Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Übersetzung von fiktionaler und nichtfiktionaler Prosa. Untersucht an polnisch-deutschen und polnisch-englischen Translationsfällen

100%
Schultze B.
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
|
2008
195-219
PL
Specyficzne wymagania translatoryczne przy tłumaczeniu prozy fikcjonalnej z jednej i prozy niefikcjonalnej z drugiej strony łączą się z różnorodnym stanem obydwu form narracji: w narracji fikcjonalnej przede wszystkim trzeba zwracać uwagę na wybrany przez autora gatunek narracyjny, tendencje i kody danej epoki, może i styl autorski; w wypadku narracji „faktualnej“ (MARTINEZ / SCHEFFEL 2005) zaś, gatunek niefikcjonalny jak i – z reguły celowy – na specjalną uwagę zasługuje sposób traktowania faktów. Obydwa wybrane dla analiz porównawczych przykłady powstały w latach 1950: prozę fikcjonalną reprezentuje krótkie opowiadanie MARKA HŁASKI Krzyż (1956), niefikcjonalną albo półfikcjonalną zaś klasyczny pamiętnik z Gulagu GUSTAWA HERLINGA-GRUDZIŃSKIEGO, Inny świat (1951/1952).
EN
The specific translatory challenges of prose fiction, on the one hand, and nonfictional narrative, on the other hand, are connected with the different status of both these forms of narration: In prose fiction, first of all, the genre chosen by the author, the trends and codes of an epoch and, maybe, the author’s individual aesthetics have to be taken into account; in „factual“ narration (MARTINEZ / SCHEFFEL 2005), however, the nonfictional genre and also the author’s – as a rule deliberate – way of dealing with the facts tend to be especially important. Both examples chosen for a comparative analysis were written in the 1950ies: Fictional prose is represented by MAREK HŁASKO’s short narrative Krzyż (‚The Cross‘, 1956), nonfictional prose, half-fictional prose respectively, by GUSTAV HERLING-GRUDZIŃSKI’s ‚classical‘ memoirs of the Gulag, Inny świat (‚A World Apart‘, 1951/1952).
DE
Die spezifischen translatorischen Herausforderungen beim Übersetzen von fiktionaler Prosa auf der einen und nichtfiktionaler Prosa auf der anderen Seite hängen mit dem unterschiedlichen Status beider Formen der Narration zusammen: Beim fiktionalen Erzählen sind vor allem das vom Autor gewählte narrative Genre, Epochenströmungen bzw. -codes, vielleicht eine individuelle Ästhetik zu beachten; beim „faktualen“ Erzählen (MARTINEZ / SCHEFFEL 2005) ist die nichtfiktionale Textsorte sowie der – in der Regel absichtsvolle – Umgang des Autors mit dem Faktenmaterial besonders wichtig. Beide für vergleichende Analysen gewählten Beispiele sind in den 1950er Jahren entstanden: Für die fiktionale Prosa steht MAREK HŁASKOs kurze Erzählung Krzyż (‚Das Kreuz‘, 1956), für die nichtfiktionale bzw. halbfiktionale Prosa stehen GUSTAV HERLING-GRUDZIŃSKIs kanonische Memoiren aus dem Gulag, Inny świat (‚Eine andere Welt‘, 1951/1952).
2
Publication available in full text mode
Content available

KulturPoetik als Verstehensproblem und als Herausforderung für Übersetzer: Das Beispiel "ZGODA"

100%
Schultze B.
Studia Germanica Posnaniensia
|
2003
|
vol. 29
95-103
3
Publication available in full text mode
Content available

Bedeutungsbildung zwischen textuellem Angebot und individuellem Rezeptionshorizont: Janusz Głowackis „Antygona w Nowym Jorku” („Antigone in New York”) – polnisch, englisch und deutsch

