Search results

1

[Recenzja] Stan wojenny w Polsce. Dokumenty i materiały archiwalne 1981-1983, praca zbiorowa pod red. Tadeusza Walichnowskiego, Wydawnictwo Commandor, Warszawa 2001, ss. 488

100%

Majchrzak G.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2002

|

issue 1

191-193

2

Początki „ochrony” NSZZ „Solidarność” przez Służbę Bezpieczeństwa (wrzesień 1980 – kwiecień 1981)

100%

Majchrzak G.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2003

|

issue 2(4)

301-316

3

Kulisy „listu kaprala do generała”

100%

Majchrzak G.

Dzieje Najnowsze

|

2015

|

vol. 47

|

issue 1

155-165

EN

The brief, three sentence–long letter written on 8 November 1982 by the „Solidarity” Chairman Lech Wałęsa to the First Secretary of the Central Committee of the Polish United Workers’ Party, Prime Minister, and Chairman of the Military Council of National Salvation Wojciech Jaruzelski, became known as „a corporal’s letter to a general”. Subsequently, it was used for propaganda purposes by the authorities of the People’s Republic of Poland, but ultimately it contributed to their defeat. The leaders of People’s Poland tried to urge Wałęsa to write a version much more favourable for their cause, and when that failed they resorted to threats. The letter expressed the concern and qualms of the Solidarity chairman in view of the underground Provisional Coordination Committee’s plans to stage on 10 November 1982 a protest against the delegalisation of the union. Paradoxically, we cannot exclude the probability that one of the factors contributing to the letter’s origin were Wałęsa’s fears for the state of his health.

4

Operacja kryptonim „Jocker“. Rozpracowanie Agencji Prasowej „Solidarności” przez Służbę Bezpieczeństwa

100%

Majchrzak G.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2006

|

issue 1(9)

357-378

EN

The Solidarity Press Agency was launched during the First Nationwide Congress of Trade Union Press, which took place January 24–25 1981 in the Huta Katowice steelworks. The Security Police became interested in it almost immediately. The first information about it comes from the beginning of February. Although the formal uncovering was not finished before 1985, most surveillance work targeted at the agency and the people involved in activities was practically completed in the first half of 1982. Using operational procedures, Security Police functionaries, with the help of collaborators, closely watched the work of Solidarity Press Agency, the people connected with it and papers published by the agency, especially the Bulletin of Trade Union Papers, „because of the real threat of smuggling anti-socialist views and opinions in journalism”. In the case of the agency’s surveillance, contrary to e.g. the Solidarity weekly, the Security Police relied on a group of people, the substantial part of which was involved in the resistance movement. It was even more difficult for the Security Police to work during the Solidarity heydays, because they found it harder to recruit agents. It also happened that the people already recruited refused to continue to cooperate. Although it succeeded in planting a spy nicknamed „Misio” among the members of auxiliary staff, but that contact was able to provide the Security Police with scant information of a general nature. Not surprisingly, although the functionaries had broad general knowledge about the activity of the agency, they had little influence on its work. One can venture the opinion that like in the case of other links of legal Solidarity, the security police had no time for detailed surveillance of the Solidarity Press Agency.

5

[Recenzja] Andrzej Paczkowski, Droga do „mniejszego zła”. Strategia i taktyka obozu władzy lipiec 1980–styczeń 1982, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2002, ss. 331

100%

Majchrzak G.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2002

|

issue 2

327-329

6

Kryptonim „Piłat” – Robert Gadocha na celowniku Wojskowej Służby Wewnętrznej

100%

Majchrzak G.

Przegląd Historyczno-Wojskowy

|

2017

|

vol. XVIII (LXIX)

|

issue 2 (260)

148-165

EN

The activity of the Internal Military Service was not limited to maintaining order in the army and catching Western spies. The scope of its operation was definitely wider – it included i.a. actions against the opposition or the legally-functioning Independent Self-governing Labor Union „Solidarity”. Of interest for the IMS were also people not connected with the opposition, including athletes. This was the case of Robert Gadocha, a Legia Warsaw football player. He was investigated into in a case code-named „Pilate”. The main reason behind the interest in his person (in the period 1972–1976) were his foreign contacts, perceived as improper and suspicious by the IMS. The actions taken up against Gadocha included using a spy network as well as the so-called operational techniques (wiretap, correspondence inspection). Information on him was being gathered for years. Luckily for him, the IMS was not able to block his transfer to a foreign club (FC Nantes) and he met no repressions but a temporary suspension of his passport.

RU

Деятельность Военной внутренней службы не ограничивалась поддержанием порядка в армии и ловлей западных шпионов. Сфера ее деятельности была определенно шире и охватывала, в том числе, действия против оппозиции или легально действующего профсоюза „Солидарность”. Военные службы безопасности интересовались и людьми, не связанными с оппозицией, в том числе спортсменами (особенно из армейских клубов). Так было и в случае с футболистом варшавской „Легии” Робертом Гадохой. Его „обрабатывали” в рамках дела о кодовом имени „Пилат”. Главной причиной интереса к нему (в 1972–1976 гг.) были неуместные и подозрительные – с точки зрения Военной внутренней службы – заграничные контакты. В отношении него была использована как агентура, так и т.н. оперативная техника (прослушка, чтение корреспонденции). Информация о нем собиралась в течение нескольких лет. Однако Военная внутренняя служба не была в состоянии помешать его переводу в футбольный клуб „Нант”, к тому же Гадоха, кроме непродолжительных проблем с паспортом, не испытал на себе других репрессий.

