Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Tatry — wariant limeryczny

100%
Tarnogórska M.
Góry, Literatura, Kultura
|
2013
|
vol. 7
133 - 143
EN
This article presents a new phenomenon in the Polish limerick genre based on a geographically specific topic. The Tatra mountains as a special subject make for a fresh approach to nonsense limericks, giving the genre an ethnic and subcultural background. The Tatra limericks create an odd and funny world inhabited by eccentric highlanders and visited by equally curious climbers and casual tourists. This nonsensical and humorous version of the Tatras stands in stark contrast to the highly romantic literary picture of the region, established and popularized by Romantic and Young Poland poetry.
2

Dowcipy o góralach a tzw. duch góralszczyzny

100%
Tarnogórska M.
Góry, Literatura, Kultura
|
2016
|
vol. 10
209-218
EN
The aim of this article is to examine the authenticity of popular ‘highlanders’ jokes’ published in many anthologies of humour as well as in separate dedicated volumes often termed ‘highland­ers’ humour’ thus suggesting folkloristic sources of the texts. The analysis of representative ex­amples shows that most jokes are thoroughly fictive constructions profiled as ethnic jokes without authentic origins. The anonymous sources of these jokes create them with two main qualities: 1. the tendency to use puns, black humour or even nonsense humour which contrasts with the rather realistic humour of folkloristic texts; 2. incorporating elements of modern reality such as technical gadgets comically incongruous in the context of the stereotypical image of highlanders’ culture. A true portrait of highlander culture, a quality of authentic folklore, is replaced by purely nominal ethnic characteristics, often added to primarily non- ethnic jokes, implying that the ethnic joke is more funny than the same joke without such an ethnic characteristic (for instance, a joke about Scottish avarice is deemed more funny than the same joke about a non-descript miser).
3
Publication available in full text mode
Content available

„Urodzone cytaty”. Wisława Szymborska jako aforystka

100%
Tarnogórska M.
Zagadnienia Rodzajów Literackich
|
2019
|
vol. 62
|
issue 3
91-102
EN
The aim of this article is to analyze Wisława Szymborska’s literary works in order to demon-strate that her aphoristic style is one of the most striking elements of her texts. Szymborska’s style is particularly notable in that it is ironically aphoristic, containing parody of typical aphoristic schemata, paradox and tautology. Through this style, her work not only enriches the traditional repertoire of the genre but seems also to justify an important feature of her writing: its philosophical and intellectual character often discerned by critics. As a consequence, quotes from her oeuvre frequently enter diverse anthologies of ‘wise and funny thoughts’ and collections of the so-called ‘winged’ words.
4
Publication available in full text mode
Content available

„Kilogramowa łza” i „nastrojowa kanapa”. Emocje w przestrzeni komicznej (Najmniejszego Teatru Świata)

100%
Tarnogórska M.
Białostockie Studia Literaturoznawcze
|
2019
|
issue 15
7-22
EN
This article focuses on some typically Polish literary contexts fundamental for the intertextual humour of Zielona Gęś (The Green Goose, also known as The Smallest Theater in the World) by K.I. Gałczyński, a writer who helped create a new culture of laughter in post-war Poland. Gałczyński plays with the “sentimental romanticism” which perpetuated in native readers’ imaginations certain characteristic, emotionally marked spatial images, such as a landscape with a nightingale and the moon, as well as related standards of feeling nowadays regarded as emotional kitsch, seen in, for instance, banal lyricism represented by motifs of tears and tender hearts.
5

