Results found: 1

Search results

Sort By:

Limit search:

Zur Verwendung der Hypotaxe in der gesprochenen Sprache

100%

Dryhaus C.

Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen

2013

253-284

Artykuł poświęcony jest syntaktycznej złożoności mowy spontanicznej. Ponieważ mowa spontaniczna jest uważana za mniej skomplikowaną niż mowa pisemna, jest ona często stawiana na równi z prostymi strukturami syntaktycznymi. Ten pogląd został rozpowszechniony po raz pierwszy w roku 1899 przez BEHAGHELa, który w związku z tym zwrócił uwagę na podstawowe różnice między mową ustną a pisemną. Twierdził on, odnośnie struktury syntaktycznej, że hipotaksa w mowie ustnej jest unikana. Inni językoznawcy jak CHAFE (1982) lub KOCH / OESTERREICHER (1985, 1990) byli tego samego zdania. To założenie zostanie przykładowo obalone za pomocą analizy opartej na korpusie. Na podstawie analizy dwudziestu transkrypcji audycji radiowych ma zostać pokazane, że hipotaksa w spontanicznej mowie ustnej nie jest unikana i że pojawiają się nawet struktury o podrzędności wyższego stopnia. Analiza pokaże udział procentowy hipotaksy i jej różne funkcje. Na końcu następuje porównanie z wynikami LESKA (1965).

This paper deals with the syntactical complexity of spontaneous spoken language. Being perceived as less complex than written language, spoken language is often associated with simple syntactic structures. In 1899 BEHAGHEL was the first to put forward this hypothesis by referring to the basic differences in writing and speaking processes. With regard to syntactic structure, he assumed that hypotaxis is avoided in spoken language. Other linguists like CHAFE (1982) or KOCH / OESTERREICHER (1985, 1990) agreed with this assumption. Based on a corpus which contains 20 transcripts of radio conversations, the author will show that empirically this assumption is flawed because the use of hypotaxis in spoken German is not as rare as expected. Even hierarchical structures with ‘higher’ degrees of subordination emerge. The analysis will illustrate the percentage of hypotaxis in interactions and its different functions. Afterwards, the results of the investigation are compared to those of LESKA (1965).

Dieser Beitrag befasst sich mit der syntaktischen Komplexität spontan gesprochener Sprache. Da diese im Vergleich zur Schriftsprache als weniger komplex erachtet wird, wird sie häufig mit einfachen syntaktischen Strukturen gleichgesetzt. Diese Auffassung wurde erstmals 1899 von BEHAGHEL verbreitet, der diesbezüglich auf die grundlegenden Unterschiede von gesprochener und geschriebener Sprache verwies. Hinsichtlich der syntaktischen Struktur stellte er die Hypothese auf, dass die Hypotaxe in der gesprochenen Sprache vermieden werde. Andere Sprachwissenschaftler wie CHAFE (1982) oder KOCH / OESTERREICHER (1985, 1990) schlossen sich dieser Annahme an. Diese Annahme soll im Folgenden anhand einer korpusbasierten Untersuchung exemplarisch widerlegt werden. Mit Hilfe einer Analyse von 20 Transkriptionen einer Radiosendung soll gezeigt werden, dass die Hypotaxe in der spontan gesprochenen Sprache keineswegs vermieden wird und sogar Strukturen mit einem höheren Subordinationsgrad auftreten. Die Analyse zeigt dabei den prozentualen Anteil von Hypotaxe und ihre unterschiedlichen Funktionen. Abschließend erfolgt ein Vergleich zu den Ergebnissen LESKAs (1965).

Refine search results

1 Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen

1 Dryhaus C.

1 2013

Search results

Zur Verwendung der Hypotaxe in der gesprochenen Sprache