Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 21

first rewind previous Page / 2 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Uczestnictwo w polskiej refleksji wiary

100%
Sienkiewicz E.
Teologia w Polsce
|
2008
|
vol. 2
|
issue 1
21-41
PL
Dopiero refleksja wiary okazuje się swoistym światłem, nadającym kierunek i głębszy sens poszukiwaniom pretendującym, jeśli nie do ostatecznych, to przynajmniej wyczerpujących rozstrzygnięć, dotyczących ludzkiej osoby. Stąd dla kategorii uczestnictwa poszukujemy uzasadnienia teologicznego. Dzięki perspektywie historiozbawczej, pozwala ono refleksję nad życiem społecznym osoby odnieść do trynitarnego i chrystocentrycznego wymiaru życia chrześcijańskiego. Osiągamy przez to nie tylko uwiarygodnienie i usprawiedliwienie zaangażowania Kościoła w życie społeczne, ale również ukazujemy możliwości takiego uczestnictwa w instytucjach społecznych, aby przekształcając je poprzez wartości podmiotowe, można było wypełniać chrześcijańskie powołanie, wynikające z miłości.
2
Publication available in full text mode
Content available

Koncepcja państwa według św. Augustyna

100%
Sienkiewicz E.
Studia Paradyskie
|
2015
|
issue 25
201-220
PL
Poglądy św. Augustyna na temat państwa wynikają z jego wizji człowieka, który jest dla niego drogą do zrozumienia świata i poznania Boga. Jego bardzo konsekwentny antropocentryzm był podstawą zajmowania się człowiekiem przede wszystkim jako jednostką, ale nie wyizolowaną ze społeczeństwa. Byt ludzki rozwija się i spełnia przez relacje do drugich osób, czego źródłem i wzorem są dla Augustyna relacje między Osobami Bożymi. „Psychologiczna koncepcja Trójcy Świętej”, której jest autorem, pozwala mu widzieć w Bogu nie tylko stwórcę człowieka, ale również społeczeństwa, którego zobowiązującym wszystkich jego członków i najwyższym uporządkowaniem jest państwo. Wypowiadając się na ten temat Augustyn mówi o „pakcie społecznym”, który nie powinien być tylko zewnętrzną konstrukcją. Tak jak zdanie składa się z liter, tak społeczeństwo składa się z jednostek. Tworzenie się państwa i jego rozwój Augustyn postrzega jako proces, posiadający naturalne i etyczne podstawy. Do tych pierwszych zalicza rodzinę oraz inne międzyosobowe relacje, takie jak przyjaźń. Z kolei te drugie to dobro wspólne i sprawiedliwość, rzutujące na problem władzy oraz obowiązków względem niej, zarówno poddanych jak i władcy, ponieważ – zdaniem Augustyna – każda władza ludzka pochodzi od Boga, podobnie jak i państwo. Celem tego ostatniego jest zapewnienie pokoju, choć nie za wszelką cenę. Poza tym przygotowanie człowieka, przez jego relację miłości do drugich – co Augustyn uznaje za największą wartość i najskuteczniejszą drogę do szczęścia – aby mógł być obywatelem „państwa Bożego”. Augustyn skrupulatnie rozdzielając wymiar doczesny i wieczny; religię i politykę, nie pozwala ich utożsamiać, ale i separować od siebie. Choć mówi o dwóch różnych poziomach, to wskazuje na różne sposoby przenikania się ich w każdym człowieku i społeczeństwie. Podobnie zatem jak dobre rodziny w społeczeństwie, tak i obecność Bożego prawa w polityce jest najlepszą gwarancją dobrego państwa.
EN
The views of St. Augustine on the state arise from his vision of man who is for him a way to understand the world and to know God. His very consistent anthropocentrism has been the basis for dealing with man, primarily as an individual but not isolated from society. The human being develops and finds fulfilment through relations to other people, the source and the model of which is for St. Augustine the relation between the God’s Persons. The “psychological conception of the Holy Trinity”, of which he is the author, allows him to see in God not only a creator of man but also of society, with the state being a binding and the highest arrangement for all its members. When commenting on this topic, St. Augustine speaks about a “social pact” which should not be an external construction only. Just as a sentence consists of letters, so a society is composed of individuals. The formation of the state and its development are seen by St. Augustine as a process that has natural and ethical foundations. According to him, the former include a family and other interpersonal relations, such as friendship. On the other hand, the latter are common good and justice, affecting the problem of authority and obligations with regard to it, both of the subjects and the ruler, because – according to St. Augustine – all human authority comes from God, like the state. The purpose of the latter is to ensure peace, although not at any price. Apart from this, to prepare man, through his / her love relation to others – which St. Augustine considers the greatest value and the most effective way to happiness – so he / she could be a citizen of the “God’s state”. St. Augustine, meticulously separating temporal and the eternal dimensions, religion and politics, does not allow them to be equated or to be separated from each other either. Although he speaks about two different levels, he shows different ways they interpenetrate in each man and society. Thus, similarly as good families in society, the presence of the God’s law in politics is the best guarantee of good state.
3
Publication available in full text mode
Content available

