Search results

1

The Salvific Dimension of Time in the Christian Liturgy

100%

Brzeziński D.

Verbum Vitae

|

2020

|

vol. 38

|

issue 1

PL

This paper discusses the relationship between time and salvation that exists in the Christian liturgy, in which time possesses two characteristics. One is its sacredness, and the other is a special property that does not exist outside the liturgy but derives directly from its anamnetic dimension: it is a “medium” and an “existential context” of the real salvation delivered and still being delivered by Christ. The author begins with a reflection on time in cultural anthropology and the history of religion, demonstrating unambiguously that, since the earliest of days, disparate cultures and religions have shared the conviction that time is sacred. He then goes on to address the biblical concept of time which has fundamentally contributed to a fuller understanding of the essence and nature of liturgical time as the καιρός of salvation. It is in the liturgy of the Church-the final earthly stage in the history of salvation-that the salvific, effective and real encounter between God’s eternity and human life takes place. The Christian liturgy is an otherworldly act of salvation in worldly space and time, a manifestation of the “fullness of time.” The paper also attempts to offer a preliminary juxtaposition of the theological understanding of liturgical time with the findings of modern physics concerning the understanding and description of time. This may serve to stimulate further, more in-depth biblical and theological (and in particular theologico-liturgical) reflection on the phenomenon of time, and perhaps even a new look at the phenomenon of time on the part of modern physicists.

2

Liturgia w kluczu genetyki: analogie formalne

100%

Brzeziński D.

Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars

|

2018

|

vol. 51

|

issue 1

EN

In the article Christian liturgy is presented in the hermeneutic key of genetics. It is an attempt to describe the essence of liturgy using the language of genetics. Thus the text identifies formal analogies (due to obvious reasons other forms of analogy cannot exist in this case) between genetics as the study of mechanisms which determine heredity of genes and liturgics, the theology of liturgy in particular, which studies the way of passing on and the presence of Christ’s Mystery in the celebration of mystery.

PL

W opracowaniu ukazano liturgię chrześcijańską w hermeneutycznym kluczu genetyki. Posługując się językiem genetyki, podjęto próbę opisania istoty liturgii. Tym samym wskazano analogie formalne (z oczywistych względów inne nie mogą tutaj zachodzić) pomiędzy genetyką (jako nauką badającą mechanizmy przekazywania genów) i liturgiką, w szczególności teologią liturgii (badającą głównie sposób przekazywania i sposób obecności Misterium Chrystusa w celebrowanym misterium).

3

Czy istnieją granice liturgicznej posługi kobiety?

100%

Brzeziński D.

Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars

|

2022

|

vol. 60

|

issue 2

7-27

EN

Following the promulgation by Pope Francis of the Apostolic Letter issued “Motu Proprio” Spiritus Domini on 10 January 2021, among the many questions that arose as a result of the pontiff’s decision to modify Canon 230 § 1 of the Code of Canon Law was a question concerning the limits to the liturgical ministry of women in the Church. The author of this paper attempts to answer that question by referring to “ministries” in the Latin Church as defined, above all, by Saint Paul VI’s Apostolic Letter issued “Motu Proprio” Ministeria quaedam of 15 August 1972 and by the Code of Canon Law promulgated by Saint John Paul II on 25 January 1983. In its broader meaning, however, the term “ministry” may refer to almost any form of service or ministering in the Church, including ministry in the liturgy under the sacrament of Holy Orders. Hence, the article also reflects upon the possibility of such “liturgical ministry” being performed by women. With respect to the ministries of lectors and acolytes, the pre-existing limits to women’s liturgical ministry no longer apply. As regards priesthood, the limits concerning the liturgical ministry of women in the Catholic Church in the light of her immutable doctrine are absolutely non-negotiable. An issue that remains open and ambiguous, however, is the admission of women to diaconate, although the available historical accounts do not support the thesis that women were permitted to be ordained into the first degree of Holy Orders in the Christian antiquity. In fact, this would contradict the Magisterium Ecclesiae, which prohibits women from being ordained to priesthood as the next degree of this sacrament.

PL

Po opublikowaniu przez papieża Franciszka, 10 stycznia 2021 roku, Listu Apostolskiego motu proprio „Spiritus Domini”, wśród wielu pytań rodzących się na kanwie papieskiej decyzji o zmianie kanonu 230 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego, pojawiło się i to dotyczące granic liturgicznej posługi kobiety w Kościele. Autor opracowania stara się na nie odpowiedzieć, odnosząc się do „posług” w Kościele łacińskim w rozumieniu – przede wszystkim – Listu Apostolskiego motu proprio „Ministeria quaedam” św. Pawła VI z 15 sierpnia 1972 roku oraz Kodeksu Prawa Kanonicznego św. Jana Pawła II z 25 stycznia 1983 roku. Jednak termin „posługa” w znaczeniu szerszym oznaczać może niemal każdą formę służby czy też posługiwania w Kościele, w tym także posługę w liturgii wynikającą z sakramentu święceń. Stąd, w artykule nie zabrakło również refleksji nad możliwością takiej „liturgicznej posługi” kobiety. W przypadku lektoratu i akolitatu, dotychczasowa granica liturgicznej posługi kobiet już nie istnieje. Gdy chodzi o sakrament kapłaństwa, granica liturgicznej posługi kobiet w Kościele Katolickim w świetle niezmiennego nauczania Kościoła jest absolutnie nieprzekraczalna. Otwarta i niejednoznaczna pozostaje natomiast kwestia dopuszczania kobiet do diakonatu, choć na gruncie dostępnych świadectw historycznych nie da się potwierdzić tezy, że w starożytności chrześcijańskiej kobiety miały udział w pierwszym stopniu sakramentu święceń. Zresztą byłoby to sprzeczne z Magisterium Ecclesiae o niemożności przyjmowania przez kobiety kapłaństwa, stanowiącego kolejny stopień tego sakramentu.

