The aging population has led to an increasing number of patients with urological conditions, such as urinary tract infections, prostate and bladder cancer, and nephrolithiasis. These diseases often require regular medical visits, posing challenges for elderly patients with usually limited mobility, as well as for the burdened healthcare system. Telemedicine, through remote consultations and telemonitoring tools, can improve the care of urological patients, which require further analysis. A literature review in Polish and English was conducted using the PubMed, Scopus, and Web of Science databases with the keywords: “telemedicine in urology,” “telehealth in urology,” “telehealth,” “telementoring,” and “telemedicine.” Articles meeting the criteria, standards of practice according to the current guidelines, and relevant content related to the listed keywords were included. The authors evaluated the publications, excluding outdated information. Telemedicine facilitates early diagnosis, treatment, and monitoring of patients, reducing transport. Remote consultations allow for the assessment of laboratory and imaging results, monitoring of cancer treatment, and planning of surgical and pharmacological treatments. In andrology, telemedicine supports hormonal therapy and infertility diagnostics. The use of virtual rounds and surgical telementoring enhances the effectiveness of surgical treatment. Although studies indicate high acceptance and adaptation rates of telemedicine among patients and physicians, significant barriers to its implementation remain. These include limited technological proficiency among elderly patients, lack of formal training and standardization of telemedical procedures, and concerns regarding data security and confidentiality in teleconsultations. Not all procedures in urology can be effectively managed remotely and further research, including the optimal scope of telemedicine, is necessary. Telemedicine is an effective tool in geriatric urological care, improving access to specialists, reducing costs, and enhancing patients’ quality of life. However, its successful integration into modern urology requires addressing technological, organizational, legal and ethical challenges.
PL
Wraz ze starzeniem się społeczeństwa rośnie liczba pacjentów wymagających opieki urologicznej, w tym z chorobami takimi jak zakażenia dróg moczowych, rak gruczołu krokowego, nowotwór pęcherza moczowego czy kamica nerkowa. Schorzenia te są często związane z regularnymi wizytami lekarskimi, co stanowi wyzwanie, po pierwsze, dla starszych pacjentów z ograniczoną mobilnością, a po drugie – dla przeciążonego systemu ochrony zdrowia. Telemedycyna poprzez wykorzystanie zdalnych konsultacji i narzędzi telemonitoringu może usprawnić opiekę nad pacjentami urologicznymi, jednak jej skuteczność i ograniczenia wymagają dalszej analizy. Dokonano przeglądu literatury w językach polskim i angielskim w bazach PubMed, Scopus oraz Web of Science z wykorzystaniem słów kluczowych: telemedicine in urology, telehealth in urology, telehealth,telementoring, telemedicine. Uwzględniono artykuły spełniające kryteria, obowiązujące standardy postępowania według wytycznych towarzystw urologicznych oraz istotne treści związane z wymienionymi słowami kluczowymi, dotyczące skuteczności, zastosowań, ograniczeń i wyzwań wykorzystania telemedycyny w populacji geriatrycznej. Publikacje zostały ocenione przez autorów, wyłączając źródła z potencjalnie nieaktualnymi informacjami. Telemedycyna umożliwia wczesne rozpoznanie, diagnozę, leczenie oraz monitorowanie pacjentów, ograniczając konieczność częstych wizyt w placówkach medycznych. Zdalne konsultacje pozwalają na ocenę wyników badań laboratoryjnych i obrazowych, monitorowanie markerów nowotworowych oraz planowanie leczenia operacyjnego i farmakologicznego. W andrologii telemedycyna wspomaga terapię hormonalną oraz diagnostykę niepłodności. Ponadto zastosowania teleobchodów i telementoringu operacyjnego poprawiają efektywność leczenia chirurgicznego. Chociaż badania wskazują na wysoką akceptację telemedycyny wśród pacjentów i lekarzy, istnieją istotne bariery jej wdrożenia. Należą do nich: ograniczona znajomość technologii wśród pacjentów starszych, brak standaryzacji procedur telemedycznych oraz problemy związane z ochroną danych i bezpieczeństwem telekonsultacji. Nie wszystkie procedury w urologii mogą być skutecznie realizowane w formie zdalnej, co wymaga dalszych badań nad optymalnym zakresem zastosowania telemedycyny. Telemedycyna stanowi skuteczne narzędzie w opiece urologicznej nad seniorami, zwiększając dostęp do specjalistów, redukując koszty i poprawiając jakość życia pacjentów. Jednak jej implementacja wymaga rozwiązania wyzwań technologicznych, organizacyjnych i etycznych, aby mogła stać się standardowym elementem nowoczesnej urologii.