Duch Święty a miłosierdzie Ojca zrealizowane w Synu

100%
Sienkiewicz E.
Teologia w Polsce
|
2017
|
vol. 11
|
issue 1
35-49
EN
The perspective of Trinitarian theology of God’s mercy do not allow to limit the Holy Spirit only to continue the work of Jesus in the Church and to forgive sins. It protects indeed the same theology of God’s mercy before narrowing and one-sidedness. In the economy of salvation, God’s Spirit is shown as cooperating in all the works of God and inseparable from the Father and the Son. This also applies to God’s mercy, which, by the revelation of the mystery of the inner life of God, in the Holy Spirit is better understood and accessible. The basis for this is the essence of God defined in the New Testament as Love, which, according to Christian theology, is concretized by the Holy Spirit. Penetrating God and man in Jesus Christ, He is the Gift restoring the original innocence and introducing man into a relationship of love and unity proper to the Father and the Son.
PL
Teologii Bożego miłosierdzia nie wolno rezygnować z perspektywy trynitarnej, nawet jeśli wiąże się to z trudnościami. Okazuje się bowiem, że refleksja wiary, która w kwestii miłosierdzia Bożego nie traktuje objawionej prawdy o Trójcy Świętej jako podstawowej, generuje jeszcze większe problemy. Miłosierdzie Ojca, zrealizowane w Synu, nie tylko wyjaśnia się, ale wprost dotyka człowieka w Duchu Świętym, którego nie wolno ograniczać tylko do kontynuacji dzieła Jezusa. Duch Boży – według najbardziej ugruntowanej w teologii chrześcijańskiej interpretacji – najlepiej tłumaczy objawioną tajemnicę wewnętrznego życia Bożego, które określamy jako Miłość. Najlepiej także – na tej podstawie – tłumaczy istotę Bożego miłosierdzia, pokonując wszelkie trudności, związane zwłaszcza z zawężaniem tej prawdy i jej jednostronnym rozumieniem.
4
Publication available in full text mode
Content available

