Praca dotyczy wybranych problemów stylistyki porównawczej: długości zdania, jego objętości i ilości zdań tworzących semantyczną całość oraz siły efektywnej i ekspresyjnej słów należących do tego samego pola semantycznego - analizowanych na podstawie polskich tłumaczeń "Prób" Montaigne'a: S. Lacka i T. Boya-Żeleńskiego. Inspiracje do badań tego typu stanowią koncepcje Ch. R. Tabera i L. Spitzere. W wersji Cacka Montaigne jawi się jako pisarz o stylu zawiłym (dominują w przekładzie zdania długie i złożone) i o słownictwie z dużym "nacechowaniem efektywny" i ekspresyjnym, natomiast w we l'- e u Boya styl pisarza jest bardziej przejrzysty, a słownictwo mniej jednoznaczne nacechowane afektywnie oraz bardzo bogate i zróżnicowane. Realizowane przekłady pokazują, że odzwierciedlone w nich zostały nie tylko niektóre cechy stylistyki oryginału, ale też i cechy umysłowości tłumaczy - w swych przekładach dali oni wyraz głównie tym cechom stylu Montaigne'a, które były najbliższe ich własnym sposobom pisania.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.