Search results

1

Umowy przenoszące autorskie prawa majątkowe na czas określony

100%

Szyjewska-Bagińska J.

Acta Iuris Stetinensis

|

2015

|

issue Acta Iuris nr 9

PL

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych wymienia dwa rodzaje umów dotyczących autorskich praw majątkowych: umowę przenoszącą prawa autorskie oraz umowę licencyjną. Różnice pomiędzy umową przenoszącą prawa a umową licencji wyłącznej nie są klarowne, głównie z tego powodu, że istnieją wątpliwości co do charakteru ostatniej z wymienionych, a mianowicie, czy wywołuje skutek rozporządzający, czy jedynie obligacyjny. Oczywistym jest, że umowa licencyjna kreuje stosunek prawny o charakterze ciągłym, w przeciwieństwie do umowy przenoszącej prawa autorskie, w której świadczenie zbywcy ma charakter jednorazowy. W praktyce obrotu przyjmuje się za dopuszczalne zawieranie umów przenoszących autorskie prawa majątkowe na oznaczony z góry okres. Zastrzeżenie terminu końcowego w umowach zobowiązujących do świadczeń ciągłych oraz okresowych nie budzi wątpliwości. Zastrzeżenie terminu końcowego w umowach zobowiązujących do świadczeń jednorazowych istotnie modyfikuje wykreowany przez strony stosunek cywilnoprawny. W artykule przedstawiono analizę umowy przeniesienia autorskich praw majątkowych na ograniczony umownie czas, w kontekście jej zgodności z normami kompetencyjnymi zawartymi w prawie cywilnym oraz prawie autorskim. W artykule odwołano się do reguł wykładni oświadczeń woli zawartych w art. 65 § 2 k.c., reguły interpretacyjnej wynikającej z art. 65 prawa autorskiego oraz zgodności celu i treści umowy z właściwością (naturą) stosunku cywilnoprawnego.

EN

The Act on copyright and related rights lists two types of agreements relating author’s economic rights: the copyright transfer agreement and the license agreement. The differences between the copyright transfer agreement and the exclusive license agreement are not clear, mainly due to the fact that there is doubt as to the nature of the latter, namely, whether it has a disposition or only obligation effect. It is obvious that the license agreement creates a legal relationship of a permanent nature, as opposed to the copyright transfer agreement in which the performance of the seller is of a one-off nature. In the practice of trading it is assumed as acceptable to conclude copyright transfer agreements for a period of time specified in advance. Reserving a final date in contracts obliging to continuous and periodical performances does not raise doubt. Reserving a final date in agreements obliging to one-off performances significantly modifies the civil law relationship created by the parties. The paper presents an analysis of the author’s economic copyright transfer agreement for a contractually limited period of time, in the context of its compliance with competence standards contained in civil law and copyright law. The paper makes reference to the rules of interpretation of declarations of will contained in Art. 65 par. 2 of the Civil Code, the interpretation rule arising from Art. 65 of the copyright law and compliance of the purpose and content of the agreement with the property (nature) of a civil law relationship.

2

Prawo przysługujące upadłemu z ubezpieczenia społecznego jako prawo niezbywalne i niewchodzące w skład masy upadłości

100%

Szyjewska-Bagińska J.

Ubezpieczenia Społeczne. Teoria i praktyka

|

2016

|

issue 1

95-112

PL

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą podlegają ubezpieczeniom społecznym i są płatnikami tych składek, a więc są zobowiązane do zapłaty składek na ubezpieczenie społeczne na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Jako przedsiębiorcy mogą być postawione w stan upadłości. Z chwilą ogłoszenia upadłości ich majątek, zarówno istniejący w chwili upadłości, jak i nabyty w toku postępowania upadłościowego, z mocy prawa wchodzi w skład masy upadłości, którą zarządza syndyk. Upadły przedsiębiorca, który jest w relacji wobec Zakładu ubezpieczonym, może mieć równolegle ustalone prawo do świadczenia emerytalnego lub rentowego. ZUS występuje wówczas w podwójnej roli: wierzyciela oraz zobowiązanego. Przedmiotem artykułu jest omówienie relacji zachodzących pomiędzy Zakładem Ubezpieczeń Społecznych w roli wierzyciela wobec masy upadłości reprezentowanej przez syndyka oraz ZUS (organem rentowym) jako zobowiązanym wobec świadczeniobiorcy do wypłaty świadczenia z ubezpieczenia społecznego. Omówiony zostanie problem świadczenia wypłacanego ubezpieczonemu w trakcie trwania postępowania upadłościowego, w kontekście tego, czy stanowi ono majątek wchodzący w skład masy upadłości.