Miłosierdzie Boże w pełni objawione i zrealizowane w Jezusie Chrystusie

100%
Sienkiewicz E.
Teologia w Polsce
|
2016
|
vol. 10
|
issue 2
23-41
EN
God is shown as merciful already in the Old Testament. However, it is in the fulfillment of God’s promises in the incarnation of the Word that the realization of Divine mercy achieves its fullness. That is why the Word incarnate is also a revelation of the nature of Divine mercy. Its quintessence is made visible in Jesus Christ, who brings God closer to man and makes man capable of self understanding. In the Son the Father reveals Himself as inconceivable Love, whose consequence is creation and redemption. The Father not only does not withdraw His love in response to human sin, but in the Son becomes united with each man, thus showing the fundamental nature of His mercy. It is realized most fully in the work of Jesus Christ, in whom God loves every man with the same love as His own Son. In the Son, who united himself with the human nature, the Father also enables man to respond to Divine love. This means inviting and introducing man to the relation of mercy. Thus, mercy ceases to be a unilateral process and becomes the best way for man to unite with God through the imitation of Jesus.
PL
Boga jako miłosiernego Ojca objawia już Stary Testament. Na podstawie tej tradycji objawienie to można uznać również za przygotowujące do wcielenia Bożego Słowa, wypełniającego Boże obietnice i realizującego w pełni miłosierdzie Ojca. Zjednoczony z ludzką naturą Boży Syn najpełniej także ukazuje, kim jest Bóg i kim dla Boga jest człowiek. Objawia również, czym jest miłość Boga do człowieka, nie tylko niecofająca się przed grzechem, ale na podstawie tego zjednoczenia – w ten sam sposób jak Syna – obejmująca każdego człowieka. Tak rozumiane miłosierdzie Boże nie ogranicza się tylko do przebaczenia grzechów,ale jest zaproszeniem człowieka przez Boga do możliwej dopiero w Jezusie Chrystusie cudownej wymiany miłości, w której uczestniczy obdarowujący miłosierdziem i nim obdarowany.
5
Publication available in full text mode
Content available

Poznawczy realizm egzystencjalny według św. Augustyna

100%
Sienkiewicz E.
Teologia w Polsce
|
2012
|
vol. 6
|
issue 1
21-30
EN
Although bishop of hippo did not develop his epistemology in a methodical manner, he determined himself two tasks: aiming towards theory which would not depart from life as well as towards discovering the truth by gaining wisdom which would make him capable of it. As he was getting closer to the second task, an illusion and doubts appeared, but he managed to overcome it by means of original conception of entity which, in christianity, identifies with wisdom. This drew his attention in a direction of internal dimension of human life – a soul which comes into a relation with the truth, overcoming obstacles on the way of a subject to an object, accompanied by threats of sensualism and idealism. Recognition of human soul seems to be the basic belief of Augustine’s realism, but on the other hand by means of distinction of existential truth which allows to reconcile its absolute feature with a possibility of being mistaken. Discussing the corporal, spiritual, intellectual and supernatural vision, Augustine presents human soul as being capable of mystical union with God by the use of the corps and its senses as well. Another reason supporting Augustine’s theory is, in his opinion, its practical nature, as human being wants to recognize the truth, to acquire real truth which is the basic of a fortunate life.
PL
Augustyn, uznawany często za przedstawiciela poznawczego idealizmu, okazuje się konsekwentnym realistą w swoim rozumieniu poznania. Przemawia za tym jego chęć budowania teorii, która nie rozminie się z życiem; bytowa koncepcja prawdy, która może być absolutna mimo ludzkiego błądzenia, co udaje się biskupowi Hippony dowieść przez odróżnienie jej od teoriopoznawczej; zakorzenienie poznania w duszy, która poznając, posługuje się ciałem; wreszcie praktyczny charakter poznania, ponieważ człowiek chce poznać prawdę, aby posiąść prawdziwą mądrość, która jest podstawą szczęśliwego życia.
6
Publication available in full text mode
Content available

Człowiek w myśli św. Augustyna

100%
Sienkiewicz E.
Teologia w Polsce
|
2011
|
vol. 5
|
issue 2
259-272
PL
W myśli św. Augustyna wszystko przechodzi przez człowieka, co pozwala jego antropologię postrzegać jako zagadnienie centralne, dla niego samego niezbędne w rozumieniu otaczającego człowieka świata i powołującego go do istnienia Boga. Określając byt ludzki jako imago Dei, podobnie jak wielu innych, także starożytnych pisarzy chrześcijańskich, św. Augustyn rozumie go jednak nieco inaczej. Nie tylko jako najbardziej wyrazisty obraz Stwórcy, ale wręcz miejsce przebywania Boga, którego należy szukać w ludzkiej duszy.
7

