycyjnych zagrożeń naturalnych i dotychczasowych zagrożeń o charakterze cywilizacyjnym pojawiają się wciąż nowe, które mają ścisły związek z wdrażaniem nowoczesnych technologii, systemów informatycznych, systemów komunikacji. Są one znakiem czasu i nieuchronną konsekwencją postępu. Jednocześnie społeczeństwo (zwłaszcza informacyjne społeczeństwo obywatelskie) wymaga coraz więcej od swojego państwa, żąda coraz wyższego poziomu zabezpieczenia i ochrony, umożliwiającego mu dalszy rozwój. Zapewnienie takiej ochrony wymaga zaangażowania znacznych sił i środków oraz międzysektorowej współpracy podmiotów publicznych i prywatnych. Rozwijanie kontaktów międzynarodowych i szeroko zakrojonej współpracy w tym wymiarze powoduje, że dotychczasowe formy ochrony bezpieczeństwa ograniczone do terytorium jednego państwa przestają spełniać swoje zadania. Nie należy zapominać, że warunkiem ograniczania oddziaływania przedstawionych zagrożeń bezpieczeństwa jest reakcja na ich źródła. Walką z terroryzmem jest również kwestia dostępu do informacji o osobach podróżujących regularnie lub przedłużających pobyt w państwach. W obliczu tych procesów należy poszukiwać nowych rozwiązań i podejmować takie działania, których skala będzie odpowiadała skali zagrożeń. Współpraca różnych podmiotów – rozumiana jako łączenie wiedzy, sił i środków – przy jednoczesnym zaangażowaniu nowoczesnych technologii, wydaje się być najodpowiedniejsza.
The huge amounts of data that pass through the energy sector create the need to implement new technologies and solutions using artificial intelligence techniques and algorithms. The subject matter related to this is to pave the way for the analysis of the fundamental research problem, which is the impact of artificial intelligence on increasing the resilience of energy networks and reducing the likelihood of interruptions in energy supplies caused by attacks in cyberspace. In general, artificial intelligence is expected to be one of the means to develop energy, security, economics, and reliability. The key to this article is to show the existing legal gap that applies to current Artificial Intelligence (AI), the energy sector, and cyberterrorism policy. This article has put forward the thesis that combining the platform under Artificial Intelligence and Energy Research gives a chance that an energy platform or market based on artificial intelligence can be a potential solution for new generation energy systems to include huge distributed renewable resources, and this possibility is provided by the NIS directive. With the progressive development of artificial intelligence tools, the sensitivity of the entire structure to the risks of cyberattacks is increasing. Hence, there is a need to secure systems associated with it, as there is a reasonable fear that it will be used for undesirable purposes.
PL
Ogromne ilości danych, jakie przechodzą przez sektor energetyczny, stwarzają potrzebę wdrażania nowych technologii i rozwiązań z zastosowaniem technik i algorytmów sztucznej inteligencji (AI). Tematyka z tym związana ma utorować drogę do analizy problemu badawczego, jakim jest wpływ sztucznej inteligencji na zwiększenie odporności sieci energetycznych i zmniejszenie prawdopodobieństwa występowania przerw w dostawach energii spowodowanych atakami w cyberprzestrzeni. Oczekuje się więc, że sztuczna inteligencja będzie jednym ze środków rozwoju bezpieczeństwa, ekonomii i niezawodności energetyki. W artykule wskazano lukę prawną, która dotyczy obecnej sztucznej inteligencji, sektora energii i polityki cyberterroryzmu. Postawiono tezę, że połączenie platformy w ramach sztucznej inteligencji i badań nad energią daje szansę na to, że platforma energetyczna lub rynek oparty na sztucznej inteligencji mogą być potencjalnym rozwiązaniem dla systemów energetycznych nowej generacji we włączeniu ogromnych rozproszonych zasobów odnawialnych, a taką możliwość stwarza dyrektywa NIS. Wraz z postępującym rozwojem narzędzi sztucznej inteligencji wzrasta wrażliwość całej struktury na ryzyko ataków cybernetycznych. Ponieważ istnieje uzasadniona obawa, że AI zostanie wykorzystana do niepożądanych celów, konieczne jest zabezpieczenie systemów z nią związanych.
