ackground. Wearable resistance (WR) is used in sports training with the aim of increasing performance by enabling sport-specific movements to occur with additional loading. Problem and aim. Despite its potential to allow athletes to move more specifically, studies examining WR during kicking in taekwondo are scarce. The purpose of this study is to determine the acute effects of loading in WR on the kinetics and kinematics during taekwondo axe kicks.Material and methods. Thirty (N=30) university taekwondo athletes have been recruited as participants in this study. Participants performed a middle axe kick with WR loading worn at the lower body (0%, 5%, 10%, and 15% of body mass) during the execution. A high-speed motion capture system was used to analyse kinematic data (kicking velocity and kicking time) while the force plate was used to measure ground reaction force (GRF). Results. Results showed there was a significant change in kicking kinematics (kicking time was longer and there was a decrease in kicking velocity) as the WR load increased. There was a significant increase of GRF on the supporting leg as WR loads attached increased. Conclusions. In conclusion, WR loading of 5% body mass and higher at the lower body affected the biomechanics of the middle axe kick. Although mechanically affected the movement, future studies are suggested to investigate the chronic effects of these loading. The implications of this study can be used as a guideline for choosing proper WR loading to be used in training.
PL
Tło. Strój sportowy z obciążnikami (WR) jest stosowany w treningu sportowym w celu zwiększenia wydajności poprzez umożliwienie wykonywania ruchów specyficznych dla sportu przy dodatkowym obciążeniu. Problem i cel. Pomimo możliwości umożliwienia sportowcom poruszania się w bardziej szczególny sposób, badania analizujące WR podczas kopnięć w taekwondo są rzadkie. Celem niniejszego badania było określenie gwałtownego wpływu stoju z obciążnikami na kinetykę i kinematykę podczas kopnięcia opadającego w taekwondo. Materiał i metody. Trzydziestu (N = 30) uniwersyteckich zawodników taekwondo zostało zrekrutowanych jako uczestnicy tego badania. Wykonywali oni środkowe kopnięcie opadające z obciążeniem WR noszonym w dolnej części ciała (0%, 5%, 10% i 15% masy ciała). Do analizy danych kinematycznych (prędkość kopnięcia i czas kopnięcia) wykorzystano szybki system przechwytywania ruchu, natomiast do pomiaru siły reakcji podłoża (GRF) użyto płyty siłowej. Wyniki. Wyniki pokazały, że nastąpiła znacząca zmiana w kinematyce kopnięć (czas kopnięcia był dłuższy, prędkość kopnięcia spadła) wraz ze wzrostem obciążenia WR. Zaobserwowano znaczący wzrost GRF na nodze podpierającej wraz ze wzrostem obciążenia WR. Wnioski. Podsumowując, obciążenie WR wynoszące 5% masy ciała i więcej w dolnej części ciała wpłynęło na biomechanikę środkowego kopnięcia opadającego. Chociaż mechanicznie wpłynęło to na ruch, sugeruje się przyszłe badania w celu zbadania przewlekłych skutków tych obciążeń. Implikacje tego badania mogą być wykorzystane jako wytyczne do wyboru odpowiedniego obciążenia WR do wykorzystania w treningu.
Background. Self-talk has been proven to be an effective method in helping athletes improve performance. As many types of self-talk can be performed by athletes, it is important to know the effectiveness of different variations of self-talk. Problem and aim. The lack of studies has been done comparing the effectiveness of motivational and instructional self-talk among Taekwondo athletes. Thus, it is the aim of this study to identify the effects of instructional and motivational self-talk on axe kick performance in taekwondo. Material and methods. Thirty (N=30) black belt taekwondo athletes (mean age=22.21 years old) were recruited as participants in this study. Participants were asked to attend three testing sessions separated by three days between sessions, each session with different self-talk; i) instructional, ii) motivational and ii) no self-talk. The kinematics of the kicking was analyzed and compared between the three types of self-talk using one-way repeated measure analysis of variances. Results. Results showed performing motivational self-talk produced significantly greater maximum kick height, the angle between thighs during maximal kick height, maximal hip, knee and foot velocity than instructional and no self-talk. No significant differences were found between instructional self-talk and a control condition. Conclusions. The findings showed the importance of cues during self-talk training for the athletes in order to enhance their performance. Motivational self-talk was found to be more effective for gross skills execution as an athlete could fully focus on performing the best performance rather than instructional self-talk which will cause athlete to give focus on following the instruction that they have in their mind.
PL
Tło. Udowodniono, że monolog wewnętrzny (self-talk) jest skuteczną metodą pomagającą sportowcom w poprawieniu wyników. Ponieważ wiele rodzajów monologu wewnętrznego, który może być wykonywanych przez sportowców, ważne jest, aby poznać skuteczność jego różnych odmian. Problem i cel. Brakuje badań porównujących skuteczność motywacyjnego i instruktażowego monologu wewnętrznego wśród zawodników Taekwondo. Dlatego też celem niniejszej pracy było określenie wpływu instruktażowego i motywacyjnego monologu wewnętrznego na wydajność kopnięcia axe kick w taekwondo. Materiał i metody. Trzydziestu (N=30) zawodników taekwondo z czarnym pasem (średnia wieku=22,21 lat) zostało zrekrutowanych do badania. Uczestnicy zostali poproszeni o wzięcie udziału w trzech sesjach testowych oddzielonych trzema dniami pomiędzy sesjami, każda sesja z innym monologiem wewnętrznym; i) instruktażowym, ii) motywacyjnym i ii) bez monologu wewnętrznego. Kinematyka kopnięć była analizowana i porównywana pomiędzy trzema rodzajami monologu wewnętrznego przy użyciu jednokierunkowej analizy wariancji. Wyniki. Wyniki wykazały, że wykonywanie motywacyjnej rozmowy z samym sobą powodowało istotnie większą maksymalną wysokość kopnięcia, kąt między udami podczas maksymalnej wysokości kopnięcia, maksymalną prędkość bioder, kolan i stóp niż w czasie instruktażowego monologu wewnętrznego i braku monologu wewnętrznego. Nie stwierdzono istotnych różnic pomiędzy monologiem wewnętrznym instruktażowym a stanem kontrolnym. Wnioski. Wyniki pokazały znaczenie wskazówek podczas treningu monologu wewnętrznego dla sportowców w celu zwiększenia ich wydajności. Motywacyjny monolog wewnętrzny okazał się być ogółnie bardziej efektywny w przypadku wykonania aktywności, ponieważ sportowiec może w pełni skupić się na wykonaniu najlepszego zadania, niż w przypadku instruktażowego monologu wewnętrznego, który powoduje, że sportowiec skupia się na wykonaniu instrukcji, którą ma w głowie.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.