EN

Physical persons running their own business are subject to social insurances and are payers of these contributions and are therefore obliged to pay social insurance contributions to the Polish Social Insurance Institution (ZUS). As entrepreneurs they can declare themselves as having entered a state of bankruptcy. From the moment of such an announcement the bankruptcy of both assets existing at the moment of bankruptcy as equally those acquired during the course of bankruptcy proceedings on the strength of the law enters into the makeup of the estate of the bankrupt party, which is controlled by a receiver. A bankrupt entrepreneur who is an insured party in relation to the Polish Social Insurance Institution, may have a concurrently established right to retirement and social security pensions. ZUS acts then in a dual role: as the obligee and obliged party. The subject of this article is an account of the relations occurring between ZUS in the role of the obligee in terms of the bankrupt’s estate as represented by the receiver and ZUS (benefit organ) as the obliged party in relation to the benefi t receiver in the payment of benefits resulting from social insurance. Described is the problem of paid out benefi t to the insured party in the course of receivership undertakings within the context of whether this constitutes an element of the estate entering into the composition of the bankrupt’s estate.

3

Umowa odroczenia terminu płatności należności z tytułu składek zawierana z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych

100%

Szyjewska-Bagińska J.

Acta Iuris Stetinensis

|

2017

|

issue 19

PL

Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych upoważnia Zakład Ubezpieczeń Społecznych do zawarcia z dłużnikiem umowy o odroczenie terminu płatności należności z tytułu składek. Formą prawną czynności jest umowa. Jest to nietypowa forma działania ZUS, gdyż w postępowaniach prowadzonych przed Zakładem obowiązuje decyzyjny model stosowania prawa. Skutkiem umowy jest zmiana stosunku prawnego z zakresu ubezpieczenia społecznego, który, co do zasady, powstaje z mocy samego prawa, z przepisów o charakterze bezwzględnie obowiązujących. Możliwość zmiany stosunków w drodze porozumienia czy ugody jest na gruncie prawa ubezpieczeń społecznych niedopuszczalna. Umowa o odroczenie terminu płatności składek jest specyficzną ustawową formą współdziałania wykonawców zadań z zakresu ubezpieczeń społecznych – Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i płatnika składek. Umowa o odroczenie terminu płatności należności z tytułu składek nie jest umową prawa prywatnego, lecz stanowi szczególny rodzaj dwustronnej niewładczej formy działania organu administracji publicznej.

EN

The Social Insurance Act authorizes the Social Insurance Institution to conclude a contract with the debtor to defer the payment of contributions. The legal form of the action is a contract. This is an unusual form of the Institution’s operation, because in proceedings conducted before the Institution a decision-making model of the application of the law is applicable. The effect of the contract is a change in the legal relationship in respect of social insurance, which, in principle, arises under law itself, from the provisions of mandatory nature. The possibility of changing the relationship by agreement or settlement is not permissible under the social insurance law. The contract for the deferment of payment of contributions is a specific statutory form of co-operation of the parties performing tasks in respect of social insurance, i.e. the Social Insurance Institution and the payer of contributions. The contract of deferment of payment of contributions is not a private law contract, but it is a special kind of bilateral non-imperative form of operation of a public administration body.

4

Twórca utworu naukowego w orzecznictwie sądów ubezpieczeń społecznych

100%

Szyjewska-Bagińska J.

