Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Rola prawdy w wychowaniu osoby w świetle antropologii Karola Wojtyły

100%
Olbrycht K.
Paedagogia Christiana
|
2022
|
vol. 1/49
87-105
PL
Częstym dziś zjawiskiem jest analizowanie wychowania bez zatrzymywania się na specyfice tego procesu, na założeniach antropologicznych tego działania, nierzadko z lekceważeniem ich spójności, czasem nawet negowaniem ich niezbędności. Jest to skutek sceptycznego stosunku do prawdy zarówno w wymiarze ontologicznym – jako jednego z transcendentaliów, jak i wartości duchowej w wymiarze aksjologicznym. Do rozważenia roli prawdy w wychowaniu osoby wybrano tu personalizm Karola Wojtyły ze względu na ukazany w nim ścisły związek prawdy człowieczeństwa (którego istotą jest bycie osobą) z prawdą o ludzkim działaniu. Za szczególnie dziś ważne uznano bowiem przeanalizowanie roli prawdy w wychowaniu jako szczególnym działaniu człowieka. Aby dokonać analizy roli prawdy w wychowaniu osoby w świetle antropologii Wojtyły, wyodrębniono główne obszary problemowe: prawdę o człowieku i prawdę człowieka, prawdę o istocie wychowania jako specyficznego działania oraz prawdę o istocie samowychowania. Zgodnie z tą antropologią obszary te ściśle się ze sobą wiążą, wzajemnie przenikają i warunkują. Podstawą jest prawda o człowieku jako osobie i o jej działaniu, poprzez które człowiek jako osoba ujawnia się, realizuje i spełnia. Świadomość zasadniczego znaczenia prawdy w wychowaniu, w działaniach wychowawczych i samowychowawczych, jej niezbędności w rozumieniu człowieka oraz jego rozwoju wydaje się dziś nabierać coraz większej wagi. Otwiera nowe perspektywy w spojrzeniu na rzeczywistość wychowawczą, na trudne współczesne problemy, sytuacje i relacje wychowawcze, a także na odpowiedzialność uczestników procesów wychowawczych.
EN
In modern times, it is a frequent phenomenon to analyse education without elaborating on the specificity of this process and its anthropological assumptions, while disregarding its coherence or even rejecting its indispensability. This is the effect of the sceptical attitude to truth, both in the ontological dimension – as one of the transcendentals – and as a spiritual value in the axiological dimension. In order to consider the role of truth in the education of a person, we have chosen the personalism of Karol Wojtyla because of a close connection between the truth about humanity (the essence of which is being a person) and the truth about human actions. The analysis of the role of truth in education as a distinctively human activity is considered particularly important in our times. The principal problem areas are distinguished to analyse the role of truth in the upbringing of a person in the light of Wojtyla’s anthropology: the truth about man and the truth of man, the truth about the essence of education as a specific action, and the truth about the essence of self-education. According to this anthropology, these areas are closely related, intertwined and mutually determined. The foundation is the truth about man as a person and about his actions through which man as a person reveals, realizes and fulfils himself. The awareness of the fundamental importance of truth in education and educational and self-educational activities, as well as its indispensability in the understanding and development of a person seems to be increasing. It is opening new perspectives in our approach to the educational reality, difficult contemporary problems, situations, relationships, and the responsibility of the participants in the educational processes.
2
Content available remote

