Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Czy nacjonalizm może być wartością? O nacjonalizmie w słownikach i współczesnej publicystyce

100%
Polkowska L.
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego
|
2021
|
vol. 7
113-132
EN
This sketch is devoted to the concept of nationalism and its semantic profiling in dictionaries and contemporary Polish journalism. In lexicographic definitions, nationalism is treated as a neutral or negatively marked term. Only one – a political dictionary from the twenties of the twentieth century treats it as a positively marked concept. However its author was an activist from the National Democratic Party. In the newest Polish journalism, nationalism is mainly an anti-value. Such semantic components as hostility and aggression to strangers, spreading fear, referencing the totalitarian regime, and faking other social attitudes are mentioned. Neutral uses of the nationalism lexeme are rare, and treating it as a value based on love of the motherland is too incidental to be considered a clear trend in public discourse.
PL
Tekst został poświęcony pojęciu nacjonalizmu oraz jego semantycznemu profilowaniu w słownikach i najnowszej publicystyce. Leksykografowie definiują nacjonalizm jako termin neutralny lub wartościujący ujemnie. Eksplikacja zawierająca pozytywną ocenę pojawia się wyłącznie w słowniku politologicznym z okresu międzywojennego, którego autor był działaczem endeckim. We współczesnych tygodnikach opinii dominuje traktowanie nacjonalizmu jako antywartości – publicyści przypisują mu takie cechy jak wrogość i agresja w stosunku do przedstawicieli innych narodów, posługiwanie się strachem, bliski związek z totalitaryzmem oraz nieuczciwe podszywanie się pod inne postawy społeczne. Użycia neutralne leksemu nacjonalizm są znacznie rzadsze, z kolei traktowanie pojęcia jako pozytywnej wartości opartej na miłości do ojczyzny zbyt incydentalne, by można je uznać za wyraźną tendencję w dyskursie publicznym.
2
Publication available in full text mode
Content available

Plandemia, czyli medialne narracje covidowych sceptyków

100%
Polkowska L.
Studia Medioznawcze
|
2022
|
issue 3
1224-1239
EN
Scientific objective: The draft is dedicated to reconstruction of the media narratives of coronavirus skeptics. The text presents the basic plot threads of the story about the plandemic, as well as the factors determining its dramatic dimension. The research method used in the text includes narrative analysis as a discourse subtype. Research material consists of 116 texts, mostly journalistic ones, published on the Internet. Conclusions: 1. Coronavirus skeptics perceive the pandemic situation in Poland and all over the world in terms of a conflict. 2. The roles of the main characters in the plandemic story are permanently assigned and constant. 3. All epidemic events are being incorporated to the pre-adopted script based on historical analogies. This is a result of cognitive processes based on limited rationality. 4. The narrator places himself among the freedom fighters, perceiving his antagonists as dangerous oppressors. Originality and cognitive value: The paper is devoted to one of contemporary public discourse subtypes. Although it is perceived as marginal, the opinion polls show that it has a strong influence on a large part of society and some government decisions. The analysis is also important because of the polarization of social views in Poland.
PL
Celem artykułu jest próba rekonstrukcji medialnych narracji koronasceptyków. W tekście odtworzono podstawowe wątki fabularne opowieści o „plandemii”, a także czynniki stanowiące o jej wymiarze dramatycznym. Metoda badań, którą zastosowano, obejmuje analizę narracji, pojmowanej jako jedna z form dyskursu. Na materiał badawczy złożyło się 116 tekstów, przede wszystkim o charakterze publicystycznym, opublikowanych w Internecie. Ich analiza pozwoliła sformułować następujące wnioski: 1. Sytuacja pandemiczna w Polsce i na świecie postrzegana jest przez koronasceptyków w kategoriach konfliktu. 2. Role głównych bohaterów opowieści o plandemii są przydzielone na stałe i nie podlegają ewolucji. 3. Wszelkie wątki związane z epidemią – w wyniku procesów poznawczych opartych na racjonalności ograniczonej – włączane są w obręb z góry przyjętego skryptu, opierającego się na analogiach historycznych. 4. Narrator sytuuje samego siebie po stronie bojowników o wolność, dostrzegając w swych antagonistach niebezpiecznych ciemiężycieli. Wartość poznawcza: artykuł został poświęcony jednej z odsłon współczesnego dyskursu publicznego, często postrzeganej jako marginalna, jednak – co pokazują badania opinii publicznej – niepozostającej bez wpływu na dużą część społeczeństwa, a nawet niektóre decyzje rządzących. Przeprowadzona analiza wydaje się istotna również z punktu widzenia postępującej w Polsce polaryzacji postaw społecznych.
3

Drugie exposé Donalda Tuska, czyli próba utrzymania władzy. Strategie perswazyjne

100%
Polkowska L.
Oblicza Komunikacji
|
2014
|
vol. 7
163-171
EN
The article focuses on an analysis of the basic persuasion strategies employed in Prime Minister Donald Tusk’s second policy statement delivered on 12 October 2012. They include using positive images, creating a bond between the speaker and the addressees, emphasising the significance of the issues discussed as well as lending credence to the statement. The text contains almost no negative vocabulary, with the dominant values present in it being security, trust and hope. The style of the speech is devoid of pathos; instead, it is full of colloquial terms and metaphorical descriptions intended to bring the complex political problems closer to people thanks to references to everyday life. Devices meant to lend credence to the speech are dominated by two opposing techniques: making the message subjective and categorical. The addressees’ trust can also be increased by verbal identification with the so-called ordinary people as well as emphasis on their problems and concerns. Stressing the significance of the issues raised is to indirectly boost the speaker’s self-esteem and to translate into a belief that power is in the hands of the right individuals. The prime minister’s second policy statement can be viewed as an attempt to hold on to power at a time when society’s trust in the government was on the wane.
4
Publication available in full text mode
Content available