100%
Schultze B.
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
|
2011
321-343
PL
Niniejszy artykuł dotyczy uwieńczonej największym sukcesem sztuki teatralnej Janusza Głowackiego – Antygony w Nowym Jorku. Tragikomedia, po raz pierwszy wydana w 1992 roku, przetłumaczona na wiele języków i przedstawiona w wielu krajach, zawiera szeroką ofertę kreacji sensu scenicznego: oprócz referencji do tragedii Sofoklesa są tu aktualne tematy jak temat migracji, bezdomności, ekscesów społeczeństwa konsumpcyjnego i inne. Porównane między sobą wersje dramatu – polska, angielska i niemiecka – wykazują znaczne dywergencje. Przy tym różnice w recepcji owej sztuki teatralnej wynikają nie tylko ze zmian w samym tekście, lecz również z indywidualnej, subiektywnej kondycji czytelników i widzów teatralnych (z ogólnej kompetencji kulturowej, kraju pochodzenia itd.), a również ze zmian politycznych na początku XXI stulecia.
EN
This paper concerns Janusz Głowacki’s up to now most successful theatre play – Antigone in New York. The tragicomedy, published for the first time in 1992, translated into many languages and performed in many countries, contains wide offer for the creation of theatrical sense: besides references to Sophocles’ tragedy Antigone, there are several topical themes such as migration, homelessness, excesses of consumer society etc. Compared to one another, all three language versions of the play (Polish, English and German) show remarkable diversification. The differences in reception of the play stem not only from change in the text itself but also from personal, subjective conditions of readers and theatre-goers alike (i.e., concerning general cultural competence, the country of origin etc.), and also from political change in the beginning of the 21th century.
DE
Dieser Beitrag gilt dem bislang erfolgreichsten Theaterstück von Janusz Głowacki – Antygona w Nowym Jorku (Antigone in New York). Die 1992 erstmals gedruckte, in viele Sprachen übersetzte und in vielen Ländern gespielte Tragikomödie enthält ein breites Angebot zur Schaffung von theatralem Sinn: Neben Bezügen zur Tragödie des Sophokles stehen kohärente aktuelle Themen wie Migration, Obdachlosigkeit, Exzesse der Konsumgesellschaft u. a. Die drei hier miteinander verglichenen Versionen des Stücks, die polnische, englische und deutsche, weisen eine bemerkenswerte Diversifizierung auf. Unterschiede in der Rezeption des Stückes sind dabei nicht allein durch Änderungen am Text, sondern auch durch die persönlichen, subjektiven Bedingungen der Leser und Theaterbesucher (allgemeine kulturelle Kompetenz, Herkunftsland etc.) und auch durch politische Veränderungen im 21. Jhd. gegeben.
4
Publication available in full text mode
Content available

Angst als Textspur und Bildspur in Graphic Novels zum historischen Geschehen des 20. Jahrhunderts