PL

Działalność Wojskowej Służby Wewnętrznej nie ograniczała się do utrzymania porządku w wojsku i łapania zachodnich szpiegów. Zakres jej działalności był zdecydowanie szerszy – obejmował m.in. działania przeciwko opozycji czy legalnie działającego NSZZ „Solidarność”. W zainteresowaniu wojskowej bezpieki pozostawali również ludzie niezwiązani z opozycją, w tym sportowcy (zwłaszcza z klubów wojskowych). Tak też było w przypadku piłkarza warszawskiej Legii Roberta Gadochy. Był on rozpracowywany w ramach sprawy o kryptonimie „Piłat”. Głównym powodem zainteresowania jego osobą (w latach 1972–1976) były niewłaściwe, podejrzane – z punktu widzenia WSW – kontakty zagraniczne. W działaniach wobec jego osoby wykorzystano zarówno agenturę, jak i tzw. technikę operacyjną (podsłuch, perlustracja korespondencji). Przez lata zbierano informacje o nim. Na jego szczęście, Wojskowa Służba Wewnętrzna nie była w stanie zablokować jego transferu zagranicznego (do FC Nantes); zresztą Gadochy – poza chwilowym zablokowaniem paszportu – nie spotkały inne represje.

7

Raport "O służbie bezpieczeństwa publicznego" z 1946 roku

63%

Majchrzak G., Kopka B.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2003

|

issue 1(3)

251-261

8

„Katyń Pamiętamy”, czyli Zbrodnia Katyńska w działaniach opozycji w latach 70. i 80.

63%

Ligarski S., Majchrzak G.

Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej

|

2020

|

issue 1(13)

161-177

EN

In his article, the author discusses the communist propaganda of the authorities against the Katyn Massacre and the opposition’s fight against the Katyn lie. The memory and truth about the countrymen murdered by the Soviets survived in People’s Poland – despite the great efforts of the communist authorities. Opposition activists published materials about the Katyn Massacre outside the official circulation, that is beyond the reach of censorship.

PL

Od drugiej połowy lat 70. działała w PRL opozycja demokratyczna. Walczyła ona nie tylko o prawa obywatelskie czy demokrację, ale też o przywrócenie prawdy o polskiej historii, w tym o Zbrodni Katyńskiej. Był to temat ważny dla Polaków, o czym świadczy chociażby popularność publikacji na temat Katynia. Był też kwestią istotną dla polskich opozycjonistów, którzy utworzyli dwie niezależne instytucje nawiązujące wprost do tego tragicznego wydarzenia: Instytut Katyński i Komitet Katyński. Działania z myślą o przywróceniu prawdy o Zbrodni Katyńskiej oraz upamiętnieniu jej ofiar prowadzono na różnych polach. Służyły temu publikacje wydawane poza zasięgiem cenzury – od książek poprzez prasę (w tym „Biuletyn Katyński”), znaczki, kalendarze etc. Opozycja organizowała również – szczególnie w związku z 40. rocznicą zbrodni – demonstracje, manifestacje, czy to uliczne, czy w miejscach pamięci takich jak Dolinka Katyńska na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Stopniowo wachlarz działań związanych z upamiętnianiem ofiar zbrodni się poszerzał – w latach 80. pojawiły się okolicznościowe medale, o Katyniu można było też usłyszeć w audycjach podziemnego Radia „Solidarność”. Przypominanie autentycznych okoliczności Zbrodni Katyńskiej nie było bezpieczne – jedną z ostatnich ofiar „nieznanych sprawców” na początku 1989 roku był ks. Stefan Niedzielak, który przez lata walczył o prawdę na ten temat.

9

Agenci na fali. Listy współpracowników Urzędu Bezpieczeństwa do „Fali 49”

63%

Ligarski S., Majchrzak G.

Dzieje Najnowsze

|

2016

|

vol. 48

|

issue 2

Refine search results

5 Pamięć i Sprawiedliwość

2 Dzieje Najnowsze

1 Przegląd Historyczno-Wojskowy

1 Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej

9 Majchrzak G.

2 Ligarski S.

1 Kopka B.

1 2020

1 2017

1 2016

1 2015

1 2006

2 2003

2 2002

[Recenzja] Stan wojenny w Polsce. Dokumenty i materiały archiwalne 1981-1983, praca zbiorowa pod red. Tadeusza Walichnowskiego, Wydawnictwo Commandor, Warszawa 2001, ss. 488

Początki „ochrony” NSZZ „Solidarność” przez Służbę Bezpieczeństwa (wrzesień 1980 – kwiecień 1981)

Kulisy „listu kaprala do generała”

Operacja kryptonim „Jocker“. Rozpracowanie Agencji Prasowej „Solidarności” przez Służbę Bezpieczeństwa

[Recenzja] Andrzej Paczkowski, Droga do „mniejszego zła”. Strategia i taktyka obozu władzy lipiec 1980–styczeń 1982, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2002, ss. 331

Kryptonim „Piłat” – Robert Gadocha na celowniku Wojskowej Służby Wewnętrznej

Raport "O służbie bezpieczeństwa publicznego" z 1946 roku

„Katyń Pamiętamy”, czyli Zbrodnia Katyńska w działaniach opozycji w latach 70. i 80.

Agenci na fali. Listy współpracowników Urzędu Bezpieczeństwa do „Fali 49”