Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
System messages
  • Session was invalidated!

Results found: 3

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

50-lecie kodeksu postępowania cywilnego z dalekiej i bliskiej perspektywy

100%
Machnikowska A.
Kwartalnik Prawa Prywatnego
|
2015
|
vol. 24
|
issue 3
551-587
EN
Civil Procedure Code, which came into effect in 1965, was preceded by a particular preparation of new legal system and accompanying changes in political system. It was supposed and as such declared at that time to be an example of avant-garde socialist law. In fact, the content of the code was a compromise between the solutions developed by Polish jurisprudence and the assumptions of Soviet law. Traditional lawsuit rules, including contradictoriness, availability and formal equality of parties were significantly limited by the rule of objective truth and inquisitional approach. It was the result of shifting the borders between private and public law in favour of the public one. Literal meaning of law was as important as its interpretation. Authorities demanded purposive law interpretation which was supposed to lead to its strong instrumentalisation. In practice, it wasn’t the case on a large scale due to the attitude of judges and the representatives of law who respected universal standards of civil procedure. As a result, Polish civil procedure remained in strong relation with European legal tradition. After 50 years of being in force the civil procedure code is still used, though, it was necessary to reform some of its rules and adjusting it to the standards of civic society and market economy. The history of code development and its implementation may constitute a significant experience for the development of future changes in civil procedures.
2
Publication available in full text mode
Content available

Odpowiedzialność władzy sądowniczej a odpowiedzialność dyscyplinarna sędziów

100%
Machnikowska A.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2020
|
issue 4 (56)
35-74
PL
Dwie okoliczności: niesprawny system ochrony prawnej oraz kontrowersyjne przypadki zaniechania egzekwowania odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów, stały się podstawą uzasadnienia zmian w przepisach o odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów. Nowe rozwiązania charakteryzują się m.in. ograniczeniem niezależności władzy sądowniczej i poddaniem jej większej kontroli ze strony władzy ustawodawczej i wykonawczej. U podstawy tego przedsięwzięcia znajduje się teza, że sądy nie są równorzędnym, względem innych władz, reprezentantem Suwerena, a ich dotychczasowe prawa (poza sprawowaniem wymiaru sprawiedliwości) powinny być zawężone, ponieważ zostały przez sędziów nadużyte. Część sędziów i przedstawicieli jurysprudencji odrzuca tę argumentację wskazując, że zmiany nie służą deklarowanym celom poprawy funkcjonalności sądów i przestrzegania prawa przez sędziów, lecz skutkują ograniczeniem prawa obywatela do niezależnego sądu. W tych warunkach powstał spór, jak powinien zachować się sędzia, jeżeli ustawa o odpowiedzialności dyscyplinarnej zakazuje mu prawa do krytyki oraz do prawnej weryfikacji przepisów pozbawiających go gwarancji niezależności i niezawisłości. Czy ustawowe zasady odpowiedzialności dyscyplinarnej decydują także o wszystkich zasadach odpowiedzialności władzy sądowniczej? Jak przestawia się ta sytuacja w momencie różnicy zdań między przedstawicielami władzy ustawodawczej i wykonawczej, a przedstawicielami władzy sądowniczej, na temat interpretacji zasady prawa obywatela do sądu oraz samego pojęcia „niezależność sądu”. Pomocne w odpowiedzi jest przybliżenie prawnej i doktrynalnej argumentacji, na którą powołują się obie strony. Może być to też przydatne dla ustalenia czy egzekwowanie nowych zasad odpowiedzialności dyscyplinarnej zakończy obecny kryzys w stosunkach między sądami i pozostałymi władzami, czy przeciwnie - zainicjuje kolejny jego etap.
EN
Two circumstances: ineffective legal protection system and controversial cases of abandonment of enforcement of judges’ disciplinary liability have become a basis for justifying amendments to regulations on judges’ disciplinary liability. New solutions are characterised by, among other features, the limiting of the independence of the judiciary and subjecting it to increased control exercised by the legislature and the executive. The rationale behind these changes is to be sought for in a claim that courts of law are not a representative of the people which can be considered qual to the other authorities and that, therefore, having been abused by judges, the rights they have enjoyed hitherto (other than the administration of justice) should be constrained. Some judges and representatives of the jurisprudence reject this argumentation pointing out that rather than being conducive to the declared goals of improving the functioning of courts and of judges’ observance of law, the amendments result in the limiting of the citizen’s right to an independent tribunal. In these circumstances, a dispute has arisen over how a judge should act if the law on disciplinary liability prohibits their right to criticise or legally verify regulations depriving them of the guarantee of independence and impartiality. Do the statutable principles of disciplinary liability also determine all the principles of the judiciary liability? What if there is a difference of opinions between the representatives of the legislature and the executive versus those of the judiciary concerning an interpretation of the citizen’s right to a tribunal and of the notion of “independence of a tribunal”? Analysing the legal and doctrinal argumentation offered by both parties may facilitate answering these questions. This approach may also prove useful in determining whether enforcing the new principles of disciplinary liability will resolve the current crisis in the relationship between courts and the other authorities or, on the contrary, initiate its further stage.
3

Doktrynalny i normatywny status niezależności notariusza - uwagi na tle projektów ustaw z lat 2022-2023

63%
Machnikowska A., Grajewska-Bartosz K.
Rejent
|
2024
|
issue 5 (397)
76-102
EN
The concept that treats the Minister of Justice as the entity best suited to supervise the functio-ning of all elements of the justice system, ignores the principles of the current Constitution of the Republic of Poland. Under the slogan of streamlining the work of the courts, it introduces solu-tions that, while transferring some competencies to other entities, including notaries, at the same time subject these entities to greater authority of the Minister of Justice. As a result, the status of such values as the self-governance of the legal profession and the guarantees of independence of bodies performing legal protection tasks is being relativized. In return, citizens do not receive the claimed improvement in access to justice because the regulations governing these changes are underdeveloped, making even the technical benefits of this type of reform apparent. Therefo-re, the proposed 2022-2023 changes to the status of notaries should not be implemented.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.