Search results

1

Analiza wystąpień sejmowych Jarosława Kaczyńskiego w okresie Sejmu VI kadencji

100%

Schmidt P.

Forum Politologiczne

|

2013

|

vol. 15 - Przywództwo polityczne w Polsce i na świecie

229-241

EN

In this summary, it is essential to highlight that in his statements, J. Kaczyński touches upon a narrow range of subjects. He uses merely 12 nouns on a regular basis (issue, politics, Poland, Prime Minister, democracy, law, society, country, opposition, truth, economy (or finance) and prices). He rarely addresses foreign policy issues and fails to specifically refer to historical facts. However, it is impossible not to notice his critical assessment of the Polish government's actions. The most prominent subject of Kaczyński's speeches are the current state of democracy in Poland. This sentiment is best captured by the quotation “it is a practice [here: about the actions of the Polish Sejm - author's note] which does not fit into the framework of democracy”. This tone is used to refer to the alleged breaching of opposition's law, which points out the terrible condition of Polish democracy. Kaczyński's speeches paint the picture that the basic provisions of democracy being broken. Among his claims are alleged lying to the society by those in power, lack of control mechanisms over the institutions guiding the country's actions, inequalities in Polish political procedure, and, most importantly the breaking of the laws of the opposition.

2

Koncepcje tłumaczące występowanie i powtarzalność zamachów stanu

100%

Schmidt P.

Przegląd Geopolityczny

|

2017

|

vol. 22

107-116

PL

Zamach stanu (przewrót) jest zjawiskiem o wysokim stopniu złożoności oraz tendencji do powtarzalności. Celem artykułu jest sprawdzenie prawdziwości teorii „zaraźliwości”, „pułapki” oraz „kaskady” przewrotu, w kontekście autorskich ustaleń ilościowych za okres 1946-2017. Ponadto autor podejmuje się próby odpowiedzi na pytanie o rzeczywiste zależności występowania zamachu stanu i jego powtarzalność. W wyniku przeprowadzonych dociekań wykazano, że w określonych warunkach społecznych i politycznych przewrót może powodować uwikłanie się danego państwa w „pułapkę” zamachu stanu, jak również może stać się ogniskiem „zakażenia” innych krajów regionu, a nawet przyjąć wymiar globalny. Wartym uwagi jest także fenomen przewrotu „kaskadowego”, gdzie w krótkich odstępach czasowych - maksymalnie 3 lat – mają miejsce kolejne zamachy stanu.

EN

Coups d’etat are highly complicated processes with noticeable tendency to recurrence. The paper purpose is to verify „coup contagion” theory, „coup trap” theory and „coup cascade” theory in perspective of the author’s quantitative arrangements concerning the period 1946-2017. Moreover author takes an attempt to answer the question about real correlations of a coup d’etat appearance and it’s recurrence. As a result of the analysis it has been confirmed, that in specific historical circumstances and social and political conditions, coups may cause the „coup trap”, to become a source of „contagion” for regional neighborhood, and even global dimension. Worth of attention is also „cascade coup” phenomenon, where in short term – maximally 3 years between last events – occurs serial coups d’etat.

3

Turecka armia i jej pozycja w państwie w okresie rządów premiera Recepa Tayyipa Erdogana

100%

Schmidt P.

Przegląd Geopolityczny

|

2014

|

vol. 9

153-168

PL

Turcja jako państwo o szczególnym znaczeniu geopolitycznym jest nadzwyczaj istotnym aktorem polityki międzynarodowej. Armia tego państwa w historii Republiki tj. od 1923 r. odgrywa w niej rolę wiodącą. Jednakże w perspektywie ostatnich 12 lat wewnętrzny układ zależności pomiędzy władzami cywilnymi, a wojskowym establishmentem ulega zmianom. Aby móc zrozumieć te współzależności w niniejszym opracowaniu w pierwszej kolejności przedstawiono pojęcie „kemalizmu” w kontekście socjopolitycznych podziałów w obrębie społeczeństwa tego kraju. Ma to przełożenie na najnowszą historię tego państwa, którą należałoby datować od puczu 12 września 1980 r. Jest to podstawa do zrozumienia przemian jakie nastąpiły po przejęciu władzy w Turcji przez AKP w 2002 r. oraz objęciu urzędu premiera przez R.T. Erdogana. Sukcesy jakie jego partia odnosiła w późniejszych latach nie są porównywalne z wynikami innych ugrupowań, które istniały na tureckiej scenie politycznej. Stale rozwijający się w przyjętym okresie konflikt pomiędzy armią, a rządem AKP wpływa na zmniejszanie roli wojska w systemie politycznym państwa. Co więcej ograniczenia te mają oparcie w zmianach legislacyjnych na podstawie referendów konstytucyjnych w latach 2003, 2007 i 2010. Z tego względu autor dochodzi do wniosku, że polityczna rola armii w Turcji jest ograniczana przez władze cywilne. Jednocześnie na płaszczyźnie militarnej jej siła będzie w dalszym ciągu rozwijana, gdyż stanowi ona o bezpieczeństwie kraju.

