Search results

1

O zasięg i program „koncentracji narodowej”. Debata prasowa na temat koalicji polskich ugrupowań narodowych przed wyborami do II Dumy Państwowej

100%

Mich W.

Facta Simonidis

|

2010

|

vol. 3

|

issue 1

137-152

EN

The article’s topic is the analysis of debate in the Polish press in Congress Poland concerning coalitions of Polish political parties before the elections for the 2nd State Duma in 1906 and 1907. The Author discusses the debate that led to situation in which National Democracy could not and did not want to monopolize Polish representation in Duma and therefore it created an alliance with Real Politics Party and Polish Progress Party. The Authors proves that debate mainly focused on the problem of coalition’s composition and the rules of parties’ cooperation. The issue of coalition’s programme was less important and it was limited to the general demand for Kingdom of Poland.

PL

Celem artykułu jest analiza dyskusji toczonej na łamach polskiej prasy w Królestwie Kongresowym na temat koalicji polskich ugrupowań politycznych przed wyborami do II Dumy Państwowej na przełomie 1906 i 1907 roku. Autor omawia przebieg debaty prowadzącej do tego, że Narodowa Demokracja, nie mogąc już i nie chcąc monopolizować reprezentacji polskiej w Dumie, zawiązała porozumienie ze Stronnictwem Polityki Realnej i Polską Partią Postępową. Wykazuje, że debata koncentrowała się na problemie składu koalicji i zasad współdziałania partii. Mniejszą wagę przywiązywano do programu koalicji, zadowalając się ogólnikowym hasłem autonomii Królestwa Polskiego.

2

Les propriétaires terriens après la Première Guerre mondiale

100%

Mich W.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia

|

2011

|

vol. 18

|

issue 2

75-90

FR

L'article se penche sur les changements de la condition des propriétaires terriens polonais, dont une partie appartenait à l'aristocratie, résultant de la Première Guerre mondiale. L'auteur montre que celle-ci a amené à la reconstruction d'un État polonais indépendant, mais que le tracé de ses frontières s'est avéré défavorable aux propriétaires terriens. Plus de la moitié de la surface des terres appartenant aux grands propriétaires s'est retrouvée en dehors du territoire de la Seconde République, et la majorité des domaines a été liquidée. La surface des propriétés terriennes a encore diminué, suite au morcèlement (volontaire et forcé) et à la suppression des servitudes. Déterminées par la conjoncture économique et par une politique économique de l'État défavorable aux grands propriétaires terriens, les conditions économiques de fonctionnement des grands domaines agricoles ont été mauvaises par rapport à la période de l'avant-guerre, sauf en ce qui concerne les années 1927-1928. La situation des grands propriétaires a été aggravée par l'antipathie des autres groupes sociaux. Le système démocratique, choisi par la République renaissante, a également été défavorable aux propriétaires terriens, puisqu'il ne leur permettait plus de défendre leurs intérêts de manière efficace. La prise de pouvoir par J. Pilsudski a temporairement amélioré, surtout au niveau de son prestige, la situation politique des propriétaires terriens. Malgré des tendances économiques, sociales et politiques défavorables, les propriétaires terriens sont restés un groupe social important et dynamique. C'est seulement les changements résultant de la Seconde Guerre mondiale qui ont causé sa perte.

3

O kreatywności poetów oralnych

100%

Mich W.

Zeszyty Prasoznawcze

|

2020

|

vol. 63

|

issue 1 (241)

27-40

EN

Academic discourse on oral poetry usually underlines the accuracy of intergenerational transfer of tradition. Long, narrative-based poems, realized orally as songs, and poetry works are perceived as the most basic medium of this transfer, along with ritual formulas. In opposition to that perspective, this paper focuses on the role of poets’ creativity and limits of memory, as well as, in consequence, changing and multi-variant nature of messages. That latter stance neglects the concept of oral works’ collective authorship by reaching for examples of how individual authorship of particular works was acknowledged in certain societies. Meanwhile, the concept is founded on the notion that those works were composed in performance, therefore there were no canonical versions available. The further reaching version of the argument states that each performance was in fact a different work of the performer created during and by the interaction with the public. Memory limitations along with society-sanctioned poets’ drive for innovation influenced the performance which went beyond just repeating of traditional works. Instead, poets used already existing formulas, motives, and narrative schemes to improvise their own versions of well-known stories or create completely new stories. A modest version of the argument is based on the assumption that the link between creation and memorization was undergoing changes and depended on a particular genre and a performer which led to the whole range of practices, from improvisation to performing pre-composed and memorized works. Both stances underline that oral poets’ creativity was in a dialectic relation with traditionalism. While creating new stories, a poet had to follow traditional themes and narrative schemes expected by the audience. His creative imagination was shaped by his culture’s patterns – tradition remained his basic or even only resource of themes and formal methods used.

PL

Pisząc o kulturach pierwotnie oralnych, podkreśla się zwykle wierność międzypokoleniowego przekazu tradycji. Za podstawowe jej medium uznaje się przy tym, oprócz formuł rytualnych, długie utwory narracyjne mające formę poetycką, realizowane oralnie w postaci pieśni. Opozycyjne stanowisko, omawiane w niniejszym artykule, eksponuje rolę kreatywności poetów, a także ograniczeń pamięci, a w konsekwencji wielowariantowości i zmienności przekazów. Neguje pogląd o zbiorowym autorstwie utworów oralnych, wskazując na przykłady uznawania w poszczególnych społecznościach indywidualnego autorstwa utworów. Uznając, że były one komponowane w trakcie wykonania (compose in performance), wskazuje, że nie istniały ich kanoniczne wersje. Mocna wersja tej tezy głosi, że każde wykonanie było odrębnym utworem, dziełem wykonawcy, tworzonym w interakcji z publicznością. Ograniczenia pamięci z jednej strony, a usankcjonowane przez społeczność dążenie poetów do innowacji z drugiej strony, powodowały, że wykonawca nie powtarzał wiernie tradycyjnych przekładów. Korzystając z funkcjonujących w danej kulturze formuł, motywów i schematów narracyjnych, improwizował własne wersje znanych opowieści, niekiedy zaś tworzył zupełnie nowe historie. Słaba wersja tezy zakłada, że relacja między kreacją a memoryzacją była zmienna, zależnie od gatunku i wykonawcy; w praktyce występowała cała gama rozwiązań, od improwizacji do wykonywania wcześniej skomponowanych i zapamiętanych utworów. W obu przypadkach uznaje się, że kreatywność poetów oralnych pozostawała w dialektycznej relacji z tradycjonalizmem. Tworząc własne opowieści, poeta musiał przestrzegać tradycyjnych tematów i schematów narracyjnych, tego oczekiwała bowiem publiczność. Jego twórcza wyobraźnia była przy tym ukształtowana przez wzorce rodzimej kultury, tradycja była też dlań podstawowym czy wręcz jedynym zasobem tematów i rozwiązań formalnych.

Refine search results

1 Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia

1 Facta Simonidis

1 Zeszyty Prasoznawcze

3 Mich W.

1 2020

1 2011

1 2010

O zasięg i program „koncentracji narodowej”. Debata prasowa na temat koalicji polskich ugrupowań narodowych przed wyborami do II Dumy Państwowej

Les propriétaires terriens après la Première Guerre mondiale

O kreatywności poetów oralnych