100%
Schultze B.
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
|
2020
7-45
PL
Dla XX wieku, obok wielu innych określeń, jak np. ‘stulecie dyktatorów’, można uznać za właściwe sformułowanie ‘stulecie strachu’. Niniejszy artykuł jest pierwszą próbą opisu tematyki strachu w narracjach tekstowo-graficznych. Ślady tekstowe i graficzne dotyczące strachu – począwszy od politycznie wykorzystywanych technik wytwarzania strachu, a kończąc na doświadczeniu strachu prowadzącym do trwałej traumatyzacji – stanowią jedną z głownych treści znaczeniowych w powieściach graficznych na temat historii XX wieku. Będąc estetycznie i intelektualnie wymagającym zagadnieniem – jako oferta do przerabiania historii – temat strachu nie był do tej pory przedmiotem badań naukowych. Niniejszy artykuł dotyczy przeżywanej i doznawanej historii od I wojny światowej do przełomowego roku 1989. W dokonanym wyborze pięciu noweli graficznych autorstwa niemieckich, francuskich, polskich i czeskich twórców ślady graficzne oferują atmosferyczną zwartość, dokładność i pole do dalszych interpretacji.
EN
Next to many other characterizations, e.g. ‘century of dictators’, the wording ‘century of anxiety’ is probably likewise justified for the Twentieth century. This contribution is a first attempt at inquiring into the presentation of anxiety in verbal-pictorial narratives. Verbal and pictorial traces of anxiety (fear) – i.e. techniques of causing anxiety (fear) for political ends on the one hand and experience of anxiety (fear) on the other hand – are a substantial meaning making offer in many graphic novels on the history of the 20thcentury. Though esthetically and intellectually demanding, hence an offer of reappraisal of the past, so far, the topic of anxiety (fear) has escaped the attention of research projects. This study concerns history experienced and endured from World War One to the time of change around 1989. In a choice of five graphic novels by German, French, Polish and Czech experts of the genre, especially pictorial traces of Angst offer atmospheric density, precision and, at the same time, openness for further interpretation.
DE
Neben vielen anderen Charakterisierungen, etwa ‚Jahrhundert der Diktatoren‘, ist für das 20. Jahrhundert wahrscheinlich auch die Formulierung ‚Jahrhundert der Angst‘ gerechtfertigt. Dieser Beitrag ist ein erster Versuch, die Darstellung von Angst in verbal-piktoralen Narrativen zu erschließen. Text- und Bildspuren zu Angst – politisch genutzte Techniken der Angsterzeugung einerseits und bis zu dauerhafter Traumatisierung gehende Angsterfahrung andererseits – sind in vielen Graphic Novels zur Geschichte des 20. Jahrhunderts ein wesentliches Deutungsangebot. Obwohl ästhetisch und intellektuell anspruchsvoll, somit ein Angebot zur Aufarbeitung von Geschichte, ist diese Fokussierung von Angst der Forschung bislang entgangen. Diese Untersuchung betrifft erlebte und erlittene Geschichte vom Ersten Weltkrieg bis zur Wendezeit um 1989. In einer Auswahl von fünf Graphic Novels deutscher, französischer, polnischer und tschechischer Experten des Genres, bieten gerade die Bildspuren atmosphäri­sche Dichte, Genauigkeit und zugleich Offenheit für weitere Interpretation.
5

Theaterlandschaften als Bedingungsrahmen für literarischen,intermedialen und kulturellen Transfer: Janusz Głowackis Dramen Kopciuch (Aschenkinder) und Antygona w Nowym Jorku(Antigone in New York)

63%
Schultze B., Weinhagen B.
Rocznik Komparatystyczny
|
2014
|
vol. 5
p. 11-47
EN
This paper concerns translatory, theatrical etc. transfer in different theatre landscapes (especially the United States of America, the German-speaking countries,Russia and France), from the beginning of the 1980s to the first decade of the 21st century. The playwright is Janusz Głowacki (1938), one of the internationally most frequently staged Polish playwrights of the last decades. Of specific interest is the American theatre landscape – “between art and trade“ – in which Głowacki “reinvented“ and “promoted“ himself as a playwright: changing the textual make-up of his plays in reference to his translators, theatrical experience (specific stagings), new political circumstances etc. Consequently, there is no canonic, binding textual basis for translators. The production of drama and drama translation proceeds in a way that the traditional difference between source and target text is abolished. This case of “circular transfer” takes place in Głowacki’s first longer play, Kopciuch (Cinders) and his internationally most frequently staged play, Antygona w Nowym Jorku (Antigone in New York).
6

Czesław Miłosz – tłumacz poetyki gramatyki i asymetrii językowych w wierszach Herberta, Różewicza i Szymborskiej

63%
Schultze B., Weinhagen B.
Przekładaniec. Półrocznik Katedry UNESCO do Badań nad Przekładem i Komunikacja Miedzykulturowa UJ
|
2011
|
issue 25
246-268
EN
This article discusses Czesław Miłosz as a poet-translator of the poetry of his younger colleagues: Herbert, Różewicz and Szymborska. The comparative analysis focuses on such features largely neglected in translation studies as Polish-English linguistic asymmetries and the poetics of grammar, that is, the functions of definite, indefinite and zero articles, verbs and their aspects, personal pronouns as well as the auxiliary verb jest/is. Whereas some of these items cannot be translated adequately, because they cause an aesthetic loss in any translation, others allow for adequate, sometimes even “optimal,” translation.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.