EN

Turkey as a state about special geopolitical meaning is a remarkably essential actor of the international relations. The army of this state in the history of the Republic, it is from 1923 is having a leading role in it. However in the perspective of the last 12 years an internal arrangement of the relations between civilian authorities and the military establishment is undergoing changes. In order to understand these interactions in this paper first presents the concept of “Kemalism” in the context of socio-political divisions within the society of this country. This is reflected in the recent history of this country, which should be dated from the coup on September 12. 1980. It is ground for understanding transformations which took place after the takeover in Turkey by AKP in 2002 and embrace the prime ministership by R.T. Erdogana. Successes of the party he’s leading in later years aren't comparable with the performance of other parties which existed on the Turkish political landscape. Constantly conflict unfolding in the adopted period between the army and the AKP government affects for reducing the role of the army in the political system of the state. What's more these restrictions are reposing in legislative changes based on constitutional referenda in 2003, 2007 and 2010. On that account the author is reaching a conclusion that the political role of the army in Turkey is being limited by civilian authorities. Simultaneously on the military plain for her power will be still developed, because it is deciding about the safety of the country.

4

Zamach stanu w Egipcie (2013) i w Turcji (2016)- podstawy sukcesu i porażki

100%

Schmidt P.

Przegląd Geopolityczny

|

2017

|

vol. 20

86-94

PL

Zamach stanu jako zjawisko polityczne w perspektywie XXI w. przechodzi swoisty renesans. Spośród licznych prób jedne kończą się sukcesem (np. Egipt w 2013 r., Tajlandia w 2014 r.), podczas gdy inne prowadzą do porażki (Ekwador 2001 r., Turcja 2016 r.). Celem opracowania jest odpowiedź na pytanie: Jakie są przyczyny przegranej puczystów w Turcji w 2016 r. oraz zwycięstwa w Egipcie w 2013 r.? Ze względu na nieznaczną liczbę publikacji dotyczących teoretycznych aspektów omawianego zagadnienia pomocniczo niezbędne będzie również wyklarowanie odpowiedzi na pytanie czym właściwie jest zamach stanu oraz różne jego odmiany? Podstawą sukcesu egipskich zamachowców były zarówno problemy gospodarcze, wewnątrzspołeczne konflikty o podłożu religijnym i kulturowym, jak dominująca rola armii w przestrzeni społecznej i politycznej tego kraju. Zaś niepowodzenie tureckich wojskowych w lipcu 2016 r. wynikało przede wszystkim ze stopniowo ograniczanego wpływu sił zbrojnych na życie polityczne Turcji w okresie rządów AKP tj. od 2002 r. Dodatkowo systemowe usytuowanie wojska jako swoistego strażnika dziedzictwa Ataturka” w okresie względnej stabilności ekonomicznej i społecznej ograniczyły możliwości operacyjne zbuntowanej części armi

EN

The paper purpose is to answer the research question: what are the reasons of the putchists failure in Turkey in 2016, and of the triumph in Egypt in 2013? Because of lack of publications concerning coup d’etat theoretical aspects it will be necessary to clarify answer about these concept’s defining. Author claims that the base of Egyptian putchists success were economic stagnation, internal social conflicts with religious and cultural groundwork, as well as the dominating role of the army in social and political space of this state. While Turkish military’s failure on July 15th 2016 mostly resulted from the fact, that the influence of Turkish army was consequently reduced during the period of the AKP governments, that is to say from 2002. Moreover the systemic location of the armed forces as the Ataturk legacy’s guardian in term of economical and social stability was limited along with the operational capacity of revolting part of the army.

Refine search results

3 Przegląd Geopolityczny

1 Forum Politologiczne

4 Schmidt P.

2 2017

1 2014

1 2013

Analiza wystąpień sejmowych Jarosława Kaczyńskiego w okresie Sejmu VI kadencji

Koncepcje tłumaczące występowanie i powtarzalność zamachów stanu

Turecka armia i jej pozycja w państwie w okresie rządów premiera Recepa Tayyipa Erdogana

Zamach stanu w Egipcie (2013) i w Turcji (2016)- podstawy sukcesu i porażki