Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 13

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
The textbook Просто класс is intended to teach Russian as a foreign language at levels A1–A2. The language material can be used by students and learners starting to learn the basics of the Russian language, participants of language courses, as well as participants of classes at Third Age Universities. The authors, Justyna Deczewska and Krzysztof Świrko, proposed a completely new structure of the manual, dividing the material into two semesters and 40 separate lessons. Each lesson consists of several language topics dedicated to lexical, grammatical, and communicative tasks. The titles of all lessons are marked with cultural connotations and meanings, some of them are also marked with common Russian expressions, which undoubtedly enriches the language material and rekindles students’ interest. The topics of the lessons, as well as the lexical and grammatical material, correspond to the declared level. The structure of each section is motivated by the linguistic objectives and the material presented. Each lesson is unique in its own way. In this way, the authors of the textbook try to avoid a routine teaching process. The advantage of this textbook is the authors’ additional materials prepared in online version (presentations, recordings, additional exercises, quizzes, lesson outlines). The aim of the textbook is to develop lexical, grammatical, and communicative skills. The textbook contains textual and post-textual materials, grammar and lexical tasks, and communicative-type exercises. There is no doubt that the textbook Просто класс will be a help for both school and academic purposes.
RU
Учебно-методическое пособие Просто класс предназначено для обучения русскому языку как иностранному на уровне А1–А2. Адресатами языкового материала могут быть студенты и ученики, начинающие постигать азы русского языка, участники языковых курсов, а также участники занятий университета третьего возраста. Авторы пособия Justyna Deczewska и Krzysztof Świrko предложили совершенно новую, ранее не используемую структуру пособия, разделив материал на два семестра и на 40 отдельно озаглавленных уроков. Каждый урок состоит из нескольких языковых тем, содержащих лексические, грамматические и коммуникативные заданиям. Названия всех уроков отмечены культурными коннотациями и смыслами, некоторые из них также обозначены устойчивыми русскими выражениями, что, несомненно, обогащает языковой материал и вызывает к нему интерес учащихся. Темы уроков, а также лексический и грамматический материал соответствуют заявленному уровню. Структура каждого раздела продиктована языковыми целями и представленным материалом. Каждый урок по-своему неповторим. Таким образом Авторы пособия пытаются избежать рутинизации учебного процесса. Преимуществом данного учебного пособия являются авторские дополнительные материалы, подготовленные в онлайн-версии (презентации, записи, упражнения, контрольные работы, конспекты уроков). Целью учебно-методического пособия является формирование лексических, грамматических и коммуникативных навыков. Пособие содержит текстовые и послетекстовые материалы, грамматические и лексические упражнения, а также задания коммуникативного типа. Несомненно, учебно-методическое пособие Просто класс станет как школьным, так и академическим подспорьем.
EN
Before Islam epoch the female culture has been completely dominated by the male culture. The woman has been almost completely objectified, which has led to newly born baby girls being buried alive, if that was the decision of the father. The woman had practically no rights. She was not able to refuse marriage if asked by a man, she was not able to object to a divorce, she had was not able to have her own opinion. With the appearance of the Koran as a source of the Muslim faith, the position of the woman in the society and in the family has become a little better, which does not mean that women began to be treated on an equal footing with men. In spite of the fact that the Koran underlines the dominance of man, the situation of the woman, in comparison to the pre-Muslim state, has changed a lot. The difficult situation of Muslim women has been often described in literature. In the novel by Julia Sysoeva there has been outlined the role of the woman in the Muslim world on the basis of concrete situations. Aliona, the main heroin of the novel fell in love with a Muslim, who taking advantage of her love, put her in a camp in which women were prepared to take part in terrorist activities.
