Search results

1

Z problematyki odpowiedzialności karnej intraneusa za niewykonawcze formy współdziałania przestępnego (uwagi na tle przestępstwa dzieciobójstwa)

100%

Siwek K.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2020

|

vol. 82

|

issue 4

273-284

EN

The subject of the study is a highly controversial issue related to the criminal law assessment of an intraneus act for non-executive forms of criminal cooperation, which is discussed in the literature on criminal law. Deliberations are conducted in the context of the crime of infanticide specified in Article 149 of the Penal Code. As a result of the deliberations, the author determines that in the legal language of the Penal Code a given type of prohibited act specified in the special part of the Penal Code or the Non-Codex Criminal Act, it always refers to all forms of committing a prohibited act in terms of Chapter II of the Penal Code: executive, non-executive forms, as well as stadium forms.

PL

Przedmiotem opracowania jest wysoce sporne w literaturze z zakresu prawa karnego zagadnienie związane z karnoprawną oceną czynu intraneusa za niewykonawcze formy współdziałania przestępnego. Rozważania prowadzone są w kontekście przestępstwa dzieciobójstwa określonego w art. 149 k.k. W wyniku poprowadzonych rozważań autor ustala, iż w języku prawnym Kodeksu karnego dany typ czynu zabronionego określony w części szczególnej k.k. bądź ustawy karnej pozakodeksowej, swoje odniesienie ma zawsze do wszystkich form popełnienia czyn zabronionego w ujęciu rozdziału II k.k., a więc form wykonawczych, niewykonawczych, a także form stadialnych.

2

Ponownie o artykule 25 § 2a Kodeksu karnego. Kilka uwag do artykułu Jana Kluzy „Nowe granice obrony koniecznej? Uwagi na tle nowelizacji Kodeksu karnego z 8 grudnia 2017 r.”

100%

Siwek K.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2019

|

vol. 81

|

issue 2

207-215

EN

The polemic indicates that the interpretation of the criminal-law terms ‘dwelling’, ‘premises’ and ‘home’ in the context of Article 25 § 2a of the Penal Code should first of all be carried out not in the context of everyday (general) language, but in the context of legal language (the legal language directive): legal literature concerning the crime of the so-called breach of the inviolability of the home specified in Article 193 of the Penal Code. It is also pointed out that it is not justified to search for meanings for these terms in legal definitions found in non-penal branches of law (civil and administrative). The author’s assertion that the new Article 25 § 2a of the Penal Code may contribute to more frequent use of the legal justification of self-defence or other grounds for exclusion of criminal liability is also questioned.

PL

W polemice wskazano, że wykładnia karnoprawnych określeń „mieszkanie”, „lokal” i „dom” na tle art. 25 § 2a k.k. w pierwszej kolejności powinna być realizowana nie w kontekście języka potocznego (ogólnego), lecz w kontekście języka prawniczego (dyrektywy języka prawniczego), to jest literatury prawniczej dotyczącej przestępstwa tzw. naruszenia miru domowego określonego w art. 193 k.k. Wskazano również, że nie jest zasadne poszukiwanie znaczeń dla tych określeń w definicjach legalnych pochodzących z pozakarnych gałęzi prawa, a wiec prawa cywilnego i administracyjnego. Podano w wątpliwość również twierdzenie autora, że nowy art. 25 § 2a k.k. może przyczynić się do częstszego sięgania do kontratypu obrony koniecznej tudzież pozostałych podstaw wyłączenia odpowiedzialności karnej.

3

Komunikatywność tekstu prawnego a derywacyjna koncepcja wykładni prawa (aspekt rozumienia normy sankcjonowanej)

100%

Siwek K.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2016

|

vol. 78

|

issue 4

69-79

EN

The aim of the article is to confront the postulate of the comprehensibility of legal texts with the derivative concept of the interpretation of law by Maciej Zieliński. The point of reference are provisions of penal legislation (norms or criminal law and their understanding) and how they are understood by persons with vocational, secondary and post-secondary education, who constitute the majority of the Polish population. Using the protective function of the penal law, an attempt has been made to question the thesis that provisions of criminal law are comprehensible and understood by their interpreters who are the above individuals. The assumptions of the derivative concept of interpretation require that the interpreter has an extraordinary legal knowledge. Therefore the area where the traditional formula of ignorantia legis non excusat is used should be considerably limited.