Krytyczna funkcja kościoła wobec instytucji i rozwiązań społecznych

100%
Sienkiewicz E.
Colloquia Theologica Ottoniana
|
2010
|
issue 2
101-122
EN
Every criticism demands freedom space. Church is trying to manage this space, referring to the social structures and social solutions, which implies a social engagement of theology, also asked about the possibility and need for reflection of the faith on politics, understood as a concern for the social dimension of human life. This reflection of the faith is first and foremost a correction in understanding of democracy, which theology wants to see as a commitment to serving the absolute nature of truth and connecting people because of their principles, values, not because of the interests of larger or smaller groups. Democracy must therefore be constantly referenced to religion, which is reflected in the primacy of ethics over politics in the social commitment of a man. That’s why the state, which is based on human nature, belonging to the order established by God, can not be outside the interest in theology, which is claiming the right to criticize government policy, to avoid it transformed into a man manipulating ideology. The task of the Church is, therefore, the proclamation of the Kingdom of God, thereby protecting human against poorly located hopes, and restrict him only to the temporal dimension. The prophetic role of the Catholic theology does not fulfill in separation, or opposing each other the temporal and eschatological orders, but by the pursuit of their penetration in every human person. Just as in Jesus Christ as the center of all Christian theology, exist in one person two natures, not mixed and does not identify with each other.
8
Publication available in full text mode
Content available

Ks. Marek Jagodziński, Trynitologia komunijna (Teologia w Dialogu 21), Wydawnictwo KUL, Lublin 2021, 215 s.

100%
Sienkiewicz E.
Teologia w Polsce
|
2021
|
vol. 15
|
issue 2
131-135
9
Publication available in full text mode
Content available

Naród według prymasa Wyszyńskiego w kontekście jubileuszu chrztu Polski

100%
Sienkiewicz E.
Studia Paradyskie
|
2014
|
issue 24
231-245
PL
Zbliżająca się 1050 rocznica Chrztu Polski okazuje się szczególną okazją ukazania ciągłej aktualności nauczania Stefana kard. Wyszyńskiego, opracowującego Wielką Nowennę przed Jubileuszem 1000-lecia wejścia Polski do rodziny narodów chrześcijańskich. W tym niezwykłym programie Prymas Tysiąclecia ukazał naród jako wspólnotę, w której osoba ludzka realizuje się na podstawie niewzruszonych i wszystkich obowiązujących zasad. W jego teologicznej wizji rzeczywistość narodu dopełniana jest rzeczywistością ludzkiej osoby, dzięki czemu wspólnota narodowa może być rozumiana jako najlepsze środowisko nie tylko rozwiązywania sporu indywidualnego wymiaru człowieka ze społecznym, ale także ludzkiej pracy, której godność oraz wielkość najskuteczniej potwierdza przyniesione przez Chrystusa Objawienie. Najlepiej służące człowiekowi rozwiązania społeczne, także administracyjne, Prymas wyprowadza z rodziny, uznając ją za najbardziej fundamentalną rzeczywistość w powołaniu człowieka do życia i przygotowaniu do pełnienia istotnych funkcji w każdym społeczeństwie.
EN
Approaching the 1050th anniversary of Baptism of Poland appears to be a particular opportunity to present continuous topicality of cardinal Stefan Wyszynski’s teaching working on the Great Novena just right before the Jubilee of Poland being accepted into the family of Christian nations. In his extraordinary piece of work the Primate presents a nation as a community in which a human being accomplishes themselves according to the obligatory rules. In his theological vision the reality of the nation is fulfilled with the reality of a human being thank to which the national community may be comprehended as the best environment not only for solving an individual argument of human social dimension , but also by human’s work the dignity of which is confirmed by Christ. A family, according to the Primate, is the best source of solving both social and administrative issues , recognizing them as the most fundamental reality in every human being’s formation as well as a decent preparation for fulfilling social functions.
10
Publication available in full text mode
Content available

Ks. Marek Jagodziński, Trynitarno-komunijna teologia stworzenia, Wydawnictwo KUL, Lublin 2016, ss. 175.