PL
W arabskiej kulturze przedislamskiej kobieta została zdominowana przez kulturę męską, była praktycznie uprzedmiotowiona, co doprowadziło m.in. do tego, iż nowonarodzone dzieci płci żeńskiej były grzebane żywcem, skoro tak postanowił ojciec. Kobiety nie miały elementarnych praw społecznych: nie mogły odmówić mężczyźnie zawarcia małżeństwa, nie mogły sprzeciwić się rozwodowi ani mieć własnego zdania. Wraz z pojawieniem się Koranu pozycja kobiet w społeczeństwie i w rodzinie islamskiej uległa zmianie na lepsze, co nie oznaczało, że zaczęto je traktować na równi z mężczyznami. Komplikacje statusu społecznego kobiet-muzułmanek często stanowiły przedmiot dociekać naukowych i badań literackich. W powieści Julii Sysojewej została naszkicowana rola i miejsce kobiety w kręgu kulturowym islamu. Na przykładzie ciekawej fabuły literackiej autorka powieści zobrazowała całą tragiczność statusu kobiet w islamie i ich miejsca w nowożytnym społeczeństwie muzułmańskim. Radykalizm powyższego zjawiska ukazano zwłaszcza na przykładzie głównej bohaterki powieści, którą przygotowywano na terrorystkę – samobójczynię. Autorka umiejętnie zilustrowała absurdalność i irracjonalność uzasadnienia aktów terrorystycznych, które rozgorzały w Rosji i na całym świecie na początku XXI wieku. Niemniej koniec powieści napawa optymizmem, gdyż nowe życie, które nosiła w sobie po zajściu w ciążę główna bohaterka, całkowicie odmieniło jej zdeformowany światopogląd.
RU
Настоящая статья посвящена мотиву Путей Господних в повести Ирины Пятницкой Пима Солнечный. Ирина Пятницкая – современная русская писательница, творчество которой сконцентрировано на духовных ценностях. Архетипным мотивом во всех повестях Пятницкой является духовное возрастание и становление личности. Жизнь Пимы, главного героя повести, можно условно разделить на два периода: 1. время детской беззаботности и мечтательности; 2. период познания Бога, соприкосновение с sacrum, тяжелые жизненные испытание и, наконец, монашество. Автор настоящей статьи пытается ответить, в чем суть феномена духовности, условием которого является вера в Бога, жизнь по его заповедям, а также участие в таинствах церкви.
PL
Niniejszy artykuł został poświęcony motywowi Dróg Pańskich w opowieści Iriny Piatnickoj Pima Sołniecznyj. Irina Piatnickaja to współczesna rosyjska pisarka, której twórczość jest skupiona przede wszystkim na realiach duchowych oraz na tworzeniu wartości duchowych. W swojej opowieści pisarka pokazuje losy wychowanków z domu dziecka, eksponuje ich nieukształtowane wnętrze, które bez oporu jest otwarte na kontakt z sacrum. Na przykładzie Stasa, jednego z wychowanków domu dziecka, Irina Piatnickaja pokazuje, ile może zdziałać dorosły człowiek, właściwie ukierunkowujący religijnego neofitę. Bardzo ważne miejsce w utworze zajmuje symbol krzyża, mający wiele różnych konotacji w kulturze chrześcijańskiej. W opowieści Pima Sołniecznyj symbol krzyża jest przedstawiony zarówno wizualnie, jak i werbalnie.
EN
The paper is devoted to the analysis of the motif of the Lord's Ways in the story Sunny Pima by Iryna Piatnickoy. Iryna Piatnickoy is a contemporary Russian writer whose writings are mainly focused on spiritual realia as well as on creating spiritual values. In her story, the writer presents the fate of two children from an orphanage; she shows their unshaped interior, which, without any resistance, is open to the contact with the sacrum. On the basis of Stas, one of the children in the orphanage, Iryna Piatnickoy demonstrates how much can be done by an adult person who shows the correct way to the neophyte. A very important place in the story is given to the symbol of the cross, which possesses a number of different connotations in the Christian culture. In Pima Solniecznyj the symbol of the cross is presented in a visual and a verbal way.