Biorąc pod uwagę ogromną dynamikę dzisiejszego świata dokonując interpretacji aktów prawnych nie można ograniczać się do ich literalnego brzmienia. Warto posługiwać się wykładnią dynamiczną, która pozwala uwzględnić rzeczywisty stan rzeczy, chyba, że sprzeciwia się temu wyraźnie brzmienie przepisu. Jednocześnie nie należy zapominać o innych regulacjach prawnych dotyczących problematyki bezpieczeństwa co nieraz powoduje sporą trudność interpretacyjną. Gwałtowny rozwój technologii teleinformatycznych pod koniec XX w. stał się przyczyną znacznego zmniejszenia odległości między ludźmi. Informacje dotychczas zdobywane w mozolny sposób stają się dostępne w krótkim czasie zarówno dla tych dla których stanowią one źródło wiedzy, jak i dla tych którzy traktują je jako narzędzie przeciwko innym. Umiejętnie prowadzona polityka bezpieczeństwa informacyjnego staje się zatem gwarantem bezpieczeństwa militarnego, finansowego, gospodarczego, zarówno w skali lokalnej, jak i na arenie międzynarodowej, co znajduje odpowiedź w opracowanych i wdrażanych przez państwo polskie strategiach oraz programach rządowych w zakresie bezpieczeństwa informacyjnego. Założeniem niniejszej publikacji jest ukazanie braku istnienia regulacji prawnych jednoznacznie sankcjonujących funkcjonowanie sformalizowanej struktury organizacyjnej o nazwie: system bezpieczeństwa narodowego przy jednoczesnym wskazaniu, że przyczyną powstania polityki antycyberterrorystycznej jest również brak istnienia odpowiednich mechanizmów i regulacji w tym zakresie, w związku z czym mamy do czynienia z procesem instytucjonalizacji. Należy więc stwierdzić, że polityka antycyberterrorystyczna Polski jest nie tylko odpowiedzią, ale i naczelnym wyzwaniem dla poprawnego funkcjonowania systemu bezpieczeństwa narodowego RP. W niniejszej publikacji Autorka rozważa zmianę struktury aparatu państwowego odpowiedzialnego za sprawy wewnętrzne. Stara się przedstawić czytelnikowi wady i zalety zmian, jakie jej zdaniem są konieczne w polskiej rzeczywistości.
The concept of sustainable development at the level of international discussion was introduced in 1987 by the Brundtland report (Our Common Future). Its appearance can be regarded as a breakthrough in the current thinking about society and nature. In order to achieve sustainable development there is a need to combine three elements: social equality, economic growth and efficiency, and environmental issues, while preserving resources for future generations. In recent discussions on the concept of sustainable development, the Eurocentric attitude has prevailed, as the result of embodiment of this development in the economic strategies of developed and the most socially responsible countries. At the outset, discussion on the concept of self-sustaining development related to the problems of underdeveloped countries in the 1960s and had little in common with the economic and social advancement. Developed countries, thanks to their resources and instruments, can become transmitters of the concept, securing and stabilizing the situation in the countries neighboring the EU. Cooperation within the Mediterranean basin is an example of such a security policy of the EU towards developing countries that are recipients of both resources and knowledge associated with the concept. Mutual cooperation in establishing a framework for the concept is conducive to the common security of the Mediterranean region. The aim of this paper is to analyze the concept of sustainable development in the context of contemporary European security policy and law enforcement objectives given the close neighborhood of Europe and the MENA region as culturally diverse societies.