Wychowanie do przebaczenia

100%
Olbrycht K.
Paedagogia Christiana
|
2016
|
vol. 2/38
45-60
PL
Przebaczanie jest jednym z najtrudniejszych procesów psychiczno-duchowych człowieka, a przebaczenie – jedną z najważniejszych egzystencjalnie decyzji i warunkiem zdrowego rozwoju. Uzasadnień dostarczają nauki społeczne, ale także filozofia. Dlatego ogromne znaczenie ma wychowanie do przebaczania. Może ono być traktowane jako kształcenie predyspozycji do wybaczania, pozytywnego nastawienia i umiejętności związanych z takim zachowaniem. Autorka proponuje jednak szersze ujęcie. Uważa, że przebaczanie jest procesem, który stwarza dla wszystkich uczestniczących w nim specyficzną sytuację – sytuację przebaczania. Sytuacja ta powstaje wokół przebaczenia jako wartości. Autorka, mówiąc o człowieku, przyjmuje stanowisko personalistyczne. W jego świetle jest to sytuacja głęboko osobowa, wyznaczona w swoim przebiegu przez osobowe lub antyosobowe relacje. Zakłada, że prawdziwe przebaczenie wymaga przyjęcia przez wszystkich zaangażowanych w tę sytuację osobowych postaw. Trudności z tym związane mogą być zmniejszane przez wychowanie do wybaczania. Obejmuje ono, jako podstawę, wychowanie do wartości osobowych, wśród nich – do przebaczenia i sytuacji przebaczania. Najważniejszą drogą jest kontakt z konkretnymi przykładami realizacji tych wartości, a przede wszystkim – bezpośrednie doświadczanie we własnym życiu ich realizacji przez inne osoby. Szczególne znaczenie dla wychowania do przebaczania ma wychowanie chrześcijańskie. Z jednej strony pokazuje racje dla przebaczania – bezwarunkową Bożą miłość i niekończącą się gotowość przebaczania, z drugiej – daje i wyjaśnia środki budowania w sobie i w innych postawy przebaczania, wspiera wysiłki w tej sferze życia.
EN
Forgiving is one of the most difficult psycho-spiritual human processes and forgiveness – one of the existentially most important decisions and a condition for a healthy development. Social sciences, as well as philosophy, provide justification for that. Therefore, the education for forgiving is of great importance. It could be regarded as a lifelong predisposition to forgive, a positive attitude and skills associated with such behaviour. The author proposes, however, a broader approach. It is believed that forgiving is a process, which puts all participants in the specific situation – the situation of forgiving. This situation arises around forgiveness as a value. The author chooses a personalistic approach when speaking about a man. In light of this approach the discussed situation is deeply personal, determined in its course by anti-personal or personal relationships. It is assumed that the true forgiveness requires acceptance of personal attitudes by all those involved in this situation. The difficulties associated with it can be reduced through education for forgiving. It includes, as a basis, the education for personal values – among them – for forgiveness and the situation of forgiving. The most important educational path has a form of a contact with specific examples of the implementation of these values and most of all – a direct experience of their implementation by others in one’s own life. Christian education is of particular importance to the education for forgiving. On the one hand it shows the reasons for forgiving – God’s unconditional love and endless willingness to forgive the others. On the other hand, it gives and explains the ways of building the attitude of forgiving in oneself and others; it supports efforts in this sphere of life.
3
Content available remote

Wartość służby w wychowaniu chrześcijańskim – w świetle refleksji Jana Pawła II i Benedykta XVI

100%
Olbrycht K.
Paedagogia Christiana
|
2017
|
vol. 2/40
89-107
PL
Artykuł dotyczy chrześcijańskiego rozumienia i wychowawczego przybliżania kategorii „służby”. Autorka wychodzi od znaczenia pojęcia „służby” i miejsca tej kategorii w kulturze współczesnej. „Służbę” traktuje jako wartość konkretnego działania oraz jako postawę (służby) w sensie świadomej gotowości do jej dobrowolnego podejmowania. Przyjmuje, że dzisiejsza kultura dystansuje się od służby, rezerwując te kategorię wyłącznie dla działań specjalnych, wymagających szczególnych umiejętności, ponadprzeciętnych zachowań, bezinteresownego w dużym stopniu wysiłku i odpowiedzialności. Tylko tak rozumiana służba zasługuje na uznanie i społeczny szacunek. Przedmiotem rozważań Autorki jest służba w rozumieniu postawy chrześcijańskiej, obowiązującej każdego chrześcijanina. Jej uświadamianie i wprowadzanie w życie w nieprzychylnym służbie otoczeniu kulturowym stanowi poważne wyzwanie dla wychowania chrześcijańskiego. Sposób przybliżania osobowego i chrześcijańskiego sensu służby wymaga poważnego namysłu, poszukiwania wiarygodnych argumentów i form przekazu. Autorka jako ważną pomoc w realizacji tego zadania wskazuje teksty Jana Pawła II i Benedykta XVI dotyczące chrześcijańskiego myślenia o służbie.
EN
The article deals with the Christian understanding and educational approach to the category of service. The author starts with the meaning of the notion of service and the place of this category in contemporary culture. She treats the “service” as the value of a particular action and as an attitude (of service) in the sense of an informed willingness to voluntarily undertake it. She assumes that today’s culture is distancing itself from the service, reserving that category only for special activities, requiring special skills, above average behaviour, selfless effort and responsibility. Only service understood this way deserves recognition and social respect. The subject of the author’s reflections is service in the sense of the Christian attitude, binding on every Christian. Its awareness and implementation in the unfavourable for service cultural environment poses a serious challenge to Christian education. The approach to bringing the personal and Christian sense of service requires serious consideration, the search for credible arguments and the form of message. The author points to the writings of John Paul II and Benedict XVI on the Christian thinking of service as an important aid in this task.
4
Content available remote