Stereotyp warszawiaka we współczesnym języku polskim

100%
Polkowska L.
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury
|
2019
|
vol. 31
EN
The article aims to reconstruct the stereotype of warszawiak ‘resident of Warsaw’ in contemporary Polish. The analysis is based on three kinds of data: systemic, from questionnaires, and textual. Definitions of the lexeme warszawiak are surveyed, beginning with Samuel Linde’s Słownik języka polskiego; this is supplemented with a consideration of the lexeme’s selected derivatives. The main basis of experimental research is the questionnaire conducted in three sections of Warsaw’s student populace. Four questions were asked in the questionnaire: about the features of a typical warszawiak, a true warszawiak, about objects (artifacts) characteristic of the person, and collocations of the adjective warszawski ‘of, relating to Warsaw’. Two textual sources were also used: the National Corpus of Polish (NKJP) and comments to online publications about Warsaw.The stereotype that has been reconstructed appears to be coherent and relatively stable. Especially two features attributed to warszawiacy ‘residents of Warsaw’ are rather resistant to change: conceit (whose basis is one’s location or origin) and artfulness. However, the stereotype also contains new components, mainly neutral ones, such as a rushed lifestyle, modernity, and focus on individual development. The most negative picture of warszawiak is the one that emerges from online comments; the most positive one emerges from responses to the question about the true warszawiak. Within the stereotype there is also internal classification of warszawiacy ‘residents of Warsaw’ with regard to the birthplace and family background.
PL
Celem artykułu jest próba rekonstrukcji stereotypu warszawiaka we współczesnej polszczyźnie. Podstawę analizy stanowią dane trojakiego typu – systemowe, ankietowe oraz tekstowe. Autorka analizuje definicje słownikowe leksemu warszawiak, począwszy od Słownika języka polskiego Samuela Lindego, przygląda się też niektórym derywatom. Podstawę badań eksperymentalnych stanowi przeprowadzona w trzech środowiskach studenckich ankieta złożona z 4 pytań – o cechy typowego i prawdziwego warszawiaka, przedmioty charakterystyczne dla warszawiaka oraz połączenia wyrazowe zawierające przymiotnik warszawski. Analiza obejmuje również dwa źródła tekstów – zbiory Narodowego Korpusu Języka Polskiego oraz komentarze internetowe pod artykułami o tematyce warszawskiej.Odtworzony stereotyp warszawiaka okazał się spójny i względnie trwały. Dużą odporność na zmiany wykazują zwłaszcza dwie cechy przypisywane warszawiakom – zarozumiałość wynikająca z miejsca zamieszkania (pochodzenia) oraz cwaniactwo. W obrębie współczesnego stereotypu można jednak również odnaleźć nowe składniki, przede wszystkim o charakterze neutralnym, takie jak życie w pośpiechu, nowoczesność, nastawienie na własny rozwój. Zdecydowanie najsilniej nacechowany negatywnie jest obraz warszawiaka zrekonstruowany na podstawie komentarzy internetowych, najbardziej pozytywny z kolei ten, którego podstawę stanowią odpowiedzi respondentów na pytanie o cechy prawdziwego warszawiaka. W obrębie stereotypu silnie ujawnia się również kategoryzacja warszawiaków ze względu na ich miejsce urodzenia oraz pochodzenie rodziny.
5
Publication available in full text mode
Content available

Język prawicy międzywojennej – żywa tradycja czy zapomniana historia?

100%
Polkowska L.
Językoznawstwo
|
2014
|
issue 8
75-88
EN
In the article one made the comparison the language used through the interwar-right during parliamentary deliberations in a modern manner and within a period of interwar. The authoress notices that the language of the pre-war right in the official communication during deliberations of Seym was not excessively aggressive. In this language comes to light the perception of politicians who represent other position as political opponents whom one ought to overcome, and not as enemies whom one ought ruthlessly to destroy. In a modern manner lingual aggressive behaviours, especially these directed against political competitors are very often met on the parliamentary hall and remind these which are present during street demonstrations or meeting-meetings. To the exposure, but simultaneously popularizations of the language of the aggression in the large measure contribute more and more specialized and various media.
PL
W artykule dokonano porównania języka używanego przez prawicę w okresie międzywojennym podczas obrad parlamentarnych oraz współcześnie. Autorka zauważa, że język przedwojennej prawicy w oficjalnej komunikacji podczas obrad Sejmu nie był nadmiernie agresywny. W tym języku uwidacznia się postrzeganie polityków reprezentujących inne stanowisko jako przeciwników politycznych, których należy pokonać, a nie jako wrogów, których należy bezwzględnie zniszczyć. Współczesne zachowania językowe charakteryzujące się agresją, szczególnie te skierowane przeciwko konkurentom politycznym, są bardzo często spotykane w sali parlamentarnej i przypominają te obecne podczas demonstracji ulicznych czy wieców. Do eksponowania, a jednocześnie popularyzacji języka agresji w dużej mierze przyczyniają się coraz bardziej wyspecjalizowane i zróżnicowane media.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.