PL

Przedmiotem artykułu jest konfrontacja postulatu komunikatywności tekstu prawnego z derywacyjną koncepcją wykładni prawa Macieja Zielińskiego. Przedmiotem odniesienia uczyniono normę sankcjonowaną z perspektywy osoby o wykształceniu zawodowym, średnim i policealnym, a więc dominującym wśród polskiej populacji. Wykorzystując ochronną funkcję prawa karnego, autor podjął próbę zakwestionowania tezy, że przepisy karnoprawne są komunikatywne dla tak określonego interpretatora. Zastosowanie założeń derywacyjnej koncepcji wykładni uświadamia, że zarówno zjawisko rozczłonkowania (na poziomie syntaktycznym oraz treściowym) oraz wykorzystanie dyrektywy języka prawniczego (literatury i orzecznictwa), które – ponieważ stanowią powszechnie obowiązujący materiał interpretacyjny na równi z wykładnią autentyczną i mają w działaniu interpretacyjnym pierwszeństwo przed językiem ogólnym – wymagają od interpretatora nieprzeciętnej wiedzy prawniczej oraz prowadzenia żmudnych poszukiwań, co czyni prawo karne niezrozumiałym. W konsekwencji istotnemu praktycznemu ograniczeniu powinna podlegać sfera stosowania tradycyjnej formuły ignorantia legis non excusat.

4

Jeszcze o aspekcie formalnym kontratypu obrony koniecznej

100%

Siwek K.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2022

|

vol. 84

|

issue 3

241-253

EN

This study concerns the legal nature of the so-called counter-types and is a response to polemical remarks by Mikołaj Iwanski, Mikołaj Małecki, Szymon Tarapata and Witold Zontek. The considerations are conducted on the basis of the rules of the derivational theory of legal interpretation, the concept of the interpretation of law, and the principles of legislative technique, and in the light of the issues associated with basic legal modalities. On this basis, it is established that the provisions establishing countertypes are modifiers of the content of incomplete central provisions, and that they change the scope of application of norms sanctioned in criminal law, but do not modify sanctioning norms. Conduct performed under the conditions of the countertype does not involve exceeding the sanctioned norm and is an act that is legally indifferent, but not legally neutral. The proposed approach cannot be equated with the theory of negative elements of a prohibited act.

PL

Niniejsze opracowanie dotyczy charakteru prawnego tzw. kontratypów i jest odpowiedzią na uwagi polemiczne autorstwa Mikołaja Iwańskiego, Mikołaja Małeckiego, Szymona Tarapaty oraz Witolda Zontka. Rozważania prowadzone są zgodnie z regułami derywacyjnej koncepcji wykładni prawa, zasady techniki prawodawczej oraz zagadnienia podstawowych modalności prawnych. Na tej podstawie ustalono, że przepisy statuujące kontratypy są modyfikatorami treściowymi przepisów centralnych niepełnych i zmieniają zakres zastosowania norm sankcjonowanych w prawie karnym oraz nie modyfikują norm sankcjonujących. Zachowanie zrealizowane w warunkach kontratypu nie wiąże się z przekroczeniem normy sankcjonowanej i jest czynem indyferentnym prawnie, ale nie jest nieobojętnym prawnie. Proponowane ujęcie nie może być utożsamiane z teorią negatywnych znamion czynu zabronionego.

5

O zawartości normatywnej przepisów art. 18 § 1–3 k.k.

100%

Siwek K.

