Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 1

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
W artykule podjęto próbę scharakteryzowania schyłkowopaleolityczej technologii wiórowej, której elementy odnotowano na stanowisku Suchodółka 3 (woj. świętokrzyskie). zabytki poddane szczegółowej analizie pochodziły z pracowni krzemieniarskiej, w której wytwarzano półsurowiec wiórowy pozyskany z rdzeni dwupiętowych. W wyniku przeprowadzonych badań ukazane zostały poszczególne etapy rdzeniowania; podjęto także próbę identyfikacji technik debitażu, które zastosowano do rozszczepiania poszczególnych brył. W celu scharakteryzowania procesu redukcji rdzeni posłużono się metodą składanek, która umożliwiła zaobserwowanie poszczególnych stadiów produkcji oraz potwierdziła zwarty charakter zespołu. W wyniku podjętych badań stwierdzono m.in. znaczną ilość odpadów produkcyjnych, związanych zarówno z wczesnymi etapami formowania obłupni i produktów będących efektem odnawiania i świeżenia pięt, a także z korygowaniem kształtu odłupni. Ponadto, w celu identyfikacji sposobów obróbki posłużono się analizami eksperymentalnymi i mikroskopowymi. Przeprowadzone doświadczenia polegały na odtworzeniu zaobserwowanych w składankach sekwencji przy zastosowaniu narzędzi z surowców mineralnych (tłuki z piaskowca) i organicznych (pośredniki z poroża). Porównując serie produktów debitażu eksperymentalnego i oryginalnego, wykorzystano analizy mikroskopowe. Na podstawie badań porównawczych stwierdzono, że sposobem, którym posłużono się podczas obróbki brył krzemiennych na stanowisku w Suchodółce, była najprawdopodobniej technika uderzenia bezpośredniego tłukiem kamiennym. W efekcie tych prac można było również skonfrontować pozyskane dane z tezami przedstawionymi w literaturze przedmiotu. Wnioski z przeprowadzonych badań dobrze korespondują z danymi pozyskanymi na podstawie innych zespołów związanych z kręgiem kultur z liściakami, które to analizowano za pomocą metody składanek. Stosunkowo duży udział wiórów nie poddanych użytkowaniu, zarejestrowanych w Suchodółce, jak i na pozostałych schyłkowo-plejstoceńskich stanowiskach, skłania do interpretacji, że półsurowiec wiórowy zapewne poddawany był przez wytwórców selekcji związanej z preferowaniem określonych parametrów morfologicznych. Na podstawie analizy nielicznie odnotowanych w pracowni krzemieniarskiej narzędzi można przypuszczać, że głównym celem produkcji było uzyskanie relatywnie dużych, prostych i regularnych wiórów o ostrym wierzchołku. Półsurowiec ten, niekiedy nazywany „preferencyjnym”, zwykle przeznaczany był - jak się wydaje - do dalszego użytkowania poza miejscem jego pro¬dukcji. Większość badaczy skłania się ku interpretacji, według której opisany wyżej typ wiórów przekształcano w liściaki pełniące funkcję grotów strzał. Podczas badań zwrócono uwagę, że sposób zastosowania okazów spełniających opisane kryteria morfologiczne mógł zależeć od wielu czynników. W analizowanym zespole odnotowano wyłącznie jedną formę wykonaną z wióra „preferencyjnego”, którą przekształcono w rylec klinowy. Jest to sytuacja odmienna niż w przypadku pozostałych narzędzi wiórowych, wykonanych z półsurowca właściwego dla zaawansowanego debitażu wiórowego, jednak będącego jednocześnie odpadem w badanych składankach.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.