PL
Niniejszy artykuł został poświęcony analizie mitologemów „świętość” i „namiętność” na przykładzie pierwiastka kobiecego i męskiego w powieści Iwana Szmielowa Drogi Niebiańskie. Namiętność jest pokazana jako binarna opozycja do świętości. A więc świętość jest rozumiana między innymi jako doskonałość, cnota moralna osiągana przez człowieka w trakcie osobistego rozwoju, namiętność – jako stan silnego i nieodpartego uczucia do drugiej osoby. W przypadku głównej bohaterki powieści ta droga rysuje się od świętości do namiętności, która się pojawia w momencie pojawienia się pierwiastka męskiego, natomiast bohater, którego charakteryzuje namiętność, w określonym momencie, dzięki relacji z główną bohaterką, staje się ureligijnioną osobą.
EN
The present article is devoted to analysis of the mythologems “holiness” and “passion” on the example of the feminine and masculine elements in Ivan Shmelyov’s novel The Heavenly Ways. Passion is shown as a binary opposition to holiness. Hence, holiness is understood, among others, as perfection, a moral virtue achieved by a man in the course of his personal development, and passion – as a state of strong and irresistible emotion directed at another person. In the case of the main protagonist of the novel this way leads from holiness to passion, which appears at the moment when a masculine element appears; on the contrary, the male hero who is characterized by passion, at adefinite moment, owing to a relation with the main female protagonist, becomes a religious person.
RU
Данная статья является попыткой анализа мифологем „святость” и „страстность” вженском и мужском началах на примере романа Ивана Шмелева Пути небесные. Страстность является бинарной оппозицией к святости. Мифологемы „страстность” и„святость” неразрывно связаны с русской культурой. Русское народное православное сознание соединило в себе характеристики двух этих концептов. Святость подразумевает совершенство человека, как нравственное качество, достигаемое в процессе духовного роста. Под страстностью понимается, прежде всего, состояние сильного влечения к другому человеку, желание или стремление полного им обладания. Мифологемы „святость” и „страстность” в случае главных героев романа взаимопроникают. С самого начала романа женскому образу приписывается „святость”, мужскому „страстность”. Женское начало восполняется „страстностью” при появлении мужского начала, которое в свою очередь наполняется „святостью” благодаря появлению женского начала.
RU
Настоящая статья представляет собой рецензию на учебный комплекс по русскому языку для учеников, начинающих изучение русского языка как второго иностранного на третьем этапе обучения (средняя школа). Рассматриваются некоторые аспекты серии, отличающие данный комплекс от других учебных пособий, предназначенных для польских учеников, в частности: формирование умения общаться, строение устного и письменного высказывания, обучение грамотности, задания-проекты и другие.
EN
This paper outlines Беседа 1–3 by Anna Pado, a series of Russian language handbooks for students who begin studying Russian as their second language at the upper secondary school (in the Polish educational system). It outlines the main attributes of the series that make it superior to other educational materials available to Polish students. The series helps develop communication skills, improve speech and text composition, teaches accuracy, offers project work, and more.
RU
В художественном тексте отражен аспект культурно-исторического существования данной этнической группы. Аутентичные тексты позволят учащимся развивать соответствующие и правильные навыки владения иностранным языком, одновременно развивая языковую и межкультурную компетенции. Под „поликультурностью” художественного текста в настоящей статье понимается его внутренняя многосторонность и многофункциональность, насыщенность элементами истории и культуры. В статье представлена попытка показать способы использования литературного текста на практических занятиях по иностранному языку. Поликультурные возможности литературы позволяют использовать его и на языковедческих и страноведческих занятиях, и тем более на занятиях по развитию рецептивной и продуктивной языковых компетенций.