100%
Sienkiewicz E.
Teologia w Polsce
|
2017
|
vol. 11
|
issue 1
261-267
PL
Recenzja książki: Ks. Marek Jagodziński, Trynitarno-komunijna teologia stworzenia, Wydawnictwo KUL, Lublin 2016, ss. 175.
11
Publication available in full text mode
Content available

Sacrum a "wspólnota ducha" jednoczącej się Europy

100%
Sienkiewicz E.
Teologia w Polsce
|
2010
|
vol. 4
|
issue 2
247-261
PL
Proces jednoczenia się narodów Europy, jako swoisty znak czasu, jest równie nieodwracalny, jak ambiwalentny; tak w kwestii jedności i odrębności poszczególnych narodów, jak również laicyzacji oraz potrzeby religii. Pojawia się zatem wołanie o ugruntowaną syntezę, wykraczającą poza ekonomiczne i polityczne rozwiązania, o „wspólnotę ducha”, jako kryterium wszystkich innych działań, aby można oprzeć się pokusom egoizmu indywidualnego i grupowego. Taką syntezę stanowi europejska kultura, uważana za uniwersalistyczną, ponieważ od początku związaną jest z chrześcijaństwem rozumianym jako zwycięstwo demitologizacji; poznania opartego na syntezie wiary i życia.
12
Publication available in full text mode
Content available

„Na drodze do doskonałości” Henryk Mochol, Rola sakramentu pokuty w dążeniu do doskonałości według nauczania biskupa Piotra Gołębiowskiego, Radom 2013, ss. 450

100%
Sienkiewicz E.
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
|
2014
|
issue 21
348-350
13
Publication available in full text mode
Content available

Ks. Janusz Mariański, Praktyki religijne w Polsce w procesie przemian. Studium socjologiczne, Sandomierz 2014, ss. 392.

100%
Sienkiewicz E.
Teologia w Polsce
|
2015
|
vol. 9
|
issue 2
264-267
PL
Recenzja książki: Ks. Janusz Mariański, Praktyki religijne w Polsce w procesie przemian. Studium socjologiczne, Sandomierz 2014, ss. 392.
14
Publication available in full text mode
Content available

Paschalne urzeczywistnienie Kościoła w nowej ewangelizacji

100%
Sienkiewicz E.
Teologia w Polsce
|
2015
|
vol. 9
|
issue 2
37-52
EN
The proclamation of the Good News, which is the primary task of the Church founded by Jesus, should have a paschal character. Celebrated by Jews Passover not only promises, but also prepares the final victory over sin and death, accomplished through Jesus Christ in the Paschal Mystery. Paschal character has therefore the event of Jesus and the Church created as its consequence. Paschal character should also have all offices and functions in the Church, used to make present the kingdom of God on earth that can not be limited only to the temporal. Similarly he Kingdom of God can not be completely isolated from temporality. The best explanation of this is the reality of Passover, which combines memory and present, history and the eschatological future. The Church, filling the missionary command of Jesus, makes this on the paschal way, giving the paschal character to all of its offices and functions. In the same sense, he understands and leads the work of evangelization in every cultural and historical context.
PL
Misterium paschalne Jezusa Chrystusa jest zrealizowaniem starotestamentowych obietnic, które Izrael pielęgnował, świętując Paschę i w ten sposób przygotowując się do zapowiadanego przez Boga ostatecznego zwycięstwa nad grzechem i śmiercią. Dlatego też misterium paschale pozostaje najważniejszą korektą wszystkich urzędów i funkcji w założonym przez Jezusa Kościele, którego podstawowym zadaniem jest głoszenie Dobrej Nowiny, czyli uobecnianie Królestwa Bożego na sposób paschalny, ponieważ tak właśnie czynił Jezus Chrystus i taką perspektywę wyznaczył ludowi Nowego Przymierza.
15

