Jan Amos Komeński położył podwaliny pod współczesne zasady nauczania, które opierał na obserwacjach zaczerpniętych z natury. Według niego, to natura przygotowuje najpierw materiał, a dopiero później stosuje jego obróbkę, czyli nadaje odpowiednią formę. Uwa-żał, że podobnie powinno być w szkole. Naukę należy rozpocząć od przyswojenia treści, a dopiero potem uczyć się jej wyrażania. Nie na-leży wymagać bezmyślnego uczenia się na pamięć zwrotów i defini-cji, gdyż przynosi to odwrotny skutek. Z synkretyzmu rozwoju przy-rody i ludzi wyprowadził zasady poglądowej, łatwej, szybkiej, radosnej i efektywnej nauki i nauczania. W swoich dziełach nauko-wych przedstawił umotywowany przebieg procesów dydaktycznych, zasadami panującymi w naturze.
W II połowie XVI i w XVII wieku toczyła się dyskusja na temat wypracowania uniwersalnej metody nauk. Poszukiwanie nowych sposobów nauczania wiązało się ściśle z zadaniem poprawienia ów-czesnego stanu oświaty, jak i zreformowaniem życia społecznego lu-dzi. Skutkiem tych polemik było docenienie znaczenia nauk matema-tyczno-przyrodniczych i metody eksperymentalnej oraz odejścia od metod werbalnych.
Komeński introduced the science of the nature which included zoolo-gy, botany, geology, anatomy, basic knowledge of medicine, agriculture, geography and physical phenomena. Arithmetic consisted of the tasks taken from the sur-rounding world. Under the name of physics he understood the life of the nature and the knowledge of the arts crafts. He combined the magic and the study of the properties of some objects with the chemistry. Learning geography started with getting to know the immediate surroundings. He paid attention to the practical use of scientific knowledge and encouraged to carry out research and get the knowledge of the secrets of the nature.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.