Acta Iuris Stetinensis

|

2017

|

issue 18

PL

Definicja twórcy wynikająca z ustawy o prawie autorskim1 jest zupełnie inna aniżeli definicja twórcy zawarta w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych. Specyficzna i wąska definicja twórcy obowiązująca w prawie ubezpieczeń społecznych wyklucza możliwość, aby autorzy utworów naukowych podlegali ubezpieczeniom społecznym jako twórcy. Z uwagi na powszechność i przymusowość ubezpieczenia społecznego konieczne staje się wskazanie innej podstawy podlegania tym ubezpieczeniom. W przypadku twórców dzieł naukowych wykonujących pracę, której efektem jest powstanie utworu o charakterze naukowym lub dydaktycznym, w orzecznictwie przyjmuje się, że na potrzeby ubezpieczeń społecznych są oni traktowani: po pierwsze, jako pracownicy; po drugie, jako osoby wykonujące czynności na podstawie umowy o świadczenie usług; bądź po trzecie, jako wykonawcy umowy o dzieło. W artykule omówiono orzecznictwo sądów ubezpieczeń społecznych dotyczące twórców utworów naukowych i dydaktycznych.

EN

A definition of an author resulting from the Law on Copyright is completely different than the definition of an author contained in the Act on the social insurance system. The specific and narrow definition of an author in force in the social insurance law excludes the possibility for authors of academic works to be subject to social insurance as authors. Due to the universal and compulsory character of social security it becomes necessary to identify another base for being subject to this insurance. For authors of academic works performing work which results in the creation of a work of an academic or teaching nature, the case law assumes that for the needs of social insurance they are treated: firstly, as employees; secondly, as persons performing acts on the basis of a service contract; or thirdly, as a performer of a contract for a specific task. The paper discusses the current rulings of social insurance courts concerning authors of academic and teaching works.

5

Spółka cywilna jako płatnik składek na ubezpieczenie społeczne – uwagi na marginesie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 17 czerwca 2014 r., sygn. akt II UZ 34/14

100%

Szyjewska-Bagińska J.

Acta Iuris Stetinensis

|

2015

|

issue Acta Iuris nr 11

PL

Artykuł poświęcono problemowi, czy spółka cywilna może być płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne. Na gruncie prawa prywatnego spółka cywilna jest uznawana za stosunek cywilnoprawny wykreowany umową spółki i nieposiadający żadnej podmiotowości prawnej. Przepisy należące do prawa publicznego nie są jednak w tej kwestii tak jednoznaczne i w pewnym zakresie przyznają spółce cywilnej zdolność występowania w obrocie. Co więcej, przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ordynacji podatkowej zrównują status spółki cywilnej ze spółkami osobowymi prawa handlowego. Problematyka zdolności spółki cywilnej występowania w roli płatnika składek na ubezpieczenie społeczne, a tym samym istnienia zdolności sądowej tej spółki w postępowaniu odrębnym z zakresu ubezpieczeń społecznych, w orzecznictwie Sądu Najwyższego nie jest rozstrzygana jednolicie. Argumentacja zawarta w uzasadnieniu postanowienia Sądu Najwyższego oparta została na przepisach Kodeksu cywilnego, Kodeksu pracy oraz definicjach przedsiębiorcy zawartych w aktualnej i wcześniejszych ustawach. W opracowaniu poddano natomiast analizie przepisy prawa ubezpieczeń społecznych, które stanowią regulację szczególną i dają podstawy ku temu, aby za płatnika podatków i składek uznać spółkę cywilną, a nie jej wspólników.

EN

The paper addresses the problem of whether a private partnership can be a payer of social security contributions. On the basis of private law, a private partnership is considered a relationship under civil law created by the partnership contract and not having any legal personality. Regulations belonging to public law are not so clear on this issue and to some extent confer upon a private partnership the capacity to take part in trading. Moreover, the provisions of the Law on Social Insurance System and the Tax Ordinance Act equate the status of a private partnership with commercial law partnerships. The issue of the capacity of a private partnership to act as a payer of social security contributions, and thus the existence of the capacity of this partnership to be a party in separate proceedings relating to social security, is not resolved uniformly in the jurisprudence of the Supreme Court. The arguments contained in the reasoning of the Supreme Court decision was based on the provisions of the Civil Code, the Labour Code and definitions of a trader contained in the current and previous laws. The study carries out an analysis of the social insurance law provisions, which are a special regulation and provide a basis for considering the private partnership, not its partners, as the payer of taxes and contributions.