Spór o prawdę w myśli starożytnej Grecji

100%
Sienkiewicz E.
Colloquia Theologica Ottoniana
|
2011
|
issue 2
43-62
EN
Searching for the truth was not only characteristic of the mentality of ancient Greece. However, it is the practical and theoretical resolution of the ancient Greeks gave their search for the nature of the dispute, which in fact gave rise to science, described as the love of wisdom (philosophy). As the first in this dispute should be replaced Ionian philosophers of nature, trying to reach the first cause of all things (arche). Specific context of the question of truth was the Athenian democracy, which ultimately pointed to the knowledge of objective truth as the basis and essential principle of social order. This context allows to better understand more clearly now polarizing the two trends - pessimistic, represented by the sceptics, the inability proclaim the truth as a principle and optimistic, telling not only the possibility of cognition, but actually a necessity. And so Socrates comes to the identification of intellectually cognized the truth of virtue (moral rationalism), and Plato, speaking of self-knowledge inherent in man, maintains that in science the most important is to understand the idea of eternal, unchanging. Finally, Aristotle defines truth as compliance, the adequacy of the contents of the court with the real state of things, which this court applies, but this will be fully appreciated only by the scholastic champions.
16
Publication available in full text mode
Content available

Teologia uczestnistwa

100%
Sienkiewicz E.
Teologia Praktyczna
|
2010
|
issue 11
109-134
PL
.
17
Publication available in full text mode
Content available

Społeczeństwo chrześcijańskie. Refleksje na kanwie adhortacji apostolskiej "Evangelii gaudium" papieża Franciszka

100%
Sienkiewicz E.
Teologia w Polsce
|
2014
|
vol. 8
|
issue 2
95-108
EN
Christian society is an interesting structure both for sociology as well as for theology. Pope Francis in Evangelii gaudium shows this society as not excluding anyone. Two major problems imposed with this assumption (one – methodological and second – resulting from human sin) helps to resolve the reality of the Incarnation of the Word and the kingdom of God announced through Jesus. The Kingdom of God remains the most important criterion of the community, to which can belong all men, because thanks to the mystery of Jesus’s Passover even sin is no longer an obstacle to the full realization of each person, open to the eschatological dimension.
PL
Społeczeństwo chrześcijańskie, któremu papież Franciszek w adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium poświęca wiele miejsca, jest strukturą interesującą dwie odrębne dyscypliny: teologię i socjologię. Naukowe badanie jej może zatem natrafiać na przeszkody natury metodologicznej. Wyjątkową wprost możliwością pokonania ich jest wcielenie Słowa i ogłoszone przez Jezusa panowanie Boga. Wcielenie bowiem najlepiej odsłania rzeczywistość osoby, w której – przez wolne działanie podmiotu – możliwe jest rozwiązanie napięcia między jednostkowością (indywidualnością) a społecznością. Owocem tego jest wspólnota, która w perspektywie królestwa Bożego, będącego owocem misterium paschalnego Jezusa, stanowi podstawę braku zgody na wykluczanie kogokolwiek z tej rzeczywistości, jaką jest chrześcijańskie społeczeństwo. Ale też braku zgody na grzech we właściwych tej strukturze relacjach. Dowartościowane przez misterium paschalne Jezusa, w którym grzech został pokonany, chrześcijańskie społeczeństwo staje się coraz bardziej wspólnotą, czyli rzeczywistością, pozwalającą najpełniej realizować się każdej osobie, aż po eschatologiczne dopełnienie.
18
Publication available in full text mode
Content available

Wspólnototwórczy charakter żydowskiej Paschy

100%
Sienkiewicz E.
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
|
2014
|
issue 21
157-174
PL
Wymiar religijny okazuje się bardzo istotny w kształtowaniu i rozumieniu wspólnoty. Świętem, w którym najbardziej koncentruje się historia i wiara Izraela, jest uroczyście obchodzona przez Żydów Pascha. Jej fenomen polega nie tylko na wspomnieniu dawnych wydarzeń, ale przede wszystkim na uświadomieniu uczestnikom celebracji aktualności wyzwoleńczego działania Boga. Przez ten gest tworzy On i powołuje naród realizujący wyjątkową w dziejach jedność, przez tożsamość i świadomość rodzące się z wiary w Jednego Boga. W tym samym sensie naród ten jest wspólnotą dzięki swojemu odniesieniu do Boga w zawartym z Nim przymierzu, co rozumiane jest jako zadanie doprowadzenia do tej wspólnoty wszystkich innych narodów.
EN
The religious dimension is very important in the community forming and its understanding. The feast – Pasha, which the Israel history and faith is based on, is solemnly celebrated by Jewish. It is not only the recollection of former events but most of all it is to make all aware of the topicality of God’s saving act. Through this act God makes and calls the nation which fulfils the exceptional unity that comes from the identity and awareness of the faith in God, the only true One. In this regard, the nation is the community in the covenant with God so it is understood to bring all nations to this community.
19