PL
W niniejszym artykule została poruszona kwestia polikulturowości tekstu literackiego. Pod polikulturowością jest rozumiana jego wielostronność i wielofunkcyjność. Tekst literacki przyczynia się do lepszego poznania narodu, jego kultury, mentalności i w ogóle bytu. Szczególna uwaga jest zwrócona na językowy aspekt dzieła literackiego na zajęciach z praktycznej nauki języka obcego. W artykule zostały zaproponowane zadania językowe – ustne i pisemne. Literaturoznawca Dietrich Krusche wyodrębnia cztery funkcje tekstu literackiego na zajęciach z języka obcego: 1) tekst literacki jako egzemplifikacja problemu językowego; 2) t. l. jako czynnik umożliwiający powtarzanie i poszerzanie leksyki; 3) t. l. jako czynnik dzięki któremu dochodzi do przezwyciężenia zahamowań językowych (zadania kreatywne i zabawowe); 4) t. l. jako materiał umożliwiający wprowadzenie fazy relaksacji na zajęciach języka obcego.
EN
This article brings up the issue of polyculturalism in the literary text. The term ‘polyculturalism’ is understood in the light of multilateral and multifunctional dimensions. The literary text contributes to better understanding of a particular nation, its culture, mentality and way of being in general. Special attention is given to the linguistic aspect of a literary work in the foreign language classes. The article provides the examples of both oral and written language activities. Dietrich Krusche is a literary scholar who distinguished four functions of the literary text in the foreign language classes: a) literary text as an exemplification of a linguistic problem; 2) literary text as a factor allowing for drilling and expanding on vocabulary; 3) literary text as a prerequisite for overcoming language barriers (creative and funny tasks); 4) literary text as a material allowing for introducing the relaxation stage during the foreign language classes.
Conversatoria Litteraria
|
2016
|
vol. 10
|
issue -
331-344
RU
In the 20th century, all the periodicals and literary journals were con-trolled by the USSR Union of Writers (Union of Soviet Writers) and thus literary works dealing with everyday life of Soviet forced-labour camp prisoners could only be published abroad. Once released from the camps, many Russian authors emigrated to the West where they could produce their literary works about life in the Gulag without fear of the totalitarian regime and its censors. One Day in the Life of Ivan Denisovich – Alexandr Solzenitsyn’s literary contribution to Gulag writings – proved to be a milestone in the history of Russian literature. At that time Gulag literature had already developed its own plot structure and unique voice. Novels set in the Gulag offer grim portrayals of the enslaved people, of ap-palling realities of life in the camps, and the methods used to dehumanise people in the Soviet reality. The antithesis of a prison – the governor appears in every work set in the Gulag.Boris Shiryaev – a writer and poet; author of the novel on the Solovki prison camp, in which he provided a graphic account of the brutal reality of the camp life. However, unlike many other authors tackling the subject of Gulags, people depicted by Shiryaev remained unbroken despite the monstrous reality of the camp. Through their perseverance and patience they set an example for other inmates.
ELPIS
|
2014
|
vol. 16
61-73
XX
Świętość (άγιότης, sanctitas) jako przejaw życia religijnego stanowi fundamentalny koncept chrześcijaństwa. Jednakże jej istotowe rozpoznanie i uzmysłowienie możliwe jest na drodze zsyntetyzowania ujęć różnych nurtów i dyscyplin religioznawczych, fenomenologicznych, filozoficznych, socjologicznych i językowych. Teologia mistyczna Kościoła prawosławnego zgłębia sens świętości na podstawie Pisma Świętego, dzieł Ojców Kościoła i mistyków, pojmując go jako współudział człowieka w naturze boskiej, osiągnięcie przez człowieka stanu przebóstwienia (theosisu), czyli przemiany całego jego jestestwa przez łaskę