Ius Novum

|

2021

|

vol. 15

|

issue 1

85-106

EN

The paper addresses the issue of normative character of the provisions of Article 18 § 1–3 of the Penal Code. An attempt has been made - from the standpoint of the determinants of the derivational concept of interpretation of the law and the theory of legislation and rules of legislative technique – to resolve a dispute existing in the science of criminal law concerning whether, in respect of directing the commission of an offence and solicitation of the commission of an offence the provisions of Article 18 § 1 of the Penal Code are provisions supplementing the provision typifying the detailed part of the Penal Code, or whether they express a norm which prohibits directing the commission of an offence or solicitation of the commission of an offence. The first variant of interpretation has been favoured. It was also assumed in the paper that the provisions of Article 18 § 2 and 3 of the Penal Code are not peripheral regulations, but modifiers of the regulations defining the generic type of a prohibited act. Consequently, incitement and aiding and abetting are not separate types of commission of a prohibited act characterised by their own set of statutory traits and they do not supplement the generic description of the type of prohibited act with an additional functional trait. Thus, in any form of criminal complicity, the subjective traits of a generic type of a prohibited act may be identified, including the traits of an executive action.

PL

W opracowaniu podjęto zagadnienie dotyczące charakteru normatywnego przepisów art. 18 § 1–3 k.k. Z perspektywy wyznaczników derywacyjnej koncepcji wykładni prawa oraz teorii legislacji i zasad techniki prawodawczej, podjęto próbę rozstrzygnięcia istniejącego w nauce o prawie karnym sporu dotyczącego tego, czy w odniesieniu do sprawstwa kierowniczego i sprawstwa polecającego przepisy art. 18 § 1 k.k. są przepisami uzupełniającymi przepis typizujący części szczególnej k.k., czy też wysławiają zrębowo normę sankcjonującą zabraniająca sprawstwa kierowniczego i sprawstwa polecającego. Opowiedziano się za pierwszy wariantem interpretacyjnym. W opracowaniu przyjęto również, że przepisy art. 18 § 2 i 3 k.k. nie są przepisami zrębowymi, lecz modyfikatorami przepisów określających rodzajowy typ czynu zabronionego. W konsekwencji podżeganie i pomocnictwo nie są odrębnymi typami popełnienia czynu zabronionego charakteryzującymi się własnym zestawem ustawowych znamion i nie uzupełniają opisu rodzajowego typu czynu zabronionego o dodatkowe znamię czynnościowe. Tym samym w każdej postaci przestępnego współdziałania może dojść do realizacji przedmiotowych znamion rodzajowego typu czynu zabronionego, w tym znamienia czynności wykonawczej.

6

Commentary (gloss) to the resolution of the panel of seven judges of the Supreme Court of 20 March 2019, I KZP 15/18

100%

Siwek K.

Acta Iuris Stetinensis

|

2019

|

issue 28

207-220

EN

The paper addresses the issue of an extraordinarily lenient penalty for crimes threatened with mandatory cumulative penalties of deprivation of liberty and fines. It was established that Article 60 § 6, point 2 of the Criminal Code clearly resolves this issue in a positive way and provides for imposing only the penalty of deprivation of liberty as an exceptionally lenient penalty. Thus, the author questioned the assertion that the extraordinary leniency in respect of the cumulative sanctions of imprisonment consists in the meting out of a sentence of imprisonment not less than one third of the lower limit of the statutory penalty and a fine pursuant to general principles.

Refine search results

4 Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

1 Acta Iuris Stetinensis

1 Ius Novum

6 Siwek K.

1 2022

1 2021

1 2020

2 2019

1 2016

Z problematyki odpowiedzialności karnej intraneusa za niewykonawcze formy współdziałania przestępnego (uwagi na tle przestępstwa dzieciobójstwa)

Ponownie o artykule 25 § 2a Kodeksu karnego. Kilka uwag do artykułu Jana Kluzy „Nowe granice obrony koniecznej? Uwagi na tle nowelizacji Kodeksu karnego z 8 grudnia 2017 r.”

Komunikatywność tekstu prawnego a derywacyjna koncepcja wykładni prawa (aspekt rozumienia normy sankcjonowanej)

Jeszcze o aspekcie formalnym kontratypu obrony koniecznej

O zawartości normatywnej przepisów art. 18 § 1–3 k.k.

Commentary (gloss) to the resolution of the panel of seven judges of the Supreme Court of 20 March 2019, I KZP 15/18