This scientific paper analyzes surgical treatment methods for benign prostatic hyperplasia (BPH). It discusses traditional procedures such as transurethral resection of the prostate (TURP) and modern, minimally invasive techniques, including holmium laser enucleation of the prostate (HoLEP), transurethral incision of the prostate (TUIP), prostatic urethral lift (PUL), and prostatic artery embolization (PAE). The authors emphasize that technological advancements and individualized patient approaches increase therapy’s safety and effectiveness. A literature review was conducted in both Polish and English, using databases such as PubMed, Scopus, and Web of Science, with keywords including: “prostatic hyperplasia,” “TURP,” “HoLEP,” “BPH” and “BPO” (benign prostatic obstruction). Articles meeting the established criteria, per current treatment guidelines from urological societies, were analyzed. Additionally, relevant content concerning the effectiveness, applications, limitations, and challenges of using telemedicine in the geriatric population was included. The publications were evaluated by the authors, and sources containing potentially outdated information were excluded. Currently, the choice of surgical method for treating BPH is vast, and none of the available options can be considered absolutely the best. Key to treatment is an individualized approach to the patient, taking various factors into account when selecting the optimal therapy. Different treatment methods may have similar effectiveness but differ in cost, duration of action, and potential side effects. Some offer quick results, but their durability is limited, while others require greater financial investment and time but provide long-term benefits. The final choice depends on the patient’s individual needs and available resources. The development of minimally invasive procedures has expanded treatment options, reducing the risk of complications and shortening hospitalization and recovery times. Ongoing research and technological innovations continue to improve surgical methods, leading to better urodynamic outcomes and more effective therapy.
PL
Niniejsza praca analizuje chirurgiczne metody leczenia łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (benign prostatic hyperplasia – BPH). Omówiono tradycyjne procedury, takie jak przezcewkowa resekcja gruczołu krokowego (transurethral resection of the prostate – TURP), oraz nowoczesne, małoinwazyjne techniki, m.in. przezcewkową enukleację gruczołu krokowego za pomocą lasera holmowego (holmium laser enucleation of the prostate – HoLEP), przezcewkowe nacięcie prostaty (transurethral incision of the prostate – TUIP), podwieszenie części sterczowej cewki moczowej (prostatic urethral lift – PUL) i embolizację tętnic sterczowych (prostatic artery embolization – PAE). Autorzy podkreślają, że postęp technologiczny oraz indywidualne podejście do pacjenta przyczyniają się do zwiększenia bezpieczeństwa i efektywności terapii. Przeprowadzono przegląd literatury w językach polskim i angielskim, dostępnej w bazach PubMed, Scopus oraz Web of Science, wykorzystując słowa kluczowe: „rozrost gruczołu krokowego”, „TURP”, „HoLEP”, „BPH”, „BPO” (benign prostatic obstruction). Analizie poddano artykuły spełniające ustalone kryteria, zgodne z obowiązującymi standardami postępowania według wytycznych towarzystw urologicznych, a także istotne treści dotyczące wykorzystania telemedycyny w populacji geriatrycznej – jej skuteczności, zastosowań, ograniczeń i związanych z nią wyzwań. Publikacje zostały ocenione przez autorów – wykluczono źródła zawierające potencjalnie nieaktualne informacje. Obecnie istnieje wiele metod chirurgicznego leczenia BPH, a żadna z dostępnych opcji nie może zostać uznana za bezwzględnie najlepszą. Kluczowe jest indywidualne podejście do pacjenta, uwzględniające różnorodne czynniki w doborze optymalnej terapii. Dostępne metody leczenia mogą mieć podobną skuteczność, ale różnią się kosztami, czasem działania i możliwymi skutkami ubocznymi. Niektóre dają szybkie efekty, jednak ich trwałość jest ograniczona, podczas gdy inne wymagają większych nakładów finansowych i czasu, lecz przynoszą długoterminowe korzyści. Ostateczny wybór zależy od indywidualnych potrzeb pacjenta oraz dostępnych środków. Rozwój procedur małoinwazyjnych rozszerzył możliwości leczenia, ograniczając ryzyko powikłań oraz skracając czas hospitalizacji i rekonwalescencji. Nieustanne badania i innowacje technologiczne doskonalą metody operacyjne, prowadząc do lepszych wyników urodynamicznych i większej skuteczności terapii.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.