Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Die Position der romisch-katholischen Kirche zum Dialog der Religionen

100%

Waldenfels H.

Poznańskie Studia Teologiczne

2013

issue 27

29-60

Po zarysowaniu wieloaspektowych zmian po II wojnie światowej (powstania nowych państw, migracji ludności, globalizacji i wpływu internetu, wielokulturowości i pluralizmu) autor artykułu przechodzi do poszukiwania odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób religie odpowiadają na zachodzące zmiany, akcentując stanowisko Kościoła Rzymskokatolickiego. W związku z tym autor przedstawił nauczanie Soboru Watykańskiego II zawarte w dokumentach: Gaudium et spes, Lumen gentium, Nostra aetate, Dignitatis humanae. Następnie omówił późniejsze wypowiedzi Urzędu Nauczycielskiego Kościoła: list apostolski Evangelii nuntiandi Pawła VI czy dokument Papieskiej Rady ds. Dialogu Międzyreligijnego Dialog i przepowiadanie. Opierając się na wspomnianym dokumencie, dokonał analizy pojęcia dialogu, ukazując warunki jego prowadzenia, jak również prze- szkody, które mogą go uniemożliwić. Została też podkreślona rola i wpływ Jana Pawła II na rozwój teologii religii oraz dialogu z religiami niechrześcijańskimi, odbywającego się podczas spotkań w Asyżu. Temat ten został dostrzeżony w deklaracji Dominus Jesus Kongregacji Nauki Wiary oraz w dokumencie Międzynarodowej Komisji Teologicznej Chrześcijaństwo a religie. W ostatniej części artykułu omówiono dialog, jaki po Soborze Watykańskim II prowadzi Kościół Rzymskokatolicki z religiami niechrześcijańskimi, uwzględniając ich odrębność i specyfikę. Autor skupił się na aktywności papieża Benedykta XVI w dialogu z judaizmem, muzułmanami (z uwzględnieniem wykładu w Ratyzbonie i jego reperkusji w świecie muzułmańskim) oraz z religiami azjatyckimi.

Kontextuell und offen für die Weite und das Neue

100%

Waldenfels H.

2020

vol. 67

issue 9

5-19

Descartes’ slogan “Cogito ergo sum” determines modern thinking by emphasizing the “ego”. Consequently, many people, living in their individual concrete historical setting, tend to become the absolute subjects and masters of their own lives, with their thinking and behavior independent of any other. We call the various factors of their biography – place and date of birth, gender, language, profession, religious affiliation, etc. – “the context”, a term that we borrow from modern biblical exegesis. The vast plurality of egos, however, makes us aware of the existence of innumerable other egos, which – from one’s own point of view – are non-egos; we call them “you” or “we”. Subsequently, the development of modern Western thought is described in view of the concept of “a person”. In the Western thought “a person” is mainly understood as an individual, although in medieval philosophy and theology, it implies individuality and relationality. The difficulty of translation of the term “person” in different cultural surroundings is demonstrated with reference to the Japanese language. We reach the full understanding of other people only if we come to know their limitations, especially in science and technology, and if we restore our sense of the infinite. The Canadian philosopher Charles Taylor reminds us that, in today’s world, not all people have completely abandoned their faith of God and live by radical self-determination, but that there are still quite a few who expect their fulfilment in a life of selflessness, embedded in the hope for a new life to come from the Totally-Other, which we call “God”, and working in solidarity for reconciliation, peace and justice.

Zróżnicowanie i skończoność człowieka wobec boskiej nieskończoności i otwartości na to, co większe i nowe Kartezjańskie „Cogito ergo sum” determinuje nowoczesne myślenia poprzez podkreślenie znaczenia „ego” („ja”). W związku z tym wielu ludzi żyjących w swej indywidualnej, konkretnej, historycznej sytuacji, ma tendencję do stawania się absolutnym i niezależnym podmiotem i panem własnego życia, myśli i postaw. Poszczególne czynniki ich biografii, takie jak miejsce i data urodzenia, płeć, język, zawód, przynależność religijna itp. określamy (zaczerpniętym ze współczesnej egzegezy biblijnej) terminem „kontekst”. Pośród mnogości różnych „ego” zauważamy takie „ja”, które (z własnej perspektywy) są „nie-ja”; nazywamy je: „wy” lub „my”. Następnie opisany jest rozwój nowoczesnej myśli zachodniej w świetle koncepcji „osoby”. W myśli zachodniej „osoba” jest rozumiana głównie jako jednostka, choć filozofia i teologia średniowieczna podkreśla zarówno indywidualność, jak i relacyjność. Trudność w tłumaczeniu terminu „osoba” w różnych środowiskach kulturowych ukazana została w odniesieniu do języka japońskiego. Pełniejsze zrozumienie człowieka osiągamy tylko wtedy, gdy poznamy jego ograniczenia, zwłaszcza w nauce i technice, i gdy przywrócimy poczucie nieskończoności. Kanadyjski filozof Charles Taylor przypomina, że w dzisiejszym świecie spotykamy nie tylko ludzi, którzy całkowicie porzucili wiarę w Boga i żyją w radykalnej autodeterminacji, ale jest także wielu takich, którzy oczekują spełnienia w życiu bezinteresownym, osadzonym w nadziei na nowe życie pochodzące od Całkiem Innego, którego nazywamy Bogiem – i solidarnie działają na rzecz pojednania, pokoju i sprawiedliwości.

Refine search results

1 Poznańskie Studia Teologiczne

1 Roczniki Teologiczne

2 Waldenfels H.

1 2020

1 2013

Search results

Die Position der romisch-katholischen Kirche zum Dialog der Religionen

Kontextuell und offen für die Weite und das Neue