Boga w sakramencie eucharystii. Święty Antoni wyznaczył ostateczny cel chrześcijanina jako „życie w Bogu” i określił to „szczytem doskonałości”. W tym traktowaniu świętości szczególną rolę odgrywa teologia apofatyczna i jej warsztat terminologiczny. Fenomenologiczne pojmowanie świętości odstępuje od tradycyjnego, teologicznego traktowania i skupia uwagę przede wszystkim na opisie wewnętrznych przeżyć psychologicznych podczas kontaktu z bóstwem. Za twórcę tego podejścia uważa się Rudolfa Otto, używającego pojęcia numinosum zamiast terminu „świętość”. Niemiecki fenomenolog wyodrębnia kluczowe formy przeżywania sacrum w doświadczeniu religijnym. W jego ujęciu doznania psychiki ludzkiej w kontakcie z numinosum są następujące: a) uczucie zależności stworzenia; b) mysterium tremendum – uczucie mistycznego przerażenia, składające się z czterech elementów (zgrozy, majestatu, mocy i tajemnicy); c) mysterium fascinans – uczucie zachwytu i fascynacji. Poglądem charakterystycznym dla filozofa jest przekonanie o racjonalnej i irracjonalnej obecności świętości, której najwyższym przejawem jest Chrystus. Otto definiuje nie tylko procesy zachodzące w psychice homo religiosus, ale również mechanizmy „przyciągania” jej do świętości. Mircea Eliade kontynuuje rozważania Otto, skupiając się nie tyle na świecie wewnętrznym osoby religijnej, ile na zewnętrznych przejawach sacrum w postaci zmysłowo dostępnych objawień – hierofanii. Źródłem hierofanii w filozofii religii Eliadego jest bezosobowa postać Absolutu, podczas gdy sacrum staje się absolutną, ontologicznie pierwotną rzeczywistością, pełnią bytu, przyczyną wszelkiego istnienia. Amerykański religioznawca William James określa stan świętości człowieka jako boskie opanowanie i odrodzenie duszy, przejawiające się w określonym stanie psychicznym. Wyodrębnia on cztery główne właściwości stanu duszy osoby świętej: ascetyzm, siłę wewnętrzną, czystość i miłosierdzie. Rosyjski filozof religii, Mikołaj Bierdiajew, traktuje świętość w kategoriach daru Bożego i powołania – gdy człowiek je realizuje, zbliża się ku wolności i pełni swojej osobowości. Uczony wprowadza nowe pojęcie w tym kontekście – świętości pojmowanej jako ofiara na drodze twórczości, na drodze ku genialności. Współczesna filozofia religii, której wybitnym przedstawicielem badającym fenomen świętości jest Lui Dupré, rozpatruje sacrum jako kategorię subiektywną, opisując ją w opozycji do kategorii profanum. Takie podejście, mimo znacznego uproszczenia i zawężenia, również uwzględnia obecność ontologicznej rzeczywistości, która – wedle Duprégo – dąży do wchłonięcia względnej rzeczywistości profanicznej. Dzięki temu sacrum odgrywa konstruktywną i konsolidacyjną rolę w społeczeństwie. Podejście socjologiczno-etyczne skupia uwagę na moralnym i duchowym doskonaleniu się człowieka oraz na tych namacalnych efektach jego świętości, które w sposób istotny wpłynęły na otoczenie. Podejście to charakterystyczne jest dla Starego Testamentu oraz większości słowników encyklopedycznych, traktujących o świętości jako właściwości konkretnej osobowości. Właśnie starobiblijne pojmowanie świętości utożsamiane jest z doskonałością moralną. Święty człowiek zawsze był obdarzony wysokim poziomem moralności, czystości duszy i ciała. Natomiast semantyka rdzenia свят sięga korzeni prasłowiańskich i posiada głęboki przedchrześcijański sens sakralny. W ten sposób fenomen świętości jako zjawisko można rozpatrywać na czterech płaszczyznach semantycznych: 1) świętość jako świętość, tzn. właściwość cechująca Boga i Jego wybrańców, której osiągnięcie jest dla nich możliwe w procesie theosisu (ubóstwienia); 2) świętość jako numinosum, czyli szczególny wymiar transcendencji, wywołujący w psychice ludzkiej określone przeżycia; 3) świętość jako sacrum, czyli wyższa sfera bytu, ontologiczna rzeczywistość, pierwotne realia objawiające się w hierofaniach; 4) świętość jako doskonałość, cnota moralna osiągana przez człowieka w trakcie osobistego rozwoju.
