Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Większość współczesnych studiów nad migracją w Europie (i nie tylko) wskazuje czynniki ekonomiczne jako podstawowe motywy wyjazdów z rodzinnego kraju. Tymczasem szczegółowa analiza autobiograficznych wywiadów narracyjnych z osobami, które zdecydowały się zamieszkać zagranicą pokazuje, że bardzo często pierwszorzędne znaczenie mają zupełnie inne powody. Nie unieważniając całkowicie czynnika ekonomicznego, warto zatem zwrócić uwagę na jedną z bardzo interesujących i wcale nierzadką przyczynę mobilności, jaką jest „ucieczka”, której różne modalności można umieścić na kontinuum między „ucieczką od” a „ucieczką do”. Choć oba przypadki zostaną omówione w tym artykule, temu drugiemu poświęcone będzie więcej miejsca. Motyw ten związany jest z próbą jednostki podejmowaną w celu wydostania się z warunków (panujących w domu, w środowisku, okolicy, kraju), które definiowane są przez nią jako duszące, tłamszące, niepozwalające rozwinąć skrzydeł czy w pełni wyrazić siebie. Co jednak ciekawe, doświadczenie „inności” i poznanie odmiennych wzorów kulturowych w innym kraju może zainicjować proces „repatriotyzacji” – nowego, „obiektywnego” spojrzenia na miejsce swojego pochodzenia i docenienie jego (wcześniej negowanej) wartości
EN
Most modern studies on migration in Europe (and not only) indicates economic factors as the primary emigration motives. Meanwhile, a detailed analysis of autobiographical narrative interviews with people who have chosen to live abroad shows that very often important priorities are completely different. Not completely invalidating the economic factor, we should therefore pay attention to one of the very interesting and not uncommon cause of mobility, which is the “escape”, where different modalities can be placed on a continuum between “escape from” and “escape to”. Although those two cases are discussed in this article, to the second one will be devoted special attention. This motif is associated with an attempt to escape from the conditions (prevailing at home, in the environment, neighborhood, country), which are defined by individual as suffocating, stifling, not allowing to spread wings and fully express oneself. Interestingly, the experience of “otherness” and getting to know different cultural patterns in another country may initiate the process of “re-patriotisation” – a new “objective” perspective on the place of origin and appreciation of its (previously denied) values.
PL
Analiza autobiograficznych wywiadów narracyjnych z osobami urodzonymi po 1980 roku często pokazuje ich problematyczne uwikłania w gwałtownie przyrastające, rywalizujące i zmieniające się światy społeczne, z których duża część osadzona jest w mediach społecznościowych. Choć często obdzierają one z intymności i nakłaniają do eksponowania i pielęgnowania własnego ego, to jednocześnie proponują kuszące drogi rozwoju i wizje dobrego życia. Te, w rozumieniu wielu młodych osób, nie mogą zostać osiągnięte bez zaangażowania w proces terapeutyczny, który został zainfekowany neoliberalnym dyskursem i wtóruje mu w promowaniu samorealizacji, troski o siebie, odpowiedzialności czy byciu kreatywnym. Wydaje się, że podstawową trudnością dla współczesnego człowieka jest niemożność oddzielania tego, co rzeczywiście jest „dobrym życiem” od tego, co stanowi symulakry tegoż. Artykuł ten proponuje zastosowanie narzędzi i procedur wypracowanych w metodzie autobiograficznego wywiadu narracyjnego dla dokonania takiego rozróżnienia i pokazania paradoksów tkwiących w procesie terapii, która często „zawiesza” możliwość przepracowania dojmujących życiowych problemów.
EN
The analysis of autobiographical narrative interviews with people born after 1980 increasingly reveals their problematic entanglements in rapidly growing, competing and changing social worlds, an increasing proportion of which are embedded in social media. While often stripping of intimacy and urging to expose and nurture their own egos, they offer enticing avenues for personal development and some visions of the good life. The latter, as many young people believe, cannot be achieved without engaging in a therapeutic process that has been infected by neo-liberal discourse and promotes self-realisation, selfresponsibility and creativity. The fundamental difficulty for contemporary people is the inability to separate an actual ‘good life’ from its simulacra. This article is an attempt of applying the tools developed in the autobiographical narrative interview method in order to make such a distinction. It aims at demonstrating the paradoxes inherent in the process of therapy, which frequently ‘suspends’ the very possibility to work through the problems.
EN
Recapitulated in autobiographical narrative interviews, the experiences of two Polish women: Magda and Ewa constitute the basis for this article on various types of liaison work (hegemonic and symmetrical). They are set within the framework of (quasi) professional work aimed at helping Pakistani immigrant women in Italy and at supporting autistic children in Poland and Belgium, respectively. Thus, both narrators are forced to deal with considerably different cultural patterns rooted in an oriental and Islamic lifestyle, in the former case, and manifesting themselves in the therapies of children with disabilities in European countries, in the latter. An attempt is made to examine the social as well as biographical consequences of introducing a certain type of liaison work, when the recipients are persons afflicted with suffering. Moreover, the study discusses the tensions, ambivalences and paradoxes which appear in micro-situations, including conversations and professional activities, frequently framed by the neoliberal ideology promoted by the educational programs of the European Commission. It seems that they are rarely a subject of critical analysis which takes into consideration the biographical consequences experienced by both sides of the interaction and their social implications, particularly in the area of multiculturalism or intercultural dialogue.
PL
Podstawę podjętych w tym artykule rozważań nad różnymi typami pracy pośredniczącej (hegemonialnej i symetrycznej) stanowią zrelacjonowane w autobiograficznych wywiadach narracyjnych doświadczenia dwóch Polek: Magdy i Ewy. Doświadczenia te osadzone są w ramie pracy (quasi)profesjonalnej polegającej, w pierwszym przypadku, na pomocy młodym imigrantkom z Pakistanu oraz, w drugim przypadku, na opiece nad dziećmi autystycznymi w Polsce i w Belgii. Wymaga to od obu narratorek odniesienia się do znacząco odmiennych wzorów kulturowych, zakorzenionych w kulturze Orientu i islamu oraz związanych z terapią dzieci niepełnosprawnych w różnych krajach Europy. Szczególna uwaga jest tutaj poświęcona społecznym i biograficznym konsekwencjom wprowadzenia określonego typu pracy pośredniczącej w sytuacji, gdy jej adresatami są osoby dotknięte cierpieniem. Analiza podjęta w tym artykule obejmuje zatem błędy, napięcia, ambiwalencje i paradoksy pojawiające się w mikro-sytuacjach rozmowy i działaniach profesjonalnych często ramowanych przez neoliberalną ideologię obecną w edukacyjnych programach Komisji Europejskiej. Rzadko, jak się wydaje, stanowią one przedmiot krytycznej analizy uwzględniającej biograficzne konsekwencje ponoszone przez obie strony interakcji i społeczne implikacje przede wszystkim w obszarze wielokulturowości czy dialogu międzykulturowego.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.