6

Decyzje Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wydawane w postępowaniu abolicyjnym– uwagi na marginesie wyroku SA w Gdańsku w sprawie III AUa 1789/15

100%

Szyjewska-Bagińska J.

Ubezpieczenia Społeczne. Teoria i praktyka

|

2016

|

issue 3

87-103

PL

W artykule przedstawiono procedurę postępowania przed Zakładem Ubezpieczeń Społecznych w sprawie umorzenia składek na podstawie tzw. ustawy abolicyjnej, ze szczególnym uwzględnieniem decyzji Zakładu wydawanych w tym postępowaniu. Asumptem do rozważań stał się wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku w sprawie III AUa 1789/15, który przełamał dotychczasową linię orzecznictwa sądów powszechnych. Decyzje Zakładu wydawane w indywidualnych sprawach nie są decyzjami prawotwórczymi. Potwierdzają jedynie istnienie bądź nieistnienie określonych praw lub obowiązków wynikających wprost z przepisów prawa. W postępowaniu abolicyjnym konieczne jest odróżnienie czynności materialnoprawnych wywołanych ustawą od czynności procesowych podejmowanych przez ZUS w tym postępowaniu. To rozróżnienie ułatwia ocenę charakteru prawnego decyzji Zakładu i ustalenie, jaka powinna być ich treść. Analiza przepisów ustawy abolicyjnej wskazuje, że użyte w niej określenie „warunek” w istocie oznacza przesłanki ustawowe, jakie muszą zostać spełnione, aby doszło do umorzenia należności. Przesłanki te zostały w sposób kompletny i zupełny określone w przepisach ustawy abolicyjnej. Decyzja Zakładu kończąca postępowanie potwierdza jedynie zaistnienie wszystkich wymaganych przesłanek. Nie jest to decyzja prawotwórcza (konstytutywna). Wynika to z literalnej wykładni przepisów ustawy abolicyjnej oraz z porównania jej przepisów z przepisami ogólnymi ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

EN

The article presents the procedure followed by the Polish Social Insurance Institution (ZUS) on the question of remitting national insurance payments on the basis of the so-called abolitionist act, with particular consideration being paid to ZUS decisions issued in these proceedings. The impulse for reflections was the ruling of the Court of Appeal in Gdansk on the matter of III AUa 1789/15, which had broken the hitherto line in rulings by courts of common pleas. ZUS’s decisions given in individual cases are not law creating ones. They merely confirm the existence or non-existence of specific laws or responsibilities resulting directly from the regulations of the law. In abolitionist proceedings it is essential to differentiate the material-legal activities brought about by an act from those processional activities undertaken by ZUS during such proceedings. Such a differentiation makes an evaluation of the legal character of a ZUS decision easier and the establishment of what their content should be. Analysis of the regulations of the abolitionist act shows that the use within it of the designation ‘condition’ in essence means statutory factors which have to be fulfilled in order to achieve the remission of balances due. These factors have been fully and completely defined in the regulations of the abolitionist act. ZUS’s decision ending proceedings merely confirms the existence of all the required factors. It is not a legally binding (constitutional) decision. This results from the literal explanation of the regulations of the abolitionist act as well as from a comparison of its regulations with the general regulation of the social security act.

Refine search results

4 Acta Iuris Stetinensis

2 Ubezpieczenia Społeczne. Teoria i praktyka

6 Szyjewska-Bagińska J.

2 2017

2 2016

2 2015

Umowy przenoszące autorskie prawa majątkowe na czas określony

Prawo przysługujące upadłemu z ubezpieczenia społecznego jako prawo niezbywalne i niewchodzące w skład masy upadłości

Umowa odroczenia terminu płatności należności z tytułu składek zawierana z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych

Twórca utworu naukowego w orzecznictwie sądów ubezpieczeń społecznych

Spółka cywilna jako płatnik składek na ubezpieczenie społeczne – uwagi na marginesie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 17 czerwca 2014 r., sygn. akt II UZ 34/14

Decyzje Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wydawane w postępowaniu abolicyjnym– uwagi na marginesie wyroku SA w Gdańsku w sprawie III AUa 1789/15