EN
The analysis of the phenomenon of sanctity from the religious, philosophical, theological and Orthodox perspective is conducted by means of a semantic, etymological and structural examination of this concept. One of the work’s objectives is to highlight the different conceptual meanings of sanctity called for by the use of a comparative method. The point of departure was the biblical understanding of sanctity which substantially approaches the idea as the quality of deity, later developed in the Patristic teachings and supplemented by religion experts and philosophers. Based on that, the concept of sanctity is viewed in four semantic levels: 1) sanctity as sanctity, i.e. a quality typical of God and His chosen ones; its achievement is possible through the process of theosis [deification]; 2) sanctity as numinosum, or a particular dimension of transcendence leading to a unique experience in the human psyche; 3) sanctity as sacrum, or a higher level of being, ontological reality, the original reality manifested in hierophanies; and finally 4) sanctity as perfection, moral virtue achieved by a person through personal development.
PL
Niniejszy artykuł został poświęcony jednemu z najnowszych utworów religijnych Aleksandra Siegienia, powieści Pop (2006). W utworze opartym na dokumentach przedstawiono epizod historyczny z drugiej wojny światowej, dotyczy powstania i działalności Pskowskiej Prawosławnej Misji. W tej powieści Siegien skupia się nie tyle na działalności tej Misji, ile na postaci prawosławnego duchownego. Utwór jest swoistym hołdem dla tych prawosławnych duchownych, którzy nawet w takich ciężkich warunkach egzystencji nie przestawali być sługami Chrystusa.
EN
The following article is devoted to one of the latest religious novels by Alexander Siegien Pop (2006). The work is based on documentaries, which present an historic episode from the Second World War, concerning both uprising and activity of the Pskov Orthodox Mission. In this novel Siegien concentrates rather on the character of Orthodox clergyman than on the activity of the abovementioned Mission. This piece of writing is a peculiar tribute to those Orthodox clergymen who even in such hard conditions of existence didn’t lose the faith and hope in the coming of next day.
DE
Der Band enthält die Abstracts ausschließlich in englischer Sprache.
EN
Svetlana Alexievich, a Belarusian writer and journalist, an author of many books and theatrical plays, Nobel Laureate in Literature, deals in her writings with subjects connected with events in the USSR as well as the place and role of “a small human being” in the history of these events. Alexievich’s books discuss the themes of World War II, the war in Afghanistan, the Chernobyl disaster and so on. The author selects difficult themes in the centre of which is found the human being. In a lifethreatening situation the behaviour of man is, in Alexievich’s opinion, most true. The thematic oppositions: life-death, joy-sadness, Afghanistanmotherland, war-peace, truth-untruth enable the writer to show the changes that are taking place in the life and psyche of a person. The book Boys in Zinc is a presentation of talks with Russian soldiers who came back from the war in Afghanistan and the mothers of the soldiers who died there. The writer depicts the Afghan War as an amoral event both for the USSR and the Afghan nation. The brutal experiences in the front line, the undermined mental and physical health make up the core of the book. The naturalistic depiction of truth, fear of death, inner struggles of the heroes, the soldiers’ and their mothers’ dreams of meeting each other, all this is portrayed by Alexievich in a convincing and unique way in Boys in Zinc.
FR
Le numéro contient uniquement les résumés en anglais.
RU
Том содержит аннотаций на английском языке.
DE
Der Band enthält die Abstracts ausschließlich in englischer Sprache.
EN
The present article is devoted to the consideration of a current and extremely popular in both the United States and Europe subject: "creative writing". Researchers say that if the ability to think and write creatively was developed in the native tongue, the learner should not have any problem with the transfer of this ability onto a foreign language. Creative writing is not only a perfect way of mastering foreign languages, but it is also great fun and even a therapy. In the article there have been suggested exercises which develop imagination, creativity as well as ready tasks of "creative writing".