Kuglowanie teorią. Casus Stanisława Barańczaka

100%
Tarnogórska M.
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica
|
2019
|
vol. 7
137-149
EN
This article deals with Stanisław Barańczak’s playful approach to the theory of literature, presented in his book Pegaz zdębiał. Poezja nonsensu a życie codzienne: Wprowadzenie w prywatną teorię gatunków (first edition: London, 1995). The author, inspired by the tradition of literary nonsense and so-called academic humour, creates ‘a private theory of literary genres’ that combines two different linguistic modes: 1. an abstract scientific jargon of structuralism, along with its professional terminology, and 2. a metaphorically-oriented style, relying on visual effects, as well as evoking humour by the contrast with academic discourse. In Barańczak’s treatment, theory becomes a juggler’s prop, which he applies to showcase his sophistication and ingenuity. Like a prestidigitator, the author performs tricks in order to grant his readers an illusion of a scientifically deep fictive theory, with such methods as his multiplication of generic phenomena, presented through excessively detailed classification, enormously long footnotes, the description of generic rules resembling a culinary show, and extravagant, bizarre literary terms. He thus reveals the comical potential of theoretical discourse, turning the theoretical into the theatrical.
PL
Wirtuozerskie umiejętności Stanisława Barańczaka, o których wielokrotnie pisano, komentując jego twórczość literacką i translatorską, znajdują potwierdzenie również w sposobie posługiwania się przez niego dyskursem (quasi)naukowym, konstruowanym na potrzeby intelektualnej zabawy. Osobliwym tego przykładem jest „prywatna teoria gatunków” wyłożona w książce Pegaz zdębiał (I wyd. w 1995 r.), w odniesieniu do której formuła kuglarskiego seansu, oznaczająca pewną odmianę sztuki zręcznościowo- magicznej, stanowić może istotne narzędzie interpretacji. Stosowane przez Barańczaka efektowne techniki oddziaływania na wyobraźnię odbiorcy („żonglowanie” teoretycznymi pomysłami, triki służące budowaniu naukowej iluzji, użycie zaskakujących form obrazowania w charakterze budzących podziw rekwizytów, symulowanie obfitującego w dziwności spektaklu) tworzą atmosferę niezwykłości, typową dla prestidigitatorsko- iluzjonistycznych praktyk.
6
Publication available in full text mode
Content available

„Homo Ludens z Książką”, czyli wokół „Lektur nadobowiązkowych” Wisławy Szymborskiej

100%
Tarnogórska M.
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica
|
2022
|
vol. 10
92-104
EN
This article is an analysis of Wisława Szymborska’s style of reading used by the poet in her quasi-reviews collected in Lektury nadobowiązkowe [Non-compulsory readings]. The ludic poetics of the book is closely related to the author’s inclination towards curiosity and nonsense humour which expresses her typical “sense of oddness”. The aim of the reading is thus to reveal in radically diverse texts (a floristic compendium or a popular guidebook How to live more comfortably side by side with Montaigne’s Essays or Nietzsche’s Aphorisms) some uncommon details, humorous paradoxes and unexpected facts and incidents. Szymborska’s way of reading, animated by the spirit of a sophisticated play, has also its source in the historic concept of cabinets of curiosities, reflected here in the Bibliotheca Curiosa as well as in Julian Tuwim’s device cicer cum caule structuring his famous collection of “useless knowledge”.
PL
Artykuł stanowi analizę praktyk czytelniczych stosowanych przez Wisławę Szymborską w ramach tak zwanych lektur nadobowiązkowych. Zgromadzony w obszernym tomie zbiór książkowych quasi-recenzji reprezentuje twórczość ludyczną, której źródłem jest właściwy poetce – miłośniczce kuriozów i nonsensowego humoru – zmysł dziwności. Celem lektury, obejmującej różnorodne pod względem tematycznym i gatunkowym teksty (podręcznik bukieciarstwa czy popularny poradnik Jak mieszkać wygodniej sąsiaduje tu z Próbami de Montaigne’a czy z Aforyzmami Nietzschego), jest zatem poszukiwanie w nich niezwykłych szczegółów, komicznych paradoksów czy zaskakujących faktów i zdarzeń. Czytaniu Szymborskiej, podporządkowanemu poetyce wyrafinowanej zabawy, wydaje się patronować zarówno idea dawnych gabinetów osobliwości, której odpowiednikiem w przypadku rzeczywistości książkowej staje się swoista, odzwierciedlająca kierunek lektury Bibliotheca Curiosa, jak i Tuwimowska zasada cicer cum caule, określająca podstawę stworzonej przez poetę kolekcji „niepotrzebnych wiadomości”.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.