Tożsamość pedagogiki chrześcijańskiej i pedagoga w świetle tekstów Jana Pawła II

100%
Olbrycht K.
Paedagogia Christiana
|
2023
|
vol. 2/51
11-33
PL
Współczesna trudna i dynamiczna sytuacja społeczno-kulturowa, a rów-nocześnie zmiany w postrzeganiu kultury chrześcijańskiej wymagają wnikliwego rozważenia tożsamości pedagogiki chrześcijańskiej, jej specyfiki i najważniejszych funkcji . Autorka przyjmuje, że ważną inspiracją mogą być teksty Jana Pawła II, którego pontyfikat przypadał również na czas trudny dla świata i Kościoła . Właśnie wtedy wiele środowisk zwracało się do Niego, jako jednego z powszechnie uznawanych autorytetów, o wskazania i pomoc . W analizie zostały wykorzystane dwie koncepcje tożsamości: psychospołeczna i koncepcja horyzontu moralnego Charlesa Taylora . Pedagogika chrześcijańska stanowi subdyscyplinę pedagogiki jako nauki, ale także chrześcijańskie pedagogie (działania pedagogiczne i ich programy) oraz refleksję przednaukową doty-czącą tego obszaru problematyki . Zdaniem autorki, analizując tożsamość tej dziedziny, należy dziś skupić uwagę nie tylko na jej przedmiocie – wychowaniu chrześcijańskim – ale także na jej specyfice jako nauce, nauce humanistyczno-społecznej, nauce związanej z chrześcijaństwem i uprawianej przez badaczy chrześcijan . Taka perspektywa pojawia się w rozważaniach nad pedagogiką chrześcijańską stosunkowo rzadziej, a wydaje się uświadamiać ważny jej potencjał i powinności, co wyraźnie wynika z nauczania Jana Pawła II . Zgodnie z tym założeniem prowadzona jest analiza Jego tekstów (wypowiedzi, listów, dokumentów)
EN
The problematic and dynamic contemporary socio-cultural situation, and changes in perceptions of Christian culture, require a thorough consideration of the identity of Christian pedagogy, its specificity, and its most important functions . The author assumes that the texts of John Paul II, whose pontificate fell during another difficult time for the world and the Church, can be an important inspiration . During this time many groups turned to him, as one of the most widely recognised authorities, for guidance and help . The analysis uses two concepts of identity: the psychosocial and Charles Taylor’s concept of the moral horizon . Christian pedagogy is a sub-discipline of pedagogy as a science but also concerns Christian pedagogies (pedagogical actions and their programmes) and pre-scientific reflection on this subject . In the author’s opinion, when analysing the identity of this field today, it is necessary to focus not only on its subject – Christian education – but on its specificity as a science, a human-istic-social science, and a science related to Christianity and practised by Christian researchers . Such a perspective appears relatively less frequently in reflections on Christian pedagogy, and it seems to comprehend the important potential and duties of Christian pedagogy, which clearly stem from the teachings of John Paul II . Based on this assumption, his texts (statements, letters, documents) are analysed .
5
Content available remote

Wychowanie zorientowane na osobę pomiędzy (?) rzeczywistością realną i wirtualną

100%
Olbrycht K.
Świat i Słowo
|
2014
|
vol. 12
|
issue (1)22
163-174
EN
The author tries to answer a question, weather virtual reality, which was created by modern media, changed the role of upbringing in the contemporary world. She begins with a characterization of educational reality, which is dominated by the presence of modern media to a large degree. She pays attention to the ways of it is perceived – as an upbringing danger, or a new educational chance. Both perspectives have their explanations. She indicates that separation between existence in the real world and in the network gets bigger with the age (there is an evident difference – for the generation of grandparents, it is a convenient help in daily life – for the generation of parents and for teenagers and children a necessary and obvious element in all life’s aspects). The world of today’s pupils is a world in which real and virtual reality penetrate each other and shape one, common area of action, relationship, and create a sense of belonging to the community. It is hard to talk about the need of preparing young generation to the existence in virtual reality. However, like any other civilisation change, this new situation demands educational preparation and protection. Education which fits these needs is education oriented to the personal development. The author suggests that preparing an individual to treat himself/herself and others as persons, to personal overview of his/her own development, to perceiving his/her own place in social communities, and to receive and implement values refers not only to the existence in real world, but also in the virtual one. A sensitive and personally mature person (who mainly respects his/her own and others’ dignity, his/her duties, developmental aims, personal and community values) will want and be able to defend against the manipulation of modern media. He/she will be able to make use of them in a constructive and creative way for him/her and the others.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.