FR
Le numéro contient uniquement les résumés en anglais.
RU
Том не содержит аннотаций на английском языке.
Roczniki Humanistyczne
|
2020
|
vol. 68
|
issue 10
129-140
RU
Аудиовизуальный перевод (анг. audiovisual translation, АVТ) это наиболее динамично развивающийся вид перевода современной эпохи. По мнению авторов статьи, популярность этого вида перевода будет только расти. К сожалению,  на польских неофилологических направлениях занятия по аудиовизуальному переводу еще не вошли в учебные программы в качестве обязательных предметов. Цель настоящей статьи – привлечь внимание академического сообщества к необходимости включения курсов перевода AVT в учебные программы. В статье рассматриваются тенденции развития АVT и самые популярные техники аудиовизуального перевода: субтитрование и дубляж, которые могут быть успешно использованы в процессе обучения иностранным языкам. Авторы статьи дают рекомендации по способам использования данного типа перевода на занятиях и отвечают на вопрос, какого дидактического эффекта можно достичь благодаря его применению.
EN
Audiovisual translation (AVT) is the most dynamically developing kind of translation of the modern era. According to the authors of this article, the popularity of this type of translation will only increase. Unfortunately, within the framework of contemporary Polish modern language faculties, classes in audiovisual translation have not yet entered the curricula as obligatory subjects. The aim of this article is to draw the academic community’s attention to the necessity of introducing AVT translation classes into the curricula of modern language faculties, such as applied linguistics, translatology and contemporary linguistics. The article discusses the latest theoretical trends in AVT and presents the most popular types of translation of this type, which can be successfully used in the process of learning foreign languages in neophilological fields. These include, above all, subtitling and dubbing. The article ultimately raises the main question of how this type of translation can be used in class and what glottodidactic effects can be achieved in this way.
PL
Wybrane zagadnienia z teorii i praktyki nauczania tłumaczenia audiowizualnego na polskich kierunkach neofilologicznych Tłumaczenie audiowizualne (ang. AVT) jest obecnie najbardziej dynamicznie rozwijającym się rodzajem tłumaczenia. Według autorów niniejszego artykułu ten typ tłumaczeń będzie zyskiwać na popularności. Niestety, w ramach współczesnych polskich neofilologii zajęcia z AVT jeszcze nie weszły do siatki stałych przedmiotów. Artykuł ma za zadanie zwrócić uwagę środowiska akademickiego na konieczność wprowadzenia zajęć z AVT do siatki programowej. W artykule są omawiane najnowsze tendencje teoretyczne rozwoju AVT oraz prezentowane najbardziej popularne techniki tłumaczenia tego typu, które mogą być z powodzeniem wykorzystywane w procesie nauki języków obcych na kierunkach neofilologicznych. Należą do nich przede wszystkim tworzenie napisów oraz dubbing. Artykuł ostatecznie odpowiada na główne pytanie, w jaki sposób można wykorzystać ten rodzaj tłumaczenia na zajęciach i jakie efekty glottodydaktyczne można w ten sposób osiągnąć. Избранные аспекты теории и практики преподавания аудиовизуального перевода на польских неофилологических направлениях Аудиовизуальный перевод (анг. audiovisual translation, АVТ) это наиболее динамично развивающийся вид перевода современной эпохи. По мнению авторов статьи, популярность этого вида перевода будет только расти. К сожалению,  на польских неофилологических направлениях занятия по аудиовизуальному переводу еще не вошли в учебные программы в качестве обязательных предметов. Цель настоящей статьи – привлечь внимание академического сообщества к необходимости включения курсов перевода AVT в учебные программы. В статье рассматриваются тенденции развития АVT и самые популярные техники аудиовизуального перевода: субтитрование и дубляж, которые могут быть успешно использованы в процессе обучения иностранным языкам. Авторы статьи дают рекомендации по способам использования данного типа перевода на занятиях и отвечают на вопрос, какого дидактического эффекта можно достичь благодаря его применению.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.