Results found: 1

Search results

Sort By:

Limit search:

Życie i posługa siostry M. Iwony (Anny) Król CSSE (1908-1990), kandydatki na ołtarze

100%

Szelejewska S. M. W.

Adhibenda

2022

issue 09

103-125

Sister M. Iwona Król was born on 12 May 1908 in Mrozy, near Kartuzy, as the first of twelve children. She was christened Anna. Even as a teenager she showed considerable piety and love of the Eucharist. At the age of 22, on 6 August 1930, she entered the Congregation of the Sisters of St. Elizabeth in Poznań, and on 10 August 1931, she received the religious habit and the name Sister Maria Iwona, thus beginning her novitiate time. She took her first vows on 20 August 1932. During the initial formation, Sister M. Iwona prepared for the nursing profession, obtaining a diploma and state licenses. Shortly after taking her first vows, on 7 September 1932, she was sent to her first post in Wyrzysk, where she worked as a nurse at the hospital. She also worked in Kruszwica, and from 9 March 1936, at the nursing home in Puck as a nurse. On 21 August 1937, she took her perpetual vows and was united to her beloved Master forever. The subsequent history of Sister M. Iwona’s life and ministry was marked by the immense pain and suffering caused by World War II. In 1939, together with other sisters, she was deported from Puck by German soldiers. The sisters went to Gdansk, from where they were transported to the General House in Wroclaw. Sister M. Iwona was sent to work in Wschowa, where she devoted herself to caring for the sick, watching over them during the day as well as at night. She treated and nursed the sick, and above all prayed for them. Sister M. Iwona was characterized, in addition to piety and Samaritan love for her neighbours, by heroic courage and patriotism. When she was confronted with the order to sign the Volkslist, fully aware of what consequences she might face, she refused to sign it. In 1944, the then parish priest handed her the keys to the church, asking her to take care of it. She guarded it risking her life. She took a time bomb out of the church, which exploded after several hours. In this way, she saved the church from destruction. She travelled around the surrounding villages, where she collected consecrated hosts and liturgical equipment profaned by Soviet soldiers. She displayed great courage, as she knew how much she was risking, and was aware of how cruel and bestial the soldiers could be. Despite this, the love of the Eucharist, which had accompanied her since her youth, was stronger than fear. She exposed herself to danger every day and put all her trust in the hands of God, to whom she gave her life completely, believing that He was constantly watching over and protecting her. Sister M. Iwona completed her earthly pilgrimage on 8 August 1990. Her life and ministry were simple and humble. She did not stand out from others, did not seek applause, was faithful to her vocation, engrossed in prayer, and was always willing to help. People who met her said she was a model nun. She never boasted of her heroic deeds, did not seek human recognition, and fulfilled God’s will. This empowered her with heroic courage and evangelical love, love up to the cross, love that was ready to give up her own life for Christ, the Church and neighbours.

Siostra M. Iwona Król urodziła się 12 maja 1908 roku w Mrozach, koło Kartuz, jako pierwsze z dwanaściorga dzieci. Na chrzcie świętym nadano jej imię Anna. Już jako nastolatka wykazywała znaczną pobożność i umiłowanie Eucharystii. W wieku 22 lat, dnia 6 sierpnia 1930 roku wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety w Poznaniu, a 10 sierpnia 1931 otrzymała habit zakonny i imię siostra Maria Iwona, rozpoczynając tym samym czas nowicjatu. Pierwsze śluby złożyła 20 sierpnia 1932 roku. Podczas formacji początkowej siostra M. Iwona przygotowywała się do zawodu pielęgniarki, uzyskując dyplom i uprawnienia państwowe. Krótko po złożeniu pierwszych ślubów zakonnych, 7 września 1932 roku została posłana na pierwszą placówkę do Wyrzyska, gdzie pracowała jako pielęgniarska w szpitalu. Posługiwała również w Kruszwicy, a od 9 marca 1936 pracowała w charakterze pielęgniarki w Domu Starców w Pucku. Dnia 21 sierpnia 1937 roku złożyła śluby wieczyste i na zawsze, nierozerwalnie złączyła się z umiłowanym Mistrzem. Dalsza historia życia i posługiwania siostry M. Iwony naznaczona była ogromnym bólem i cierpieniem, jaki wywołała II wojna światowa. W 1939 roku wraz z innymi siostrami została wywieziona z Pucka przez niemieckich żołnierzy. Siostry udały się do Gdańska, skąd przewieziono je do Domu Generalnego we Wrocławiu. Siostrę M. Iwonę skierowano do pracy na placówce we Wschowie, gdzie poświęciła się opiece nad chorymi, czuwając przy nich w ciągu dnia, jak i w nocy. Nie tylko leczyła i pielęgnowała chorych, ale przede wszystkim otaczała ich ufną modlitwą. Siostrę M. Iwonę cechowała – poza pobożnością, samarytańską miłością względem bliźnich – heroiczna odwaga i patriotyzm. Kiedy stanęła przed nakazem podpisania Volkslisty, mając pełną świadomość, jakie mogą spotkać ją konsekwencje, odmówiła złożenia podpisu. W 1944 roku ówczesny ksiądz proboszcz przekazał jej klucze do kościoła z prośbą, aby się nim opiekowała. Wzięła sobie głęboko do serca usłyszane słowa i strzegła go z narażeniem życia. We własnych dłoniach wyniosła ze świątyni bombę zegarową, która po kilkunastu godzinach wybuchła. W ten sposób uchroniła kościół od zniszczenia. Jeździła po okolicznych wioskach, gdzie zbierała sprofanowane przez radzieckich żołnierzy konsekrowane hostie i sprzęty liturgiczne. Odznaczała się wielką odwagą, wiedziała jak wiele ryzykuje, była świadoma, jak okrutni i bestialscy potrafili być żołnierze. Mimo tego miłość do Eucharystii, która towarzyszyła jej od młodzieńczych lat, była silniejsza niż strach. Narażała się na niebezpieczeństwo każdego dnia i całą ufność składała w ręce Boga, któremu oddała całkowicie swoje życie, wierząc, że On nieustannie nad nią czuwa i chroni. Siostra M. Iwona zakończyła swoje ziemskie pielgrzymowanie dnia 8 sierpnia 1990 roku. Jej życie i posługa były proste i pokorne. Nie wyróżniała się spośród innych, nie szukała poklasku, była wierna swojemu powołaniu, rozmodlona, zawsze chętna do pomocy. Ludzie, którzy ją spotkali, mówili, że była „wzorem siostry zakonnej”. Nigdy nie szczyciła się swoimi bohaterskimi czynami, nie szukała ludzkiego uznania, wypełniała odczytaną wolę Boga względem siebie, a to uzdolniło ją do heroicznej odwagi i ewangelicznej miłości; miłości po sam krzyż; miłości, która gotowa była oddać własne życie dla Chrystusa, Kościoła i bliźniego.

Refine search results

1 Adhibenda

1 Szelejewska S. M. W.

1 2022

Search results

Życie i posługa siostry M. Iwony (Anny) Król CSSE (1908-1990), kandydatki na ołtarze