Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Przynależność polityczna Chełmszczyzny. Fakty i mity

100%
Wawryniuk A.
Language. Culture. Politics. International Journal
|
2019
|
vol. 1
173-191
PL
Tereny nadgraniczne zawsze prowadziły do sporów o ich przynależność. Nasze wschodnie tereny nadbużańskie od najdalszych lat należały do Polski, co nie powinno dziś budzić żadnych wątpliwości. W artykule wskazuję na źródła potwierdzające ich miejsce w Europie od pradziejów do czasów współczesnych. Powołuje się przy tym na źródła zarówno ruskie (Latopis Nestora), jak i na teksty kronikarzy zachodnich. Ważnym przywołanym przeze mnie dokumentem jest kronika sporządzona przez Mieszka I, w której opisuje on granice swojego państwa, sięgające na wschodzie do Bugu. Ważne jest także to, że w Drohiczynie w 1253 r. odbyła się koronacja Daniela Halickiego, której w imieniu papieża dokonał jego legat biskup Opizon, w obecności wielu hierarchów rzymskokatolickich, w tym również ordynariusza krakowskiego. To także jest dowód na przynależność Podlasia do państwa polskiego, nad którym jurysdykcję kościelną, podobnie jak nad Chełmszczyzną, sprawowało biskupstwo krakowskie. Dodać też należy, że uważany przez Ukraińców Daniel Halicki, jako ich pierwszy król, to wnuk Agnieszki, księżnej polskiej, córki Bolesława Krzywoustego. Był więc i Daniel księciem – przynajmniej w części z rodu Piastów – chętnie przyjmowanym na dworze Leszka Białego, księcia na ziemi krakowskiej. Oczekiwania Ukraińców dotyczące przyjęcia Chełmszczyzny i Podlasia po 9 lutym 1918 r. uznaję za polityczny gest bez wyobraźni, co w późniejszym okresie zaważyło na braku możliwości uzyskania przez nich suwerenności, która stała się faktem dopiero w 1991 r.
EN
The border areas always constituted a point of dispute as to their affiliation. Our eastern Bug River areas belonged to Poland ever since, and there is no doubts as to it today. In this article, I indicate the sources confirming their place in Europe, starting from prehistory to modern times. I am referring thereby to both Russian (Latopis Nestor's) and Western chroniclers’ writings. A document of huge significance I am referring here is the chronicle by Mieszko I, in which he outlines the borders of his country that in the east reached the Bug River. It should also not be overlooked that in 1253 in Drohiczyn, the coronation of Daniel Halicki took place in the presence of many Roman Catholic hierarchs, including the Ordinary of Kraków, and it was done in the name of the Pope by his legate - the bishop of Opizon. This is also a proof of Podlasie's affiliation to the Polish state, over which, as in the case of Chełm Land, church jurisdiction was held by the Cracow bishopric. It should also be noted that Daniel Halicki who was proclaimed the first king of Ukraine, was the grandson of Agnieszka, the Polish duchess, daughter of Bolesław Krzywousty. So Daniel was a prince - at least partially from the Piast dynasty, and he was readily hosted at the court of Leszek the White, the prince of Cracow land. The expectations of Ukrainians about the takeover of Chełmszczyzna and Podlasie after February 9, 1918, I regard as an unimaginative act, the fact that in the longer perspective made it impossible for them to regain sovereignty by 1991.
2
Publication available in full text mode
Content available

Antypolska działalność ukraińskich nacjonalistów w kampanii polskiej 1939 roku

100%
Wawryniuk A.
Radzyński Rocznik Humanistyczny
|
2018
|
vol. 16
|
issue 2
447-469
EN
The diplomatic efforts made since the First World War by the Ukrainian diaspora, mainly living in Austria and Germany, to create an independent Ukrainian state, did not bring a positive outcome. The existing Ukrainian Soviet Socialist Republic was not the political creation that corresponded to the ideals of the Ukrainians who remained outside its borders. The Ukrainian national minority in Poland also fought for its political existence. The methods of preparation for possible state sovereignty took different forms, from diversion and terror - Eastern Lesser Poland and Volhynia - to the preparation of armed units in Austria and Germany. First of all, Germany was the country which aroused hopes among Ukrainian nationalists for the creation of a free Ukraine. One of the paths leading to the realization of the unrealistic aspirations was the participation of the Ukrainian Legion in the fight against Poland in 1939 at the side of the Third Reich.
PL
Zabiegi dyplomatyczne czynione od I wojny światowej przez diasporę ukraińską, zamieszkującą przede wszystkim Austrię i Niemcy w sprawie utworzenia samodzielnego państwa ukraińskiego, nie przynosiły pozytywnego rozstrzygnięcia. Istniejąca Ukraińska Sowiecka Socjalistyczna Republika nie była tym tworem politycznym, który odpowiadał ideałom pozostającym poza jej granicami Ukraińców. O swój byt polityczny walczyła też ukraińska mniejszość narodowa w Polsce. Metody przygotowania do ewentualnej suwerenności państwowej przybierały różne formy, od dywersji i terroru – Małopolska Wschodnia i Wołyń - do przygotowań jednostek zbrojnych na terenie Austrii i Niemiec. To przede wszystkim Niemcy były tym państwem, które rozbudzało nadzieje nacjonalistów ukraińskich na utworzenie wolnej Ukrainy. Jedną z dróg prowadzących do urzeczywistnienia mało realnych dążeń miał być udział Legionu Ukraińskiego w walce przeciwko Polsce w 1939 r. u boku III Rzeszy.
3
Publication available in full text mode
Content available