PL
Koncepcja sustainable development została wprowadzona na forum międzynarodowe za sprawą raportu Brundtland w 1987 r. (Our Common Future). Jej pojawienie się z pewnością można uznać za przełom w dotychczasowym myśleniu o społeczeństwie i przyrodzie. Aby rozwój był samopodtrzymujący się lub trwały, musi łączyć ze sobą trzy elementy: utrzymywanie równości społecznej przy jednoczesnym wzroście gospodarczym oraz ochrona środowiska naturalnego z uwzględnieniem tak obecnych, jak i przyszłych pokoleń. Rozwój taki nie jest stanem statycznym, lecz procesem transformacji, który uwzględnia warunki społeczne, gospodarcze i środowiskowe. W dyskusjach nad kształtem koncepcji sustainable developement prowadzonych w ostatnich latach przeważa nastawienie europocentryczne, co jest wynikiem obecności tego rozwoju w strategiach gospodarczych państw uznawanych za rozwinięte pod względem cywilizacyjnym i o wysokiej ogólnospołecznej odpowiedzialności. Tymczasem początki dyskusji nad koncepcją rozwoju samopodtrzymującego się odnoszą się do problematyki państw słabo rozwiniętych. Wywodzą się one z lat 60. i mają niewiele wspólnego z zaawansowaniem społeczno-gospodarczym. Dzięki swoim środkom oraz doświadczeniu państwa rozwinięte mogą stać się „przekaźnikami” założeń koncepcji, zabezpieczając i stabilizując sytuację w państwach sąsiadujących z UE. Przykładem takiej polityki bezpieczeństwa UE jest współpraca z państwami rozwijającymi się w basenie Morza Śródziemnego (BMŚ), które są odbiorcami zarówno środków, jak i wiedzy z tą koncepcją związanych. Wzajemna współpraca w ustanawianiu ram do jej stosowania sprzyja bezpieczeństwu wspólnego regionu, jakim jest BMŚ. Celem tak określonego obszaru badań jest analiza koncepcji rozwoju samopodtrzymującego się w kontekście formułowania założeń współczesnej europejskiej polityki bezpieczeństwa i ochrony porządku publicznego, biorąc pod uwagę uwarunkowania tej polityki wynikające z bliskiego sąsiedztwa społeczeństw odmiennych kulturowo.
Celem artykułu będzie próba identyfikacji „najlepszego” rozwiązania w polskim systemie prawnym, przy jednoczesnym wskazaniu głównych różnic i podobieństw w wybranych systemach państw europejskich. Biorąc pod uwagę różnice w tradycjach i kulturach prawnych wszystkich systemów sądowych istnieje potrzeba przeprowadzenia wnikliwej komparatystyki. W artykule zostanie scharakteryzowana pozycja asystenta sędziego w Polsce w porównaniu z innymi państwami europejskimi (Austria, Niemcy, Szwajcaria, Włochy), które wywarły największy wpływ na rozwój prawodawstwa polskiego. Artykuł stanowi analizę pozycji ustrojowej asystenta w RP w odniesieniu do różnych systemów prawa europejskiego, w wymiarze instytucjonalno-prawnym, z uwzględnieniem problemów praktycznych i obowiązującego stanu prawnego (od zwykłej formalnej kontroli do niemal samodzielnego podejmowania decyzji). Autorzy opierali się również na dostępnych odpowiedziach udzielonych w ramach kwestionariusza opracowanego do Opinii nr 22 (2019) w sprawie asystentów sądowych. W ramach wniosków badawczych autorzy zaproponowali m.in. zmianę regulacji prawnych odnośnie sposobu i zasad awansu asystentów w Polsce.
EN
The aim of the article will be a trial to identify the “best” solution in Polish legal system, while identifying the main differences and similarities in selected systems of European countries. Taking the differences in the legal traditions and cultures of all judicial systems, there is a need for in-depth comparative studies. The article will characterize the position of a judge’s assistant in Poland in comparison with the other European countries (Austria, Germany, Switzerland, Italy), which had the greatest impact on the development of Polish law. The article analyzes the position of an assistant judge in the Poland in relation to various systems of European law, in the institutional and legal dimension, taking into account practical problems and the applicable legal status. The authors also relied on the Opinion 22 (2019).As the conclusions, the authors proposed, inter alia, change of legal regulations regarding to the promotion of assistants in Poland.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.