Mercy as the Basis for Solving the Social Dispute About Justice

100%
Sienkiewicz E.
Roczniki Teologiczne
|
2016
|
vol. 63
|
issue 2: Teologia dogmatyczna - English Version
85-100
EN
The social dispute over justice that is in a great crisis, must not be limited to social and economical criteria only. This is proved by the elementary experience, since attempts to overcome injustice only on this level are not effective. The anthropological and personalist criterion is necessary here. Only this criterion allows one to integrally define a man – also in his relations with others – as a person. Also justice has a personalist character, and because of this it is not a value that is only added to a man. As such, it is also an objective value that has an obligatory character, which is difficult to justify, and the more so to make it come true, without the Christian Revelation. The event of Jesus Christ, with the preparation given in the Old Testament, shows man’s sin as the fundamental source of injustice. This is why in an encounter with injustice only God’s mercy is effective, as the only factor – through Jesus’ paschal mystery – that overcomes sin. It is not tantamount to giving up justice, but to practicing it – as in Jesus’ understanding surrendering to the criteria of justice is a necessary condition of mercy, so that the sin can be judged and overcome, and the man can be saved.
20

Miłosierdzie jako podstawa rozwiązywania społecznego sporu o sprawiedliwość

100%
Sienkiewicz E.
Roczniki Teologiczne
|
2016
|
vol. 63
|
issue 2: Teologia dogmatyczna
115-132
EN
The social dispute over justice that is in a great crisis, must not be limited to social and economical criteria only. This is proved by the elementary experience, since attempts to overcome injustice only on this level are not effective. The anthropological and personalist criterion is necessary here. Only this criterion allows one to integrally define a man – also in his relations with others – as a person. Also justice has a personalist character, and because of this it is not a value that is only added to a man. As such, it is also an objective value that has an obligatory character, which is difficult to justify, and the more so to make it come true, without the Christian Revelation. The event of Jesus Christ, with the preparation given in the Old Testament, shows man's sin as the fundamental source of injustice. This is why in an encounter with injustice only God's mercy is effective, as the only factor – through Jesus' paschal mystery – that overcomes sin. It is not tantamount to giving up justice, but to practicing it – as in Jesus' understanding surrendering to the criteria of justice is a necessary condition of mercy, so that the sin can be judged and overcome, and the man can be saved.
XX
Społecznego sporu o sprawiedliwość, która znajduje się w wielkim kryzysie, nie wolno ograniczyć tylko do kryteriów społecznych i ekonomicznych. Dowodem na to jest elementarne doświadczenie, ponieważ próby pokonania niesprawiedliwości na tym tylko poziomie nie przynoszą większych efektów. Potrzebne jest kryterium antropologiczne i personalistyczne. Dopiero ono pozwala integralnie ująć człowieka, także w jego relacjach do drugich – jako osobę. Osobowy charakter posiada także sprawiedliwość, która przez to nie jest wartością do człowieka dodaną. Jako taka jest też wartością obiektywną, posiadającą charakter zobowiązujący, co trudne jest do uzasadnienia, a tym bardziej do urzeczywistnienia bez chrześcijańskiego Objawienia. Wydarzenie Jezusa Chrystusa, ze starotestamentowym jego przygotowaniem, ukazuje grzech człowieka jako podstawowe źródło niesprawiedliwości. Dlatego też w spotkaniu z nią skuteczne jest tylko Boże miłosierdzie, jako jedyne – przez misterium paschalne Jezusa – pokonujące grzech. Nie oznacza ono rezygnacji ze sprawiedliwości, ale jej wypełnienie, ponieważ w rozumieniu Jezusa koniecznym warunkiem miłosierdzia jest poddanie się najpierw kryteriom sprawiedliwości, aby mógł być osądzony i pokonany grzech a uratowany człowiek.
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.