The Shaping of the Eastern Polish Border Along the Section with Ukraine as one of the Factors Influencing on the Post-War European System

100%
Wawryniuk A.
Wschodni Rocznik Humanistyczny
|
2019
|
vol. XVI (2019)
|
issue 4: Kampania i wybory do parlamentu europejskiego w kontekście problemów historii najnowszej
101-112
EN
In this article, the author discusses political decision-making by the then three great powers of the Union of Soviet Socialist Republics, the United States and the United Kingdom. The period of time of the discussed problem includes the years 1941 (Sikorski-Majski Agreement) to 1945. (Potsdam Conference), which were of key importance for the formation of the Ukrainian-Polish border and were one of the elements of the changing political system in Europe at that time.
PL
W artykule autor omawia decyzje polityczne Wielkiej Trójki: Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii w okresie od 1941 (Umowa Sikorski – Majski) do 1945 r. (Konferencja Poczdamska), które miały kluczowe znaczenie dla utworzenia granicy ukraińsko-polskiej i były jednym z elementów zmieniającej się polityki dotyczącej powojennego porządku w Europie.
RU
В статье автор обсуждает политические решения Большой тройки: Союза Советских Социалистических Республик, Соединенных Штатов Америки и Соединенного Королевства в период с 1941 года (Соглашение Сикорски-Майский) до 1945 года (Потсдамская конференция), которые имели ключевое значение для создания украинско-польской границы и были одним из элементов изменяющейся политики в отношении послевоенного порядка в Европе.
4
Content available remote

Wymiana terytoriów przygranicznych Polski i ZSRS w 1951 roku Zarys problemu w oparciu o polskie źródła archiwalne

100%
Wawryniuk A.
Krakowskie Pismo Kresowe
|
2012
|
vol. 4: Galicja jako pogranicze kultur
191-228
EN
In 1951 the Union of Soviet Socialist Republics asked the Poland to forward 480 km2 of land owned by the counties Tomaszów, Hrubieszów. In return, we were to receive the Petroleum and Gas rich areas of the Bieszczady Mountains. Indeed, the lands were transferred to land covering the huge deposits of coal, which was already known to contain deposits in the 30’s. Twentieth century Poland was again „enriched” by depleted oil and gas fields in the Eastern Carpathians, belonging to the Drohobycz circuit. A significant part of the work was devoted to the presentation of works and procedures related to the preparation of the Polish areas to transfer to the Soviet Union. I also discuss the work of delimitation commission to appoint a new Polish-Soviet border. In the last part of the article I present unpublished material on the new Soviet demands for new land transfer among other things, the county Hrubieszów ranging in size from 1250-1300 km2. In return, Poland was proposed the railway line Chyrowa–Dobromil and… rich in oil and gas areas in the Carpathians.
5
Content available remote

Sytuacja na wschodnim pograniczu Polski w świetle raportu kontrwywiadowczego Korpusu Ochrony Pogranicza za 1936 rok. Próba analizy

100%
Wawryniuk A.
Krakowskie Pismo Kresowe
|
2013
|
issue 5: Kontekst rosyjski
95-123
EN
In 2002, the counterintelligence reports of the Intelligence Border Protection Corps – formation set up to protect – generally speaking – the eastern Polish border, were declassified. The most important neighbor on this part of Second Polish Republic was the Union of Soviet Socialist Republics. Therefore, the selection has been conducted so as to choose the most important parts of the report relating to specific border authority in this section is the so-called Polish-Soviet zone. In addition to statistical data, forms and methods of intelligence work, dislocation of KOP Intelligence units was analyzed. The article contains topics on the Polish side, and the most important characteristic of specific elements of the work of the then Soviet intelligence. The subject was realized on a basis of the report relating to the 1936.
6
Content available remote

