Elektroniczne rejestry publiczne są elementem elektronicznej administracji, który ułatwia wykonywanie zadań publicznych. Rejestry te są rodzajem środków komunikacji elektronicznej umożliwiającym gromadzenie oraz upowszechnianie informacji. Elektroniczne rejestry publiczne są prowadzone przez organy administracji publicznej lub przez inne podmioty realizujące zadania publiczne. Przepisy prawa znacząco różnicują sposób prowadzenia elektronicznych rejestrów publicznych. W opracowaniu przedstawiono model tych rejestrów, który może być przydatny przy innych badaniach naukowych nad elektroniczną administracją.
EN
Electronic public registers are an element of e-government, which enable the performance of public tasks. These registers are a means of electronic communication and their purpose is to collect and disseminate information. Electronic public registers are kept by public authorities or by other entities performing public tasks. Legal regulations clearly specify the possible methods of electronic public record keeping. This study presents a model of these registers, which may be useful in other scientific studies on electronic administration
Przepisy ustawy Prawo zamówień publicznych wprowadzają powszechny obowiązek stosowania środków komunikacji elektronicznej. Wyjątkowo zamawiający oraz wykonawca posiadają swobodę wyboru pomiędzy pisemną a elektroniczną formą komunikacji. Przepisy te dookreślają także rodzaje i warunki techniczne właściwe dla środków komunikacji elektronicznej. Taka forma komunikacji przyniesie korzyści zarówno zamawiającemu, jak i wykonawcy na poziomie Unii Europejskiej oraz w każdym z państw członkowskich. Przepisy dotyczące elektronicznej administracji zostały wprowadzone w wyniku implementacji przepisów prawa Unii Europejskiej. Szerokie stosowanie środków komunikacji elektronicznej, obejmujące m.in. postępowanie o udzielenie zamówienia oraz postępowanie odwoławcze, skutkuje ich znacznym zróżnicowaniem. Środki te mają na celu głównie ułatwienie komunikacji pomiędzy zamawiającym a wykonawcą.
Celem badawczym artykułu jest określenie zakresu i celu ograniczeń swobody zapewnienia dostępu do usług telekomunikacyjnych. Badania objęły przepisy prawa budowlanego, w tym ustawę Prawo budowlane oraz akty wykonawcze do tej ustawy. Badania zostały przeprowadzone metodą analityczno-dogmatyczną. Badania wykazały, że swoboda zapewnienia dostępu do usług telekomunikacyjnych jest ograniczona przez przepisy prawa budowlanego w sposób proporcjonalny do potrzeby ochrony bezpieczeństwa oraz przyrody i środowiska. Wyróżnia się dwa rodzaje ograniczeń: obowiązek spełnienia warunków technicznych przez obiekt budowlany oraz reglamentację rozpoczęcia robót budowlanych. Obowiązek spełnienia warunków technicznych przez ten obiekt jest wypełniony przez projektanta na etapie projektowania. Inwestor wypełnia obowiązek reglamentacji rozpoczęcia robót budowlanych poprzez złożenie wniosku o pozwolenie na budowę lub zgłoszenie budowy.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.