4

Rok liturgiczny w nauczaniu papieża Piusa XII. W 75. rocznicę ogłoszenia encykliki o liturgii „Mediator Dei”

100%

Brzeziński D.

Polonia Sacra

|

2023

|

vol. 27

|

issue 1

157-174

EN

November 20, 2022 was the seventy-fifth anniversary of the publication of the Encyclical on the Sacred Liturgy Mediator Dei written by Pope Pius XII (†1958). The encyclical was the first document of the Church at this level devoted in its entirety to matters of the sacred liturgy and the liturgical movement. In fact, in recognition of its significance, it has often been referred to as the “Magna Charta liturgistorum”: the “Great Charter of liturgists.” On account of this anniversary, the article revisits the teaching contained in the document and underlines the continued relevance of the theology of the liturgical year. Charting the course of the modern-day liturgical renewal, Pius XII used his authority to pave the way for the sacramental vision of the year of salvation-renewed after many centuries-upon which the early Church had built its annual cycle of liturgical celebrations. Undoubtedly, today’s heortology is a continuation and a theological development and refinement of the concept of the church year presented in the Encyclical on the Sacred Liturgy Mediator Dei. This view is supported by official documents of the Magisterium of the Church as well as by major publications on the theology of the liturgical year published in Europe, across the world and in Poland.

PL

20 listopada 2022 roku minęło 75 lat od ukazania się encykliki o liturgii Mediator Dei Piusa XII (†1958). Jest ona pierwszym tej rangi dokumentem Kościoła w całości poświęconym zagadnieniom dotyczącym świętej liturgii i ruchu liturgicznego. Ze względu na doniosłą treść otrzymała miano „Magna Charta liturgistorum” (Wielkiej Karty liturgistów). W związku z jubileuszem, w artykule przypomniano zawarte w dokumencie nauczanie, zwracając uwagę na aktualność teologii roku liturgicznego. Pius XII, wytyczając kierunek współczesnej odnowy liturgicznej, swym autorytetem utorował drogę odnowionej po wiekach sakramentalnej wizji roku zbawienia, zgodnie z którą Kościół starożytny budował roczny krąg obchodów liturgicznych. Nie ma wątpliwości, że współczesna heortologia stanowi kontynuację i teologiczne rozwinięcie oraz pogłębienie koncepcji roku kościelnego przedstawionej w encyklice o liturgii Mediator Dei. Świadczą o tym oficjalne dokumenty Magisterium Kościoła, jak również najważniejsze publikacje z teologii roku liturgicznego, zarówno ukazujące się w Europie i w świecie, jak i w Polsce.

5

Processions in Christian Liturgy: Origin, Theology and Ministry

100%

Brzeziński D.

Roczniki Teologiczne

|

2017

|

vol. 64

|

issue 8: Liturgika

5-19

EN

The author undertakes the theme of Christian processions: their origin, theological aspects and significant questions of pastoral ministry. He presents the psychological and sociological, historical and religious as well as anthropological and cultural roots of processions revealing their “horizontal” mechanism of creation and “vertical” dimension, i.e. the reference to sacrum. He demonstrates the Biblical foundation of Christian processions: the Old Testament processions and one procession described in the New Testament, namely the triumphal entry of Christ into Jerusalem. In addition, he introduces the historical evolution of the procession phenomena in the Church and proposes a theological definition of a Christian procession. The article concludes with several suggestions concerning liturgical ministry.

PL

Autor podejmuje problematykę procesji chrześcijańskich: ich genezy, aspektów teologicznych oraz istotnych kwestii duszpasterskich. Przedstawia korzenie psychologiczno-socjologiczne, historyczno-religijne i antropologiczno-kulturowe procesji, ukazując ich „horyzontalny” mechanizm tworzenia i wymiar „wertykalny”, czyli odniesienie do sacrum. Wskazuje biblijny fundament procesji chrześcijańskich: procesje Starego Testamentu oraz jedyną procesję opisaną w Nowym Testamencie – uroczysty wjazd Chrystusa do Jerozolimy. Przypomina historyczną ewolucję fenomenu procesji w Kościele oraz proponuje teologiczną definicję procesji chrześcijańskiej. Artykuł kończy kilkoma postulatami odnoszącymi się do duszpasterstwa liturgicznego.

Refine search results

2 Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars

1 Polonia Sacra

1 Roczniki Teologiczne

1 Verbum Vitae

5 Brzeziński D.

1 2023

1 2022

1 2020

1 2018

1 2017

The Salvific Dimension of Time in the Christian Liturgy

Liturgia w kluczu genetyki: analogie formalne

Czy istnieją granice liturgicznej posługi kobiety?

Rok liturgiczny w nauczaniu papieża Piusa XII. W 75. rocznicę ogłoszenia encykliki o liturgii „Mediator Dei”

Processions in Christian Liturgy: Origin, Theology and Ministry