Stan bezpieczeństwa terenów przygranicznej Lubelszczyzny po delimitacji granicy państwowej w latach 1944-1947. Próba analizy problemu

100%
Wawryniuk A.
Historia i Świat
|
2013
|
issue 2
185-215
EN
The most common reason for armed conflicts outbreak is the desire to expand the territories. “The scars of the history” – the new areas which are the results of such actions create many problems of social or cultural nature. Due to the fact that minority population lives at the crossroads of two states causes that the most significant difficulty is safety. In the paper an overview of the Lublin border ethnic relations, including the Polish - Ukrainian relations during the Second World War and the tragic period just after its end are presented. What is empathized is the fact that the mentioned period was a time when in the common Polish-Ukrainian history numerous examples of kindness, compassion, or even good neighborly relations occurred. These gestures proved peaceful coexistence between the two nations was possible. An unknown number of Red Army soldiers, maybe a small group, committed crimes on Polish territory. The fact is important and verified with a specific documents. The used scans of documents and photos come from the New Acts Archives of Tomaszow Lubelski and the Regional Museum in Lublin.
7
Publication available in full text mode
Content available

Bezpieczeństwo wewnętrzne i zewnętrzne w polityce wojewody wołyńskiego Henryka Józewskiego (1928-1938)

63%
Wawryniuk A., Kotsan R.
Language. Culture. Politics. International Journal
|
2018
|
vol. 1/2018
277-302
PL
Po traktacie ryskim zatwierdzonym przez Radę Ambasadorów Kresy Wschodnie - Wołyń i Galicja Wschodnia stały się pełnoprawnymi terytoriami państwa polskiego. Nowa sytuacja polityczna, w której znalazła się Rzeczypospolita wraz z odzyskanymi częściowo ziemiami na wschodzie, które utraciła utraconymi w wyniku trzech zaborów w XVIII w., spowodowała, że odrodzone po 123 latach niewoli państwo polskie musiało odtwarzać wszelkie struktury, w tym administrację, wojskowość, formacje ochrony granic, służbę zdrowia, instytucje kultury itp. Zadanie na wschodnich rubieżach Polski dotyczące zabezpieczenia kordonu i zagwarantowania bezpieczeństwa wewnętrznego były wyjątkowo trudne. Między innymi z tych powodów wojewodą wołyńskim został Henryk Józefowicz, Polak urodzony w Kijowie, gdzie spędził młode lata. Tam też ukończył studia wyższe. Był również wiceministrem spraw wewnętrznych w rządzie Semena Pelury. Nie dziwi więc fakt, że jako osobie znającej realia ukraińskie, powierzono mu stanowisko wojewody, które pełnił dziesięć lat. Głównym zadaniem politycznym jego planu dla Wołynia było doprowadzenie do zgodnej współpracy Polaków i Ukraińców. Ambitne założenia nie przyniosły spodziewanych rezultatów, a jak twierdzą niektórzy, nawet pogorszyły stosunki międzyludzkie w województwie. Pod koniec pełnienia obowiązków wojewody jego działania na Wołyniu spotykały się z negatywną oceną nacjonalistów ukraińskich oraz wojska. Prezentowany artykuł ukazuje, co prawda w skróconej wersji, złożoność problemów narodowościowych na Wołyniu, a także akcentuje szukanie dróg porozumienia.
EN
Following the Treaty of Riga approved by the Council of Ambassadors, the Eastern Borderlands, including among others Volyn and Eastern Galicia, became the territory of the Polish state. The new political situation in which the Republic of Poland found itself, together with the partially regained lands in the east, which it lost as a result of three partitioning in the 18th century, meant that the Polish state, which was reborn after 123 years of slavery, had to reconstruct all structures, including administration, military, border protection formations, health care, cultural institutions, etc. The Polish state was forced to restore all its structures. The task on Poland's eastern borders concerning the protection of cordon and the guarantee of internal security was extremely difficult. Among other reasons, Henryk Józefowicz, a Pole born in Kiev, where he spent his childhood and youth, became Wolhynia voivode. There he graduated from university. He was also Deputy Minister of Internal Affairs in Symon Petlura's government. It is not surprising, therefore, that he was entrusted with the position of a voivode, who had been in possession of Ukrainian reality for ten years. The main political task of his plan for Volhynia was to bring about a consensual cooperation between Poles and Ukrainians. Ambitious assumptions did not bring the expected results and, according to some, people-to-people relations in the voivodeship have even deteriorated. At the end of his duties as a voivode of Volhynia he was subject to negative evaluation by Ukrainian nationalists and the army. Although the presented article shows, in a shortened version, the complexity of nationality problems in Volhynia, but also emphasizes the search for ways of understanding.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.