Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Ocena skuteczności dogoterapii w rehabilitacji dzieci z zespołem Downa. Doniesienie wstępne

100%

Boguszewski D., Świderska B., Adamczyk J. G., Białoszewski D.

Medical Review

2013

issue 2

194–202

Wstęp. Dzieci niepełnosprawne, podobnie jak ich pełnosprawni rówieśnicy, powinny mieć możliwość posiadania hobby. Poprzez niestandardowe formy wspomagania terapii można, realizując cele rehabilitacyjne, kształtować u dziecka zainteresowania, rozwijać pasje. Głównym celem poznawczym badań była ocena skuteczności zajęć dogoterapii jako metody wspomagania terapii dzieci z zespołem Downa. Materiał i metody. Badaniami objęto 36 dzieci z zespołem Downa. Średni wiek badanych to 11,2 lat. Ponadto 19 z nich uczęszczało na zajęcia dogoterapii w ramach wspomagania terapii. Większość dzieci charakteryzowała się umiarkowanym (n=19) lub znacznym (n=11) stopniem niepełnosprawności. Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego. Narzędziem badawczym była autorska ankieta wypełniana przez rodziców dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. Ankieta składała się z 21 pytań. Dotyczyły one oceny sprawności fizycznej dziecka, zmian w zakresie lokomocji, samoobsługi oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej od momentu rozpoczęcia zajęć. Wyniki. Większość dzieci uczestniczących w zajęciach dogoterapii poczyniło znaczące postępy w zakresie komunikowania się z otoczeniem (95%) i pewności siebie (89%). Zaobserwowano znaczną poprawę samodzielności, trybu życia oraz uspołecznienia. W stosunku do grupy porównawczej różnice były istotne statystycznie (p<0,001). Wyraźnych różnic pomiędzy grupami nie stwierdzono w zakresie sprawności fizycznej. Wnioski. 1. Zajęcia dogoterapii dla dzieci z niepełnosprawnością intelektualną są formą terapeutyczną dotąd niedostatecznie poznaną, jednak wyniki osiągnięte przez dzieci z grupy badanej wskazują na jej wysoką skuteczność. 2. Zachodzi potrzeba poszukiwania i ewaluacji innych alternatywnych form wspomagania terapii dzieci niepełnosprawnych.

Introduction. Similarly to their healthy peers, handicapped children should have the possibility of fulfilling their hobbies. Apart from rehabilitating, non-standard forms of therapy help shape the child’s interests, develop the child’s passions. The main aim of this study was to evaluate the effectiveness of therapy dog sessions as a supplementary therapeutic method dedicated to children with Down Syndrome. Material and methods. The research was carried out on a group of 36 children with Down Syndrome. Their average age was 11.2. 19 of them attended dog therapy sessions conducted as part of their therapies. The majority of children were characterized by moderate (n=19) and severe (n=11) mental retardation. The diagnostic poll method was applied in the research. The research tool was an authorial survey filled in by the parents of children suffering from mental retardation. The survey comprised of 21 questions concerning the child’s physical fitness, locomotion lesions, self-care and visual-motor coordination from the beginning of the classes. Results. Majority of children attending dog therapy sessions made considerable progress in their ability to communicate with the environment (95%) and self-confidence (89%). Improvement was also noted in the area of lifestyle and sociality. Differences between the judo group and the control group were statistically significant (p<0.001). However, distinguishable differences were not recorded in the area of physical fitness. Conclusions. 1. The therapeutic value of dog therapy dedicated to children with mental retardation has not been recognized yet. However, the results achieved by a group of patients attending them clearly indicate their high effectiveness. 2. There is the need to look for and evaluate new form of supporting therapy children with mental retardation.

The estimation of health-related behaviours of men practising aikido and capoeira

88%

Boguszewski D., Adamczyk J. G., Suchcicka B., Słyk E., Białoszewski D.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

2014

vol. 14

issue 2

41-46

The aim of this work was the estimation of level of health-related behaviours among young men practising aikido and capoeira, with the comparison to non-sports persons. The research was carried out on 92 men aged 18-40 years, divided into two groups. Group 1 consisted of persons practising capoeira and aikido. While non-sports people were classified into Group 2. The investigative tool was the Inventory of Health-Related Behaviours by Juczyński (where health-related behaviours were rated in four categories: proper nutrition habits, prophylaxis behaviours, and positive attitude and health practices). The level of declared health-related behaviours and practices expressed with HRB indicator was statistically higher (p=0.002) for persons training martial arts (81.76) than for non-sports persons (74.61). Essential differences (p<0.05) were noted besides in the category of nutritional habits and health practices. A regular training of martial arts had an influence on general health- related behaviours. Active persons were more often aware, among other things, of proper nutrition habits. This proved the intellectualisation of the process of health training and the transfer of desirable behaviours into everyday life.

Celem pracy było ocena poziomu zachowań zdrowotnych wśród młodych mężczyzn uprawiających aikido i capoeirę, na tle osób nieaktywnych. Badania przeprowadzono na 92 mężczyznach w wieku 18-40 lat, podzielonych na dwie grupy. Grupa 1 to osoby uprawiające capoeirę i aikido. Do Grupy 2 zakwalifikowano natomiast osoby nietrenujące. Narzędziem badawczym był Inwentarz Zachowań Zdrowotnych Juczyńskiego (gdzie zachowania zdrowotne oceniane są w czterech kategoriach: nawyki żywieniowe, zachowania profilaktyczne, nastawienie psychiczne i praktyki zdrowotne). Poziom deklarowanych zachowań i czynności związanych ze zdrowiem wyrażonych wskaźnikiem ZZ był istotnie wyższy (p=0,002) wśród osób uprawiających sztuki walki (81,76) niż u osób nieaktywnych fizycznie (74,61). Istotne różnice (p<0,05) odnotowano ponadto w kategorii nawyków żywieniowych i praktyk zdrowotnych. Regularny trening sztuk walki miał wpływ na ogólne zachowania zdrowotne. Osoby aktywne częściej zwracały uwagę m.in. na prawidłowe nawyki żywieniowe. Świadczy to o intelektualizacji procesu treningu zdrowotnego i przenoszeniu pożądanych zachowań na życie codzienne.

Refine search results

1 Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

1 Medical Review

2 Adamczyk J. G.

2 Białoszewski D.

2 Boguszewski D.

1 Suchcicka B.

1 Słyk E.

1 Świderska B.

1 2014

1 2013

Search results

Ocena skuteczności dogoterapii w rehabilitacji dzieci z zespołem Downa. Doniesienie wstępne

The estimation of health-related behaviours of men practising aikido and capoeira