The article addresses the issue of the liability of the motor vehicle owner (the perpetrator of a road accident) and the third-party motor liability insurer for damages related to the costs of post-accident road cleaning. It is a polemic with the concept of a broad understanding of the scope of liability of the perpetrator and the insurer, presented by the Supreme Court and some legal doctrine, because it contradicts, among others, the statutory catalogue of obligations imposed on (particularly public) road administrators. Moreover, arguments have been advanced for a different interpretation of the terms "property damage" and "destruction" as well as the unjustified enrichment of the road administrator seeking cost refund from the perpetrator or the third-party liability insurer.
PL
W artykule podjęto problematykę odpowiedzialności posiadacza pojazdu mechanicznego (sprawcy zdarzenia drogowego) oraz ubezpieczyciela OC tego pojazdu za szkody związane z kosztami powypadkowego uprzątnięcia drogi. Opracowanie stanowi polemikę z prezentowaną przez Sąd Najwyższy i część doktryny prawa koncepcją szerokiego rozumienia zakresu odpowiedzialności sprawcy szkody i jego ubezpieczyciela, jako stojącą w sprzeczności m.in. z ustawowym katalogiem obowiązków spoczywających na zarządcy drogi (w szczególności drogi publicznej). Ponadto zostały zaprezentowane argumenty przemawiające za odmienną wykładnią terminów „uszkodzenie” i „zniszczenie” mienia oraz wystąpieniem bezpodstawnego wzbogacenia zarządcy drogi w przypadku dochodzenia refundacji poniesionych kosztów od sprawcy lub jego ubezpieczyciela OC.
The article analyzes the breeder’s exclusive right to plant varieties within the context of bankruptcy proceedings, presenting this form of protection as a key component of the bankruptcy estate. This sui generis industrial right allows breeders to derive financial benefits from registered plant varieties while serving a significant regulatory role in the agricultural market. The authors describe possible methods for liquidating this right in bankruptcy proceedings, including both its sale as a separate asset and as part of an enterprise or an organized part of it. The article identifies challenges faced by receivers, particularly regarding their legitimacy to apply for registration of rights to varieties bred or discovered by the breeder and issues related to the collection of agricultural exemption fees. Furthermore, the article includes a comparative analysis of relevant solutions in the United States and India regarding the liquidation of breeder’s rights in bankruptcy contexts, suggesting that some of these solutions could be adapted to Polish legislation.
PL
Artykuł podejmuje analizę wyłącznego prawa hodowcy do odmian roślin w kontekście postępowania upadłościowego, przedstawiając tę formę ochrony jako istotny składnik masy upadłości. Wyłączne prawo hodowcy, będące prawem przemysłowym o charakterze sui generis, umożliwia czerpanie korzyści finansowych z zarejestrowanych odmian roślin, a także pełni ważną funkcję regulacyjną na rynku rolnym. W ramach artykułu autorzy opisują możliwe sposoby likwidacji tego prawa w ramach postępowania upadłościowego, uwzględniając zarówno jego sprzedaż oddzielnie, jak i w ramach przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Artykuł wskazuje wyzwania, z którymi mierzą się w podobnych przypadkach syndycy, uwzględniając wątpliwości dotyczące ich legitymacji w zakresie złożenia wniosku o zarejestrowanie prawa do wyhodowanej albo odkrytej i wyprowadzonej przez hodowcę odmiany oraz ściąganie opłat z tytułu odstępstwa rolnego. W artykule dokonano również węzłowej analizy rozwiązań funkcjonujących w Stanach Zjednoczonych Ameryki i Indiach w ramach likwidacji wyłącznego prawa hodowcy w postępowaniu upadłościowym. W efekcie – zasugerowano możliwość przeniesienia niektórych rozwiązań również na grunt polskiego ustawodawstwa.
The subject of the article is the issue of non-contractual civil liability, especially based on the principle of fault, related to the use of Artificial Intelligence systems. The specific characteristics of artificial intelligence systems, including their complexity, autonomy and nontransparency, may make it extremely difficult for injured parties to identify the entity bearing liability and prove compliance with the requirements for the recognition of a compensation claim. The reason for conducting scientific research in this area is the presentation by the European Commission of a draft directive on liability for Artificial Intelligence. The problem of adapting the regime of non-contractual liability in connection with the use of Artificial Intelligence systems is of extraordinary practical importance. At the same time, it is an important research issue, especially in the context of popularizing the use of Artificial Intelligence systems. The analysis sought to determine whether the directive could achieve its intended goal of ensuring effective protection for victims. This issue required examination in the light of methodological instruments classically used in the discipline of “legal sciences”, with particular emphasis on the formal-dogmatic method and an assessment of the practical dimension of the solutions proposed in the draft directive. The article is the first comprehensive discussion of the topic in Polish doctrine and is a contribution from Polish legal science to the analysis of the draft directive, as it also contains proposals for the necessary directions of changes.
PL
Przedmiotem artykułu jest problematyka pozaumownej odpowiedzialności cywilnoprawnej, opartej zwłaszcza na zasadzie winy, związanej ze stosowaniem systemów sztucznej inteligencji. Cechy szczególne systemów sztucznej inteligencji, w tym ich złożoność, autonomia i nieprzejrzystość, mogą sprawić, że zidentyfikowanie podmiotu ponoszącego odpowiedzialność i udowodnienie spełnienia wymogów uznania roszczenia odszkodowawczego mogą być dla poszkodowanych niezmiernie trudne. Powodem przeprowadzenia badań naukowych w tym zakresie jest przedstawienie przez Komisję Europejską projektu dyrektywy o odpowiedzialności za sztuczną inteligencję. Problem dostosowania reżimu odpowiedzialności pozaumownej w związku ze stosowaniem systemów sztucznej inteligencji ma niezwykłą doniosłość praktyczną. Jednocześnie jest on ważnym zagadnieniem badawczym, w szczególności w kontekście upowszechnienia stosowania systemów sztucznej inteligencji. Analiza dążyła do ustalenia, czy dyrektywa może osiągnąć zamierzony cel w postaci zapewnienia skutecznej ochrony poszkodowanym. Zagadnienie to wymagało zbadania w świetle klasycznie wykorzystywanych w dyscyplinie „nauki prawne” instrumentów metodycznych, ze szczególnym uwzględnieniem metody formalno-dogmatycznej oraz z oceną praktycznego wymiaru zaproponowanych w projekcie dyrektywy rozwiązań. Artykuł stanowi pierwsze całościowe omówienie tematu w polskiej doktrynie i jest wkładem ze strony polskiej nauki prawa do analizy projektu dyrektywy, z uwagi na to, że zawiera również propozycje niezbędnych kierunków zmian.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.